...รู้ทั้งรู้ว่าเขานั้นร้ายกาจแค่ไหนในเรื่องผู้หญิง แต่เธอก็ห้ามใจตัวเองไม่ใด้เช่นกัน เพราะเธอเองก็แอบชอบเขามานานและหวังว่าสักวันหนึ่งเขาคนั้นจะหันมามองเธอบ้าง สักนิดก็ยังดี...
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,ดราม่า,ของขวัญ,ไดมอนด์,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
...รู้ทั้งรู้ว่าเขานั้นร้ายกาจแค่ไหนในเรื่องผู้หญิง แต่เธอก็ห้ามใจตัวเองไม่ใด้เช่นกัน เพราะเธอเองก็แอบชอบเขามานานและหวังว่าสักวันหนึ่งเขาคนั้นจะหันมามองเธอบ้าง สักนิดก็ยังดี...
ผู้แต่ง
กณิกา
เรื่องย่อ
"ขาดได้เลยนะ"
"ของมันต้องได้"
"เมื่อไรจะเลิกสักที"
"อยากให้เลิก ก็เอาตัวเธอมาแลกสิ"
"ต้องได้ใช่ไหม"
"ใช่"
"แล้วแต่นาย..."
"พูดเองนะ"
ไดมอนด์
ฉันก็แค่ขี้เบื่อไปหน่อย ไม่ชอบกินอะไรซ้ำๆ
ของขวัญ
เบื่อที่สุด ผู้ชายกินไม่เลือก
ไทด์
เพื่อนรักของไดมอนด์และของขวัญ
เบื่อพวกปากไม่ตรงกับใจจัง
เฟย์
เพื่อนรักของขวัญ...รึเปล่า
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของไรท์ ห้ามหลอกเลียนแบบไม่ว่ากรณีใดใด หากพบเห็นจะดำเนินคดีตามกฎหมาย
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองของไรท์อาจมีคำผิด คำไม่เหมาะสมและพฤติกรรมตัวละครที่ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ผู้อ่านที่อายุน้อยกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ . . .
“สวัสดีค่ะ วันนี้ของขวัญจะมาแนะนำการแต่งหน้าให้ดูเป็นธรรมชาติกันนะคะ ทาครีมกันแดดที่ SPF 50 Pa+++ ใช้ อุทัยทิพย์ ทาหน้าแก้มบางๆ ใช้แป้งฝุ่นเด็ก ปัดให้ทั่วหน้าใช้ eye shadow สีดำ ทาบางๆ ตามรูปคิ้วเท่านั้น ปัดเศษออก เพื่อให้ดูเป็นธรรมชาติ ไม่เข้มจนเกินไป ดัดขนตา ทาปากด้วยอุทัยทิพย์ ด้านในปากบางๆ เท่านั้น เพียงเท่านี้ก็เสร็จแล้ว ได้ลุคเบาๆ ธรรมชาติ และก็ไม่เข้มจนเกินไปด้วยค่ะ”
ฉันชื่อ ของขวัญ รักการแต่งหน้าเป็นชีวิตจิตใจ เวลาว่างๆ ก็ชอบอัดคลิปแนะนำการแต่งหน้าลงโซเชี่ยวให้กับสาวๆ ที่ติดตามฉัน
“นี่แกก็แนะนำธรรมชาติมากเลยเนอะ สมัยนี้ใครเขาใช้อุทัยทิพย์กันย๊ะ” เสียงเพื่อนฉันเอง เฟย์ เธอกำลังนั่งดูคลิปแนะนำการแต่งหน้าของฉัน
“แกก็ไม่รู้อะไร อุทัยทิพย์นี่นะ มีสรรพคุณเยอะเลยแหละ นอกจากจะเอามาใช้แต่งหน้าได้แล้ว เอาไปผสมกับน้ำดื่มก็ช่วยแก้ร้อนในได้ด้วยนะ”
“เหรอ....” เหมือนเฟย์ไม่ค่อยจะเชื่อฉันเลยแฮะ
“ตอนบ่ายไม่มีเรียน ไปดูหนังกันไหม” เฟย์ชวน
“ฉันมีนัดแล้วอ่ะ” ฉันบอกเพื่อน
“เดี๋ยวนี้มีนงมีนัด กับใครอ่ะ ผู้ชายป่ะ” เฟย์ยื่นหน้ามาถามอย่างสนใจ
“ค่ะ ผู้ชาย..ที่ไม่แท้”
ฉันรับปากกับพี่เอ็มมี่ สาวประเภทสอง ว่าจะไปช่วยงานเจ๊แกที่สตูถ่ายแบบ
“เหอะ! ก็นึกว่าของแท้” เฟย์พูดอย่างเซ็งๆ
ฉันกับเฟย์เรารู้จักกันตั้งแต่ปีหนึ่ง จนตอนนี้ฉันอยู่ปีสามแล้ว
“แล้วแกจะไปดูหนังป่ะ” ฉันถามเฟย์
“ทำไม เปลี่ยนใจจะไปกลับฉันแล้วเหรอ” เฟย์หันมาถามอย่าง งงๆ
“เปล่าฉันว่าจะแวะไปซื้อเครื่องสำอางก่อน จะได้ไปพร้อมกัน”
“โธ่ ไอ้เราก็นึกว่าจะไปดูหนังด้วย” เฟย์ทำหน้าง้อไม่เลิก
“เอ้าน่า ไว้วันหลังแล้วกัน” ฉันลุกขึ้นไปเกี่ยวแขนเฟย์ให้ลุกตาม
ห้างสรรพสินค้า
ฉันแยกตัวจากเฟย์เพราะเพื่อนไปดูหนัง ส่วนฉันก็มาเลือกซื้อเครื่องสำอาง ได้ของที่ต้องการเสร็จ ฉันเลยก็แวะเข้าห้องน้ำสักหน่อย
“อ๊ะ...อ๊ะ..”
เสียงอะไร! ฉันหันหลังไปจ้องประตูห้องน้ำที่ปิดสนิทอยู่ ซึ่งห้องอื่นก็ว่างหมด มีเพียงหนึ่งห้องอยู่ด้านในสุดที่ไม่ว่าง
“เก่งจังค่ะ..อ๊า..”
โอ๊ย..จะบ้าตาย คนพวกนี้ ทำอะไรไม่รู้จักอายฟ้าอายดินกันบ้างเลย
ฉันรีบล้างฟองสบู่ออกจากมือให้เร็วที่สุด อยู่นานไม่ได้ แสลงหู
ปึก!
ประตูห้องน้ำ ที่มาของเสียงสุดสยิวถูกเปิดออก และฉันก็ต้องชะงักค้างเผลอจ้องผ่านกระจก มองบุคคลที่เดินออกมาจากห้องนั้น
เขาเดินตรงมาหาฉัน แล้วก็โอบเอวฉันจากด้านหลังอ้อมมาด้านหน้าเพื่อล้างมือเขา
“กดสบู่ให้หน่อยสิ ของขวัญ” ใช่ ฉันรู้จักเขา แล้วเขาก็รู้จักฉันด้วย
“กดเองสิ แล้วก็ช่วยเอามือนายออกจากเอวฉันด้วย ไดมอนด์” เขาคือไดมอนด์ เพื่อนสมัยมัธยมของฉันเอง แล้วก็เพื่อนร่วมมหาลัยด้วย
“เร็วๆ” ไดมอนด์ทำหน้าดุ
แล้วฉันก็จำใจต้องทำตามที่เขาบอก จะได้ไปพ้นๆ ซะที
“เปิดน้ำให้ด้วย” เนะ! ยังจะมาใช้ต่ออีก
“ทำไมนายต้องมาโอบฉันด้วยเนี้ย อ่างล้างมืออันอื่นก็ว่างอยู่” ฉันเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ
กลิ่นกายของเขาแตะจมูกฉันอย่างจัง ทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้มันทำให้ฉันใจสั่น
ทั้งที่รู้ว่าคนอย่างเขาร้ายกาจแค่ไหน แต่ก็หยุดความรู้สึกไม่ได้อยู่ดี
“ทำไม วันนี้ไม่ทาแป้งเด็ก” นี่เขารู้ได้ไง
วันนี้ฉันลองใช้เครื่องสำอางที่ได้มาจากพี่เอ็มมี่ ก็เลยไม่ทาแป้งเด็กเหมือนทุกวัน
“ยุ่งอะไรด้วย ปล่อย!” ฉันดันตัวไดมอนด์ออก แล้วเขาก็ยอมถอยออกให้
“แล้วก็นี่ห้องน้ำผู้หญิงนะ” ฉันบอกเป็นนัยๆ ว่าเขาไม่ควรมาเข้าห้องน้ำหญิง
“ก็ผู้หญิงพามา” ไดมอนด์ตอบฉันหน้าตาเฉย
“ไดมอนด์ขา..” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำที่ไดมอนด์เดินออกมา หล่อนอยู่ในยูนิฟอร์มของพนักงานร้านขายนาฬิกา เพราะบนอกเสื้อมีชื่อร้านอยู่
อีกแล้วเหรอ ไอ้นิสัยกินไม่เลือกเนี้ย เหอะ! แล้วทำไมฉันต้องหงุดหงิดด้วยเนี้ย
“จะไปไหน” ไดมอนด์จับข้อมือฉันไว้
“ไปทำอะไรที่มันมีไร้สาระ” ฉันแอบแขวะซะเลย
“เดี๋ยวไปส่ง” พูดจบ ไดมอนด์ก็จับมือฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ
“เดี๋ยว! ไดมอนด์ แล้วฉันล่ะ” เสียงผู้หญิงที่เขาพึ่งเล่นด้วยในห้องน้ำร้องเรียก
พอเดินออกมาจากห้องน้ำฉันก็ถูกผู้หญิงจำนวนไม่น้อยจ้องเขม็ง นี่เขาคงไม่คิดว่าฉันพาไดมอนด์เข้าห้องน้ำหรอกนะ คงไม่ทันล่ะ
“เด็กสมัยนี้ จริงๆ เลย” เสียงป้าคนหนึ่งพูดขึ้น เมื่อฉันเดินผ่าน
“นี่นาย คนอื่นเขาเข้าใจผิดหมดแล้ว” ฉันหันไปโวยวายกับไดมอนด์
“อยากให้เขาเข้าใจถูกไหมล่ะ” ไดมอนด์หยุดเดินแล้วหันมาถามฉัน
“มะ..หมายความว่าไง” นี่เขาคงไม่ได้คิดจะทำอะไรฉันใช่ไหม
สองมือหนายกขึ้นมาล็อกหน้าฉันไว้ ใบหน้าขาวเนียนเหมือนผิวผู้หญิงค่อยๆ ก้มลงมาเรือยๆ ฉันหลับตาปี๋ทันที
“ยัยบ๊อง!”
ไดมอนด์แค่เป่าลมใส่หน้าฉัน เฮ้ออออ โล่งอก นึกว่าจะโดนซะแล้ว
“จะไปไหน” พอขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อย เขาก็ถามขึ้น
“ไปสตูดิโอ M” ฉันเบือนหน้าไปมองข้างทางไม่กล้าสบตาเขา เพราะเหตุการณ์เมื่อกี้ทำฉันใจเต้นแรงไม่หาย