แก่ลงทุกปี แต่ชีวิตล้มเหลวสุด ๆ ตอนนี้ก็กำลังอยู่ในงานแต่งของคนที่แอบรักอีก ถ้ามีโอกาสได้กลับไปอีกครั้ง เขาจะทำให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นได้ไหมนะ
ชาย-ชาย,รัก,ข้ามเวลา,ไทย,แฟนตาซี,แก้แค้น,mpreg,ย้อนเวลา,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่ 5
“พ่อหนุ่มคนนั้น เขาจีบฝันอยู่เหรอ” ยายนวลถามหลานชายหลังจากที่ตัวเองเอาเสื้อผ้าที่ซื้อมาใหม่ไปเก็บ
“ห้ะ!!” ร่างโปร่งทำหน้าไม่เข้าใจ
“ก็คนที่มาส่งเราที่บ้านน่ะ เขาจีบแกอยู่เหรอ” หญิงชราถามย้ำ ร่างโปร่งได้ยินเช่นนั้นก็ส่ายหัวรั่ว ๆ และทำหน้าเหมือนเจอผี
“เขาเนี่ยนะจีบฝัน ยายเอาไรมาพูด” ร่างโปร่งกลัวอคินตั้งแต่ก่อนย้อนเวลาแล้ว เจอกันทีไรอีกฝ่ายก็ทำหน้าตาน่ากลัวใส่เขาตลอด
“ทั้งเลี้ยงข้าว จ่ายค่าเสื้อผ้าให้ยาย มาส่งแกกับยายที่บ้าน แล้วก่อนกลับยังบอกว่าพรุ่งนี้จะมารับแกอีก ถ้าเขาไม่ได้จีบ แล้วเขาทำแบบนั้นทำไมล่ะฝัน” หญิงชราพูดให้หลานชายสะกิดใจ
“ไม่ทางหรอกยาย” ความฝันเถียงยายกลับ ตัวเขารู้จักอคินมาเป็นสิบปี แต่ความสัมพันธ์ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าคนรู้จักเลย ถ้าจะนับประโยคที่คุยกันมาตลอดสิบกว่าปีคงไม่ถึงหนึ่งหน้ากระดาษด้วยซ้ำ
หญิงชราถอนหายใจยาว ๆ แล้วทำหน้าเอือมระอา จากที่เห็นปฏิกิริยาของอคินวันนี้ เธอมั่นใจร่างสูงต้องคิดเกินเลยกับหลานเธออยู่แน่ ๆ ซึ่งตัวเธอก็ไม่คิดกีดกันหรอก เห็นใจด้วยซ้ำที่หลงมาชอบคนซื่อบื้อ แบบความฝัน
“แล้วแกคิดยังไงกับเขาละ” ยายนวลถามความรู้สึกของหลานชาย
“กลัว” ไม่ต้องเสียเวลาประมวลผล ร่างโปร่งก็จำกัดความต่ออีกฝ่ายได้
หญิงชราถอนหายใจด้วยความเหนื่อยใจอีกครั้ง ถ้าหลานเธอเป็นแบบนี้ ว่าที่หลานเขยเธอคงต้องลำบากสักหน่อย
“เอ่อยาย นี่ เงินนี่เอาไว้ใช้นะ” ความส่งเอาเงินออกจากกระเป๋าสตางค์ และส่งให้ผู้เป็นยายจำนวนหนึ่ง
“ไม่ต้องหรอก แกเก็บไว้เถอะ ยายอยู่บ้านจะใช้อะไรมากมาย แค่เงินบำนาญของตา ยายก็พอใช้แล้ว” หญิงชราพยายามดันมือของหลานชายกลับ สามีเธอเป็นตำรวจ เขาตายในหน้าที่เธอจึงได้เงินบำนาญของเขาทุกเดือนเป็นการชดใช้ ถึงแม้จะมีลูกสาวกับพ่อของหลานมาคอยไถอยู่เรื่อย ๆ แต่ก็พอใช้จ่ายอยู่หรอก
เพราะเธอเลี้ยงลูกไม่ดีกรรมเลยไปตกอยู่ที่หลานรึเปล่านะ ตอนที่สามีของยายนวลเสียแม่ของความฝันยังเด็กอยู่เลย ตัวเธอก็พยายามเลี้ยงลูกสาวให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทำได้ แต่ไม่รู้ว่าพลาดไปตอนไหนลูกสาวเธอถึงกลายเป็นปีศาจได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสารหลานชาย
“ยายเก็บไว้ใช้จ่ายในบ้านเถอะ” ร่างโปร่งยัดเงินใส่มือผู้เป็นยาย โดยไม่ยอมให้ปฏิเสธ
“งั้นฝันเข้าห้องก่อนนะ ใกล้ส่งงานลูกค้าแล้ว” ความฝันรับวาดรูปประกอบมาสักพักแล้ว มีงานวาดภาพปกนิยายเข้ามางานหนึ่ง เขาก็วาดใกล้เสร็จแล้ว เหลือแค่เก็บรายละเอียดอีกนิดหน่อย
✣✣✣✣
❃
“เสร็จสักที” ความฝันยืดแขนบิดขี้เกียจและจัดการส่งภาพตัวอย่างให้ลูกค้าดู ซึ่งลูกค้าก็ไม่ขอแก้ตรงไหนแล้ว อีกฝ่ายจึงโอนเงินค่าจ้างที่เหลือมาให้ร่างโปร่ง ความฝันก็ส่งไฟล์ภาพจริงให้ลูกค้าคนนั้น
ความออกจากห้องไปช่วยยายทำอาหารเย็น พอทานเสร็จร่างโปร่งก็เอาจานไปล้าง จากนั้นก็กลับมาเอาชุดกับผ้าเช็ดตัวที่ห้องและไปอาบน้ำ
ความฝันเข้ามาในห้องนอนพร้อมกับเช็ดผมไปด้วย ร่างโปร่งเอาผ้าเช็ดตัวไปพาดไว้ที่หน้าต่างและล้มตัวกลิ้งไปบนที่นอน
ติ้ง
มีเสียงข้อความเข้ามาที่แท็บเล็ตที่กำลังชาร์จแบตอยู่ ความฝันดึงสายชาร์จออกและเปิดข้อความขึ้นดู
K9
ไง
ไม่ได้คุยกันหลายวันเลย
คิดถึงผมบ้างป่าว
สติกเกอร์ตาแป๋ว
คุณเตรียมการเสร็จแล้วเหรอครับ
ใจร้อนจริง
แต่ใช่ เสร็จแล้วละ
คุณอยากจัดการใครก่อนล่ะ
คนลึกลับถามร่างโปร่ง
เดี๋ยวอีกไม่นานแม่ผมจะมาที่บ้าน ขอให้ผมกับยายช่วยเรื่องค่าเทอมลูกชายคนใหม่ของเธอ
ความฝันจำได้ว่าวันเสาร์นี้แม่จะเข้ามาหาเข้ากับยายที่บ้าน แต่ไม่แน่ว่าอาจก่อนก็ได้ เขากลัวว่าเธอจะมาหายายตอนที่เขาไปเรียน
ทำไมดูห่างเหินกับน้องชายจังละ
สติกเกอร์สงสัย
อีกฝ่ายพิมพ์เหมือนหยอกล้อ
คนพวกนั้นไม่เคยคิดว่าผมเป็นครอบครัวด้วยซ้ำครับ
เด็กคนนั้นก็ไม่เคยคิดว่าผมเป็นพี่ชาย
หลังจากโดนไล่ออก แม่เขาก็ต้องให้ลูกชายคนใหม่ไปเรียนก.ศ.น แต่จนเขาอายุสามสิบลูกชายสุดที่รักของแม่ก็ยังไม่ผ่านภาคบังคับเลย แล้วยังติดการพนันกับเล่นยาอีก แล้วมันก็ชอบให้เจ้าหนี้มา ทวงเงินที่เขาพอกันทั้งแม่ทั้งลูกเลย และเมื่อเขาไม่มีเงินให้เจ้าหนี้พวกนั้นก็ซ้อมเขาและบางคนก็พยายามจับเขาไปขายขัดดอก ยังดีที่มีคนมาช่วยเขาไว้ทัน เขาต้องย้ายที่อยู่บ่อย ๆ เพราะคนพวกนั้นเลย
5555
ผมชอบคุณจังเลย
คุณนี่รู้จักวิธีสนุกจริง ๆ แค้นก็ต้องชำระสิ จริงไหม
คุณบอกวิธีมาเลยเถอะ
ความฝันเร่งให้เข้าเรื่อง
ใจเย็นสิ
แก้แค้นจริง ๆ ไม่ง่ายเหมือนในหนังหรอกนะ
✣✣✣✣
❃
เช้าวันต่อมา
ความฝันกำลังเดินไปที่ป้ายรถเมย์ โดยไม่โทรไปหาคนที่บอกว่าจะมารับ แต่แล้วมือถือของร่างโปร่งก็มีเสียงเรียกเข้าดังขึ้น
Rrrrrr
[My King] Call…
ความฝันกดรับสายอย่างเสียไม่ได้
“ฮัลโล คิง พึ่งตื่นเหรอ ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวเรานั่งรถเมย์ไปเอง” ร่างพูดอย่างรวบรัด คิดว่าร่างสูงคงไม่ตื่นเช้าขนาดนี้
[กูใกล้ถึงทางเข้าซอยบ้านมึงแล้ว] แต่ผิดคาด ตอนนี้อคินกำลังจะถึงบ้านเขาแล้ว
“เอ่อเราออกจากบ้านมาแล้วน่ะ กำลังจะไปป้ายรถเมย์” ร่างโปร่งตอบ ปลายสายเสียงเบา
[จิ๊ส] อคินจิ๊ปากใส่ร่างโปร่ง
[รออยู่ตรงนั้นแหละ กูใกล้ถึงแล้ว] ไม่เห็นหน้ายังรู้เลยว่าหงุดหงิด แล้วไอ้ฝันจะรอดถึงม.ไหมวะเนี่ย
ไม่นานนักก็มีรถหรูมาจอดขนาบข้าง ร่างโปร่ง อคินเลื่อนกระจกลงแล้วมองไปที่ความฝันด้วยสีหน้าไม่รับแขก
“ขึ้นรถ” อีกฝ่ายพูดเสียงนิ่ง ร่างโปร่งทำได้แค่เดินไปนั่งข้างคนขับอีกด้าน ร่างสูงกลับรถและขับจากซอยบ้านร่างโปร่งในทันที
บรรยากาศในรถดูอึมครึมสุด ๆ เมื่อวานยังมียายนั่งเป็นเพื่อนที่เบาะหลัง แต่วันนี้เขาต้องนั่งอยู่ในรถกับคนหน้ายักษ์สองต่อสองจนถึงมหาลัย
‘ไม่ตายวันนี้ จะตายวันไหนวะไอ้ฝันเอ๊ย’
“ทำไมไม่รออยู่ที่บ้าน จะออกไปป้ายรถเมย์ทำไม ไม่เชื่อเหรอว่ากูจะมารับ” ร่างสูงถามขึ้นมาในความเงียบ
“เราไม่อยากไม่อยากให้คิงลำบากขับเข้าไปในซอยไง กลับรถลำบาก เราเลยคิดว่าออกไปรอคิงที่ป้ายรถเมย์ดีกว่า” รู้ว่าไม่มีใครเชื่อ แต่คิดได้แค่นี้นี่ เขาก็เจ็บสีข้างอยู่เหมือนกันแหละ
อคินหันมามองหน้าความฝันอย่าง นิ่ง ๆ พร้อมเอาเรื่อง
“กูจำได้นะว่ามึงพูดอะไรตอน รับสายกู” ร่างสูงเค้นเสียงลอดไรฟัน
“ขอโทษคับ” ความฝันพูดเสียงจ๋อย อคินหลับตาและถอนหายใจยาว ๆ และกลับไปตั้งใจขับรถ
“มีเรียนบ่ายไหม” ถามไปงั้นแหละ จริง ๆ อคินรู้ตารางเรียนร่างโปร่งจากกวินมาแล้ว
“ไม่มี”
“แต่กูมี มารอกูที่คณะ เดี๋ยวกูไปส่งที่ทำงานเอง” ร่างสูงด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด
“ไม่เอา วันนี้เราต้องไปทำธุระ” ร่างโปร่งปฏิเสธในทันที
“ธุระอะไร” อคินเลิกคิ้ว
“เรื่องส่วนตัวน่ะ”
“ธุระอะไร ความฝัน” ร่างสูงถามย้ำอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่กดดันขึ้น เขาไม่เข้าใจว่าทำไมร่างโปร่งถึงชอบดื้อแบบนี้ ถ้าเชื่อฟังดี ๆ เขาคงไม่ต้องดุใส่หรอก
“เราจะไปลาออกจากร้านที่ทำงาน แล้วก็จะไปหาแม่ด้วย” ความฝันทนบรรยากาศกดดันไม่ไหวจนยอมตอบอีกฝ่ายไป
“โอเค งั้นกูไปด้วย” อคินผ่อนแรงกดดันลง แล้วทำท่าทีสบายขึ้น
“แล้ว คาบบ่ายละ”
“โดด” สั้น ๆ แต่ได้ใจความ
“เพื่ออะไร” ร่างโปร่งถามอย่างไม่เข้าใจ
“กูอยากไปเจอแม่มึง”
“เพื่อ!!!???” ยิ่งถามยิ่งไม่เข้าใจ
“กูตอบไปแล้ว” ร่างไม่สนใจหน้าตาเหลืออดของความฝัน และตีหน้ามึนใส่
“จะอยากเจอไปทำไม ถ้าไม่จำเป็นเรายังไม่อยากจอเขาเลย” ใบหน้าของร่างโปร่งหม่นลงทันที เมื่อพูดถึงผู้ให้กำเนิด
อคินละสายตามามองความฝันครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปมองถนนต่อ
“อย่างน้อยกูก็อยากไปเป็นเพื่อนมึงไง กูไม่อยากให้มึงต้องรับมือกับปัญหาคนเดียวนะ” ร่างสูงพยายามปรับเสียงตัวเองให้อ่อนโยนที่สุด เขาอยากให้ร่างโปร่งรู้ว่าตัวเองสามารถพึ่งเขาได้เมื่อเกิดปัญหา
“ขอบใจ” ความฝันพูดออกมาเบา ๆ พร้อมกับเริ่มรู้สึกกลัวอคินน้อยลงนิดนึง
.
.
.
TBC.
