...รู้ทั้งรู้ว่าเขานั้นร้ายกาจแค่ไหนในเรื่องผู้หญิง แต่เธอก็ห้ามใจตัวเองไม่ใด้เช่นกัน เพราะเธอเองก็แอบชอบเขามานานและหวังว่าสักวันหนึ่งเขาคนั้นจะหันมามองเธอบ้าง สักนิดก็ยังดี...
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,ดราม่า,ของขวัญ,ไดมอนด์,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
...รู้ทั้งรู้ว่าเขานั้นร้ายกาจแค่ไหนในเรื่องผู้หญิง แต่เธอก็ห้ามใจตัวเองไม่ใด้เช่นกัน เพราะเธอเองก็แอบชอบเขามานานและหวังว่าสักวันหนึ่งเขาคนั้นจะหันมามองเธอบ้าง สักนิดก็ยังดี...
ผู้แต่ง
กณิกา
เรื่องย่อ
"ขาดได้เลยนะ"
"ของมันต้องได้"
"เมื่อไรจะเลิกสักที"
"อยากให้เลิก ก็เอาตัวเธอมาแลกสิ"
"ต้องได้ใช่ไหม"
"ใช่"
"แล้วแต่นาย..."
"พูดเองนะ"
ไดมอนด์
ฉันก็แค่ขี้เบื่อไปหน่อย ไม่ชอบกินอะไรซ้ำๆ
ของขวัญ
เบื่อที่สุด ผู้ชายกินไม่เลือก
ไทด์
เพื่อนรักของไดมอนด์และของขวัญ
เบื่อพวกปากไม่ตรงกับใจจัง
เฟย์
เพื่อนรักของขวัญ...รึเปล่า
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของไรท์ ห้ามหลอกเลียนแบบไม่ว่ากรณีใดใด หากพบเห็นจะดำเนินคดีตามกฎหมาย
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองของไรท์อาจมีคำผิด คำไม่เหมาะสมและพฤติกรรมตัวละครที่ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ผู้อ่านที่อายุน้อยกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ . . .
ของขวัญ
ทำไมรู้สึกปวดเมื่อยเนื้อตัวขนาดนี้นะ ไม่น่าเลยของขวัญเอ๊ยย เผลอดื่มหนักไปหน่อยแล้วก็มาทรมานในตอนเช้า
โอ๊ะโอ๊ยย กำลังจะเอี้ยวตัวลงจากเตียงแต่ก็ต้องหยุด เมื่อร่างกายขยับไม่ได้เหมือนมีอะไรมารึงเอวไว้เลย ฉันมองเอวของตัวเอง ก็เห็นแขนหนาของใครบางคนกำลังกอดรัดฉันอยู่
“กริ๊ดดดดดดดดดดด” ฉันหลับหูหลับตาร้องลั่นด้วยความตกใจ
ไม่นะ! เวอร์จิ้นน้อยๆ ของฉัน
“จะร้องทำไม ห๊ะ! ยัยบ๊อง!” เอะเสียงนี้มัน ไดมอนด์นิ
ฉันหันขวับ ไปมองหน้าร่างหนาที่ยังกอดเอวฉันอยู่ ไดมอนด์ไม่ใส่เสื้อแต่เขายังนุ้งกางเกงอยู่แล้วฉันก็มองสำรวจร่างกายตัวเองยังอยู่ชุดเมื่อวานแสดงว่ายังปลอดภัยดี
“ฉันมาอยู่นี่ได้ไง” ฉันถามไดมอนด์ ที่ตอนนี้เขายังฟุบหน้าอยู่กับหมอนใบใหญ่
“นี่เมาจนจำอะไรไม่ได้เลยรึไง” เสียงไดมอนด์อู๋อี้อยู่กับหมอน
“ฉันจำได้แค่ว่ากำลังเต้นอยู่บนฟอร์...” แล้วอะไรต่ออ่ะ จำไม่ได้
“จำไม่ได้แม้กระทั่งตอนที่ไอ้ไทด์ไปรับด้วยล่ะสิ” ห๊ะ ไทด์มารับฉันด้วยหรอ
ไม่เห็นจะรู้ตัวเลย สงสัยจะหนักจริงๆ
“ก็มันจำไม่ได้อ่ะ แล้วฉันมาอยู่ห้องนายได้ไง ถ้าไทด์มารับ ฉันก็ต้องไปนอนห้องไทด์สิ” แล้วฉันมาอยู่ห้องไดมอนด์ได้ไง
“ก็ห้องไอ้ไทด์มันเต็ม มันก็เลยให้มานอนห้องฉันแทน” ไดมอนด์ตอบอย่างรำคาญ
“หรอ แล้วเมื่อไรนายจะเอาแขนออกจากเอวฉัน ห๊ะ!” ทำเป็นเนียน
“ฉันง่วง” ไดมอนด์ตอบ แต่ก็ยังไม่เอาแขนออกเหมือนเดิม
“ไดมอนด์!” ฉันพยายามจับแขนเขาออก แต่แล้วจังหวะที่ไม่ทันตั้งตัวฉันก็โดนไดมอนด์จับพลิกตัวให้ไปนอนใต้ร่างหนาแทน
“ก็บอกว่าง่วงไง” ตอนนี้ร่างบางของฉันถูกร่างหนาคร่อมตัวอยู่
“นี่! จะทำอะไร ถอยออกไปเลยนะ” ฉันใช้มือเล็กดันอกแกร่งไว้
เสื้อก็ไม่ใส่มันล่อแหลมเกิดไปแล้วนะ
“ก็เธอไม่ยอมให้ฉันนอนนิ” ไดมอนด์พูดพร้อมกับทิ้งตัวลงมาทับร่างบางของฉัน
“ไดมอนด์ ฉันหนักนะ!”
ตึกๆ ๆ ๆ โอ๊ยใจเต้นแรงอีกแล้ว หวังว่าเขาจะไม่ได้ยินนะ
“อยู่นิ่งๆ” เสียงไดมอนด์พูดอยู่ข้างๆ หู ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดหลังหูยิ่งทำให้สติฉันกระเจิดกระเจิงขึ้นไปอีก
“ดะ ไดมอนด์” ฉันเผลอหันไปสบตาเข้ากับไดมอนด์อย่างจัง
ตึกๆ ๆ ๆ ใจเต้นอีกแล้ว
ไดมอนด์โน้มริมฝีปากลงมาทาบทับกับริมฝีปากบางของฉัน ลิ้นชื้นเข้ามาตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กอย่างช่ำชอง สติของฉันเริ่มพร่าเลือนหายไปทีล่ะนิด
ติ่งต่อง!
เสียงกริ่งหน้าห้องก็ดังขึ้น แต่ไดมอนด์กลับไม่ยอมหยุด
“อื้อ...” ฉันจึงต้องร้องท้วงอยู่ในลำคอ เขาถึงยอมถอดริมฝีปากออก ฉันรีบหายใจเข้าปอดทันทีที่เป็นอิสระ ไดมอนด์สบตาฉันนิ่งอย่างเดาใจไม่ออก
ติ่งต่อง!
“ใครวะ!” ไดมอนด์พูดอย่างอารมณ์เสีย เขาลุกออกจากฉันตรงไปที่ประตูเพื่อเปิดให้ผู้มาเยือน
“ทำอะไรอยู่วะ ช้าจัง” ไทด์นี่เอง
“เรื่องของกู” ไดมอนด์ตอบไปอย่างหงุดหงิด
“อะไรว่ะ ไอ้นี่ ของขวัญมากินโจ๊กมา ไทด์ซื้อมาฝาก” ไทด์บ่นไดมอนด์อย่าง งงๆ แล้วก็เรียกฉันไปกินโจ๊ก
“ขอบใจนะ” ฉันหยิบถุงโจ๊กไปเกะเทใส่ถ้วย ไทด์ซื้อมาสามถุงฉันก็เลยเกะใส่ถ้วยหมดเลย เตรียมเผื่อพวกเขาด้วย
“มากินข้าวเร็วเลยมึง” ไทด์หันไปบอกไดมอนด์เมื่อเขาเดินออกมาจากห้องนอนด้วยสภาพไม่ใส่เสื้อเหมือนเดิม ไรผมเปี้ยกน้ำนิดๆ สงสัยไปล้างหน้ามา
“แล้วเธอไม่แปรงฟันรึไง สกปรกจัง” ห๊ะ นี่เขาว่าฉันสกปรกหรอ แล้วเมื่อกี้มันอะไรยะ!
ฉันเดินปึงปังไปที่ห้องนอนของไดมอนด์เพื่อไปล้างหน้า จังหวะที่เดินไปเหมือนจะเห็นเขายิ้มด้วย นี่ฉันคงตาฝาดไปแล้วแน่ๆ พอเดินเข้าในห้องน้ำก็เจอกับแปรงฟันอันใหม่ พร้อมกับยาสีฟันที่บีบใส่แปลงไว้เรียบร้อยแล้ว
นี่เขาเตรียมไว้ให้ฉันหรอ แปลกจัง...
จู่ๆ ก็รู้สึกใบหน้าก็เห่อร้อนขึ้นมาซะงั้น มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดหรอกน่า ของขวัญ มีสติหน่อยสิ
แต่อีกใจมันก็อดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้อ่ะ....
.
.
.
ไดมอนด์&ไทด์