Ghost House ซื้อบ้านแถมเมีย - 0 บทนำ โดย พีโอนี @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

หญิง-หญิง,ตลก,ระทึกขวัญ,ดราม่า,ไทย

ผี,ตลก,สยองขวัญ,นิยายยูริ

ซื้อบ้านผีสิงมารีโนเวท เจอผีสาวตนหนึ่งไล่เปิงเท่าไหร่ก็ไม่ไปฉันเลยจับเธอทำเมีย "อย่ามาทำสะดีดสะดิ้งจะเอาไหมผัว หรือจะไปอยู่ในท่อระบายน้ำ"

ผู้แต่ง

พีโอนี

เรื่องย่อ

‘อภิญญา’ หรือ ‘มิวเซียม’

หญิงสาววัย 25 ปี ผู้เกิดในเทวีฤกษ์ เธอเปรียบเสมือนพิพิธภัณฑ์แห่งทุกข์ทั้งหลายของเหล่าภูตผีที่บรรจุความทรงจำน่ากลัวเหล่านั้นไว้ตั้งแต่จำความได้ ทำให้ตอนนี้การเห็นหรือสัมผัสได้ถึงวิญญาณกลายเป็นเรื่องปกติราวกับเจอสุนัขที่มีไปทั่วทุกมุมถนน

แต่ไม่รู้เพราะโชคชะตาหรืออะไรที่ทำให้หญิงสาวหัวสมัยใหม่อย่างเธอซื้อบ้านผีสิงมารีโนเวท บ้านหลังนั้นมีผีสาวหนึ่งตนที่ไล่เปิงเท่าไหร่ก็ไม่ไป เธอเลยหาวิธีอยู่ร่วมกันเพื่อสงบศึก แต่นั่นกลับเป็นการฝ่าฝืนคำเตือนของแม่หมอที่บอกว่าเธอจะ ‘ฉิบหาย’ เพราะสิ่งลี้ลับ

Ghost House ซื้อบ้านแถมเมีย-0 บทนำ,Ghost House ซื้อบ้านแถมเมีย-ตอนที่ 1 ฉิบหาย,Ghost House ซื้อบ้านแถมเมีย-ตอนที่ 2 1313 เลขคงจะมงคล 1,Ghost House ซื้อบ้านแถมเมีย-ตอนที่ 3 1313 เลขคงจะมงคล 2,Ghost House ซื้อบ้านแถมเมีย-ตอนที่ 4 ผีสาวในบ้านร้าง,Ghost House ซื้อบ้านแถมเมีย-ตอนที่ 5 สาวนักไล่ผี,Ghost House ซื้อบ้านแถมเมีย-ตอนที่ 6 แพ้สกิลอ้อน

‘กายจาก หากจิตยังสถิต ณ ที่เดิม’

“ฉัน­­ยังอยู่ตรงนี้ ทำไมทุกคนถึงทิ้งฉันไว้ที่นี่”

นั่นคือเสียงคร่ำครวญด้วยความทุกข์ระทมใจที่ดังลอดออกมาจากบ้านหลังใหญ่สองชั้น­อันน่าพิศวงนี้ และบ้านหลังนี้ก็ดันอยู่ท้ายซอยกลางสนามมีหญ้ารกร้างเต็มไปหมด แม้กระทั่งบ้านหลังก่อนหน้าที่อยู่ติดกันก็ยังเป็นบ้านผีสิง ที่หญิงสาวเจ้าของบ้านเสียชีวิตด้วยโรคประจำตัว

‘ขวัญจิรา’ หรือ ‘ฮันนี่’ ยังคงรอคอยคนที่เธอรักอยู่ที่นี่ นับสิบปีแล้วที่ยังมีความหวังว่าจะได้พบบิดามารดาอีกครั้ง แม้ร่างกายของเธอจะสูญสิ้นสลายไปแล้ว แต่หามีใครรู้ไม่ว่าจิตวิญญาณของเธอยังคงไปไหนไม่ได้ จนกว่าสิ่งที่รอคอยในช่วงวินาทีสุดท้ายก่อนตายมันจะเกิดขึ้น

เสียงร่ำไห้ของเธอ...แม้จะดังกังวานสักเท่าไหร่ แต่หากเสียงนั้นอยู่ในหลุมดำอันลึกสุดของจักรวาลก็มิอาจมีใครล่วงรู้ มีเพียงตัวเองเท่านั้นที่มองเห็นความว่างเปล่านี้ ความว่างเปล่าที่มีตัวตน เป็นความว่างเปล่าที่มีความรู้สึก แม้ว่าจิตดวงนี้จะจมลึกอยู่ในความมืดมิดใต้ท้องทะเลสักเท่าไหร่ แต่ความพยายามที่จะแหวกว่ายขึ้นมาสู่ผิวน้ำนั้นก็ไม่เคยลดละลงไป

“เฮ้ย! ยัยจูออน...เป็นผีประสาไรวะปล่อยหมามาขี้หน้าบ้าน!”

เสียงตะโกนโวยวายจากถนนโทรมๆ นอกรั้วด้านหน้าของตัวบ้านเรียกสติวิญญาณดวงสีหม่นๆ ที่กำลังยืนคิดเพ้อรำพันในใจไปเรื่อยเปื่อย และเมื่อสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของชีวิตอีกครั้งในรอบสิบปี สายตาตื่นตระหนกก็รีบตวัดมองไปยังตัวต้นเสียงแล้วเกิดคำถามในใจมากมาย เพราะสายตาคนข้างล่างก็จ้องมองมายังเธอด้วยเช่นกัน

“อะไรของเขา มองเห็นเราด้วยเหรอ”

วิญญาณดวงน้อยในชุดเก่าๆ ก้มมองตัวเองสลับกับบุคคลด้านล่าง แม้ว่านี่จะเป็นกลางวันแสกๆ แต่เพราะเธออยู่ในที่ของตัวเองก็อาจทำให้พวกมีวิชาอาคมหรือมีเซ้นส์มองเห็นได้ แต่ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน มองเห็นเธอจริงๆ หรือแค่ล้อเล่นกับตัวเองกันแน่

“เธอนั่นแหละยัยจูออนยัยผีแมลงทอด เดี๋ยวฉันจะกลับไปล้างรองเท้าแล้วจะกลับมาด่าเธออีกทีรอเจอฉันได้เลย เป็นผีบ้าอะไรวะไม่เฝ้าบ้านตัวเอง ผีไร้ประโยชน์แบบนี้อยากจับยัดใส่ขวดน้ำยาล้างจานแล้วเขย่าเล่นให้เข็ดจริงๆ ฝากไว้ก่อนเถอะ”

หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งชี้นิ้วมายังเธอจนรู้สึกตกใจผงะกับความจุดเดือดต่ำนั่น ก่อนที่หล่อนคนนั้นจะกระทืบเท้าถูๆ ไถๆ กับพื้นหญ้ารกหน้าบ้านของเธอแล้วเดินจ้ำอ้าวพลางบ่นพึมพำออกไปตามถนนที่เห็นรถจอดอยู่ไม่ไกลนัก

“ยัยบ้านี่! อยู่ๆ มาด่าฉันได้ยังไง...ว่าแต่ทำไมเห็นฉันล่ะ”

ขวัญจิรายกมือทาบอกมองตามด้วยท่าทีประหลาดใจ ยัยประสาทเสียคนนั้นมองเห็นเธออย่างนั้นหรือ ดวงตาเฉี่ยวคมนั่นถึงได้สบตากันไม่ผิดองศาแม้แต่น้อยแบบนั้น คิดได้ดังนั้นรอยยิ้มดีใจก็ผุดขึ้นบนใบหน้างดงามที่ซีดเซียวเพราะไร้ซึ่งชีวิต

ขวัญจิราเป็นคนที่ถูกหลงลืมไปแล้วกว่าสิบปี และถูกทิ้งไว้ในมุมที่มืดมิดที่สุด แต่วันนี้คล้ายจะมีแสงสว่างเล็กๆ ส่องเข้ามาถึงตัวตนของเธอ รู้สึกมีความหวังว่าการที่ผู้หญิงหน้าดื้อๆ คนนั้นบอกว่าจะกลับมาหากันอีกครั้งมันอาจจะทำให้เธอสามารถปลดปล่อยดวงจิตของตัวเองให้ไปสู่ภพภูมิที่ดีได้

แม้แสงนั้นจะมาพร้อมกับคำสบถด่าบ้าคลั่ง และสติเจ้าของมันที่ดูไม่ค่อยเข้าร่องเข้ารอยแต่ก็เอาเถอะ

อีกไม่นานเราจะได้พบกันอีกแน่...ยัยหน้าดื้อปากแซ่บ