มนุษย์เลี้ยงสัตว์ไว้เป็นอาหารฉันใด แวมไพร์ก็เลี้ยงมนุษย์ไว้เป็นอาหารฉันนั้น เป็นเรื่องปกติมิใช่หรือ?
รัก,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,นิยายรัก,แฟนตาซี,โรแมนติก,แวมไพร์,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Vampires per Day #ต่อชีวิตแวมไพร์มนุษย์เลี้ยงสัตว์ไว้เป็นอาหารฉันใด แวมไพร์ก็เลี้ยงมนุษย์ไว้เป็นอาหารฉันนั้น เป็นเรื่องปกติมิใช่หรือ?
|
“หยุดให้หมดทุกคน...แม่ของนางอุตส่าห์ดูแลเก็บซ่อนนางไว้อย่างดี เราก็ควรทำเช่นเดียวกัน” อาโนฟาลิสกล่าว
“เห็นว่ามนุษย์เปิดเพลงให้วัวฟังแล้วทำให้มันอร่อยขึ้นหนิ...ดังนั้นหากเลี้ยงนางดี ๆ หน่อย เลือดของนางอาจจะอร่อยขึ้นก็ได้” อาอีดีสเสริม
“จะทำอะไรก็ทำ แต่อย่าให้นางเพ่นพ่านเกินไปนัก...ผมไม่ชอบเห็นอาหารที่ยังไม่ตาย” และนี่คำพูดจากปากอาร์มีกริซ
“นี่คือข้อเสนอที่เราจะให้ และเธอไม่ควรปฏิเสธนะ...เบเรนส์”
|
*นิยายเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลหรือสถานที่ใดที่มีอยู่จริงทั้งสิ้น เป็นเพียงจิตนาการของผู้เขียน*
**โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน**
|
#ต่อชีวิตแวมไพร์
|
*** ถ้าชอบผลงานของเราคอมเมนท์บอกกันได้ตามสะดวก จะสติ๊กเกอร์ จะกดหัวใจได้หมดเลยนะคะ
หากจะกันติเตือนกันได้โปรดเป็นคำสุภาพนะคะ ถึงเราจะเป็นคนหยาบช้า แต่จิตใจลิตเติ้ลโพนี่ค่ะ ***
|
twitter : hischool.b
@bhischools
บทความว่าด้วยเรื่อง ‘แวมไพร์’ (2)
โดย Lady Hischooly
วันที่ 1 เดือน IV 10 ปีหลังพระเจ้าอุนัสปกครอง
ใครก็ตามเมื่อถูกแวมไพร์กัดก็มิใช่จะตายทุกราย
หากมิใช่จุดตายตามวิถี (เช่น เส้นเลือดหลักอย่างเส้นเลือดใหญ่ที่คอขาด เป็นเหตุให้ขาดเลือดตาย) ก็จะไม่ตาย มนุษย์ที่ตายจากการถูกแวมไพร์กัดล้วนมากจากการถูกกัดที่คอทั้งสิ้น จากบาดแผลที่ดิฉันเคยเห็น ภายนอกจะเป็นรอยเขี้ยวลึก เมื่อตรวจสอบดูพบว่าเส้นเลือดใหญ่ขาด ส่วนมนุษย์ที่ถูกกัดแต่รอดมาได้มักถูกกัดในจุดที่มิได้ทำให้ถึงแก่ชีวิต อย่างเช่น ต้นแขน แขน และขา เป็นต้น ทำให้ได้รับบาดเจ็บเป็นเพียงบาดแผลจากการกัดเท่านั้น ไม่นานก็สามารถหายได้เป็นปกติ ซึ่งหากให้ดิฉันคาดการณ์ ก็อาจอนุมานได้ว่าแวมไพร์บางตัวมิได้ต้องการจะฆ่าเหยื่อทุกครั้งที่ล่าได้ มันมิได้ไร้สติราวกับเสือกระโจนจับเหยื่อ แต่สามารถยับยั้งชั่งใจ กดสัญชาตญาณสัตว์ป่าในตัวได้ไม่มากก็น้อย
และเนื่องจากบทความก่อนหน้านี้ของดิฉัน มีผู้คนให้ความสนใจ และออกความเห็นมากมาย มีทั้งฝ่ายเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย ดิฉันรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เพราะนี้เป็นส่วนหนึ่งของจุดมุ่งหมายของบทความที่ดิฉันบรรจงเขียน และดิฉันขอน้อมรับทุกความเห็น เว้นก็เสียแต่ความเห็นที่ว่า ดิฉันมีดีแต่หลบหลังกระดาษและน้ำหมึก ปลุกปั่นผู้คนให้ลุกขึ้นไปโจมตีทางการ ขัดขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่ ทำให้เจ้าหน้าที่ทางการทั้งหลายไล่ฆ่าล้างโคตรสิ่งมีชีวิตอื่นได้ยากขึ้น
ดิฉันเลยอยากใช้พื้นที่กระดาษและน้ำหมึกของดิฉันนี้เขียนตอบกลับท่านผู้ที่ออกความเห็นในลักษณะดังกล่าวว่า ท่านรู้ได้อย่างไรว่าดิฉันเอาแต่หลบหลังกระดาษและน้ำหมึก รู้ได้อย่างไรว่าดิฉันมิได้ออกไปร่วมขัดขวางทางการร่วมกับผู้ร่วมอุดมการณ์คนอื่น
ท่านรู้จักดิฉันหรือ?