แก่ลงทุกปี แต่ชีวิตล้มเหลวสุด ๆ ตอนนี้ก็กำลังอยู่ในงานแต่งของคนที่แอบรักอีก ถ้ามีโอกาสได้กลับไปอีกครั้ง เขาจะทำให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นได้ไหมนะ
ชาย-ชาย,รัก,ข้ามเวลา,ไทย,แฟนตาซี,แก้แค้น,mpreg,ย้อนเวลา,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่ 6
อคินมาส่งร่างโปร่งที่คณะ และยังย้ำให้อีกฝ่ายรอให้เขามารับอีกด้วย ห้ามไปเจอมารดาเองคนเดียวเด็ดขาด ความฝันจึงได้แต่พยักหน้ารับ ร่างสูงยิ้มอย่างพอใจที่อีกฝ่ายเชื่อฟัง และขับรถไปคณะของตัวเองอย่างอารมณ์ดี
ความฝันเรียนวิชาช่วงเช้าเสร็จก็ออกส่งข้อความไปให้ร่างสูงรู้
อคิน
เราเรียนเสร็จแล้วนะ
รออยู่หน้าคณะ
กูยังเรียนไม่เสร็จเลย
มึงไปหาอะไรกินก่อน
น่าจะเลท
โอเค
‘ก็บอกแล้วนี่เนอะว่าไปคนเดี๋ยวได้’ ความฝันคิดในใจและส่ายหัวไปมาเบา ๆ ถ้าเกิดเขาหนีไปคนเดียวมีหวังร่างสูงได้ตามไปเฉ่งถึงบ้านแน่
“คุยกับใครอยู่เหรอ” มิลตราเข้ามาเกาะแขนถามด้วยความอยากรู้
“คิงน่ะ” ความฝันไม่มีเหตุผลให้ต้องปิดบัง หญิงสาวหรี่ตาลงและชี้นิ้วมาที่ความฝัน
“แปลก ๆนะ เมื่อวานมีอะไรมากกว่าไปส่งที่บ้านรึเปล่า” มิลตราถามเรื่องที่อคินไปส่งความฝันและยายที่บ้านเมื่อวาน พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ กวินที่เห็นหญิงสาวจี้ถามจนความฝันดูอึดอัดจึงเข้ามาห้ามและยีผมของเธอจนยุ่งฟู
“ยุ่งอะไรเรื่องเขาสองคนละ มินกับเรารีบไปกินข้าวเถอะ วันนี้รุ่นพี่นัดไปคุยเรื่องดาวเดือนนะ”
“วิน!!! ผมเรายุ่งหมด” หญิงสาวตีเข้าไปที่บ่าของกวินอย่างแรง ร่างโปร่งมองภาพที่ทั้งสองทะเลาะกันดังคู่รักก็แปลกใจนิดหน่อยที่ตัวเองไม่ได้เจ็บขนาดนั้นแล้ว
“พอ ๆ ไปกินข้าว” และก็เป็นแซมที่เข้ามาห้ามทัพระหว่างกวินและมิลตรา
ความฝันซื้อแซนด์วิชกับน้ำเปล่ามาทานรองท้อง และซื้อเพื่อให้คนที่จะมารับตัวเองด้วย พอเลยเที่ยงไปได้สักพักร่างสูงก็โทรมาหาเขา
Rrrrrr
[ตอนนี้มึงอยู่ไหน] พอร่างโปร่งรับสายอคินก็กรอกเสียงถามเข้ามาในทันที และเสียงดังจนเพื่อนทั้งโต๊ะหันมามอง
“เรามากินข้าวที่โรงอาหารกลาง คิงจะกินข้าวที่นี่ก่อนไหม” ความฝันบอกที่อยู่ของตนเองและถามกลับ เพราะอีกฝ่ายคงยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยง
[ไม่ กูยังไม่หิว] อคินบอกปัด
“รีบขนาดนั้นเลย? กลัวเขาหนีเหรอ เพื่อนรัก” กวินเข้ามาใกล้มือถือของร่างโปร่ง กรอกเสียงถามเพื่อนสนิทอย่างกวนประสาท
[ฝากบอกไอ้วินด้วย ว่า เสือ*] ปลายสายฝากสารถึงผู้เป็นเพื่อน โดยไม่รู้ว่ากวินก็ได้ยินที่เขาพูดอย่างชัดเจน
“กูได้ยินเว้ย ไอ้ห่าน*คิง” กวินด่าใส่ปลายสาย
“งั้นแค่นี้นะคิง” ร่างโปร่งกดว่างสาย
“แล้วฝันกับคนที่ชื่อคิงเนี่ยจะไปไหนกันเหรอ” แซนที่นั่งอยู่ข้างมินตราถามขึ้นด้วยสีหน้าอยากรู้สุด ๆ เธอสัมผัสได้ว่าเพื่อนเธอกับนายคิงเนี่ยมีซัมติงแน่ ๆ
“นั่นสิ มินก็อยากรู้นะ” มินตราร่วมผสมโรง ถ้าอคินจะจีบความฝันละก็เธอจะคอยเป็นกามเทพให้ทั้งสองเอง
“ไม่มีอะไรคิงเขาแค่อาสาพาเราไปทำธุระแค่นั้นเอง” ความฝันบอกทุกอย่างไปตามตรง
“ไม่น่าแค่นั้นนะ” มิลตราส่ายหน้าไม่ยอมรับ
“เรารู้จักคิงตั้งแต่เด็ก หมอนั้นไม่เคยวอแวใครแบบนี้เลย”
“เรายืนยันอีกเสียง” กวินเห็นด้วย พยายามชงให้เพื่อนอย่างสุดฤทธิ์
“เมื่อเช้าก็มาส่งที่คณะไม่ใช่เหรอ เพื่อนทั่วไปไม่ทำให้กันหรอกนะ” แซมพูดบ้าง
“นี่รู้ได้ไงกัน” ความฝันถามด้วยความแปลกใจ ตอนที่เขาลงจากรถอคินไม่มีใครที่อยู่แถวนั้นเลย
“คือ.. พวกเราแอบเห็นฝันลงจากรถคิงอยู่ที่บนตึกน่ะ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น” มิลตราส่ายมือไปมาเพื่อบ่ายเบี่ยงประเด็น
“ประเด็นก็คือ เมื่อวานก็ขับรถไปส่งที่บ้าน วันนี้ก็ไปรับมามหาลัยและยังจะมาขับรถพาไปทำธุระอีก ไม่แปลกไปหน่อยเหรอ”
“กูมาแล้ว ไปกันเลยไหม” ก่อนร่างโปร่งจะถูกถามอะไรไปมากกว่านี้อคินก็เดินเข้ามาหาร่างโปร่งที่โต๊ะพอดี
“สวัสดี เราแซนนะ เรากับพี่ชายเป็นเพื่อนของกวิน มิน กับความฝัน”
“กูแซม”
แซมและแซนแนะนำตัวให้ผู้มาใหม่รู้จัก
“คิง” ร่างสูงแค่หันไปบอกชื่อตัวเองสั้น ๆ และมาสนใจความฝันต่อ “ไปกันเลยไหม”
“ไปสิ” ความพยักหน้า เขาก็อยากรีบไปคุยกับแม่ให้จบ ๆ เหมือนกัน
“มึงกับความฝันจะไปทำธุระอะไรกันวะ” กวินถามร่างสูง อคินปรายสายตามองเพื่อนสนิทและพูดว่า
“ไม่เสือ*สิครับ” แล้วก็จูงแขนร่างโปร่งไปที่รถของตัวเอง
✣✣✣✣
❃
อคินให้ความฝันมาร์กที่ทำงานไว้ในแมพ และตัวเองก็ขับรถไปตามที่ร่างโปร่งมาร์กไว้ให้
“เราซื้อแซนด์วิชไว้ให้คิงด้วย” ร่างโปร่งเอาแซนด์วิชกับน้ำเปล่าออกจากเป้ ส่งให้ร่างสูง อคินหันมามองแวบหนึ่งก่อนจะหันไปสนใจถนนต่อ
“กูขับรถอยู่ ถือกินเองไม่ได้”
“อ่า” ความฝันเลยว่างแซนด์วิชกับขวดน้ำไว้ข้างเบาะไว้ให้ร่างสูงหยิบกินเอง
“งั้นเราวางไว้ตรงนี้นะ” พอร่างโปร่งพูดจบ อคินก็ทำหน้าหงุดหงิดและหายใจออกแรง ๆ
“ฝัน กูหิว”
“…” ความฝันหันไปมองอีกฝ่ายเงียบ ๆ
“ป้อนกูหน่อย” สุดท้ายร่างสูงก็ยอมบอกความต้องการของตัวเองจนได้
“ได้สิ” ร่างโปร่งเอาแซนด์วิชมาแกะห่อ และไปจ่อที่ปากของอคิน ร่างสูงค่อย ๆ ก้มงับแซนด์วิชในมือของความฝันทีละคำ จนหมดด้วยความพอใจ
ความฝันเก็บห่อแซนด์วิชเข้ากระเป๋าเป้ และเปิดขวดน้ำ เอาหลอดใส่ และยื่นไปที่ปากของร่างสูงโดยที่มืออีกข้างก็จับปากหลอดไว้เพื่ออีกคนดื่มได้อย่างถนัด อคินเอาก้มลงเอาปากดูดหลอดที่ร่างโปร่งถืออยู่และเลยไปถึงปลายนิ้วมือของความฝันด้วย
“คิง นั่นนิ้วเรา” ความฝันเลื่อนมือตัวเองลงให้พ้นจากริมฝีปากของร่างสูง
“หึ” อคินเงยหน้าขึ้นหลังจากดื่มน้ำจนพอใจ ก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ
“รู้ไงถึงได้งับ” แล้วก็หันมามองคว่มฝันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“ห๊ะ” ร่างโปร่งมองไปที่อคิน จะก่อนหรือย้อนเวลามาแล้วเขาก็ไม่เคยทำความเข้าใจร่างสูงคนนี้ได้เลย
✣✣✣✣
❃
ความฝันไปลาออกกับพี่แก้วที่ร้าน เธอตกใจเล็กน้อยที่จู่ ๆ ร่างโปร่งก็ลาออกโดยไม่การบอกกล่าวล่วงหน้า พี่แก้วจึงอดถามกับร่างโปร่งด้วยความเป็นห่วงไม่ได้ เพราะเด็กคนนี้ก็ทำงานที่ร้านมานานและเป็นเด็กขยันจึงรู้สึกเอ็นดูไม่น้อย ความฝันจึงอ้างไปว่าตอนนี้ตัวเองได้งานที่ใกล้กับบ้านและมหาลัยมากกว่าแล้ว ผู้จัดการร้านเลยเข้าใจจึงบอกให้ดูแลตัวเองให้ดี ๆ มีปัญหาอะไรก็ให้มาปรึกษาเธอได้เสมอ ก่อนออกจากร้านความฝันก็ไปลาพวกเชฟกับพี่ ๆ พนักงานคนอื่นด้วย ทุกคนก็ตกใจที่ความฝันลาออกไป แต่ก็อวยพรให้ความฝันโชคดีกับงานใหม่ พี่พนักงานบางคนที่หมดกะแล้วอาสาจะไปส่งความฝันที่บ้านด้วย แต่ร่างโปร่งปฏิเสธ บอกว่าตัวเองมากับเพื่อน
ร่างโปร่งลงลิฟต์มาที่ห้างที่ด้านล่าง และไปหาร่างสูงที่รออยู่ที่ร้านกาแฟ อคินที่เห็นความฝันเดินมาก็ลุกขึ้นยืนและเดินไปหา
“เสร็จแล้วใช่ไหม”
“อืม ไปกันเถอะ” ความฝันชวนร่างโปร่งกลับไปที่รถ และเดินนำไปที่ลิฟต์ก่อน
อคินมองความฝันที่เดินอยู่ด้านหน้า แววตาของเขาฉายชัดว่าเป็นห่วงร่างโปร่ง จากที่คุยกันเมื่อเช้ามันชัดเจนเลยว่า ความสัมพันธ์ของร่างโปร่งกับมารดาไม่ดีเท่าไหร่ เขายังจำสายตาตอนที่ความฝันพูดถึงมารดาได้ดี นอกจากความว่างเปล่าแล้ว เขายังรู้สึกได้ถึงความแค้นด้วย ความฝันคงเกลียดคนคนนั้นมาก แล้วแบบนี้จะปล่อยให้ความฝันไปคนเดียวได้ยังไง
ไม่ว่าผู้หญิงที่เป็นแม่ของความฝันจะเคยทำอะไรกับลูกตัวเองเอาไว้ แต่วันนี้เขาก็ไม่ให้ใครมาทำอะไรคนของเขาง่าย ๆ แน่ สาบานเลยว่าถ้าความฝันมีแม้แต่รอยยุ่งกัดกลับมา เขาจะเอาพวกมันให้ตายเลย
โหดร้าย?
คนเราก็ต้องมีบ้างแหละ ไม่งั้นคงไม่รอดมาจนถึงทุกวันนี้
ร่างโปร่งมาร์กที่ตั้งบ้านของแม่ไว้ให้อคิน และก็ให้อีกฝ่ายขับรถไป ในหัวของร่างโปร่งขบคิดเรื่องที่คุยกับคุณเคไนน์เมื่อคืนไปด้วย ร่างสูงที่เห็นว่าความฝันกำลังใช้ความคิดกับบ้างอยู่กับบางอย่างก็ไม่ได้พูดอะไร ตั้งใจขับรถไปยังบ้านมารดาของร่างโปร่งอย่างเดียว
✣✣✣✣
❃
K9
คุณบอกวิธีมาเลยเถอะ
ความฝันเร่งให้เข้าเรื่อง
ใจเย็นสิ
แก้แค้นจริง ๆ ไม่ง่ายเหมือนในหนังหรอกนะ
เอาละนี่
(ไฟล์แนบ)
มันคืออะไรครับ
แทนจะรอให้มาหา สู้เราไปหาอีกฝ่ายให้รู้ดำรู้แดงเลยไม่ดีกว่าหรือ
สามีใหม่ของแม่คุณเป็นหัวหน้าคุมคนงานที่บริษัทสุราเจ้าดังนี่ แม่คุณก็เป็นพนักงานในนั้น
ไฟล์ที่ผมส่งให้มีหลักฐานการลักลอบเอาสินค้าหลุดQCไปขายกับหลักฐานการของเขากับแม่คุณและผู้สมรู้ร่วมคิดคนอื่น เอาของพวกนี้ไปฟาดใส่หน้าแม่ของคุณเลย รับรองว่าเธอต้องมีหนาวแน่ ๆ งานนี้
แล้วมันจะได้ผลเหรอครับ
ความฝันรู้สึกเป็นกังวล
ถามจริง ๆนะ ความฝัน ทำไมคุณถึงต้องกลัวคนพวกนั้นขนาดนั้น
ร่างโปร่งนิ่ง ไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้
สติกเกอร์ถอนหายใจ
ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว
คุณมีผมที่คอยช่วยคุณอยู่
กวินกับมินตราเพื่อนของคุณ ครอบครัวก็ใช่ว่าธรรมดา คนหนึ่งมีโรงแรมหรูสาขาทั่วประเทศ อีกคนก็เป็นเจ้าของสถานีโทรทัศน์เจ้าใหญ่
ไหนจะคนที่ชื่อ อคิน นั่นอีก รู้ไหมว่าเขาน่ะลูกหลานมาเฟียเลยนะ อำนาจล้นมือ
บริษัทที่แม่กับพ่อเลี้ยงคุณทำงานอยู่ ก็อยู่ภายใต้อำนาจของบริษัท ราชากรุ๊ป ของพ่อเขาด้วยซ้ำ
ตอนนี้คุณแม่งมีอำนาจขนาดไหน รู้ตัวบ้างป่ะ!!!
คนลึกลับพิมพ์ข้อความมายืดยาว ไม่เปิดโอกาสให้ความฝันพิมพ์กลับเพื่อแก้ต่างเลย
ไม่มีเหตุผลอะไรที่พวกเขาจะช่วยผมสักหน่อย
สติกเกอร์หัวระเบิดเป็นภูเขาไฟ
ความฝันครับ ตรงกันข้ามเลยต่างหาก มันไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่พวกเขาจะไม่ช่วยคุณ
มีคนดี ๆ อยู่รอบตัวคุณเยอะมากเลยนะความฝัน แค่คุณเอ่ยปากก็มีคนพร้อมช่วยคุณแน่นอน
อย่าเก็บทุกอย่างไว้คนเดียวเหมือนครั้งที่แล้วอีก คุณก็เห็นผลของมันแล้วนี่ว่าเป็นยังไง คุณไม่เคยมีความสุขกับมันเลยแล้วพอยายคุณเสียทุกอย่างก็ยิ่งแย่ลงไปอีก มีโอกาสได้กลับมาแก้แล้วก็อย่าทำให้เสียเปล่า
ความฝันที่ได้อ่านก็เริ่มจะคิดได้บ้างแล้ว
เข้าใจแล้ว พรุ่งนี้ผมจะไปหาแม่ที่บ้าน
แล้วก็จะไปลาออกจากงานด้วย
ดีมาก เรื่องลาออกผมเห็นด้วยนะ คุณแค่เรียนก็พอแล้ว ผมมีวิธีหาเงินให้คุณเพียบเลย
ไว้จะติดต่อไปอีกนะ
✣✣✣✣
❃
“ถึงแล้ว” ร่างโปร่งได้สติกลับมาจากความคิด เพราะเสียงเรียกของอคิน
“หลังนี้เหรอ” ร่างสูงก้มมองบ้านที่เป็นตึกแถวผ่านกระจกฝั่งข้างคนขับ
“ไม่รู้สิ เราก็พึ่งมาครั้งแรก” พ่อแม่ไม่ที่หน้าเขายังไม่อยากมอง คงไม่บอกที่อยู่กับลูกชังคนนี้หรอก เขาได้ที่อยู่มาจากคุณเคไนน์อีกทีเหมือนกัน
“เดี๋ยวลงไปดูก็รู้” ร่างสูงว่าและเปิดประตูลงจากรถ ความฝันก็ตามอีกฝ่ายไป และทั้งสองคนเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้น ท่ามกลางสายตาของเพื่อนบ้านที่คอยสอดส่อง เพราะมีรถหรูมาจอด
“มีใครอยู่บ้านบ้าง” อคินตะโกนเรียกคนในบ้าน และก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาด้วยสีหน้าโกรธจัดที่ถูกรบกวน
.
.
.
TBC.
