...รู้ทั้งรู้ว่าเขานั้นร้ายกาจแค่ไหนในเรื่องผู้หญิง แต่เธอก็ห้ามใจตัวเองไม่ใด้เช่นกัน เพราะเธอเองก็แอบชอบเขามานานและหวังว่าสักวันหนึ่งเขาคนั้นจะหันมามองเธอบ้าง สักนิดก็ยังดี...
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,ดราม่า,ของขวัญ,ไดมอนด์,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากดูหนังจบเราก็มาทานข้าวที่ร้านอาหาร ฉันนั่งข้างเฟย์ แต่ไดมอนด์ก็มานั่งตรงข้ามกับฉันอยู่ดี
“วันหยุดยาวนี้ แกไม่กลับบ้านเหรอขวัญ” ไทด์ถาม
“ก็ว่าจะกลับอยู่แหละ แล้วไทด์ล่ะ” ฉันถามไทด์กลับ
“กลับเย็นนี้ ขวัญกลับพร้อมไทด์ไหมล่ะ” ไทด์ชวน
“กลับพร้อมไทด์เลยก็ได้” ฉันตอบไทด์ อาหารก็มาเสิร์ฟพอดี
“ฉันก็นอนคนเดียวนะสิ” เฟย์พูดเหมือนน้อยใจ
“แล้วแกไม่กลับบ้านรึไง” ฉันถามเฟย์ พร้อมกับตักอาหารใส่ปาก
“ไม่อ่ะ” เฟย์ตอบ แล้วเธอก็หันมาสนใจอาหารตรงหน้าตัวเองเหมือนกัน
“เป็นเด็กรึไง” อยู่ดีๆ ไดมอนด์ก็ดุฉันซะงั้น
“อะไร” ฉันนั่งมองหน้าเขาอย่าง งงๆ
แล้วไดมอนด์ก็ทำในสิ่งที่ไม่คาดคิด เมื่อเขาเอื้อมมือมาใช้นิ้วโป้งปาดที่มุมปากของฉันเพราะเปื้อนซอลมะเขือเทศ
แทนที่ไดมอนด์จะเช็ดมันออกด้วยผ้ากันเปื้อนแต่เขากลับชิมนิ้วโป้งที่เปื้อนซอลนั่นแทน ฉันจ้องมองการกระทำของเขาอย่างอึ้งๆ
นี่เขาทำอะไรเนี้ย... เพื่อนฉันนั่ง งง เป็นไก่ตาแตกหมดแล้ว ยกเว้น ไทด์ ที่นั่งกินอาหารอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร
“เออ..ขอบใจ” ฉันไม่รู้จะตอบไงยัง ใจก็เต้นแรงเหลือเกิน
“อิ่มกันแล้วเหรอ ทำไมนั่งนิ่งกันล่ะ” แล้วไทด์ก็พูดทำลายความเงียบ
ไดมอนด์หันมายักคิ้วให้ไทด์หนึ่งที เข้ากันดีเหลือเกินนะสองคนนี้
“ฉันอิ่มแล้ว” เฟย์ตอบ
“ฉันก็อิ่มแล้วเหมือนกัน” ฉันบอกเพื่อน
“งั้นก็กลับกันเถอะ” ไทด์บอก
“ของขวัญไปเข้าห้องน้ำกัน” เฟย์ชวน
ฉันพยักหน้าให้เพื่อนแทนคำตอบ
ห้องน้ำหญิง....
ซ่า.....
เสียงน้ำไหลออกจากก๊อกน้ำที่ฉันเปิดเพื่อล้างมือ
“ของขวัญ ขอถามอะไรหน่อยสิ” เฟย์เดินมาล้างมือที่อ่าง แล้วถามขึ้น
“อะไรเหรอ” ฉันหันไปถามเพื่อน
“แกชอบไดมอนด์รึเปล่า” เฟย์จ้องหน้าฉันอย่างจริงจัง
“แกถามทำไม”
“เพราะว่าฉันชอบไดมอนด์” เฟย์ดูจริงจังมาก
“เหรอ..” ฉันไม่กล้าสบตาเฟย์เลย
“แกช่วยฉันได้ไหม” เฟย์เดินเข้ามาจับมือฉันไปกุมไว้
“ฉันชอบไดมอนด์จริงๆ นะ แกช่วยให้ฉันสมหวังได้ไหม ของขวัญ”
เฟย์ขอร้อง
“ฉัน..”
“นะ ของขวัญนะ” เฟย์ส่งสายอ้อนวอน
“ฉันไม่แน่ใจว่าจะสำเร็จไหม แต่จะพยายาม..” ฉันฝืนพูดอย่างยากเย็น
แต่ก็พูดไปแล้ว...
“เย้...ขอบใจนะ ของขวัญเพื่อนรัก” เฟย์โผลเข้ากอดฉันอย่างดีใจ
แล้วฉันจะทำได้ไหม......
หลังจากไปส่งเฟย์ที่หอพักแล้ว ฉันก็ติดรถไดมอนด์มาที่คอนโดของพวกเขา เพื่อรอกลับบ้านพร้อมไทด์
“เดี๋ยวไปเอากุญแจรถแป๊บนะ” ไทด์บอกฉัน แล้วเขาก็เดินเข้าลิฟต์ไป
ตอนนี้ฉันนั่งรอไทด์อยู่ในรถของไดมอนด์
“นายไม่ขึ้นห้องเหรอ” ฉันถามไดมอนด์
เมื่อเห็นเขายังนั่งนิ่งอยู่
“ทำไม จะได้รีบโทรหาไอ้รุ่นพี่คนนั้นรึไง”
ไดมอนด์ปรับเบาะนอนลงจนมาทับหน้าขาฉันพอดี
“เปล่าสักหน่อย” ฉันเซตาไปมองด้านนอกรถ ไม่กล้าสบตาเขา
“หลบตาทำไม” ไดมอนด์นอนจ้องหน้าฉันนิ่ง
เขาเอื้อมมือหนามาจับมือบางของฉันไปทาบกับแก้มเขา
ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนจ้องมองฉันอย่างมีความหมาย ฉันเห็นแววไหววูบนัยน์ตานั่น
“ขวัญไม่ได้ชอบพี่เนมนะ” ฉันบอกเขาจากใจจริง
“แล้วเธอชอบใคร..” แววตาเปลี่ยนเป็นดีใจทันที
“ขวัญ...”
“ขึ้นห้องเลยไหม รอได้นะ” เสียงแซวกวนๆ มาจากไทด์
“งั้นรอแป๊บ” ไดมอนด์ตอบไทด์
“นี่! พูดบ้าอะไรกัน”
ฉันรีบเปิดประตูออกมาจากรถไดมอนด์ด้วยความเขินอาย แล้วผู้ชายสองคนนั้นก็ยืนขำกันยกใหญ่
“ไทด์ กลับบ้าน!”
ฉันรีบเปิดประตูรถไทด์เข้าไปนั่งทันที ก็เล่นแซวซะขนาดนั้นไอ้เพื่อนบ้า
ไทด์หันไปโบกมือลาไดมอนด์แล้วก็มาขึ้นรถ พร้อมกับมองหน้าฉันยิ้มๆ
“ยิ้มอะไร” ฉันถามไทด์
“เปล่านิ ว่าแต่แกกับไอ้มอนด์คบกันรึยัง” ไทด์ถาม พร้อมกับขับรถออกจากคอนโด
“ยัง”
วันนั้นเขาก็บอกแค่ชอบ แต่ยังไม่ได้ขอฉันคบสักหน่อย
“ทำไมล่ะ” ไทด์ถามอย่างแปลกใจ
“จะไปรู้เหรอ ทำไมไม่ถามเพื่อนแกล่ะ” ฉันพุดกับไทด์อย่างหงุดหงิด
“แล้วแกไม่ใช่เพื่อนฉันเหรอ” แล้วไทด์ก็หัวเราะ
“หมายถึงให้ไปถามเพื่อนอีกคนของแกนู้น” ฉันทำปากยื่นปากยาวใส่
“แกเชื่อไหม ไม่เย็นนี้ก็พรุ่งนี้เช้า มันมาบ้านฉันแน่” ไทด์พูดอย่างมีเลศนัย
“ใคร?” ฉันหันไปมองหน้าเพื่อนอย่างสงสัย
แต่ไทด์ก็ยักไหล่แบบไม่รู้ไม่ชี้
.
.
.
