เรื่องราวของ คู่แห่งโชคชะตา เป็นคำพูดที่ดูจะเพ้อภพสำหรับ เขา อัลฟ่าที่ไม่เคยคิดว่าตนเองจะแพ้ให้กับใครในโลกใบนี้
จนกระทั้งวันหนึ่ง...
‘ผมไม่เคยรู้สึกแพ้ใครขนาดนี้มาก่อนเลยครับ ’
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,Omegaverse ,น่ารัก,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่๙
เธอรุกฉันแรงก่อนนะคนดี
“สนใจจะเข้ามาดื่มกาแฟทำความรู้จักกันในห้องผมไหมครับ..คุณเพื่อนบ้าน”
ธีรัชเอ่ยชวนด้วยใบหน้ายิ้มละไม ผายมือไปยังในห้องที่ประตูเปิดอ่าออกอย่างเชื้อเชิญ
ทัชชาเองก็คิดไม่ถึงว่าคุณทะเลของตนจะมาเป็นเพื่อนบ้านกัน ทัชชารู้มาก่อนว่าเจ้าของห้องข้าง ๆ ตนนั้นเป็นโอเมก้าที่ปล่อยห้องว่างมาตั้งแต่เขาเริ่มเข้ามาพักในคอนโดแห่งนี้…แต่ในตอนนี้ห้องนั้นกลับถูกใช้โดยคู่แห่งโชคชะตาของตน ทัชชาเองก็ประหลาดใจไม่น้อย…และเขาไม่ปฏิเสธด้วยเช่นกันว่ารู้สึกดีใจที่ได้รู้ว่าคุณทะเลของตนเป็นเพื่อนบ้าน ทัชชายังไม่อยากห่างจากธีรัช และอยากรู้จักธีรัชมากขึ้นกว่านี้…เขาเองก็อยากรู้ว่าห้องของอัลฟ่าคู่แห่งโชคชะตา เขตของอัลฟ่าคนนี้จะอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของทะเลมากมายขนาดไหนกันนะ
“ขอรับเป็น โกโก้ได้ไหมครับ ทัชไม่ทานกาแฟ”
ทัชชาก้าวเดินออกจากหน้าห้องพักของตน ไปยังห้องของเพื่อนข้างบ้าน…ไม่ใช่สถานที่เดิม ๆ ที่เขาเคยไป ธีรัชยิ้มเมื่อไม่ถูกปฏิเสธคำเชิญ
เขาทำให้ทัชชาค่อย ๆ ก้าวออกจากพื้นที่ของตนเองทีละนิดตามคำแนะนำของจิตแพทย์และนี่เป็นพัฒนาการที่ไม่เลวเลย
…
ทัชชามองสำรวจไปรอบ ๆ ห้องของธีรัช มันโล่งสบายตากว่าห้องของเขามากตกแต่งด้วยโทนสีน้ำเงินฟ้า มีหนังสือมากมายจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบอยู่เต็มตู้
“หนังสือเยอะจังเลย”
“ ฉันชอบอ่านหนังสือน่ะ ”
ธีรัชเป็นนักเขียนเขาย่อมที่จะมีหนังสือครอบครองไว้เป็นจำนวนมากทั้งที่ไว้อ่านเป็นความรู้เพิ่มเติมและหนังสือที่เขาสนใจ นี่เป็นแค่หนังสือบางส่วนที่เขานำมาด้วย
“ทัชก็อ่านนะ อ่านเป็นยานอนหลับ”
ทัชชาเผาตัวเองด้วยรอยยิ้มขำ โดยเฉพาะหนังสือวิชาการไม่เกินหน้าก็สัปหงกแล้ว
“หึหึ เล่นตัวเองแล้ว โอเมก้าน้อยของฉัน ไปนั่งรอที่โซฟาก่อนไป เดี๋ยวฉันจะไปชงโกโก้มาให้”
“ให้ทัชช่วยไหมครับ”
ทัชชาอาสาอย่างกระตือรือร้น นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ทัชชาเข้ามาเยี่ยมบ้านของคนอื่น จึงไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวเช่นไร
“เธอเป็นแขกนะคนดี นี่เป็นหน้าที่ของเจ้าบ้านอย่างฉัน อย่าเกรงใจไปเลย”
ทัชชาขบริมฝีปากเบา ๆ เมื่อถูกลูบหัวพร้อมสายตาที่จ้องมองมาอย่างเอ็นดู มันทำให้หัวใจของเขาทำงานหนัก
“ครับ ทัชจะไปนั่งรอ ”
“เก่งมากเด็กดี”
…
ทัชชาเดินมานั่งโซฟาที่หลังโต สายตาสะดุดกับตั้งหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะน้ำชาด้านหน้าโซฟา หน้าปกแสดงให้เห็นว่า มันเป็นหนังสือเกี่ยวกับเรื่องของคู่แห่งโชคชะตา มือน้อยเอื่อมหยิบขึ้นมาอย่างสนใจ แต่ก็สะดุดกับชื่อปกของหนังสือเล่มต่อไปมันเป็นเรื่องของคู่แห่งโชคชะตาเช่นเดียวกับหนังสือเล่มก่อนหน้า ไวเท่าความคิด ทัชชาไล่อ่านปกหนังสือทั้งหมดที่ตั้งอยู่ มันล้วนแล้วแต่เป็นหนังสือที่อธิบายเรื่องของคู่แห่งโชคชะตาและโอเมก้า มันทำให้ทัชชารู้สึกแก้มร้อนผ่าวเมื่อคิดว่า ธีรัชพยายามศึกษาเรื่องของเราจากหนังสือพวกนี้ มันมีมากกว่าสิบเล่มเลย….
เมื่อเปิดผ่าน ๆ หนังสือแต่ละเล่มก็จะมีทั้งไฮไลต์และโพสอิทแปะข้อมูลที่สำคัญไว้ทุกเล่ม บอกให้รู้ว่าเจ้าตัวอ่านมันอย่างตั้งใจและศึกษาพวกมันจนหมดแล้ว
นอกจากหนังสือบนโต๊ะแล้วทัชชามองเลยไปยังหนังสือที่เรียงเป็นระเบียบในชั้นใต้โต๊ะน้ำชา มันเป็นหนังสือที่เกี่ยวกับเขาทั้งสิ้น ทั้งอาการป่วยของเขา แนวทางการดูแล การเข้าหา การบำบัด มันบอกให้รู้ว่าธีรัชพยายามทำความเข้าใจเขามากแค่ไหน
คุณทะเลของทัชน่ารักเกินไปแล้วจริง ๆ
ทัชชาตัดสินใจลุกขึ้นเดินมาหาธีรัชที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์โซนห้องครัว อัลฟ่าหนุ่มกำลังชงโกโก้ให้อย่างตั้งใจ…แขนเล็กสอดเข้ากอดเอวสอบของคนที่หันหลังให้
“ไหนว่าจะเป็นเด็กดีนั่งรอฉัน”
“ทัชอยากกอดคุณทะเล…กอดไม่ได้เหรอครับ”
ทัชชาที่สวมกอดอยู่เงยหน้าขึ้นสบตากับธีรัชที่หันมาหาตน ดวงตาคู่กลมเต็มไปด้วยความออดอ้อนเพียงแค่นั่นธีรัชก็ลืมทุกคำ…มีเพียงคำเดียวที่ดังก้องอยู่ในใจของเขาเมื่อสบเข้ากับดวงตาคู่นั้น
ตามแต่ที่เธอต้องการเลยคนดี…
แพ้โดยสมบูรณ์ ยอมจำนนโดยไม่มีข้อโต้แย้ง
“ฉันเคยปฏิเสธเธอหรือ ” ฝ่ามือยกขึ้นกอดตอบคนตัวเล็ก โอบกอดประคองไว้อย่างทะนุถนอม
“คุณทะเลแสนดีที่หนึ่ง เลย”
ทัชชายิ้มละไมเมื่อตัวเขาถูกโอบกอดตอบ การกระทำของธีรัชทำให้ทัชชาซาบซึ้งจนไม่รู้จะทำตัวเช่นไร ไม่รู้จะกล่าวคำชมใดใดออกมา รู้เพียงแต่อยากกอดอีกฝ่ายแน่น ๆ รู้ตัวอีกทีก็เดินเข้าไปหาอีกฝ่ายเสียเลย…
ทัชชาอยู่คนเดียวมานานจนไม่รู้ว่าต้องแสดงออกทางอารมณ์ร่วมกับผู้อื่นเช่นไร..โอเมก้าตัวน้อยจึงแสดงความรู้สึกของตนเองอย่างซื่อตรง ชอบก็บอกชอบ อยากกอดก็ลุกไปกอด ธีรัชเองก็สังเกตเห็นมาสักพักแล้วว่าเจ้าตัวเล็กนั้นซื่อตรงต่อความรู้สึกของตนเองมากแค่ไหน
สำหรับเขาแล้วแบบนี้ช่างอันตราย อันตรายยิ่งนัก เล่นน่ารักใส่กันไม่พักอย่างนี้ เขาต้องเป็นโรคหัวใจแน่ ๆ หัวใจเต้นผิดจังหวะเพราะเธอบ่อยเกินไปแล้วคนดนดี…
“เธอน่ะมันใจร้ายที่หนึ่งเลยคนดี”
“หืมทัชออกจะใจดี คุณทะเลมั่วแล้ว”
ทัชชาเถียงขาดใจ เมื่อโดนปักปำ
“อ้ะ”
เอวบางของทัชชาถูกธีรัชจับและยกขึ้นให้โอเมก้าตัวน้อยได้นั่งบนเคาน์เตอร์ครัวที่สูงประมาณเอวของเขา ใบหน้าของทัชชาจึงใกล้กับใบหน้าของธีรัชมากขึ้น
นัยน์ตาของพวกเขาจรดจ้องกันได้อย่างถนัด ธีรัชยกมือแนบใบหน้ามนหัวนิ้วมือข้างหนึ่งยกขึ้นเกลี่ยริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อ
ทัชชาคล้ายตกอยู่ในห้วงเสน่ห์หาเมื่อสบกับดวงตาสีน้ำเงินที่คล้ายห้วงทะเลน้ำลึก กลิ่นฟีโรโมนทะเล โอบประคองเขาไว้คล้ายฉุดลงสู่ใต้ก้นทะเลที่เต็มไปด้วยปะการังอันงดงาม ดวงตากลมปรายมองริมฝีปากที่อยู่ไม่ไกล...
“แล้วถ้าฉันขอจูบเธอ เธอจะอนุญาตไหมคะคนดี”
ทัชชาชะงักเพียงเล็กน้อย ก่อนจะระบายยิ้มออกมา ทั้งทีจะจูบลงมาเลยก็ได้เพราะบรรยายกาศก็เป็นใจไม่น้อย ธีรัชก็ยังคงขออนุญาตเขาก่อนอย่างให้เกียรติ และอาจเป็นเพราะอาการป่วยของเขาที่ทำให้อัลฟ่าหนุ่มระวังการกระทำของตนเองเสมอ
อัลฟ่าหนุ่มคนนี้ทำให้ทัชชารู้สึกอบอุ่นในหัวใจจนแทบจะทนไม่ไหว ได้แต่ระบายยิ้มจนแก้มปริ กับความเอาใจใส่ของคู่แห่งโชคชะชะตาของตน
ธีรัชแม้ไม่ทราบอดีตที่ได้สร้างบาดแผลไว้ให้กับทัชชาแต่เขาก็พอเดาได้ โอเมก้าที่หวาดกลัวอัลฟ่านั้นก็คงเพราะถูกอัลฟ่าคุกคามข่มเหงรังแกจนเกิดบาดแผลในจิตใจขึ้น
“เธอสามารถปฏิเสธมันได้ อย่าได้เกรงใจ”
ธีรัชตระหนักรู้ดีว่าตนนั้นเป็นอัลฟ่าที่ไม่ต่างจากต้นเหตุของบาดแผลในจิตใจของทัชชา แม้ไม่ใช่ผู้ที่ทำร้ายทัชชาโดยตรงแค่เขาเป็นอัลฟ่าแค่นั้นก็สามารถทำให้ทัชชานึกถึงแผลเก่านั้นได้เสมอ เขาจึงระวังการกระทำของตนเป็นอย่างยิ่งเพื่อไม่ให้มันเผลอไปสะกิดบาดแผลของทัชชาที่ยังไม่หายดี หวังให้ภาพอัลฟ่าของตนจะช่วยกลบฝังภาพลบของอัลฟ่าในจิตใจของทัชชา….
อีกเหตุผลที่สำคัญเขาอยากจะให้เกียรติทัชชาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และไม่อยากที่จะใช้ฐานะของคู่แห่งโชคชะตาในการเอาเปรียบอีกฝ่าย…
เขาไม่อยากให้ทัชชาต้องเจอเรื่องที่ส่งผลกระทบต่อจิตใจของเจ้าตัวอีกแล้ว
อยากจะถนอมไว้กลางฝ่ามือคู่นี้
ธีรัชตั้งคำมั่นกับตัวเองว่า…ข้างกายของเขาจะปลอดภัยสำหรับทัชชาอย่างที่ทัชชาวางใจให้เขาเป็นเซฟโซน เป็นคุณทะเลของทัชชา…
เขายินดีที่จะถอยเช่นกัน ถ้านั่นเป็นความต้องการของทัชชาแม้เขาจะต้องเจ็บปวดก็ตาม
“คิกคุณทะเลอุส่าขอทัชทั้งที…จะปฏิเสธได้อย่างไร..แต่ว่าทัชจูบไม่เป็นนะครับ”
แขนเรียวเล็กยกขึ้นโอบรอบลำคอของธีรัชเพื่อเหนี่ยวรั้งกายอัลฟ่าหนุ่มที่ทำท่าจะรนถอยเมื่อตนนิ่งเงียบไป
“ถ้าไม่เป็นการรบกวน คุณทะเลช่วยสอนทัชจูบด้วยนะครับ”
“…เธอนี่มัน”….ใจร้ายใจร้ายจริงจริง!!
เขาที่เป็นคนเอ่ยขอในตอนแรกไม่ได้คาดหวังว่าจะโดนตอบรับและรุกกลับอย่างรุนแรงต่อหัวใจจนตั้งตัวไม่ถูกเช่นนี้
“ทัชเป็นคนเรียนรู้ไว คุณทะเลวางใจได้ แถมแปรงฟันจนสะอาดแล้วด้วยทัชพร้อมแล้วครับ”
“...!.”
ธีรัชพูดไม่ออก นี่มัน ‘ยั่ว’ กันเห็น ๆ เจ้าตัวป่วนหัวใจนี่ ธีรัชกำมือแน่นเพื่อเตือนกำราบสัญชาตญาณอัลฟ่าของตัวเองไม่ให้พุ่งใส่เหยื่อตัวน้อยหอมกรุ่นที่มาเอ่ยเชิญชวนอย่างยั่วเหย้าไม่เกรงกลัวนักล่าอย่างตน
“ทัชพร้อมรับจูบจากคุณทะเลแล้ว..อุ๊บ”
ธีรัชประกบริมฝีปากช่างเจรจาให้หยุดพูดถ้อยประโยคน่ารักที่ไม่ต่างจากคาถามนต์เสน่ห์ให้เขารักเขาเอ็นดูนั่นเสีย
แม้แรกเริ่มจะดูอุกอาจไปนิดที่ไปจูบปิดปากคนตัวเล็ก ทำไงได้เล่นมาน่ารักใส่กันขนาดนี้ แต่เขาสามารถควบคุมตัวเองให้ใจเย็นลงและค่อย ๆ ละเมียดละไมเกี่ยวรัดเรียวลิ้นเล็ก มอบจูบอันอ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้ให้กับทัชชา
ทัชชาหลับตาพริ้มตัวแข็งทื่อในตอนแรก ก่อนจะเปลี่ยนมาเคลิบเคลิ้มไปกับการจูบของธีรัช ที่ค่อย ๆ ละเมียดชิมฝีปากตนอย่างอ่อนโยน
“อ้าปากหน่อยคนดี แลบลิ้นน้อย ๆ ของเธอออกมา”
ธีรัชผละออกเพียงเล็กน้อย กระซิบเสียงแหบพร่าสอนโอเมก้าตัวน้อยที่ไม่ประสา คนตัวเล็กปฏิบัติตามอย่างน่ารัก ช้อนสายตาขึ้นมองประหนึ่งถามว่าตนทำถูกหรือไม่ เจ้าระฆังน้อยของเขาทำใจเขาสั่นไหวไม่พักเลย
ธีรัชจับประคองใบหน้าเล็กไว้อย่างเบามือก้มลงมอบจุมพิตที่ลึกซึ้งขึ้นไปอีกให้ เกี่ยวรัดลิ้นนำทางคนตัวเล็กที่ยังไม่คุ้นเคย เว้นผละช่วงให้อีกคนได้พักหายใจเป็นระยะอย่างใส่ใจ ทัชชารู้สึกคล้ายว่าตัวเองจะตัวเหลวไปกับการจูบและการชักนำของอัลฟ่าหนุ่มประกอบกับ กลิ่นฟีโรโมนทะเลของธีรัชที่ช่วยให้เขารู้สึกดีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วตอนนี้ทัชชารู้สึกราวกับตนเองกำลังลอยได้ เผลอไผลไปกับรสจูบ ลอยอยู่ในทะเลที่ซัดระลอกคลื่นแผ่วเบาให้เขาผ่อนคลายอย่างเป็นสุข
ธีรัชยกยิ้มมุมปาก เมื่อกี้จูบตอบกันสิน่ะ ที่บอกว่าเรียนรู้ไวดูท่าจะไม่ได้คุยโม้สินะ
“จุ๊บ”
ธีรัชกดจูบลงบนหน้าผากบนและแนบหน้าฝากตนไว้
“วันนี้แค่นี้ก่อนน่ะครับ คุณนักเรียนคนเก่ง ถ้านานกว่านี้จะอันตรายเอา”
ทัชชาที่ได้สติสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสบสายตากับอัลฟ่าหนุ่ม ก่อนจะก้มหน้างุดเมื่อธีรัชยกนิ้วโป้งปาดริมฝีกปากฉ่ำวาวของตนเองและแลบลิ้นเลียปลายนิ้วนั้น คล้ายกับถูกใจอาหารรสเลิศที่ได้ลิ้มลองท่าทางเช่นนั้นทำให้ทัชชาใจเต้นไม่เป็นส่ำ
คุณทะเลมุมนี้มันช่างอันตรายเสียจริง!!!
อีกหนึ่งสิ่งที่ทัชชาตระหนักรู้ แม้เขาจะไม่เคยจูบมาก่อนแต่ทัชชารู้สึกว่า คุณทะเลของตนนั้นจูบเก่งมากทำเขาเคลิ้มสติหลุดไปเลย!
“โกโก้ของเธอ…ระวังร้อนนะ”
ธีรัชยื่นแก้วโกโก้ร้อนให้กับคนที่ดูเหมือนจะจมอยู่ในภวังค์หลังการจูบ มือน้อย ๆ ของคนตัวเล็กยกมือกุมแก้มตัวเองไว้ไม่ปล่อย
ทัชชาละมือจากแก้มที่เห่อร้อนของตนมากุมแก้วโกโก้ร้อนไว้ เมื่อสบตากับคนที่ยื่นให้ก็ยิ่งรู้สึกว่าหน้าของตนร้อนไหม้ลามไปถึงใบหูคล้ายหน้าจะระเบิด จนต้องก้มหน้างุดเป่าแก้วโกโก้แก้เขิน
“หึหึ รุกเองเขินเองเสียแล้วเจ้าระฆังน้อยของฉัน”
ธีรัชวางมือลูบศีรษะของคนที่ยังคงนั่งอยู่บนเคาน์เตอร์ครัวอย่างเอ็นดู พลางโค้งกายลงเล็กน้อยให้ใบหน้าเสมอกับใบหูที่ขึ้นสีระเรื่อ อดไม่ได้ที่รู้สึกอยากแกล้งจึงเอ่ยประโยคหยอกเย้าคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงแหบพร่าชิดริมใบหูเล็ก
“ขอบคุณสำหรับของหวานน่ะครับคุณเพื่อนบ้าน..อร่อยมาก”
ตู้มมม!
ใบหน้าของทัชชาระเบิดโดยสมบูรณ์ มันแดงจนธีรัชอดไม่ได้ที่จะขำไม่ได้คนตัวเล็กเลิ่กลั่กคล้ายหาบางสิ่ง แน่นอนว่าธีรัชรู้ดีมันคือสิ่งใด
ทัชชามองหาหลุมหลบภัยของตัวเองอย่างเสื้อคุมของธีรัชที่ใช้หนีอายก่อนหน้า แต่มันถูกธีรัชหยิบหนีมือเขาไปอย่างรวดเร็วคล้ายรู้ทันว่าเขาจะหมุดผ้าหนีอาย มันถูกคนตัวสูงถือห่างจากเขาจนเอื่อมไม่ถึง
“มะเขือเทศน้อยน่ารักดีนะ”
ธีรัชเอ่ยแซว
ทัชชาเป็นคนมีแก้มเมื่อเขินหน้าแดง แก้มก็ไม่ต่างจากลูกมะเขือเทศแดงปลั่งชวนให้จ้องมองและอยากลองงับดู...แต่ตอนนี้ธีรัชคิดว่าคงต้องอดใจไว้ก่อน
“ฮาฮา เธอรุกฉันแรงก่อนนะคนดี”
เป็นทัชชาที่มาน่ารักใส่เขาก่อน แม้เขาจะเป็นคนเริ่มแต่คนเชื้อเชิญคือทัชชา คนที่ยั่วเขาให้ตบะแตกก็คือทัชชาก็ขอแกล้งหยอกเอินเสียหน่อย
“คุณทะเล!!!”
“ครับ~คนดี”
ธีรัชลากเสียงยาวขานรับอย่างยียวน พลางแกว่งเสื้อคุมของเขาในมือไปมาล่อตาเจ้าตัวน้อยที่เอื้อมไม่ถึง
“คุณทะเลแกล้งทัช!! ”
ทัชชารู้ยกมือขึ้นเตรียมตีคนตัวสูงที่มาแกล้งเอาผ้าหนีเขาอย่างจงใจ
หมับ
ข้อมือเล็กถูกคว้าไว้อย่างทะนุถนอม ทัชชาชะงักเปิดโอกาสให้ธีรัชยกมือน้อยขึ้นจุมพิตที่หลังมือ
“แล้วเธอเคยรู้หรือเปล่า…ผู้ชายแกล้งแปลว่าผู้ชายคนนั้นกำลังเรียกร้องความสนใจจากเธออยู่นะ”
ธีรัชช้อนสายตาขึ้นมองเจ้าของหลังมือที่เขามอบจุมพิตให้ ดวงตาคมโค้งลงด้วยรอยยิ้มที่ทำให้ทัชชาใจสั่น
“งืออออคุณธีรัชชช ไม่อ่อนโยน ทัชจะกลับห้องแล้ว!”
คุณธีรัชโหมดนี้ไม่อ่อนโยนกับหัวใจทัชชาหนักมาก ทัชชายกมือขึ้นปิดหน้าที่รู้สึกร้อนไปหมดของตน
รอบนี้ขอถอยกลับหลุมหลบภัยที่ห้องตัวเอง
คอยดูรอบหน้าทัชจะรุกคุณให้เขินตัวบิดไปไม่ถูกเหมือนทัชตอนนี้เลย!!
ธีรัชอุ้มทัชชาลงจากเคาน์เตอร์สูง ด้วยรอยยิ้มขำเอ็นดูท่าทางของโอเมก้าตัวน้อย เจ้าตัวเล็กเมื่อเท้าแตะพื้นดีก็วิ่งก้มหน้างุดเดินเร็วนำเขา กึ่งวิ่งกลับห้องของตัวเอง
“เดี๋ยวสิคนดี”
ธีรัชที่เดินมาส่งทัชชาที่หน้าห้อง จับขอบประตูที่กำลังปิดไว้
“บทเรียนเรื่องจูบยังไม่จบนะคนดี รอบหน้าฉันจะสอนความหมายของตำแหน่งการจูบ ดีไหม”
“..!”
ทัชชาตาโตมองคนที่ใช้เท้าขวางการปิดประตูของเขาเอาไว้แถมยังจับขอบประตูตำแหน่งบนหัวเขาขึ้นไป และโค้งกายต่ำลงมาสนทนากับตน ท่าท่างเช่นนี้ทำให้ทัชชาใจสั่น
“อย่างเช่น…”
ธีรัชก้มลงจุมพิตบนเปลือกตาของทัชชาที่กำลังอ้าปากเหวอและผละออกอย่างอ้อยอิ่ง
“ฉันหลงเธอจนแทบคลั่งแล้ว”
ตู้ม ใบหน้าของทัชชาระเบิดอีกครั้งในช่วงเวลาที่ห่างกันไม่มาก
วันนี้ถอยทัพก่อน!
ปัง
วันนี้คุณธีรัช อันตรายอันตรายมาก!!!
ทัชชาถอยกรูดไปกับประตูที่งับปิด ยกมือขึ้นกุมหัวใจตัวเองแน่น เหมือนการที่เขาอนุญาตให้อีกฝ่ายจูบจะไปกดปุ่มสวิตช์อะไรเข้า….มันไม่ได้ทำให้ทัชชารู้สึกลำบากใจหรืออึดอัด มันตรงข้ามเลยด้วยซ้ำ เขารู้สึกดีมาก...จนตัวเองยังแปลกใจ
ทัชชากดหน้าตัวเองกับฝ่ามือคู่น้อยที่ยังคงมีกลิ่นอายของทะเลยามต้องแสงตะวันหลงเหลืออยู่...ดูเหมือนคุณทะเลวันนี้คลื่นลมจะแรงไปแล้ว!!
