แก่ลงทุกปี แต่ชีวิตล้มเหลวสุด ๆ ตอนนี้ก็กำลังอยู่ในงานแต่งของคนที่แอบรักอีก ถ้ามีโอกาสได้กลับไปอีกครั้ง เขาจะทำให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นได้ไหมนะ
ชาย-ชาย,รัก,ข้ามเวลา,ไทย,แฟนตาซี,แก้แค้น,mpreg,ย้อนเวลา,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่ 8
พอขับรถไปได้สักพักอคินก็หันมาพูดกับร่างโปร่งด้วยสีหน้าจริงจัง
“ทำไมมึงไม่บอกกูวะ”
“เรื่อง?” ความฝันทำหน้าไม่เข้าใจ
“เรื่องนี้ไง ทำไมไม่บอกกูว่าแม่มึงห่วยแตกขนาดนี้” อคินบอกให้กระจ่างชัดขึ้น และพูดต่อ
“ที่ผ่านมายอมทนมาจนถึงตอนนี้ได้ยังไง” ร่างสูงทำเสียงหงุดหงิดเมื่อนึกถึงมารดาของร่างโปร่ง
“ก็บอกแล้ว ว่าเรามาหาแม่คนเดียวได้” ความฝันถอนหายใจยาว
เอี๊ยดดด
อคินเหยียบเบรกเสียงดังลั่น แล้วมาตวาดร่างโปร่ง ในทันใด
“มึงจะไปที่นั่นคนเดียวได้ยังไง ความฝัน! ขนาดวันนี้กูอยู่ด้วยพวกมันยังจะเอาน้ำร้อนมาสาดมึงเลย มึงลองคิดดู ถ้าวันนี้มึงไปที่นั่นเดียวคนพวกมันจะทำอะไรกับมึงบ้าง แล้วแบบนี้มึงยังจะดื้อไปคนเดียวอีกเหรอ!!” พูดจบอคินก็เอาตัวพิงเบาะรถอย่างแรง หายใจฟึดฟัดและมองไปทางอื่น
ความฝันตกใจที่ร่างสูงเบรกรถกะทันหันและกำลังจะหันไปต่อว่า แต่พอได้ยินที่อีกคนพูดก็หน้าเสียไปในทันทีจึงรีบกล่าวขอโทษอคิน
“ขอโทษ” ร่างโปร่งพูดอย่างรู้สึกผิด
อคินระบายลมหายใจ ก่อนจะกลับไปขับรถอีกครั้ง โชคดีที่ตอนนี้ถนนโล่ง ตอนที่เขาเบรกกะทันหันเลยไม่เกิดอุบัติเหตุ แต่ก็นะพอได้ยินสิ่งที่ร่างโปร่งพูดมันก็ทนฟังต่อไม่ไหวจริง ๆ เลยทำอะไรไม่ยั้งคิดไปแบบนั้น น่าจะต้องอบรมกันยาวเลย ร่างโปร่งถึงจะเป็นเด็กดีขึ้น อคินคิดหาวิธีดัดนิสัยเด็กดื้อของเขา ตั้งแต่ใช้ไม้อ่อนจนถึงไม้แข็ง
“แล้วเจ็บมากไหม” ร่างโปร่งถาม เพราะอคินเข้าไปรับน้ำร้อนที่ถูกสาดมาแทนเขา ยอมรับเลยว่าเขาก็ไม่คิดว่าคนพวกนั้นจะทำถึงขนาดนี้เหมือนกัน
“เสื้อตัวในกูหนา ไม่เจ็บมากหรอก แค่นี้ไกลหัวใจ” เจ้าตัวตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“ให้เราจ่ายค่ารักษาให้นะ” ความฝันอยากแสดงความรับผิดชอบ และอยากขอบคุณอีกฝ่าย แต่โดนปฏิเสธคล้ายรำคาญ
“ไม่ต้อง เก็บตังค์มึงไว้แด*ขนมเถอะ”
“แต่…” ร่างโปร่งยังพยายามคัดค้าน
“ถ้ามึงอยากให้อะไรกู กูขอให้ต่อจากนี้มึงห้ามดื้อกับกู บอกอะไรไปต้องฟัง ถามอะไรไปต้องตอบ ห้ามปิดบังอะไรกับกูอีก เข้าใจไหม” อคินบอกความต้องการกับความฝัน
“ได้สิ” ร่างโปร่งพยักหน้ารับ เขาเคยดื้อซะที่ไหนละ อคินนั่นแหละที่เผด็จการ
“แล้วกูจะรอดู” ร่างสูงพูดอย่างหมายมาด เขาไม่เชื่อหรอกว่าความฝันจะเลิกดื้อได้ แต่เขาก็คิดวิธีกำราบเด็กดื้อไว้แล้วเหมือนกัน
✣✣✣✣
❃
อคินพาเขามาที่คอนโดหรูแห่งหนึ่งที่น่าจะเป็นที่พักของอีกฝ่าย แต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะเขามาที่นี่ทำไม
“คิง พาเรามาที่นี่ทำไมเหรอ” ความฝันถามอย่างสงสัย
“ตอนเย็น รุ่นพี่ที่เป็นดาวเดือนเรียกกูไปคุยเรื่องประกวด” อคินหันมาบอกกับร่างโปร่งก่อนลงจากรถไป
“งั้นเดี๋ยวเรากลับบ้านก่อนนะ” ร่างโปร่งลงจากรถ และจะเดินไปที่หน้าคอนโดเพื่อหารถกลับบ้าน
“ไม่ต้อง” อคินเข้ามาดักหน้าไว้
“เดี๋ยวกูไปส่งมึงเอง”
“แต่คิงมีนัดกับพวกรุ่นพี่ไม่ใช่เหรอ เรากลับเองได้ไม่เป็นไร” ร่างโปร่งพูดด้วยความเกรงใจ
“มึงก็ไปกับกูด้วยไง พอคุยเสร็จ กูจะไปส่งที่บ้าน”
“จะให้เราไปด้วยทำไม” ร่างโปร่งไม่เข้าใจ
“ไหนมึงสัญญาว่าจะไม่ดื้อกับกูไง ไม่ถึงวันก็ผิดสัญญาแล้ว?” อคินทำหน้ากล่าวโทษ
“…” เชื่อมไปเรื่องนั้นได้ยังไงอ่ะ
“เราไปด้วยก็ได้” ร่างสูงคงแค่อยากให้มีคนไปด้วยนั่นแหละ
✣✣✣✣
❃
อคินพาร่างโปร่งขึ้นมาบนคอนโด ห้องของอคินเป็นคอนโดสองชั้น ตกแต่งไว้แบบเรียบง่ายโทนขาวดำ
ร่างสูงพาความฝันเข้ามาในห้องนอนที่ชั้นสองและเข้าไปในห้องที่ทำเป็นเวิคอินโครเซท อคินเลือกเสื้อผ้าที่อยู่บนราวแขวน และส่งมาให้ร่างโปร่ง
“มึงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำนะ” ร่างสูงชี้ไปที่ห้องน้ำที่อยู่สุดทางเดินอีกด้าน
“เราไปชุดนี้ก็ได้นะ”
“ความฝัน” ร่างสูงเรียกเสียงนิ่ง
“ก็ได้!!!” ร่างโปร่งคว้าไม้แขวนจากมือของอีกฝ่าย และตรงไปที่ห้องน้ำ นี่เขาตัดใจผิดรึเปล่าที่ไปตกลงอะไรแบบนั้นไป
ความฝันเปิดประตูห้องน้ำเข้ามาด้านใน และก็ต้องตกตะลึง ห้องน้ำในคอนโดของอคินใหญ่กว่าห้องนอนเขาซะอีก และยังแยกเป็นสัดส่วนชัดเจน ร่างโปร่งมองไปที่อ่างจากุชชี่แบบฝังพื้นขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงกลางห้อง แล้วก็รู้สึกอยากแช่น้ำขึ้นมา แต่ตอนนี้คงยังไม่ได้
ร่างโปร่งเริ่มถอดเสื้อผ้าออก และเปลี่ยนชุดที่อคินหยิบมาให้
ชุดที่อีกคนเอามาให้ความฝันเปลี่ยนเป็นเสื้อเชิตสีขาวปกเสื้อสีดำและมีรูปแมวดำอยู่ที่ด้านหลังเสื้อกับกางเกงสามส่วนสีฝุ่น น่าแปลกอยู่เหมือนกันที่อคินมีเสื้อผ้าไซซ์เขาพอดี ร่างโปร่งส่องกระจกอยู่เช็กความเรียบร้อย ก่อนจะเก็บชุดนักศึกษาที่กองอยู่บนพื้นและออกจากห้องน้ำ
อคินก็เปลี่ยนชุดใหม่แล้วเช่นกัน ร่างสูงใส่เสื้อเชิตสีดำปกเสื้อสีขาวที่มีรูปแมวขาวที่ข้างหลังกับกางเกงขายาวสีขาว อีกฝ่ายกำลังเซทผมตัวเองให้เข้าที่อยู่ที่หน้ากระจก คนหน้าตาดีใส่อะไรก็ดูดีเนอะ ขนาดใส่เสื้อผ้าธรรมดานะเนี่ย
“เราเสร็จแล้วนะคิง” ความฝันส่งเสียงให้อีกคนรับรู้ อคินหันมามองที่ร่างโปร่ง และแสดงสีหน้าพึงพอใจ และชั่วพริบตาก็ทำหน้าบูดขึ้นมาอีก
“เสื้อ”
“เสื้อทำไมเหรอคิง?” ร่างโปร่งทำหน้าสงสัยและก้มมองเสื้อที่ตัวเองใส่อยู่
“มึงติดกระดุมไม่ครบ” อคินพูดอย่างจริงจัง จนร่างโปร่งต้องร้อง
“ห้ะ?” เขาเหลือไว้แค่กระดุมไว้แค่สองเม็ดบนแค่นั้นเองนะ เพื่อที่จะได้ใส่สบาย
“ติดให้ครบ มันโป๊” อคินเดินเข้าไปประชิดร่างโปร่งและติดที่เหลือสองเม็ดสุดท้าย ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ไม่ติดกระดุมตั้งสี่ห้าเม็ด โชว์แผงอกล่ำสันอวดสายตาผู้คน
ความฝันไม่รู้ว่าตัวเองถอนหายใจออกมาเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้ว
“เราขอถุงมาใส่ชุดนักศึกษาหน่อยสิ”
ร่างสูงเปิดตู้กระจกและหยิบไปที่ถุงกระดาษของแบรนด์ดัง เทกล่องสินค้าแบรนด์เนมเอาไว้ในตู้และยื่นถุงใบนั้นมาให้ความฝัน
เขาเมินการกระทำนั้นของร่างสูงแล้วรับถุงกระดาษมาใส่เสื้อผ้าของตัวเอง และจากนั้นทั้งสองคนก็ออกจากห้องเพื่อไปหารุ่นพี่ของร่างสูง
✣✣✣✣
❃
พวกรุ่นพี่ดาวเดือนนัดอคินให้มาเจอที่ร้านอาหารกึ่งผับ แถวถนนนรวิท อคินและความฝันมาถึงช้าที่สุด เพราะพวกรุ่นพี่กับดาวของสถาปัตย์ของปีนี้มาถึงก่อนสักพักแล้ว สั่งเกตได้จากอาหารที่อยู่บนโต๊ะ
“ไอ้คิง ช้าจังนะมึง รีบมานั่นเลย” รุ่นพี่เดือนปีสองเรียกให้ร่างสูงก่อนที่จะสังเกตเห็นความฝัน
“นี่แฟนมึงเหรอวะ” รุ่นพี่คนนั้นถามอคิน ทำให้คนที่นั่งอยู่ในโต๊ะมองไปที่ร่างโปร่งเป็นตาเดียว คนถูกถามไม่ได้ตอบอะไร ทำเพียงดึงความฝันให้นั่งลงที่เก้าอี้ข้าง ๆ ท่าทีไม่เป็นทุกข์เป็นร้อนทำให้ร่างโปร่งกลัวทุกคนจะเข้าใจผิดจึงได้เป็นคนตอบแทน
“ไม่ใช่หรอกครับ เราสองคนเป็นแค่เพื่อนกัน คิงเขาแค่อยากได้คนมาเป็นเพื่อนแค่นั้นเอง” ความฝันอธิบาย
คนทั้งโต๊ะมองที่ความฝันและอคินสลับกันไปมา เพื่อนที่ใส่เสื้อคู่กัน เพื่อนที่เอาแขนไปพิงกับพนักเก้าอี้ของเพื่อนอีกคนให้เหมือนว่ากำลังโอบเอาไว้ เพื่อนที่ส่งสายตาวาววับเหมือนจะกลืนเพื่อนลงท้อง เพื่อนแบบใดห์?
“จ้ะ เพื่อนเนอะ” รุ่นพี่ดาวปีสามยิ้มอ่อน ๆ แล้วถามชื่อของร่างโปร่ง “ว่าแต่เพื่อนของคิงนี่ชื่ออะไรเหรอจ๊ะ เรียนอยู่คณะไหน”
“ผมชื่อความฝันครับ แต่เรียกฝันก็พอ เรียนอยู่ที่คณะอักษรครับ” ร่างโปร่งแนะนำตัว
“ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ น้องฝัน พี่แคทนะ เป็นดาวสถาปัตย์ปีสาม แล้วก็เป็น ป้ารหัสของเจ้าคิงด้วย” รุ่นพี่สาวส่งยิ้มเอ็นดูให้ความฝัน
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” ร่างโปร่งยิ้มตอบ หลังจากนั้นพวกรุ่นพี่คนอื่นกับดาวสถาปัตย์ปีหนึ่งก็เอ่ยแนะนำตัวให้ความฝันรู้จัก พอเสร็จก็เริ่มคุยเรื่องประกวดดาวเดือนของอคินกับสายป่านดาวของปีนี้ พร้อมทั้งทานอาหารไปด้วย ความฝันก็ปล่อยให้คนอื่นคุยกันไปโดยไม่ออกเสียงใด ๆ จนเข้าหัวข้อเรื่องการแสดงความสามารถคนในโต๊ะจึงถามร่างโปร่งบ้าง
“ดาวเดือนของคณะอักษร จะแสดงโชว์ความสามารถอะไรน้องฝันพอรู้ไหมครับ” พี่เก้าเดือนปีสี่ถาม
“กวินจะโชว์ใช้ดาบคาตานะครับ ส่วนมินจะเต้นโคฟเวอร์” ถึงสองคนนั้นจะยังไม่ได้บอก แต่ก็รู้ได้เพราะเขาเคยดูการประกวดนี้มาก่อนแล้ว เพราะตัวเองอยากตามไปแอบมองกวิน
“โอ้โห น่าสนใจนะเนี่ย แล้วแกสองคนละ คิดจะแสดงความสามารถอะไร” พี่แคทถามอคินและสายป่าน
“หนูว่าจะ รำพัดจีนค่ะ” สายป่านตอบ
“เราว่าดีนะ ต้องสวยมากแน่ ๆ เลย” ความฝันเห็นด้วย เธอร่ายรำได้สวยมาก ๆ คงดีถ้าจะได้เห็นอีกครั้ง
“แค่เราไม่ไปล้มกลางเวทีก็ดีมากแล้วละ แต่ขอบใจนะ” หญิงสาวพูดอย่างติดตลก
“แล้วแกล่ะคิง รีบคิดไว้ตั้งแต่ตอนนี้เลยนะ เหลือเวลาไม่ถึงเดือนแล้วเดี๋ยวจะไม่มีเวลาซ้อมเอา” รุ่นพี่สาวเร่งเอาคำตอบจากหลานรหัส
“มึงอยากให้กูแสดงความสามารถอะไรตอนประกวด” ร่างสูงเอ่ยถามคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
“?” ความฝันทำหน้างง
ส่วนคนอื่น ๆ ในโต๊ะกลอกตาขึ้นด้านบนด้วยความหมั่นไส้อคินและมองไปทางอื่น
“คิงต่อยมวยเป็นนี่ งั้นเอานั้นนี้ไหม” อคินเคยแสดงโชว์นี้ ร่างโปร่งก็เลยพูดขึ้นมา
“มึงรู้ได้ไงว่ากูต่อยมวยเป็น” ร่างสูงหรี่ตาอย่างสงสัย
“เอ่อ เราเห็นว่ามีนวมชกมวยกับกระสอบทรายตั้งอยู่ในห้องคิงน่ะ ก็เลยรู้ว่าต่อยเป็น” ถึงจะเป็นข้ออ้างแต่ก็ไม่ได้โกหกหรอกนะ เขาเห็นจริง ๆ
ร่างสูงพยักหน้าอย่างเข้าใจ ร่างโปร่งถอนหายใจอย่างโล่งอก ดีนะที่อีกฝ่ายไม่ซักถามเขามาก
“มึงอยากดูเหรอ”
“อืม” ความฝันพยักหน้าตอบไปมา
“งั้นผมก็จะแสดงต่อยมวยครับ” ร่างสูง หันไปตอบพวกรุ่นพี่
“จ้ะ ไม่เถียงสักคำเลยเนอะ” รุ่นพี่สาวเอ่ยแซว ร่างสูงหยักคิ้วตอบเบา ๆ ทำให้คนในโต๊ะหมั่นไส้เข้าไปใหญ่
เป็นอันว่าจบการคุยเรื่องประกวดเอาไว้แค่นี้ หลังจากนั้นพวกเขาก็เริ่มทานอาหารกันต่อและพูดคุยกันเรื่องสัพเพเหระกันไปเรื่อย พวกรุ่นพี่เดือนพยายามส่งเหล้ามาให้ความฝันดื่มอยู่หลายครั้ง แต่ก็ถูกคนที่นั่งข้าง ๆ แย่งเอาไปดื่มเองได้ทุกครั้ง แล้วร่างสูงยังทำหน้าตึงใส่พวกรุ่นพี่ที่ส่งแก้วเหล้ามาให้ร่างโปร่งอีก จนพวกรุ่นพี่เดือนไม่กล้าส่งแก้วเหล้ามาให้ความฝันแล้ว
“แล้วฝันกับคิงนี่มารู้จักกันได้เหรอ” สายป่านถามอย่างใคร่รู้ ซึ่งพวกรุ่นพี่เองก็อยากรู้เหมือนจึงหันมาให้ความสนใจ
“คิง เขามาช่วยเราไว้ ไม่ให้โดนกระถางตกใส่หัวน่ะ แล้วคิงก็สนิทกับกวินและมินเพื่อนในกลุ่มเรา เราสองคนก็เลยได้รู้จักกัน” ความฝันรับหน้าที่เป็นผู้เล่า ส่วนผู้เกี่ยวข้องอีกคนทำเพียงแค่นั่งฟังเงียบ ๆ และกระดกวิสกี้เข้าปาก
“ซีรีส์เกาหลี สั* ๆ” พี่นอตเดือนปีสองสบถออกมา รุ่นพี่เดือนคนอื่นเองก็มีสีหน้าไปในทางเดียวกัน แต่พวกรุ่นพี่ดาวกับสายป่านกลับทำหน้าเหมือนกำลังเคลิ้ม นี่มันโรแมนติกสุด ๆ ไปเลย
“แหม่ม แบบนี้ต้องเรียกพรหมลิขิตหรือเวรกรรมดีละเนี่ย” รุ่นพี่ดาวปีสามเอ่ยแซวทั้งสองคน
“ฮะฮาฮ่า ไม่รู้สิครับ” ความฝันหัวเราะ คิดว่ารุ่นพี่สาวคงแค่หยอกล้อ
ผ่านไม่อีกไม่ถึงชั่วโมง ร่างโปร่งก็เลยจะขอตัวกลับ เพราะนี่ก็เกือบสามทุ่มแล้ว เขาเป็นห่วงยาย
“คิง เรากลับก่อนนะ” ร่างโปร่งกระซิบบอกกับอคิน
“เอาสิ” อคินลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและจับความฝันให้ลุกขึ้นตาม
“อ้าว จะกลับกันแล้วเหรอ” พี่แคทถามเมื่อเห็นความฝันกับอคินลุกจากโต๊ะ
“ครับ ผมอยากรีบกลับไปหายาย ขอกลับก่อนนะครับ” ความฝันยกมือไหว้ลาพวกรุ่นพี่ต่างคณะ
“นี่ค่าอาหารส่วนของผมกับมัน” ร่างสูงว่างเงินจำนวนหนึ่งลงบนโต๊ะ
“ไม่เป็นไรเว้ย เดี๋ยววันนี้พี่เลี้ยงเอง” พี่เก้าปฏิเสธที่จะรับเงินจากรุ่นน้อง
“คนของผม ผมเลี้ยงเองครับ” ร่างสูงพูดทิ้งท้ายไว้เพียงแค่นั้น แล้วก็เดินโอบไหล่ร่างโปร่งไปที่รถ โดยไม่ได้ใส่ใจเสียง
“เห้ออออ” แบบเอือม ๆ ของคนในโต๊ะที่ตามไหล่หลังมา
หลังจากที่ทั้งสองคนออกจากร้านไปแล้ว พี่นอตก็พูดขึ้นมากลางโต๊ะเลยว่า
“ผมพนัน 500 เลยว่าไม่เกินปีหรอก สองคนนั้นต้องได้กันแน่” เดือนปีสองวางแบงก์ห้าร้อย ลงบนโต๊ะ
“พี่นอต น่าเกลียด” สายป่านต่อว่า
“ฉันลง 1000 หนึ่งเลยจร้า เดาว่าไม่เกินเทอมนี้แน่นอน” ดาวปีสามว่างแบงก์พันลงบนโต๊ะ หลานรหัสเธอรุกหนักขนาดนี้อย่างไรความฝันก็รอดได้ไม่นานแน่นอน
“พี่แคท…” สายป่านมองรุ่นพี่คนสวยอย่างผิดหวัง
“กูลงด้วย เอาเหมือนแคทเลย ไม่เกินเทอมนี้หรอก” พี่เก้าว่างเงินลงบนโต๊ะ และจากนั้นพวกรุ่นพี่คนอื่นก็เริ่มลงเงินตาม โดยมีสายตาของสายป่านที่มองอยู่
รุ่นพี่สาวสัมผัสได้ว่ากำลังจะเสียความเคารพจากรุ่นน้อง จึงได้กล่าวแก้ตัวออกมาเพื่อปกป้องตัวเอง
“เอาน่า สายป่าน เล่นกันขำ ๆ ยังไง ฝันก็คงหนีเจ้าคิงไม่พ้นแล้ว เราก็มาลงกับพวกพี่สิ” แคทเอ่ยชวนรุ่นน้องให้มาสนุกด้วย สายป่านถอนหายใจออกยาว ๆ แล้วล้วงแบงก์พันออกจากกระเป๋ามาว่างบนโต๊ะ
“หนูว่าช้าสุด ก็ไม่เกินอาทิตย์ หลังประกวดดาวเดือนหรอกค่ะ”
.
.
.
TBC.
