...รู้ทั้งรู้ว่าเขานั้นร้ายกาจแค่ไหนในเรื่องผู้หญิง แต่เธอก็ห้ามใจตัวเองไม่ใด้เช่นกัน เพราะเธอเองก็แอบชอบเขามานานและหวังว่าสักวันหนึ่งเขาคนั้นจะหันมามองเธอบ้าง สักนิดก็ยังดี...
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,ดราม่า,ของขวัญ,ไดมอนด์,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตุบ!
ฉันโยนกระเป๋าตัวเองลงกลางโต๊ะที่สามสาวนั่งอยู่ แรงโยกทำให้ขนมกับน้ำที่พวกหล่อนวางไว้บนโต๊ะกระจัดกระจาย
“ว๊าย!” สามสาวร้องลั่น เมื่อโดนฉันหาเรื่องโดยไม่ทันตั้งตัว
“แกอีกแล้วเหรอ อีขวัญ!” เมย์พูดพร้อมกับใช้สายตาจิกกัด
“ใช่ ฉันเอง” ตอนนี้ฉันเลือดขึ้นหน้าสุดๆ ไม่สนจำนวนของพวกนั้นด้วยซ้ำว่ามีเยอะกว่า
“ผีเข้ารึไง ห๊ะ!” ฟ้าพูด หล่อนยืนปัดเศษขนมออกจากตัว
“พวกแกใช่ไหมที่เป็นคนทำ” ฉันถามอย่างเอาเรื่อง
“ทำอะไร อ๋อ... คลิปแกนะเหรอ หึ! คงจะมีคนหมั่นไส้เยอะล่ะสิ สมน้ำหน้า!” เมย์พูด
เพิ๊ยะ!
ทันทีที่ปากงามๆ พูดจบ ฉันก็ฟาดมือลงที่ปากหล่อนอย่างแรง
“มันจะมากไปแล้วนะ” ฟ้าง้างมือขึ้นเตรียมจะตบฉันแต่หล่อนดันตบผิดเพราะร่างของฉันถูกดึงหลบไปก่อน ทำให้ฟ้าล้มลงกระแทกใส่เก้าอี้หินอ่อน
“พี่เนม” ฉันหันไปมองก็เจอพี่เนมเขารังเอวฉันไว้ให้หลบพ้นรัศมีจากการโดนตบ
“ทำไม! ใจกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้ของขวัญ” พี่เนมพูดดุฉัน
“หึ! แกมันแรดจริงๆ เลยนะ ผู้ชายหลงแกไปหมดล่ะ” โบว์พูด
นึกว่ายัยนี้จะไม่อยากมีเรื่องกับฉันซะแล้ว
ฉันเตรียมจะพุ่งเข้าหาโบว์ก็ถูกพี่เนมรั้งตัวไว้ พร้อมกับลากฉันออกมาจากคณะนิเทศ
“พี่เนม ปล่อยของขวัญเดี๋ยวนี้นะ” ฉันดิ้นไปมาให้หลุดออกจากวงแขนของพี่เนม
“หยุด! ถ้าไม่หยุดพี่จะปล้ำ”
กึก! ...
ฉันหยุดดิ้นกลางอากาศทันที พี่เนมล้อเล่นใช่ไหม
“เออ...พี่ล้อเล่นนะ อยากให้ของขวัญหยุด แล้วก็ได้ผลด้วย” พี่เนมปล่อยแขนออกจากตัวฉัน
“ขอโทษค่ะ ที่ทำให้วุ่นวายกันไปหมด” พอได้สติฉันก็นั่งลงกับเก้าอี้ตัวยาวหน้ามหาลัยที่มีไว้สำหรับนั่งรอรถประจำทาง
“ไม่เป็นไร” พี่เนมนั่งลงตาม
“คิดอะไรไม่เอาเลยตอนนี้” ฉันนั่งเอามือกุมหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
“ค่อยๆ คิดน่า ทุกปัญหามีทางออกเสมอ” พี่เนมพูดให้กำลังใจ
“หวังว่าจะเจอทางออกเร็วๆ นี้นะคะ” ฉันจ้องมองไปข้างหน้าอย่างไม่มีจุดหมาย
กลัวพ่อแม่จะเห็นคลิปนั้น กลัวท่านจะอับอายที่ลูกสาวเพียงคนเดียวทำตัวแบบนี้
“ไหนๆ ก็ไม่ได้เรียนแล้ว ไปดูหนังคลายเครียดกัน เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง” พี่เนมบอก
“แต่ว่า...” ฉันกำลังจะปฏิเสธ
“คิดซะว่าไปดูรอเฟย์เลิกเรียนก็แล้วกัน” นั้นสินะ กลับหอพักไปฉันก็ฟุ้งซ่านอีกแหละ
ที่จริงคลิปนั้นดูไม่ออกหรอกว่าเป็นใคร แต่ว่าคนที่เอาลงมีการตัดต่อเอารูปฉันที่ใส่ชุดในวันนั้นมาตั้งเปรียบเทียบให้เห็นว่าเป็นคนคนเดียวกันเพราะในคลิปถูกถ่ายจากระยะไกลไม่สามารถเห็นได้ชัดอยู่แล้วว่าเป็นใคร คนที่ทำคลิปนี้มันเจาะจงว่าเป็นฉัน
ห้างสรรพสินค้า.......
ตอนนี้ฉันกับพี่เนมกำลังช้อปปิ้งอยู่ในร้านเครื่องสำอางหลังจากดูหนังเสร็จ ซึ่งพี่เนมอยากได้อุทัยทิพย์ฉันก็ช่วยเลือกให้ ไม่รู้ว่าจะอยากได้ไปทำอะไร พอได้เดินดูสิ่งที่ตัวเองชอบก็เลยทำให้อารมณ์ของฉันตอนนี้ดีขึ้นเยอะเลย
คลื่น.....คลื่น......
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
-พี่เอ็มมี่-
“ค่า....” ฉันกดรับสายพี่เอ็มมี่อารมณ์ดี เพราะถ้าพี่เอ็มมี่โทรมาทีไรแสดงว่าฉันจะมีรายได้เสริม
“ไงคะ...คุณลูกสาว เสาร์ อาทิตย์นี้ว่างไหม” พี่เอ็มมี่ถาม
“ว่างค่ะ มีอะไรให้ของขวัญรับใช้เหรอคะ” ฉันรู้สึกถึงกลิ่นเงินลอยมา
“พอดีว่าพี่นะ รับงานแต่งหน้าศิลปินไว้กลุ่มหนึ่งนะ ก็เลยอยากให้ของขวัญมาช่วยหน่อย” นั้นไงฉันเดาไม่มีผิด
“โอเคค่ะ แล้วจะให้ของขวัญไปเจอที่ไหนคะ” ฉันถามพี่เอ็มมี่
“มารอที่หน้าสตูดิโอ M นี้แหละ สักประมาณหกโมงเช้าเพราะว่าไปต่างจังหวัดขึ้นรถตู้ไป” พี่เอ็มมี่บอก
ดีเลยกำลังอยากหนีความวุ่นวายอยู่พอดี
“ได้ค่ะ คุณแม่เอ็มมี่” ฉันวางสายจากพี่เอ็มมี่ ก็ยิ้มไม่ยอมหุบเลย
“คุยกับใครเหรอ ถึงได้ยิ้มไม่หุบขนาดนั้น” พี่เนมถาม
“ออ พี่เอ็มมี่นะคะ พอดีว่าเขาให้ไปช่วยแต่งหน้าศิลปินนะ” ฉันอธิบาย
“อย่างนี้นี่เอง จะได้ทำสิ่งที่ตัวเองชอบก็เลยอารมณ์ดีใช่ไหม” พี่เนมยิ้มอย่างเอ็นดู
ฉันก็ยิ้มหวานกลับไปให้
19:32 PM.
พี่เนมนั่งแท็กซี่มาส่งฉันถึงหน้าหอพัก ตอนแรกจะกลับใครกลับมันละ แต่พี่เนมก็ยืนยันจะมาส่งฉันให้ได้ ไม่งั้นพี่เขาไม่สบายใจ ฉันเลยจำต้องยอม
“พี่กลับล่ะ” พี่เนมบอก เขายกมือบ๊ายบายให้
“ค่ะ กลับดีๆ นะ” ฉันก็บ๊ายบายกลับเหมือนกัน
ฉันยืนมองรถแท็กซี่ขับออกไปจนถึงทางเลี้ยว
“ยัยขวัญ!”
“ว๊าย...”
ตกใจหมดเลย เฟย์นี้เองมาเมื่อไรก็ไม่รู้
“อะไรๆ ยังไงแก” เฟย์ถามอย่างใคร่รู้
“ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ” ฉันตอบเพื่อน พร้อนกับเดินหนีขึ้นมาบนห้อง
“ไม่มีได้ไง ก็เห็นๆ อยู่ พี่เนมเขาชอบแกชัวร์” เฟย์ทำท่าฟันธง
“ไม่หรอก พี่เขาเป็นคนดีแล้วก็มีน้ำใจ เขาไม่ได้ชอบฉันหรอก” ฉันบอกเพื่อน
“หรา...” เฟย์พูดอย่างหมั่นไส้
“นี่ เสาร์-อาทิตย์นี้ ฉันจะไปช่วยงานพี่เอ็มมี่ที่ต่างจังหวัดนะ” ฉันบอกเฟย์
“งั้นฉันก็นอนคนเดียวอีกแล้วสิ” เฟย์แกล้งทำน่าเศร้า
“แค่สองวันเอง” ฉันเดินไปนอนลงที่เตียง
“อย่าลืมของฝากฉันก็แล้วกัน” เฟย์บอก พร้อมกับเดินมานอนลงข้างๆ ฉัน
.
.
.
