แก่ลงทุกปี แต่ชีวิตล้มเหลวสุด ๆ ตอนนี้ก็กำลังอยู่ในงานแต่งของคนที่แอบรักอีก ถ้ามีโอกาสได้กลับไปอีกครั้ง เขาจะทำให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นได้ไหมนะ
ชาย-ชาย,รัก,ข้ามเวลา,ไทย,แฟนตาซี,แก้แค้น,mpreg,ย้อนเวลา,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่ 9
อคินพาความฝันมาส่งที่บ้าน และเดินตามร่างโปร่งเข้าไปในบ้านด้วย ร่างโปร่งหันกลับไปมองอคินอย่างสงสัย
“คิงมีอะไรรึเปล่า”
“นอนด้วย” ร่างสูงตอบหน้าตาย
“ห้ะ!! จะมานอนบ้านเราทำไม” ความฝันร้องด้วยความตกใจ
“ดึกแล้ว ขับรถกลับอันตราย ขอนอนด้วย” ร่างสูงยังตอบแบบหน้าตายเช่นเดิม อย่างหมอนี่เนี่ยนะ จะไม่กล้าขับรถกลับคนเดียว
“จะมาค้างได้ยังไง คิงไม่มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยนสักหน่อย พรุ่งนี้คิงมีเรียนนะ วันนี้ก็โดดวิชาบ่าย พาเราไปธุระอีก จะขาดเรียนไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้วนะ”
“กูเอาเสื้อผ้ามา มีชุดนักศึกษามาด้วย” ร่างสูงโชว์เป้ที่สะพายอยู่ด้านหลังให้ความฝันดู
‘เอามาตอนไหนวะ’
“กูมีเสื้อผ้าสำรองไว้หลังรถอยู่แล้ว” อคินพูดขึ้นเหมือนอ่านใจความฝันได้
“ก็ได้ งั้นคิงไปอาบน้ำก่อนเถอะ ห้องน้ำอยู่หลังบ้านนะ” ความฝันตัดสินใจไม่สู้ต่อ ร่างสูงพยักหน้ารับรู้และเดินไปห้องน้ำที่หลังบ้าน
ร่างโปร่งเดินไปรื้อตู้เก็บของ และเอาฟูกกับหมอนและผ้าห่ม ขนเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง และเอาฟูกไปปูข้าง ๆ ที่นอนสำหรับตัวเอง เขาจะให้ร่างสูงนอนบนที่นอนเขาดีกว่า อย่างน้อยก็น่าจะสบายกว่านอนบนฟูก พอปูฟูกให้เสร็จก็ไปปัดที่นอนให้เรียบร้อย และอีกไม่ถึงยี่สิบนาทีต่อมาร่างก็เปิดประตูห้องเข้ามา
ความฝันหันไปมองและก็ต้องรีบหันกลับด้วยความรวดเร็ว เพราะร่างสูงเดินเข้ามาในห้องโดยมีผ้าเช็ดตัวพันที่เอวอย่าหมิ่นเหม่อยู่เพียงแค่พื้นเดียว
“ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยล่ะคิง!!” ร่างโปร่งโวยวายต่อว่า
ร่างสูงยักไหล่ไม่ได้พูดอะไร แล้วหยิบกางเกงบ็อกเซอร์ออกจากเป้เอามาใส่ แล้วก็ดึงผ้าเช็ดตัวออก และก็มานั่งบนที่นอนโดยไม่สวมเสื้อ
“ใส่เสื้อด้วยสิคิง” ความฝันบอก
“ไม่เอา กูขี้ร้อน” ร่างสูงปฏิเสธ
“แต่….” ร่างโปร่งพยายามแย้ง
“มึงไปอาบน้ำได้แล้ว กูง่วงอยากนอนแล้ว” อคินไล่ให้ร่างโปร่งไปอาบน้ำ
“ถ้าง่วงคิงก็ปิดไฟนอนไปก่อนเลย” ความฝันเอาแท็บเล็ตกับมือถือไปชาร์จแบต ก่อนจะไปเอาชุดนอนและตรงไปอาบน้ำบ้าง
ความฝันกลับเข้ามาในห้องก็เห็นว่าร่างสูงกำลังนั่งเล่นมือถืออยู่บนที่นอน ทั้ง ๆ ที่ปากบอกว่าง่วง ร่างโปร่งเอาผ้าขนหนูไปตากที่หน้าต่างและล้มตัวลงบนฟูกที่ตัวเองปูไว้
“เราปิดไฟเลยนะ” ความฝันบอกกับอีกฝ่าย พลางเอื้อมมือไปยังสวิตช์ไฟ แต่อคินจับมือขอร่างโปร่งไว้
“ทำไมมึงไม่ขึ้นมานอนบนนี้ละ” อคินถามอย่างไม่เข้าใจ
“ที่นอนมันเล็กอ่ะ เรากลัวคิงอึดอัด เดี๋ยวเรานอนบนฟูกนี่เอง”
อคินที่ได้ยินคำตอบก็ถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด ร่างสูงดึงความฝันขึ้นมาบนที่นอนและกอดเอาไว้ไม่ให้หนี
“คิง!!! ทำอะไรเนี่ย”
“นอนบนนี้ด้วยกันนั่นแหละ” ร่างสูงบอกและดับไฟในห้อง ล้มตัวลงนอนโดยมีความฝันอยู่ในอ้อมแขน
“คิงปล่อยเราได้แล้ว” ความฝันพยายามดิ้นให้หลุดออกจากพันธนาการ
“นอนนิ่ง ๆ กูติดหมอนข้าง เป็นหมอนข้างให้กูหน่อย” ร่างสูงพูดโดยไม่ยอมลืมตา แต่ความฝันจำได้ว่าไม่เห็นมีหมอนข้างอยู่ในห้องอีกฝ่ายสักใบเลยนะ
“งั้นเอาของเราไปกอดแทนสิ” ความฝันหยิบหมอนข้างมาให้อคินกอดแทนตัวเอง
“นอนได้แล้วความฝัน” อคินพูดเหมือนรำคาญแต่ก็ไม่ยอมคลายอ้อมแขนออกจากตัวร่างโปร่ง
“….” ร่างโปร่งปล่อยเลยตามเลย เพราะไม่สามารถทำอะไรได้ แค่เรื่องของผู้เป็นแม่ก็ทำให้เขาเหนื่อยมากพอแล้ว จึงได้หลับตาลงและเข้าสู่ห้วงความฝันในเวลาไม่นาน
อคินลืมตาขึ้นมาในความมืด ก้มลงมองร่างโปร่งที่กำลังหลับอย่างสบายใจในอ้อมกอด และยิ้มออกมา ร่างสูงจุมพิตลงบนกลุ่มผมสีดำ และกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น และหลับตามความฝันไป
คืนนี้ความฝัน ฝันแปลก ๆ ตัวเขากำลังเดินอยู่ในบ้านหลังใหญ่ ที่มีของมีค่าตกแต่งอยู่มากมาย แต่ร่างโปร่งกลับหาคนอื่นไม่เจอสักคน ความฝันเดินไปเรื่อย ๆ จนมาโผล่ที่ห้องทานอาหาร บนโต๊ะอาหารยาวเป็นสิบเมตรมีอาหารหน้าตาน่ากินวางเรียงรายอยู่จนแทบล้นโต๊ะ กลิ่นหอมของอาหารที่อยู่บนโต๊ะทำเอาน้ำย่อยในกระเพาะของร่างโปร่งเริ่มทำงาน ความฝันเดินเข้าไปใกล้โต๊ะอาหาร เอื้อมมือหมายจะหยิบน่องไก่อบบนจานเอามากินสักชิ้น แต่แล้วร่างโปร่งก็ชักมือกลับ
“ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวเจ้าของบ้านเขาจะโกรธ”
แล้วร่างโปร่งก็ออกจากห้องทานอาหาร เดินมาสักพักความฝันก็เจอกับประตูบานใหญ่ที่น่าจะเป็นทางออก ความฝันรีบเดินเข้าไปที่ประตูบานนั้นอย่างไม่รีรอ แต่เพียงแค่มือของร่างโปร่งแตะลงบนลูกบิดประตู มันก็กลายเป็นงูสีดำขนาดใหญ่ นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มของงูตัวนั้นจ้องมองมาที่เขาอย่างโกรธเกรี้ยว
ฟ่อออ
มันชูคอและเอาลำตัวมาสีกันเพื่อขู่ความฝันให้กลัว ร่างโปร่งตัวสั่นและรีบหันหนีอย่างรวดเร็ว แต่งูตัวนั้นก็เลื่อยมาดักหน้าเขาไว้ เขาตกใจและล้มลง งูตัวนั้นกระโจนเข้ามารัดเขาไว้แน่นจนไม่สามารถขยับได้ ความฝันพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดออกมาให้ แต่ยิ่งเขาดิ้นเท่าไหร่แรงรัดก็ยิ่งมากขึ้น ความฝันกลัวจนร้องไห้ งูสีดำแลบลิ้นแล้วเลียไปที่แก้มของความฝันราวกับกำลังเช็ดน้ำตาให้ แล้วความฝันก็ได้ยินเสียงทุ้มที่แสนคุ้นดังมาจากงูตัวนั้น
“ความฝัน…..”
“ความฝัน”
“ความฝัน!!!”
ร่างโปร่งลืมตาตื่นขึ้นมา ก็พบกับดวงตาสีน้ำตาลเข้มเหมือนเจ้างูในฝัน จ้องมาตัวเองเขม็ง และแรงกอดรัดจากอ้อมแขนของร่างสูงก็เหมือนกับแรงรัดของงูในความฝันไม่มีผิด
“มึงฝันร้ายเหรอ” อคินเห็นความฝันดิ้นไปมาไม่หยุดอยู่ในอ้อมกอด จึงจับร่างโปร่งให้ลุกขึ้นนั่งและเปิดไฟ แล้วพยายามเรียกให้ร่างโปร่งได้สติ โดยไม่ยอมคลายอ้อมแขนออกจากตัวอีกฝ่าย
“ใช่ ก็เพราะคิงนั่นแหละ!!!” ความฝันโวยใส่ และแกะมือที่กำลังกอดตัวเองอยู่ออก ซึ่งคราวนี้ร่างสูงก็ยอมแต่โดยดี
“เพราะกู??” ร่างสูงไม่เข้าใจ
“คิงกอดเราแน่นจนเราเอาไปฝันเลยรู้ไหม”
“ฝันแบบไหนวะ” อคินถาม
“ฝันว่าโดนงูรัดน่ะสิ แน่นจนเราหายใจแทบไม่ออก งูนั้นก็ตัวใหญ่เหมือนหลุดออกมาจากหนังเลย โคตรน่ากลัว” ร่างโปร่งอธิบายความฝันให้อีกคนฟัง พร้อมทั้งตัวสั่นไปด้วยเมื่อนึกถึงงูที่เห็นในฝัน ทั้งที่เขาก็ไม่ได้กลัวงูแท้ ๆ แต่งูตัวนั้นมันเป็นข้อยกเว้นจริง ๆ
ร่างสูงที่ได้ฟังก็ยิ้มร้ายออกมาและบอกกับความฝัน
“กูอาจจะเป็นงูตัวนั้นจริง ๆ ก็ได้นะ”
“แน่ละ ก็กอดเราแน่นจนเอาไปฝันร้ายขนาดนี้จะไม่ใช่ได้ยังไง” ความฝันยังไม่รู้ความหมายที่แอบแฝงในประโยคของอคิน
“มึงฝันดีต่างหาก เป็นฝันที่ดีมากด้วย” ร่างสูงบอกทั้งรอยยิ้ม
“บ้าบอ” ร่างโปร่งบ่นพึมพำและยกมือถือขึ้นมาดูเวลา
05:30 น.
“เดี๋ยวคิงไปอาบน้ำนะ เราจะรีดเสื้อให้” ความฝันบอก และเดินไปที่เป้ของอีกฝ่าย หยิบชุดนักศึกษาออกมาและเอาไปรีดที่โต๊ะ
อคินเดินไปหาร่างโปร่งที่กำลังรีดผ้าให้ตัวเองอยู่แล้วเอามือยีหัวของอีกฝ่าจนยุ่ง
“แม่ศรีเรือน”
“คิง!!!” ความฝันโวยวายจนไม่ได้ยินที่อีกฝ่ายพูด
แล้วร่างสูงก็เอาผ้าเช็ดตัวพาดบ่าออกจากห้องเพื่อไปอาบน้ำ และอีกครึ่งชั่วโมงต่อมาก็กลับเข้ามาในห้องด้วยสภาพผ้าเช็ดตัวพันเอวผืนเดียวเช่นเมื่อวาน
“คิงมานั่งนี่ก่อนสิ” ความเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกลับเข้ามาแล้วก็เรียกให้นั่งบนที่นอน
อคินนั่งบนที่นอนตามที่ร่างโปร่งบอก แล้วก็รู้สึกถึงสัมผัสเย็น ๆ ที่ถูกทาลงบนหลัง
“เมื่อคืนเราก็ลืมทายาให้เลย หวังว่าคงไม่อักเสบนะ”
“ไม่ขนาดนั้นหรอก น้ำไม่ได้ร้อนขนาดนั้น เหมือนเอาไปต้มไม่ถึงนาทีแล้วก็รีบเอามาสาดมึง” ร่างสูงบอก
“ถึงงั้นก็เถอะ เราขอโทษนะที่คิงต้องมาเจ็บตัวแทนเราแบบนี้ แล้วก็ขอบคุณด้วยที่มาปกป้องเรา” ความฝันขอบคุณจากใจจริง
“กูรับแค่คำขอบคุณ แต่คำขอโทษกูไม่เอา”
“เราเอาชุดนักศึกษาของคิงแขวนไว้ตรงนั้นนะ” พอทาให้เสร็จ ความก็ชี้ไปที่ชุดนักศึกษาของอีกฝ่ายที่แขวนไว้กับตะปู
“ขอบใจ” ร่างสูงเอ่ยขอบคุณ
“อืม” ความฝันขานรับเบา ๆ แล้วเดินไปหยิบชุดนักศึกษาของตัวเองตรงไปที่ห้องน้ำ
พอร่างโปร่งไปอาบน้ำแล้ว อคินก็แต่งตัวพร้อมไปมหาลัยและเดินออกจากห้องนอนของความฝัน ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ยายนวลออกจากห้องพอดี หญิงชราตกใจมากที่เห็นผู้ชายที่กำลังตามจีบหลานของเธอเดินออกมาจากห้องของเจ้าตัว
ไม่คิดว่าจะเร็วกันขนาดนี้ เด็กสมัยนี้เนี่ย
“สวัสดีครับ” ร่างยกมือไหว้หญิงชรา โดยพยายามให้สุภาพที่สุด
“สวัสดีจ้ะ” ยายนวลทักทายกลับ
“แล้ว…..” หญิงชราลากเสียงยาว
“อ๋อ เอ่อ ฝันไปอาบน้ำอยู่ครับ” ร่างสูงบอกกับยายนวลว่าตอนนี้หลานเธออยู่ไหน
“เหรอจ๊ะ กาแฟสักแก้วไหม เดี๋ยวยายไปชงให้ เรากินกาแฟซองได้ใช่ไหม”
“ได้ครับ กินได้ ขอบคุณนะครับ” ร่างสูงก้มหัวขอบคุณให้ยายนวลและเดินตามเธอเข้าไปในห้องครัว
.
.
.
TBC.
