บทที่2
ความฝันตื่นตั้งแต่ตีห้า ทำงานบ้านต่าง ๆ พอ หกโมงก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปมหาลัยวันแรก ร่างโปร่งนั่งรถเมย์ไปลงหน้าทางเข้าและเดินต่อไปยังอาคารเรียน ในระหว่างที่ก้าวเท้าในหัวก็เอาแต่ขบคิดเรื่องที่เกิดขึ้น ตัวเขาย้อนเวลากลับมาอายุ 18 อีกครั้ง คนที่ส่งข้อความมาหาเมื่อคืนก็บอกให้เขาทำชีวิตตัวเองให้ดีขึ้น และเขาจะคอยช่วยเอง มีแต่เรื่องแปลก ๆ เต็มไปหมด จนความฝันต้องเอามือขยี้หัวแรง ๆ แล้วก็ชะงักเมื่อนึกความทรงจำบางอย่างขึ้นมาได้
ตอนที่เขาจะเดินเข้าตึก จะมีกระถางต้นไม้ตกลงมา และนั้นจะเป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอกับกวิน เพราะร่างสูงเป็นคนที่ดึงเขาหลบไม่ให้กระถางต้นไม้นั่นหล่นใส่หัวเขา ซึ่งก็เป็นความประทับใจแรกของเขาต่อกวินและทำให้ความฝันแอบรักอีกฝ่ายในเวลาต่อมา คราวก่อนเขาแค่ขอบคุณและแอบมองอีกคนอย่างเงียบ ๆ คราวนี้ลองชวนคุยดูบ้างดีกว่า พอได้รู้ว่าย้อนเวลามาก็มีหลายเรื่องที่เขาอยากจะเปลี่ยนแปลง และเรื่องของตัวเองกับกวินก็เป็นหนึ่งในนั้น
ความฝันเดินไปให้กระถางตกใส่หัวอย่างหมายมาด และไม่นานก็มีแรงดึงร่างโปร่งจากด้านหลังเหมือนครั้งก่อน เป๊ะ ๆ
เพล้ง!!
กระถางต้นไม้ตกกระทบพื้นและแตกละเอียด ความฝันมองมันด้วยความสุขใจ และหันหลังไปเพื่อขอบคุณกวิน
“ขอบคุณนะ ก….” แต่แล้วความฝันก็ต้องชะงักค้าง เมื่อเห็นว่าคนที่ช่วยชีวิตไม่ใช่กวิน แต่เป็นคนที่เขาไม่อยากไปยุ่งด้วยเท่าไหร่ อคิน ทำไมเป็นหมอนี่ละ และตอนนี้ร่างสูงก็มองมาที่เขาตาแข็งเลย
“เมื่อกี้ยิ้มอะไร” อคินถามร่างโปร่งเสียงดุ
“เอ่อ….” ยังไม่ทันที่จะตอบอะไรก็มีคนเข้ามาช่วยชีวิตความฝันซะก่อน ไม่ให้ตายจากสายตาร่างสูงหน้ายักษ์ตรงหน้า
“ไอ้คิง ทำเสียงให้มันดี ๆ หน่อย เขาตกใจหมดแล้วเห็นไหมเนี่ย” เป็นกวินคนที่จริง ๆ ควรจะเป็นคนชีวิตเขาจากเรื่องนี้ ความฝัน ตาเบิกกว้างด้วยความดีใจทันทีที่เห็นอีกคนเข้าร่วมบทสนทนา
“ก็เมื่อกี้กูเห็นมันยิ้ม กูแค่ถามว่ามันยิ้มอะไรแค่นั้น” หมอนี่พูดจาโผงผางกับคนที่พึ่งเจอแบบนี้ตลอดเลยเหรอ ความฝันคิดเช่นนี้อยู่ในใจและแสดงออกไปด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่งไปยังผู้ชายหน้ายักษ์โดยไม่อีกคนเห็น
“มึงตาฝาดละ” กวินพูดใส่เพื่อนสนิทพลางส่ายหัวเบา ๆ แล้วหันมาขอโทษความฝัน
“เราขอโทษแทนเพื่อนเราด้วยนะ”
“ช่างเถอะ ความจริงเราต้องขอบคุณเพื่อนนายด้วยซ้ำ ขอบคุณนะ” ร่างโปร่งตอบกวินเสียงหวานและรอยยิ้ม แล้วหันไปกล่าวขอบคุณกับอีกคนที่เอาแต่มองเขาอย่างไม่เป็นมิตร ความฝันจึงก้มหัวให้อีกคนเล็กน้อยและหันไปคุยกับกวินต่อ
“เรา ความฝันนะ เรียกแค่ ฝัน ก็ได้ เราอยู่เอกอิงค์” ความฝันเริ่มจากแนะนำตัวให้อีกฝ่ายรู้จักก่อน
“หึ...ชื่อยังกับผู้หญิง” คนที่ทำหน้าจะฆ่าเขาเมื่อกี้หัวเราะขึ้นจมูก และโดนเพื่อนสนิทตบหลังเสียงดังลั่น คนที่โดนตีหันไปทำหน้ามึนใส่เพื่อนสนิท กวินจึงด่าร่างสูงผ่านสายตา
“เรากวิน แต่เรียก วิน ก็พอ อยู่เอกอิงค์เหมือนกัน นี่กำลังจะไปห้องเรียนใช่ไหม มาด้วยกันสิ” กวินชวนความฝัน ร่างโปร่งพยักหน้าตกลงโดยไม่ต้องคิด
“ฮะแฮม” เสียงกระแอมดังมาจากร่างสูงที่ถูกลืม
“ไอ้นี่ชื่อ คิง มันอยู่สถาปัตย์ หยาบคายสุด ๆ แต่มันเป็นคนดีนะ” กวินแนะนำอคินให้เขารู้จัก
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ความฝันยิ้มรับตามมารยาท แต่ร่างสูงหันมองไปทางอื่นโดยไม่สนใจ
‘แล้วกระแอมทำไมฟะ’ ความฝันแอบมองค้อนใส่อีกฝ่าย
“งั้นเราสองคนขึ้นห้องเรียนกันเถอะฝัน” กวินเรียกร่างโปร่ง
“เดี๋ยวก่อน เพื่อนตอนเด็กกู ก็อยู่เอกเดียวกับมึง เขาใกล้ถึงแล้วรอก่อน” และทันทีที่อคินพูดจบ ก็มีเสียงหวานของผู้หญิงตะโกนขึ้นเหมือนปล่อยคิว
“คิงงงงง!!” หญิงสาวหน้าตางดงามวิ่งมาทางเขาทั้งสามคนอย่างร่าเริง
“มิน ไอ้นี่ กวิน เป็นเพื่อนเราตั้งแต่ม.ต้น มันอยู่เอกเดียวกับมิน” เมื่อหญิงสาวมาถึงอคินก็แนะนำกวินให้เธอรู้จัก โดยเมินร่างโปร่งที่ยื่นอยู่ด้วยไปเลย แต่ไม่เป็นไรหรอก ใช่ว่าเขาอยากเจ้าสาวในอนาคตของคนที่แอบรักซะเมื่อไหร่
“ยินดีที่ได้รู้จักน้า กวิน มินเองจ้า” มิลตาส่งยิ้มสดใสไปให้กวิน
“วิน ก็พอ” กวินบอกเธออย่างเอ็นดู ร่างโปร่งที่คอยมองอยู่ก็เจ็บในอกลึก ๆ
“แล้ว….” หญิงสาวหันไปทางความฝันที่อยู่ข้าง ๆ กวิน
“ความฝัน เราชื่อความฝัน” ร่างโปร่งพยายามทำหน้าให้ดีที่สุด ถึงอิจฉาแต่เขาก็ไม่ได้เกลียดเธอหรอก
“ฮูยย ชื่อเพราะจัง” มิลตราชม
“ขอบคุณนะ”
“นี่แปดโมงครึ่งแล้วรีบขึ้นห้องกันเถอะ” ความฝันบอกกับกวินและมิลตรา
“งั้นไปกันเถอะ” หญิงสาววิ่งเข้าหาร่างโปร่งเพื่อจูงมืออย่างร่าเริง แต่ความฝันชักมือหลบแบบทันควัน ทำให้บรรยากาศโดยรอบเกิดเดธแอร์ขึ้นมาทันที
“โทษที เราตกใจน่ะ” เขาก้มขอโทษและหันหลังเดินนำขึ้นห้องเรียนไปก่อน มิลตราวิ่งตามไปเดินข้าง ๆ
“ไม่เป็นไรหรอกความฝัน เราต่างหากที่อะเลิตเกินไป ความฝันอย่ากลัวเราเลยนะ” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงเจื่อน ๆ
“อืม” เขายิ้มอ่อน ๆ ให้เธอว่าเขาไม่เป็นไร
“งั้นกูไปก่อนนะ” กวินบอกเพื่อนและเดินตามทั้งสองคนไป
อคินมองไปยังร่างโปร่งที่เดินอยู่กับเพื่อนของเขาทั้งสองคนด้วยแววตาอ่านยาก จนลับสายตา แล้วก็กลับไปที่รถของตัวเองเพื่อไปที่คณะ
✣✣✣✣
❃
ในวันแรกก็ไม่อะไรมาก อาจารย์ที่ปรึกษาแค่ให้แนะนำตัวกับแนะแนวเรื่องการเรียนไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ปล่อยแล้ว วันนี้เขาไม่มีเรียนบ่ายต่อด้วยเลยกะว่าจะไปทำงานพิเศษเลย
“ฝัน เที่ยงแล้วไปกินข้าวกัน” มิลตราเดินเข้ามาพร้อมกวินและเพื่อนใหม่ชายหญิงอีกสองคน ชื่อ แซม กับ แซน ทั้งคู่เป็นแฝดกัน
“ไปกันเถอะ เราว่าจะไปกินที่ที่ทำงานน่ะ” ความฝันตอบปฏิเสธ
“ความฝัน ทำงานพิเศษด้วยเหรอ งานอะไรอ่ะ” มิลตาถามด้วยความสนใจ
“ผู้ช่วยเชฟน่ะ ที่ภัตตาคารMI”
“โห้ ร้านดังเลยนะ” แซนมีท่าทีตื่นเต้น
“แล้วฝัน ไปทำงานยังไงละ” กวินถามอย่างเป็นห่วง
“เดี๋ยวเรานั่งรถเมย์ไปเอง”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเราไปส่งเอง กำลังจะไปกินข้าวอยู่แล้ว ไปกินที่ร้านที่ฝัน ทำงานเลยก็ได้” กวินอาสา มิลตาพยักหน้าเห็นด้วย
“ใจเย็นไอ้วิน ไปกินร้านระดับนั้นค่าขนมกูกับแซนทั้งเดือนได้หมดที่มื้อนี้แน่” แซมปรามกวิน เขากับน้องสาวก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรจะใช่เงินสุรุ่ยสุร่ายไม่ได้
“เอาน่าเดี๋ยวกูเลี้ยง” กวินทุบอกตัวเองอย่างใจป้ำ
พวกเราเอารถไปกัน สามคัน แซมกับแซนไปด้วยกัน ร่างโปร่งไปรถกวิน มิลตราขับรถไปเอง ร้านอาหารไม่ได้อยู่ไกลจากมหาลัยมานัก จึงเดินทางไม่นานก็ถึงที่หมาย ไวน์แยกตัวไปทำงานในครัว อีกสี่คนก็ไปทานอาหารเหมือนลูกค้าทั่วไปพอทานเสร็จก็ลงเดินเที่ยวในห้างที่อยู่ชั้นล่างก่อนแยกย้ายกันกลับ
ร่างโปร่งทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านMIมาตั้งแต่ม.4แล้ว ปกติความฝันจะมาทำงานหลังเบิกเรียน 16 – 22:30 น. ที่เป็นเวลาปิดร้าน ที่ร้านให้ค่าจ้างเขาชั่วโมงละ 120 บาท ซึ่งบางวันถ้าเขาเข้างานก่อนก็จะได้ค่าชั่วโมงเพิ่มด้วย ยังไม่ร่วมทิปในกล่องที่ต้องเอามาแบ่งหลังปิดร้านอีก สังคมในร้านก็ดีมาก ๆ ด้วย พี่ ๆ ใจดีและคอยแนะนำเขาเสมอ ถึงแม้งานจะหนักแต่รายได้ดีแบบนี้ก็คุ้มค่าแหละ
ความฝันทำแซนด์วิชง่าย ๆ กินจากของเหลือ ๆ ในครัว แล้วทำงานทันที ร่างโปร่งช่วยเชฟเตรียมอาหารบ้าง เช็กวัตถุดิบในสต๊อกบ้าง ช่วยล้างจานบ้าง และงานจิปาถะอื่น ๆ ไม่ได้พัก จนถึงเวลาเลิกงาน
“นี่ค่าจ้างของเราในวันนี้ พี่ใส่ทิปของเราไว้ให้แล้วด้วย” พี่แก้วผู้จัดการร้านเดินมายื่นซองใส่เงินให้เขาที่นั่งพักอยู่มุมหนึ่งของร้าน
“ขอบคุณครับ” ความฝันยกมือไหว้ขอบคุณ และรับซองมาจากมือของเธอ
“งั้นผมขอกลับเลยนะครับ” ร่างโปร่งไหว้ลา เธอพยักหน้ารับเบา ๆ พร้อมรอยยิ้มใจดีเช่นเคย
✣✣✣✣
❃
กว่าร่างโปร่งจะกลับถึงบ้านก็23:00 น. มาแล้ว เขาจึงไปอาบน้ำและเตรียมตัวเข้านอน
ติ้งง
มีข้อความบางอย่างเข้ามาในแท็บเล็ต วันนี้ร่างโปร่งไม่ได้แตะมันเลยทั้งวัน ความฝันเปิดดูข้อความในทันที
K9
ทำงานหนักจังนะ ให้ผมช่วยไหมล่ะ
ยังไงครับ
466613
ลองซื้อเลขนี่ดูซิ
หมอนี่บอกให้เขาซื้อลอตเตอรี่อยู่ใช่ป่ะ
คุณเอาจริงเหรอครับ?
จริงสิ
แล้วเจ้าตัวแนบลิงค์ซื้อลอตเตอรี่ออนไลน์ไว้ให้เป็นการยืนยัน ความฝันถอนหายใจเล็กน้อย แล้วบอกกับคุณเคไนน์เรื่องที่เขาอยากทำ
ผมอยากจัดการพ่อกับแม่ ผมไม่อยากให้เขายุ่งกับผมหรือยายอีก
อ้า จะเริ่มแล้วสินะ
สติกเกอร์ยิ้มร้าย
แล้วคุณอยากจัดการคนพวกนั้นแบบไหนละ
อีกฝ่ายถาม ความฝันนิ่งคิดอยู่สักพัก ก่อนที่จะพิมพ์ตอบอีกคนไป
.
.
.
TBC.
