แก่ลงทุกปี แต่ชีวิตล้มเหลวสุด ๆ ตอนนี้ก็กำลังอยู่ในงานแต่งของคนที่แอบรักอีก ถ้ามีโอกาสได้กลับไปอีกครั้ง เขาจะทำให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นได้ไหมนะ
ชาย-ชาย,รัก,ข้ามเวลา,ไทย,แฟนตาซี,แก้แค้น,mpreg,ย้อนเวลา,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่ 7
“มีใครอยู่บ้านบ้าง” อคินตะโกนเรียกคนในบ้าน และก็มีหญิงชราคนหนึ่งเดินออกมาด้วยสีหน้าโกรธจัดที่ถูกรบกวน
“พวกลื้อเป็นใคร เข้ามาบ้านอั้วทำไม” ผู้หญิงคนนี้คืออาม่ากวง แม่สามีของมารดาเขา ความฝันต้องเจอเธอครั้งแรกในอีกหลายปีต่อจากนี้เลย ตอนที่เธอกับลูกชายและแม่ของเขาพาเจ้าหนี้มาหาเขากับยาย เพื่อให้เขาใช้หนี้แทน แน่นอนว่าความฝันและยายไม่มีให้ อาม่าเลยให้เจ้าหนี้ขนของ ของเขากับยายไปขาย เจ้าหนี้ก็สนแค่เงินอยู่แล้วก็ไม่ได้คัดค้านอะไร พอเขากับยายจะแจ้งตำรวจ แม่ก็เข้ามาแย่งมือถือจากเขาและทุบตีเขากับยาย ร่วมกับสามีและอาม่ากวง และพอเจ้าหนี้พวกนั้นขนของของเขาไปจนหมดแล้ว อาม่ากวงยังบอกให้พวกนั้นไปทวงหนี้ที่เหลือกับเขาและยายอีก เขาโดนเจ้าหนี้พวกนั้นรังควานอยู่สักพักเลย กว่าเขาจะทยอยใช้หนี้ก้อนนั้นหมดก็ใช้เวลาหลายปีทีเดียว
“สวัสดีครับ ผมเป็นลูกติดของแม่ปราณี” ร่างโปร่ง สวัสดีและแนะนำตัวตามมารยาท
“ลูกนังณี แล้วมาที่บ้านอั้วทำไม!!” หญิงชราเรียกจิกหัวลูกสะใภ้ เธอรู้อยู่หรอกว่าสะใภ้ตัวเองมีลูกติดแต่เจ้าตัวก็บอกว่าตัดขาดกันแล้ว แล้วนี่อะไร มาถึงบ้านเธอเลย กลับมาก่อนเถอะจะด่าให้ยับเลยนังตัวดี
“มาหาแม่ครับ แม่ผมอยู่นี่ไม่ใช่เหรอ” ความฝันไม่ได้ตอบกวน แต่มันคือความจริง
“ไอ้เด็กเว*นี่” อาม่ากวง สบถด่าร่างโปร่งและง้างมือขึ้นหมายจะทำร้าย แต่อคินรีบเอาตัวเข้ามาขวางไว้และจ้องไปที่หญิงชราอย่างแข็งก้าว จนฝ่ายนั้นค่อย ๆ ลดมือลงอย่างหวั่นเกรง
“เสียงดังอะไรกันวะ อีกวง กูกำลังมือขึ้นเลย เสียสมาธิหมด” แล้วก็มีหญิงวัยเดียวกันกับอาม่ากวง เดินออกมาดูเหตุการณ์อีกหลายคน
“ไม่มีอะไร แค่ลูกติดสะใภ้อั้วมันมาหาแม่ พวกลื้อไปเล่นกันต่อเถอะ เดี๋ยวอั้วตามไป และอย่างคิดขโมยอั้วด้วย อั้วจำได้หมดว่าอั้วได้มาเท่าไหร่” อาม่ากวงหันไปตะโกนใส่เพื่อนที่ออกมาดู หญิงชราเหล่านั้นที่แม้จะอยากสอดเรื่องชาวบ้านต่อ แต่ไพ่ที่เล่นไว้ก็ยังติดพัน จึงเดินกลับเข้าไปในห้องห้องหนึ่งอย่างช่วยไม่ได้ อาม่ากวงที่เห็นว่าไม่มีคนอื่นอยู่ใกล้ ๆ แล้วก็หันมาพูดกับร่างโปร่ง
“แม่ลื้อไปทำงาน ไม่อยู่ที่บ้านหรอก ถ้าอยากเจอก็ไปนัดเจอกันที่อื่น ไม่ใช่ที่บ้านหลังนี้” หญิงชราพูดกับความฝันด้วยน้ำเสียงรังเกียจ
“โทรตามสิครับ วันนี้ลูกชายอาม่ากับแม่ผมคงเลิกงานเร็ว โทรไปแล้วบอกว่าผมรออยู่ที่นี่” ความฝันเดินไปนั่งที่เก้าอี้ใกล้ ๆ อคินก็นั่งลงข้าง ๆแต่สายตายังจ้องไปที่หญิงชราเขม็ง คุณเคไนน์บอกเขามาแล้วว่าการฉ้อโกงบริษัทของพ่อเลี้ยงเขาเริ่มถูกสงสัยแล้ว มารดาของเขากังวลกับเรื่องนี้มาก เธอจึงชวนให้สามีกลับมาก่อนเวลา
อาม่ากวงมีท่าทีฟึดฟัด ก่อนโทรไปหาลูกชายและบอกว่าความฝันกำลังรอผู้เป็นแม่อยู่ที่บ้าน ร่างโปร่งได้ยินปลายสายสบถด่าเขาอย่างหยาบคายด้วย แต่ก็ไม่ได้สนใจหรอก ตอนนี้ร่างโปร่งกำลังชำเลืองข้าไปในบ้านมองหาใครอีกคนที่ก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน พอไม่เห็นวี่แววจึงเอ่ยถามหญิงชราที่กำลังมองมาที่เขาด้วยความเกลียดชัง
“แล้วน้องชายผมอยู่ไหนละ”
“อาก้องเกียรติหลานอั้ว ไม่ใช่น้องลื้อ อีไม่ได้ชั้นต่ำเหมือนลื้อ” อาม่ากวงตะคอกกลับมาในทันที แต่ไม่คิดจะให้นับญาติกันจริง ๆ ด้วยแฮะ ทั้ง ๆ ที่ก็มีแม่คนเดียวกัน
“มึงมากไปละ!!!” คนนั่งข้าง ๆ ความฝันเตรียมปรี่เข้าไปหาหญิงชรา อาม่ากวงถอยหลังอย่างหวาดกลัว แต่ร่างโปร่งเอาแขนกั้นเอาไว้ ส่งสายตาให้อีกคนใจเย็น อคินยอมนั่งลงตามเดิมและหายใจเข้าออกแรง ๆ อย่างระงับอารมณ์
“เอาเถอะ แล้วเด็กคนนั้นอยู่ไหนละ ผมยังไม่เห็นเลย อาทิตย์หน้าจะเปิดเทอมแล้วใช่ไหม” ร่างโปร่งเปลี่ยนสรรพนามของหลานอาม่าใหม่
“สาระแน!” ถึงจะรู้สึกกลัวร่างสูงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ความฝัน แต่อาม่ากวงก็ไม่คิดจะยอมงอใด ๆ
“อาม่า ต้องให้กูเรียกตำรวจมาจับมึงกับวงไพ่ในห้องไหม ถึงจะยอมตอบมาดี ๆ” อคินข่มขู่ ตอนนี้เขาใกล้หมดความอดทนเต็มทีแล้ว หญิงชราได้ยินก็หน้าซีดและยอมตอบคำถามของความฝันแต่โดยดี
“หลานอั้วมันก็ไปเล่นสนุกตามประสาเด็ก เดี๋ยวเย็นก็กลับมาแล้ว”
อีกสักพักก็มีรถรุ่นเก่า มาจอดที่หน้าบ้าน และพ่อเลี้ยงกับแม่ของเขาก็เดินเข้ามา และเมื่อผู้เป็นมารดาเห็นเขาก็โกรธจัดและเตรียมที่จะเข้ามาทำร้าย แต่อคินก็มาขว้างไว้เช่นเดิม พอพ่อเลี้ยงของเขาเห็นอคินก็หน้าซีดลงไปในทันที อีกฝ่ายคงจำได้ว่าอคินเป็นใคร
“มึงเป็นใคร กูจะคุยกับลูกกู หลบไป!!” ปราณี ตวาดใส่ร่างสูงที่เข้ามายืนขว้าง
“ต่อให้เป็นพระเจ้า ก็ไม่มีสิทธิ์มาแตะคนของกู” ชายหนุ่มผลักมารดาของฝันให้ออกห่างเบา ๆ ยงยศรีบเข้ามาจับไหล่ภรรยาแน่นและบอกให้ใจเย็น
“ใจเย็นณี ค่อย ๆ คุยกัน” ถ้าปกติเขาคงไม่ห้ามภรรยาทำร้ายลูกกับสามีเก่าหรอก แต่ตอนนี้คนคนนั้นอยู่ที่นี่ด้วย และเมื่อกี้ยังบอกอีกว่าเด็กคนนั้นเป็นคนของเขา แค่เรื่องที่ถูกจับได้ว่าโกงบริษัทเขาก็ปวดหัวมากพอแล้ว ไม่อยากได้ปัญหาเพิ่มอีก
“ใจเย็นอะไรพี่ มันสองคนมาบุกรุกบ้านเรานะ พวกเราแจ้งความจับพวกมันได้ด้วยซ้ำ” เธอเถียงสามี
“แจ้งมาจับขาไพ่ของแม่ผัว แม่รึไง” ร่างโปร่งมองที่ห้องห้องหนึ่งที่น่าจะมีคนเล่นไพ่กันอยู่ หญิงผู้เป็นแม่พอทำอะไรไม่ก็เตรียมจะพุ่งเขามาทุบตีร่างโปร่ง
“มึงย้อนกูเหรอ อีฝัน” อคินรับเข้ามาดักหน้าหญิงวัยกลางคนอย่างรวดเร็ว และเอ่ยออกมาเสียงเรียบ
“ลองดูสิ ถ้าเขาเป็นอะไร กูไม่เอามึงไว้แน่”
ยงยศรีบเข้ามาดึงตัวภรรยากลับและกล่าวขอโทษร่างสูงอย่างพัลวัน
“ข….ขอโทษครับท่าน ไว้ผมจะอบรมภรรยาเองครับ” ยงยศก้มจนหัวแทบติดพื้น
“อายศลื้อจะไปขอโทษมันทำไม เมียลื้อพูดถูกแล้ว มันสองคนมาบุกรุกบ้านเรา” อาม่ากวงต่อว่าลูกชาย
“ม้า เงียบ!” ยงยศปรามมารดา พวกคนที่เล่นไพ่อยู่ในห้อง พอได้ยินเสียงดังก็ออกมาดูกันด้วยความอยากรู้อยากเห็น และในที่สุดลูกชายใหม่ของแม่ก็กลับมาถึงบ้าน และพอเด็กชายเห็นว่าพ่อแม่กลับมาแล้วจึงเข้ามาขอเงินเพื่อไปเล่นเกมต่อ
“พ่อ แม่ กลับมาแล้วเหรอ ก้องขอร้อยหนึ่งสิ” เด็กชายเดินเข้าไปแบมือขอเงินจากมารดา
“แล้วที่ม่าให้ไปเมื่อเช้าตั้งหลายร้อยไปไหนหมด” หญิงชราถามหลานชาย
“ม่า แค่นั้นเล่นเกมไม่กี่ชั่วโมงก็หมดแล้ว” เด็กชายตอบอยากไม่ทุกข์ไม่ร้อน
“วันนี้เล่นเกมแค่นี้พอแล้วลูก เข้าไปเล่นในห้องไปเดี๋ยวแม่ไปทำกับข้าวให้กิน” ปราณีพูดกับลูกชายสุดที่รักอย่างอ่อนโยน ความจริงเธอก็อยากให้ลูก แต่ตอนนี้เธอแทบไม่เหลือเงินแล้ว
“พ่อ” พอขอแม่ไม่ได้เด็กชายจึงหันไปหาพ่อแทน
“พอแล้วไอ้ก้อง” ยงยศบอกลูกชายเสียงดุ
ความฝันพ่นลมหายใจออกอย่างสมเพช ไม่แปลกใจเลยที่เด็กมันเป็นอย่างนี้
“ฉันให้พันหนึ่ง แล้วออกไปเล่นข้างนอกซะ”ความฝันล้วงเอาแบงก์พันออกกระเป๋ายื่นไปตรงหน้าเด็กชาย
“อวดรวย”ปราณีทำเสียงขึ้นจมูกใส่ลูกชัง
“ไม่เอาก็ได้นะ”ความเตรียมจะเงินเข้ากระเป๋า
“เอา!!”แต่เด็กชายรีบวิ่งมาคว้าเงินจากมือของร่างโปร่ง และวิ่งออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็วโดยไม่หันมาขอบคุณคนที่ให้เงินสักคำ อคินมองตามหลังเด็กชายไปอย่างไม่ชอบใจก่อนจะหันกลับมามองที่คนเป็นพ่อแม่และพูดออกมาเสียงดัง
“พ่อแม่ไม่สั่งสอน”
“ซี๊ดดดด แรง”มีเสียงดังมาจากกลุ่มคนที่แอบฟังอยู่ อคินจึงหันไปมองที่คนพวกนั้น พวกคนที่ถูกจ้อง ตกใจจนผงะ
“ไสหัวกลับบ้านกันไปได้แล้วไป ก่อนที่ตำรวจจะมาจับ”เพียงเท่านั้น ขาไพ่ของอาม่ากวงก็รีบออกจากบ้านหลังนี้กันอย่างจ้าละหวั่น แยกย้ายบ้านใครบ้านมัน
“มึงมาหากู มีอะไรก็รีบ ๆพูดมา อีฝัน”หญิงวัยกลางคนเร่งให้ลูกชังเข้าเรื่อง
“ผมไม่ต้องการให้แม่ไปหาผมกับยายอีก”ร่างโปร่งบอกความต้องการอย่างตรงประเด็น ผู้เป็นมารดาได้ยินก็ยิ้มเยาะเชิงขบขัน
“หึ คิดว่ากูอยากไปหามึงกับยายมากงั้นสิ”
“งั้นก็ไม่ต้องมา!! ตายก็ไม่ต้องมาเผาผีกัน จะไปตกนรกหรือขึ้นสวรรค์ที่ไหนก็ไป”ความฝันตอบกลับอย่างทันควัน และจ้องหน้าเธออย่างไม่หลบสายตา
“ไอ้ลูกเนรคุณ!!! กูเป็นแม่มึงนะ”ปราณีด่าร่างโปร่งด้วยความหยาบคาย
“แหม่ม คุณจำได้ด้วยเหรอครับ คุณปราณี ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยเลี้ยงดูผมเลยด้วยซ้ำ”ความฝันเรียกแทนมารดาอย่างห่างเหิน พร้อมกับยิ้มเย้ยหยัน
“อีฝัน!!!”ปราณีตะโกนใส่ร่างโปร่ง และเริ่มลำเลิกบุญคุณ
“กูเนี่ย อุตส่าห์อดทนอุ้มท้องมึงมา ทั้ง ๆ ที่ยายมึงนั่นแหละเป็นคนบอกให้กูเอามึงออก แต่กูก็ไม่ฟังแล้วให้มึงเกิดมาจนได้ แล้วดูตอนนี้สิ มึงกลับรักยายมึงมากกว่ากู ยายคนที่คิดจะฆ่ามึงตั้งแต่มึงยังไม่เกิด รู้ไหมถ้ากูไม่ท้องมึงกูสบายไปแล้ว”หญิงวัยกลางคนพูดด้วยสีหน้ากล่าวโทษลูกชังของเธอ
ความฝันนิ่งไปทันที ก่อนจะเริ่มหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งจนทุกคนตกใจ
“หึ ฮ้า คิก คิก ฮะ ฮ้า ฮา ฮ้า”ร่างโปร่งหัวเราะด้วยน้ำตาอาบแก้ม อคินที่ยืนข้าง ๆ รีบเข้ามาจับไหล่ด้วยความเป็นห่วง
“แล้วทำไมแม่ไม่ฟังยายเขาล่ะ ทำไมไม่เอาผมออก ชีวิตจะสบายขึ้นไม่ใช่เหรอถ้าไม่มีผม แล้วทำไมตอนเอากับพ่อถึงไม่ป้องกัน!!!”ความฝันตะคอก และเริ่มพรั่งพรูสิ่งที่อยู่ในใจออกมา
“ไม่เคยจะเลี้ยงดู แม้แต่ให้กินนมจากอกก็ยังไม่เคย เอาแต่ด่าว่า ทุบตีด้วยความเกลียดชัง หาผลประโยชน์ต่าง ๆ นานา แต่บุญคุณของแม่นี่มันท่วมหัวไอ้ฝันซะเหลือเกิน ที่ให้ยืมท้องออกมาลืมตาดูโลก ถามจริง ๆ นะเมื่อไหร่ถึงจะพอ ผมต้องชดใช้ให้คุณถึงขนาดไหนกัน!!! ขนาดยายที่คุณบอกว่าท่านจะฆ่าผมตั้งแต่อยู่ในท้อง ยังเลี้ยงดูและให้ความรักกับผมมาเกือบยี่สิบปีมาอย่างดีไม่เคยทวงบุญคุณกับผมเลยสักครั้ง ต่างจากคุณที่เอาแต่เกลียดและโทษว่าทุกอย่างเป็นความผิดของผม แต่กลับเอาแต่หาประโยชน์จากผมไม่หยุด”ร่างโปร่งพ่นลมหายใจอย่าเหนื่อยหอบ
ปราณียืนมองความฝันนิ่งเหมือนฟังเรื่องไร้สาระ
“จบแล้วใช่ไหม ถ้าใช่ก็ไสหัวกลับไปได้แล้ว”หญิงวัยกลางคนสะบัดมือไล่
อคินมองไปยังแม่ของความฝันอย่างเหลือเชื่อ ผู้หญิงคนนี้น่ารังเกียจเกินทน ไม่อยากจะคิดว่าที่ผ่านมาร่างโปร่งต้องเจอกับอะไรมาบ้าง แต่แล้วเขาก็ต้องเอาตัวเข้าไปบังน้ำร้อนที่ถูกสาดใส่ร่างโปร่งอย่างกะทันหัน
“อึก” แม้จะโดนน้ำร้อนเข้าเต็มหลังแต่อคินยังยืนได้อย่างมั่นคง
“คิง!!” ความฝันมันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ รีบจับร่างสูงหันหลังเพื่อดูแผล
“ม้า!!! ม้าทำบ้าอะไรลงไปรู้ตัวรึเปล่า” ยงยศตกใจหน้าซีด ที่น้ำร้อนที่ผู้เป็นแม่สาดโดนอคินจัง ๆ เขาตายแน่!!! ชีวิตเขาจบสิ้นแล้ว ราชากรุปไม่เอาเขาไว้แน่
“บ้าอะไรอายศ ม้าแค่เอาน้ำร้อนมาสาดไล่หมาบ้าที่มันมาเห่าในบ้านเรา ไล่มันออกไปจากบ้านเราได้แล้ว พวกเสนียด!!”อาม่ากวงพูดแบบไม่รู้สึกรู้สา
“มึงรีบพาผัวมึงกลับไปได้แล้วไปอีฝัน ก่อนที่กูจะแจ้งตำรวจข้อหาบุกรุก ไม่งั้นวันนี้มึงสองคนได้เข้าไปนอนคุกแน่”ปราณีพูดอย่างเหนือกว่า ตอนนี้ขาไพ่ของแม่ผัวเธอกลับไปกันหมดแล้วไม่ต้องกลัวว่าจะเดือดร้อนมาถึงครอบครัวเธอ
“ใครกันแน่ที่จะเข้าไปนอนในคุก ตอนแรกก็แค่จะมาคุยดี ๆนะ แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจละ” ความฝันหันไปบอกผู้เป็นแม่เสียงเย็น ก่อนจะกดโทรศัพท์เพื่อส่งบางอย่างให้อคิน
ติ๊ง
ร่างสูงยกมือถือตัวเองขึ้นดูและมองหน้าคนที่อยู่ในอ้อมแขน แล้วก็ทำหน้างงงวย
“ไฟล์ที่เราส่งให้คิงคือหลักฐานที่ชายหญิงสองคนนี้ฉ้อโกงบริษัทสุราMNและแอบเอาของหลุดQCไปขาย คิงจะทำยังไงก็แล้วแต่นายเลย” ร่างโปร่งชี้ไปยังมารดาและพ่อเลี้ยง ด้วยสีหน้าเย็นชา
ร่างสูงเปิดดูไฟล์ที่ความฝันส่งให้ในทันที แล้วก็ไล่ดูแต่อย่าง
“มึงพูดอะไร โกงบ้าบออะไร”ปราณีแสร้งไม่รู้ไม่ชี้ เธอคิดว่าความฝันคงแค่ขู่เธอ ถึงจะไม่รู้ว่าไอ้กาฝากนี้ไปรู้เรื่องที่เธอและสามีโกงบริษัทได้ยังไง แต่อย่างความฝันคงไม่มีปัญญาหาหลักฐานพวกนั้นมาได้ น่าจะแค่มาเล่นละครกับผัวเพื่อให้เธอกลัวมากกว่า ปราณีคิดอย่างลำพอง ผิดกับผู้เป็นสามีที่หน้าถอดสีทันทีที่ได้ยิน ยงยศจึงคิดจะพูดเกลี้ยกล่อมให้ลูกติดของภรรยาใจเย็น
“ฝันใจเย็น แล้วค่อย ๆ มาพูดกันดีกว่าไหมลูก ยังไงเราก็ครอบครัวเดียวกันนะ” ยงยศพูดกับร่างโปร่งด้วยวาจาไพเราะ แต่ความฝันรู้สึกตลกกับคำพูดเหล่านั้นชอบกล
“ครอบครัวเดียวกันเหรอ? ลุงไปคุยกับแม่ตัวเองก่อนไหม ก่อนที่ลุงจะกลับบ้านมา แม่ลุงยังไม่นับญาติกับผมอยู่เลยบอกว่าผมไม่พี่ของก้องเกียรติ แล้วเมื่อกี้ก็พึ่งเอาน้ำร้อนมาสาดผมแล้วก็ด่าผมว่าเสนียดอีก นี่มันรอบครัวแบบใด ห้ะ?” ยงยศหน้าเจื่อนลงและมองไปที่แม่ตัวเองด้วยความโกรธ
“ม้าไปพูดแบบนั้นกับฝันเขาได้ยังไง” ยงยศกล่าวตำหนิมารดาเพื่อให้ความฝันพอใจ หญิงชราที่โดนลูกชายต่อว่าก็โมโหสุดขีด หันมาด่าความฝันอย่างหยาบคาย
“นี่ลื้อเข้าข้างมันเหรออายศ อั้วพูดผิดตรงไหน อาก้องหลานของอั้วไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับมัน ไม่เกี่ยวกับไอ้เสนียดตัวนี้ ที่มานี่ก็คงมาขอเงินละสิ ทำมาเป็นสร้างเรื่องว่าลูกชายอั้วโกงบริษัท ตอแ*ลทั้งเพ ลูกอั้ว อีเป็นคนดี อั้วเลี้ยงมากับมือ ทำไมอั้วจะไม่รู้”
“ใช่ค่ะ ม้า มันแค่จะมาขอเงินหนู พอไม่ให้ มันก็มาโกหกว่าหนูกับพี่ยศโกงบริษัททวงหนี้ปราณีรีบเสริมแม่สามี สองแม่ผัวลูกสะใภ้ร่วมกันด่าร่างโปร่ง ไม่ได้สนใจเสียงห้ามของยงยศเลยแม้แต่น้อย
ร่างโปร่งรู้ว่าพ่อเลี้ยงคงรู้จักอคินอยู่ก่อนแล้วถึงได้มีท่าทีอ่อนน้อมขนาดนี้ เขาเลยจะแนะนำอคินให้แม่เขากับอาม่ากวงรู้จักด้วย
“ลุงยศคงรู้จักคิงอยู่แล้ว แต่แม่กับอาม่ารู้ไหมครับว่า คิง เขาเป็นใคร”ความฝันถามผู้หญิงทั้งสองคน
“หน้ากูเหมือนญาติ ผัวมึงรึไงอีฝัน โธ่ ทำมาเป็นว่างท่าใหญ่โต ทำไม ผัวมึงเป็นคนทวงหนี้เจ้าไหน”ปราณีถามอย่างยียวน
“นังณีเงียบ!!!”ยงยศหมดความอดทนและเริ่มพูดจาหยาบคายใส่ภรรยาเช่นปกติ เมียกับแม่ของเขาก็เอาแต่แกว่งเท้าหาเสี้ยน ถ้าคนข้าง ๆ ร่างโปร่งหมดความอดทนขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“คนคนนี้คือ อคิน คณเดชไพศาล ทายาทคนโตของราชากรุ๊ป คุ้น ๆ ไหมครับ” อคินละสายตาจากโทรศัพท์แล้วแผ่รัศมีผู้นำออกมาด้วยความองอาจ ปกติร่างสูงไม่ชอบให้ใครมาเรียกชื่อเต็มยศแบบนี้หรอก แต่พอความฝันเป็นคนเรียกก็อดภูมิใจในชื่อตัวเองไม่ได้
“ราชากรุ๊ป หรือว่า!?” หญิงวัยกลางคนตกใจเพราะนึกบางอย่างขึ้นมาได้ ราชากรุ๊ปนี่มัน…
“ใช่ ราชากรุ๊ป บริษัทแม่ของMNที่พวกคุณทำงานอยู่นั่นแหละ” อคินเป็นผู้ยืนยันความคิดของผู้เป็นแม่ของร่างโปร่งด้วยปากตัวเอง
ปราณีหน้าซีดเผือด แทบจะทรุดลงไปกับพื้น ก่อนจะเถียงออกมาเสียงดัง
“ไม่จริง!!! พวกมึงโกหก อย่างอีฝันเนี่ยนะ จะมีปัญาไปจับทายาทของราชากรุ๊ปได้” ต้องใช่แน่นอน พวกมันแค่ต้องการหลอกให้เธอกลัว ลูกชังของเธอจะไปรู้จักพวกคนระดับนั้นได้ยังไง
“ไม่เชื่อก็ลองถามผัวคุณดูสิ เหมือนเราสองคนจะเคยเจอกันบ้างใช่ไหม?” ร่างสูงบอกกับปราณี ก่อนจะแกล้งถามกับยงยศด้วยความยียวน
เธอค่อย ๆ หันไปหาสามี หวังว่าเขาจะบอกว่าสิ่งที่ร่างสูงพูดเป็นเรื่องโกหก แต่ก็ต้องผิดหวัง สามีของเธอพยักหน้าตอบเธอเบา ๆ โดยไม่พูดอะไร ก่อนที่เขาจะมองกลับไปที่ร่างสูงด้วยแววตาเหมือนสัตว์ที่ร้องขอความเมตตาจากผู้ล่า เป็นการยืนยันว่าสิ่งที่อคินพูดมานั้นเป็นความจริง วินาทีนั้นหญิงวัยกลางคนก็ทรุดเข่าลงกับพื้นในทันที และพึมพำออกมาเสียงเบา
“ไม่จริง ไม่จริง” ลูกที่เธอเกลียดแสนเกลียดไปมีความสัมพันธ์กับผู้มีอำนาจขนาดนี้ได้ยังไง
“เอ่อ คือ ท่านคะ คือ…” พอสติเริ่มกลับมาปราณีก็เริ่มคิดคำพูดที่จะแก้ตัวกับร่างสูงเพื่อเอาตัวรอด
“เอาละ เอาละ พอก่อน เดี๋ยวผมกลับคุยด้วย จะแถ ไม่สิ จะแก้ต่างยังไงก็คิดไว้แล้วกัน” ร่างสูงบอกกับแม่และพ่อเลี้ยงของร่างโปร่ง
“ไปเถอะฝัน” อคินดันหลังร่างโปร่งให้เดินนำไปที่รถ
✣✣✣✣
❃
ร่างสูงยัดความฝันเข้าไปในรถ และเปิดแอร์ เปิดเพลงให้ฟังอย่างเสร็จสรรพ ก่อนจะบอกให้ร่างโปร่งรอเขาอยู่ในรถ
“มึงรอกูที่รถ เดี๋ยวกูขอกลับไปคุยกับพวกนั้นก่อน ไม่นานจะรีบมา”
“แต่เราอยากไปดูด้วย” ร่างโปร่งพยายามเถียง เขาอยากรู้ว่าคนพวกนั้นจะโดนอะไร ให้สาสมกับความทุกข์ที่เขาต้องเจอมาตลอด
“อย่าดื้อ” อคินทำเสียดุ
ความฝันหน้าง่อยลง ยอมนั่งอยู่ในรถดี ๆ
“เด็กดี” อคินเอามือลูบหัวความฝันอย่างอ่อนโยน ก่อนจะปิดประตูรถและเดินกลับเข้าไปในบ้านเพื่อไปเคลียร์กับแม่และพ่อเลี้ยงของร่างโปร่งให้ชัดเจน
✣✣✣✣
❃
“คุณหนูค่ะ โดนน้ำร้อนลวกไป เป็นอะไรมากรึเปล่า เดี๋ยวอั้วเอายามาทาให้นะ” ทันทีที่ร่างสูงกลับเข้ามาในบ้าน อาม่ากวงก็รีบเข้ามาประจบในทันที หญิงชราพอได้ฟังลูกชายเล่าว่าอคินเป็นใครก็ถึงกับหน้าเสีย เลยคิดจะมาประสบเอาใจเพื่อลดความผิด ถ้าลูกชายเธอถูกไล่ออกคงต้องเดือดร้อนแน่ ๆ
“ออกไป” อคินพูดใส่เสียงเรียบ หญิงชราก็ค่อย ๆ ถอยไปหาลูกชายและลูกสะใภ้
“เชิญคุณอคินนั่งก่อนสิครับ” ยงยศพยายามเชิญให้ร่างสูงนั่งลงที่โซฟาเพื่อพูดคุย
“ไม่ละ ผมคงคุยไม่นาน เพราะหลักฐานที่ความฝันให้มามันชัดเจนจนMNสามารถไล่พวกคุณออกและดำเนินคดีได้แล้ว”
“ไม่จริงนะคะ หลักฐานพวกนั้น ไอ้เด็กนั้นมันสร้างมาใส่ร้ายฉันและสามีค่ะ” ปราณียังเชื่อว่าความฝันไม่มีทางมีหลักฐานที่พวกเธอโกงบริษัท
“ใช่แล้วค่ะ คุณหนู ลูกอั้วเป็นคนดี ไม่มีทางทำเรื่องอย่างที่ไอ้เด็กนั้นกล่าวหาแน่นอนค่ะ” อาม่ากวงเข้าข้างลูกชาย
ถึงแม้จะไม่ชอบใจ ที่คนของเขามาถูกเรียกว่าไอ้เด็กนั่น แต่ร่างสูงก็ยังคงตอบคนพวกนั้นด้วยเสียงที่ราบเรียบเช่นเดิม
“ผมไม่ได้โง่นะครับ ไฟล์เขาที่ส่งมา มีเอกสารการสั่งซ่อมบำรุงเครื่องจักรในโรงงานที่ค่าใช้จ่ายน้อยกว่าที่ส่งให้บริษัทอนุมัติและทุกใบมีลายเซ็นของผัวคุณ ผมสงสัยมากเลยว่าส่วนต่างที่เหลือมันไปไหน จะถูกโอนเข้าบัญชีหน้าม้าของพวกคุณเหมือนที่ในนี้บอกไว้หรือเปล่านะ ก่อนที่จะโอนเข้าบัญชีส่วนตัวของพวกคุณ ซึ่งผมเช็กกับธนาคารได้คุณก็รู้ แล้วก็นี่ด้วย” ร่างสูงตอกหน้ากลับแบบยับเยิน ก่อนจะเปิดคลิปที่ยงยศกับปราณีและพรรคพวกแอบลักล้อบเอาสินค้าหลุดQCออกไปจากโกดัง ให้ทั้งสามคนดู
ยงยศกับปราณีพูดไม่ออก ด้วยจำนนต่อหลักฐาน อาม่ากวงก็มองไปที่ลูกชายเหมือนไม่อยากจะเชื่อ
“ท่านครับ อย่าไล่ผมกับเมียออกเลยนะครับ พวกเราสำนึกผิดและจะไม่ทำอีกแล้ว ถ้าเราสองคนถูกไล่ออกต้องอดตายแน่ ๆ” ยงยศรีบคุกเข่าและยกมือไหว้ขอร้องร่างสูง
“ใช่ค่ะ ท่าน ถ้าท่านไม่เห็นแก่เราสองคน ก็เห็นแก่ลูกชายของเราก็ได้ค่ะ แกยังเด็กเห็นใจแกด้วยเถอะค่ะ” ปราณีคุกเข่าและไหว้ร่างสูงตามสามี และอ้างถึงลูกชายเพื่อให้อคินเมตตา
“ใช่ค่ะ เห็นใจเด็กมันด้วยเถอะนะคะคุณหนู” อาม่ากวงขอร้องด้วยอีกคน
อคินไล่สายตามองคนพวกนี้ด้วยความรังเกียจและสะอิดสะเอียนเต็มกลืน ก่อนจะพูดข้อเสนอของตัวเองออกมา
“ผมจะช่วยให้MNไม่ดำเนินคดีกับพวกคุณ แต่คุณสองคนต้องโดนไล่ออก”
“ไม่ได้นะคะ ถ้าเราสองคนถูกไล่ออกแล้วจะเอาอะไรกิน”
“ท่านเมตตาด้วยเถอะครับ อย่าไล่พวกเราออกเลย”
“อย่าไล่ลูกอั้ว ออกเลยนะคะ คุณหนู”
ทั้งสามคนโวยวายยกใหญ่
“ไม่ได้ ยังไงพวกคุณก็ต้องโดนไล่ออก”ร่างสูงยื่นคำขาด
“แต่ผมจะให้เงินพวกคุณไปตั้งตัวก้อนหนึ่ง ถ้าพวกคุณยอมรับเงื่อนไข”
“เงื่อนไขอะไรครับ” ยงยศถามอย่างใคร่รู้ อคินเสนอเงินให้พวกเขาไปตั้งตัว เงินก้อนนั้นคงไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ หรอก
“ห้ามไปยุ่งกับความฝันและยายอีก ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม ถ้าเจอกันก็ให้ทำเป็นไม่รู้จัก ห้ามเข้าไปทักทายหรือข้องเกี่ยวใด ๆ อีก เป็นอันขาด” อคินบอกเงื่อนไข
“ได้ครับ” ยงยศตอบรับอย่างไม่ต้องคิด ยังไงเขาก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเด็กนั้นอยู่แล้ว
ร่างสูงหยิบสมุดเช็คออกจากกระเป๋าและเซ็นให้คนพวกนี้ในทันที ยงยศรับเช็คมาดูยอดเงินในทันทีและเบิกตากว้างอย่างลิงโลด ปราณีและอาม่ากวงที่เบียดเข้ามาแย่งดูก็มีอาการไม่ต่างกันเมื่อเห็นจำนวนเงิน
1,500,000 บาท
ปราณีเริ่มคิดที่จะกลับไปหาลูกชังของตัวเอง ถ้าเธอสานสัมพันธ์กับความฝันกลับมาได้ละก็ ตัวเธอคงได้นั่งเป็นคุณนายมีเงินใช้ไม่ขาดมืออย่างแน่นอน
แต่อคินที่แค่เห็นใบหน้าก็อ่านความคิดอันน่าขยะแขยงของผู้หญิงคนนี้ออกก็เอ่ยเตือน
“การที่พวกคุณรับเงินไปก็เท่ากับรับเงื่อนไขของผมแล้วนะ และนับตั้งแต่วินาทีนี้ไปถ้าพวกคุณกลับเข้าไปในชีวิตความฝันหรือยายนวลอีก รับรองเลย กูจะทำให้พวกมึงได้เจอกับนรกบนดิน” ท้ายประโยคร่างสูงพูดด้วยเสียงเหี้ยม ก่อนจะเดินออกจากบ้านหลังนี้ไป
ทั้งสามหน้าซีดกับพูดของอคิน โดยเฉพาะปราณีที่ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว
✣✣✣✣
❃
ร่างสูงกลับมานั่งประจำที่คนขับและขับรถจากบริเวณบ้านหลังนั้นอย่างรวดเร็ว
“เป็นไงบ้าง” ความฝันถาม
“เรียบร้อยดี”
.
.
.
TBC.
