แก่ลงทุกปี แต่ชีวิตล้มเหลวสุด ๆ ตอนนี้ก็กำลังอยู่ในงานแต่งของคนที่แอบรักอีก ถ้ามีโอกาสได้กลับไปอีกครั้ง เขาจะทำให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นได้ไหมนะ
ชาย-ชาย,รัก,ข้ามเวลา,ไทย,แฟนตาซี,แก้แค้น,mpreg,ย้อนเวลา,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่1
กริ๊ง
เขาเข้ามาภายในร้านและมองไปรอบ ๆ มีของหลายประเภทตั้งโชว์อยู่ในร้านทำให้พอรู้ว่าร้านนี้เป็นร้านขายของที่ระลึก
"ยินดีต้อนรับครับ"จู่ ๆ ก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้นจากทางด้านหลังของเขา ทำเอาเขาตกใจจนสะดุ้งไปอีกทาง
"โอ๊ย!"แล้วอาการไมเกรนที่ดีขึ้นก็กลับมาอีกครั้ง จนเขาล้มลงไปนั่งอยู่ที่พื้น
"เป็นอะไรไหมครับ!?"ผู้ชายคนนั้นรีบเข้ามาพยุงร่างโปร่งให้ลุกขึ้นจากพื้นและรีบไปหาเก้าอี้มาให้นั่ง
"นี่ยาแก้ไมเกรนนะครับ ขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้ตกใจ"ชายผู้นั้นยื่นยากับแก้วน้ำส่งมาให้เขา
"ขอบคุณครับ"เขารับมาและกล่าวขอบคุณ
"ผมเป็นพนักงานของที่นี่ครับ คุณคงเป็นลูกค้าที่มารับของสินะ ช่วยบอกชื่อของคุณลูกค้าทีครับเดี๋ยวผมจะไปเอาของออกมาให้"เหมือนคนคนนี้จะเข้าใจผิดซะแล้วทำให้ร่างโปร่งต้องรีบปฏิเสธกลับไป
"ไม่ใช่ครับ ผมพึ่งเข้ามาครั้งแรกเอง"
"ไม่เกี่ยวหรอกครับ ถ้าคุณเข้ามาในร้านนี้แปลว่าที่นี่จะต้องมีของของคุณอยู่ ฉะนั้นช่วยแจ้งชื่อมาทีครับ"แต่คุณพนักงานร้านยังคงยืนกรานเช่นนั้น เขาจึงต้องบอกชื่อกับอีกฝ่ายอย่างยอมแพ้ เดี๋ยวถ้าเอาไปเช็กแล้วไม่เจอก็คงยอมเข้าใจเอง
"ความฝัน สูญโศกาครับ"
"รอสักครู่นะครับ"พอได้ชื่อจากร่างโปร่งแล้วคุณพนักงานร้านก็เข้าไปที่หลังเคาน์เตอร์และพิมพ์หาชื่อของร่างโปร่ง ในระบบ
"เจอแล้วครับ คุณความฝันมารอรับของที่หน้าเคาน์เตอร์ทีครับ"
"เอ๊ะ!?"ความฝันร้องออกมาด้วยความตกใจ มันจะไปมีชื่อเขาได้ยังไงก็ในเมื่อเขาพึ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก ร่างโปร่งเดินไปที่หน้าเคาน์เตอร์ คุณพนักงานก็เลื่อนกล่องพัสดุบางอย่างมาตรงหน้า ความฝันรับมาถือไว้
“เท่าไหร่ครับ” หวังว่าจะไม่แพงมากนะ
“ไม่มีค่าใช้จ่ายหรอกครับ รบกวนคุณความฝันช่วยเซ็นชื่อรับของด้วยครับ” พนักงานหนุ่มยื่นเอกสารและปากกามาให้ความฝัน ร่างโปร่งไล่สายตาไปตามตามตัวหนังสืออย่างผ่าน ๆ โดยไม่ตั้งใจอ่านดังเช่นคนส่วนใหญ่ และเซ็นชื่อลงไป
“ขอบคุณมากครับ” พนักงานหนุ่มรับเอกสารกลับไป
“หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะครับ” พนักงานหนุ่มยิ้มให้ความฝัน
ร่างโปร่งค้อมหัวให้อีกฝ่ายและเดินออกจากร้านไป ความฝันตรงกลับไปที่ห้องของตนเอง วางกล่องพัสดุที่ได้มาไว้บนเตียงและไปอาบน้ำ อีกสิบนาทีต่อมาร่างโปร่งก็ออกมาจากห้องน้ำพลางเอาผ้าขนหนูเช็ดผมให้แห้ง สายตาเหลือบมองไปที่กล่องที่อยู่บนเตียง จึงเดินไปเอากล่องใบนั้นไปวางที่โต๊ะทำงาน แล้วเอาคัตเตอร์มากรีดเปิด
แท็บเล็ต?
ร่างโปร่งหยิบแท็บเล็ตในกล่องขึ้นมาดูอย่างละเอียดและก็ต้องตกใจ เพราะเขาจำแท็บเล็ตเครื่องนี้ได้
“ของเรานี่” ร่างโปร่งเคยเอาเงินเก็บจากการทำงานพิเศษเกือบทั้งหมด ซื้อแท็บเล็ตเพื่อใช้ในการเรียนมหาลัยและใช้วาดรูปขายตอนอยู่ปีหนึ่ง แต่ไม่ถึงเดือนต่อมาก็โดนแม่บังเกิดเกล้าของเขาเอาไปขาย
ตอนนั้นเธอมาหาความฝันกับยายที่บ้าน เพื่อขอเงินไปจ่ายค่าเทอมโรงเรียนนานาชาติให้ลูกชายที่เกิดกับสามีใหม่และกำลังจะเข้ามัธยมต้น แต่เขากับยายไม่มีให้เลย อีกฝ่ายเลยขึ้นไปค้นข้าวของของความฝันบนห้องและเจอกับแท็บเล็ตที่มีราคาแพงที่สุดจึงได้เอาไปขาย โดยไม่สนใจคำขอของความฝันเลยแม้แต่น้อย ความฝันในตอนนั้นยกความจำเป็นทั้งหลายมาบอกกับผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแม่ แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่สนใจเอาแต่ลำเลิกบุญคุณที่ไม่เคยมีและเข้ามาทุบตีความฝัน ด่าทอว่าเนรคุณต่าง ๆ นานา ก่อนออกจากบ้านไป ทิ้งให้เขากอดยายร้องไห้กันสองคน แต่สิ่งที่ความฝันเจ็บใจมากกว่านั้น คือ ลูกชายใหม่ของแม่ น้องชายของเขา โดนไล่ออกหลังจากที่เข้าเรียนได้แค่วันเดียว เหตุเพราะเจ้าตัวโดนจับได้คาหนังคาเขาว่าแอบเขาว่าเข้าไปแอบถ่ายนักเรียนหญิงในห้องน้ำ แล้วบังเอิญเข้าไปอีกว่านักเรียนหญิงที่มันไปแอบถ่ายดันเป็นลูกสาวของผู้มีอิทธิพล โรงเรียนจึงต้องไล่มันออกเพราะไม่อยากมีปัญหา
และหลังจากที่มันถูกไล่ออกปัญหาก็ยังไม่จบเพราะอีกฝ่ายเรียกร้องค่าเสียหายจากแม่ของเขาและสามีใหม่ แม่จึงพามันกับสามีมาหาเขาและยายที่บ้าน แม่ของเขาบังคับให้ยายเซ็นเอกสารเพื่อเอาบ้านไปจำนองแล้วพอมีเงินเมื่อไหร่พวกตัวเองจะไปไถ่มาคืนให้ทีหลัง แต่ก็รู้อยู่ว่าคงไม่มีทางหรอก ยายเลยไม่ยอม แล้วคนพวกนั้นก็ทำสิ่งที่คาดไม่ถึง แม่และสามีใหม่เข้ามาทำลายความฝันกับยายต่อลูกชายที่ยืนมองเขาและยายอย่างเฉื่อยชา และบังคับมือของยายให้ประทับลงยินยอมในเอกสาร ความฝันพายายไปแจ้งความหลังจากเกิดเรื่อง แต่ตำรวจก็ไม่รับแจ้งความเพราะไม่หลักฐานที่ชัดเจน ถึงเขาและยายจะมีแผลเต็มตัวชัดเจน แต่เมื่อไม่มีทั้งเงินและอำนาจตำรวจพวกนั้นก็ไม่สนใจแม้แต่ถามไถ่เลยด้วยซ้ำ ความฝันต้องพายายกลับบ้านพร้อมความเจ็บใจ
แล้วก็เป็นไปดังคาด อีกหลายเดือนต่อมาก็มีนายธนาคารมาหาเขากับยายที่บ้าน พร้อมเอกสารให้เขาทั้งสองย้ายออกจากบ้าน เพราะว่าแม่ของเขาที่เอาบ้านไปจำนองนั้นไม่เคยส่งค่างวดเลยซักเดือน และต่อให้ยายกับความจะย้ายไปที่อยู่ใหม่ แต่พ่อแม่กับครอบครัวใหม่ของพวกเขาก็ยังตามราวีได้ไม่เลิก ความฝันพายายย้ายที่อยู่หลายที่แต่โดนตามเจออยู่ดี เพราะแค่ไปถามกับที่อำเภอก็รู้หมดแล้ว
ร่างโปร่งสลัดหัวไล่ความทรงจำในอดีต แล้วเปิดเครื่องแท็บเล็ตขึ้นมา ภาพหน้าจอยังเป็นภาพลูกแมวดำขนฟูแบบเดิม สติกเกอร์ดอกกุหลาบที่เขาทำขึ้นเองก็ยังถูกติดอยู่หลังเครื่อง มันยังดูใหม่เหมือนเมื่อสิบกว่าปีก่อนอยู่เลย
ความฝันปลดล็อกหน้าจอ เข้าไปที่หน้าโฮม และต้องแปลกใจกับวันเวลาที่ถูกตั้งไว้
12 ปีก่อน
ความฝันกดที่เวลาเพื่อที่จะเข้าไปตั้งค่าใหม่ แต่ทันทีที่นิ้วเรียวแตะลงไปหน้าจอก็พลันสว่างวาบ จนร่างโปร่งต้องหลับตาลง
✣✣✣✣
❃
เขาลืมตาขึ้นมาอีก และรู้สึกได้ว่าบรรยากาศรอบ ๆ ตัวเปลี่ยนไป จึงได้หันไปมอง ความฝันไม่ได้อยู่ห้องในหอพักแล้ว แต่สถานที่ใหม่นี้ก็เป็นที่ที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี ที่นี่คือห้องของเขาในบ้านที่เขาเคยอยู่กับยายมาตั้งแต่เด็ก
‘มาอยู่นี่ได้ไง’
ก๊อก ก๊อก
ในขณะที่กำลังคิดว่าตัวเองโผล่มาอยู่นี่ได้ยังไงเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ความฝันมองไปที่ประตูด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“จะบอกเจ้าของบ้านคนใหม่ว่าไงดีวะเนี่ย” ความฝันพูดเสียงเบาหวิวเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายได้ยิน แต่เสียงเรียกจากคนที่อยู่นอกประตูดันเป็นเสียงของผู้หญิงที่เขารักที่สุดในโลก
“ฝัน มากินข้าวได้แล้วลูก ยายผัดข้าวเสร็จแล้ว” ความรีบวิ่งไปเปิดประตูเพื่อยืนยันอย่างรีบร้อน
หญิงชรายืนอยู่หน้าประตู มองที่เขาด้วยรอยยิ้มใจดี
“ไปกินข้าวกันปะ” ผู้หญิงคิดถึงสุดหัวใจเข้ามาจูงมือของเขาเพื่อพาไปทานข้าว
“ยาย!” ร่างโปร่งโผตัวเข้ากอดผู้เป็นยายอย่างเต็มรัก พร้อมน้ำตาอาบแก้ม
“อ๊ะ อะไรของเราเนี่ยฝัน เดี๋ยวก็ล้มไปกันทั้งคู่หรอก” ยายตีแขนเขาด้วยความตกใจ แต่พอเห็นร่างโปร่งน้ำตานองหน้าก็ร้องเสียงดังและจับที่ไหล่ของเขาทั้งสองข้าง “ว้าย!! เป็นอะไรความฝัน ร้องไห้ทำไม”
“ฝันคิดถึงยาย” ความฝันตอบเสียงขึ้นจมูกและกอดยายแน่นอีกครั้ง ยายนวลทำได้แต่เพียงลูบหลังปลอบหลานชาย ร่างโปร่งกอดผู้เป็นยายอยู่หลายนาทีถึงจะพละออก
“นี่เป็นสวรรค์เหรอยาย” การที่เขาได้เจอกับยายอีกครั้ง คงเป็นเพราะแท็บเล็ตระเบิดและตัวเขาคงตายไปแล้ว ยายนวลทำหน้างุนงงไม่เข้าใจสิ่งที่ได้ยิน
“อะไรของแก ไปกินข้าวได้แล้ว” หญิงชราลากหลานชายไปยังโต๊ะกินข้าวหน้าทีวี เธอไปตักข้าวผัดจากกระทะมาสองจานและว่างจานหนึ่งลงตรงหน้าหลานชายและเดินไปนั่งอีกด้าน ผู้ประกาศข่าวช่วงเย็นก็กำลังกล่าวเปิดรายการซึ่งสิ่งที่ได้ยินทำให้ร่างโปร่งชะงัก
“สวัสดีท่านผู้ชมทุกท่าน ขอต้อนรับสู่ข่าวเย็นช่องซี ประจำวันอาทิตย์ที่12 มิถุนายน 3333 วันนี้….”
เหมือนเมื่อกี้เขาจะได้ยินวันเวลาผิดรึเปล่า มันผ่านมาหลายปีมากแล้วนะ
“ยาย นี่ข่าวเก่าเอามารีรันเหรอ”
“รีรันบ้าบออะไร วันนี้แกเป็นอะไรห้ะ พูดจาแปลก ๆ ทำตัวก็แปลก ๆ” ยายหันมาดุเขาอย่างเหลืออด
ความฝันตักข้าวในจานเข้าปาก รสชาติที่เขาแสนจะคิดถึงทำให้ทานหมดอย่างรวดเร็ว ร่างโปร่งรอจนยายทานหมด และเอาจานของยายและตัวเองไปที่หลังบ้านและเริ่มลงมือล้างจาน
พอล้างจานเสร็จ ความฝันก็กลับไปห้องของตน แท็บเล็ตเครื่องนั้นยังแน่นิ่งอยู่บนที่นอน ร่าวโปร่งเดินไปหยิบมันขึ้นมาเปิดอีกครั้ง วันเวลาที่แสดงบนหน้าจอยืนยันความคิดของเขา
“นี่เราย้อนอดีตมาจริง ๆ สินะ” ความฝันเข้าไปเช็กที่ปฏิทินในเครื่องเพื่อความชั่วร์แต่ผลลัพธ์ก็ชัดเจนเช่นเดิม
ตึ๊งงง
มีข้อความถูกส่งมา ร่างโปร่งจึงกดเข้าไปดู
K9
ยินดีที่ได้รู้จักนะ หลายคนบนโลกอยากได้โอกาสนี้ แต่คุณเป็นคนที่ได้รับมัน คุณรู้ใช่ไหมว่ามันล้ำค่าไหน คราวนี้ก็ทำให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นล่ะ จะทำอะไรก็คิดให้ดี ไม่ว่าคุณจะเลือกยังไงผมจะคอยช่วยคุณเอง
คุณเป็นใครครับ
ผมเป็นคนที่จะช่วยไม่ให้ชีวิตคุณพังอีก แค่นั้นแหละครับ พรุ่งนี้ต้องไปเรียนวันแรกนี่ไปอาบน้ำเข้านอนได้แล้ว
คุยต่อคงไม่ได้อะไร ความฝันจึงไปอาบน้ำและเตรียมเข้านอนตามที่อีกฝ่ายว่า ระหว่างที่พลิกไปมาบนที่นอน ร่างโปร่งก็นึกถึงเรื่องร้านที่ให้แท็บเล็ตคืนมากับเขา เรื่องทั้งหมดนี่ต้องเกี่ยวข้องกันแน่ ๆ !!!!
.
.
.
TBC.
