เพราะเหตุการณ์เมื่อ 3 ปีก่อน ทำให้เขาได้พบกับเธอนักศึกษาแพทยศาสตร์ ชั้นปีที่ 5
ผู้แต่ง
ณ ดวงดาวเหนือเรื่องย่อ
เพราะเหตุการณ์เมื่อ 3 ปีก่อน ทำให้เขาได้พบกับเธอนักศึกษาแพทยศาสตร์ ชั้นปีที่ 5
รัก,แอคชั่น,ผจญภัย,ตลก,ชาย-หญิง,คุณหมอ,คลั่งรัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ดั่งดวงใจมาเฟีย NC25+++
เพราะเหตุการณ์เมื่อ 3 ปีก่อน ทำให้เขาได้พบกับเธอนักศึกษาแพทยศาสตร์ ชั้นปีที่ 5
เวลานี้บนโต๊ะอาหารเย็นของคฤหาสน์ตระกูลเรย์เดนเต็มไปด้วยอาหารคาวหวาน ทั้งอาหารไทยและอาหารฝรั่ง สาวใช้เดินเสิร์ฟอาหารตามคำสั่งของหัวหน้าแม่บ้านอย่างเป็นระเบียบ บอดี้การ์ดเดินตรวจตราจุดสำคัญๆกันให้ควั่ก เสียงความครึกครื้น เสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยของประมุขใหญ่แห่งคฤหาสน์เรย์เดนกับภรรยาสุดที่รักดังมาเป็นระยะๆ นั่นก็คือ “มาเฟียใหญ่ลาธาน” และ “คุณหญิงพลับพลา” พวกเขาจะนัดลูกๆทุกคนรวมตัวกันกินเลี้ยงในทุกๆสิ้นเดือนเพื่อพูดคุยสารทุกข์สุขดิบ
“อาทิตย์หน้าจะมีพิธีแต่งตั้งผู้นำองค์กรเซเลสเต้คนใหม่ ไลออนเตรียมตัวนะลูก!"
“ครับแด๊ด!” เสียงทุ่มตอบกลับผู้เป็นพ่อไปอย่างหนักแน่น
“แด๊ดสอนลูกเสมอว่าผู้นำองค์กรต้องเข้มแข็ง เสียสละ และมีความรับผิดชอบต่อผู้คนเป็นพัน เป็นหมื่น” เสียงของลาธานเอ่ยพูดสอนลูกไปเรื่อยๆ “แด๊ดกับมี้ภูมิใจในตัวไลออนเสมอ” ด้วยความที่เขาเป็นพี่คนโตที่จะต้องแบกรับหน้าที่อะไรหลายๆอย่างและเป็นเสาหลักให้กับน้องๆทำให้เขากลายเป็นคนเย็นชาในบางเรื่องโดยเฉพาะจุดอ่อนของความรู้สึกนั่นก็คือ ความรัก
“เลโอกับลิเวอร์งานเป็นยังไงบ้างลูก?” น้ำเสียงอบอุ่นของคุณหญิงพลับพลาเอ่ยถามลูกชายเพราะกว่าลูกๆของเธอจะมาเจอหน้าของเธอได้แต่ละทีต้องพูดแล้วพูดอีก
“ช่วงนี้ผมยุ่งนิดหน่อยครับมี้แต่ไม่ต้องกังวลนะครับ สุดหล่อของมี้จัดการได้อยู่แล้ว” เสียงของโอลิเวอร์เอ่ยตอบกลับผู้เป็นแม่
“เลโอละลูก! พักนี้หายหน้าหายตารู้ไหมว่าหม่ามี้เป็นห่วงนะ” น้ำเสียงน้อยอกน้อยใจลูกชายคนรองเอ่ยออกมาไม่หยุด
“โธ่ คนสวยของผมอย่าน้อยใจสิครับ” เขาเดินเข้าไปหอมแก้มผู้เป็นแม่
“หม่ามี้ค่ะ! รู้ไหมค่ะว่าพี่เลโอหายไปอยู่แต่กับสาวๆในสต็อกค่ะ เปลื่ยนสาวควงเป็นว่าเล่น”
“ยัยลิเวีย! แก่แดดนะ”
“ก็น้องพูดจริงนี่ พี่ชายน้องหล่อสะขนาดนี้สาวๆติดเพียบ”
“อืม.. ที่พูดมาก็มีเหตุผล” ริมฝีปากหนาของไอเลโอยกยิ้มขึ้นและเอ่ยตอบน้องสาวออกไป.. ทำให้เธอได้แต่คิดในใจว่าพี่ชายของเธอหลงตัวเองสุดๆ
“โอลิเวีย!” น้ำเสียงของแด๊ดดี้ทำให้เธอสะดุ้งสุดตัว
“สายของแด๊ดรายงานมาว่าลูกแอบไปแข่งรถมาอีกแล้วใช่ไหม”
“จริงหรือเปล่าค่ะ! มี้จะเป็นลม” น้ำเสียงของคุณหญิงพลับพลาเอ่ยขึ้นทำท่าจะเป็นลมให้ได้จนโอไลออนต้องเข้ามาประคองผู้เป็นแม่
“โธ่ แด๊ดดี้กับหม่ามี้ขา!! เวลาทำงานทั้งเหนื่อย ทั้งเครียดบางทีเราก็ต้องมีปลดปล่อยบ้างนะค่ะ”
“ยังไงสะหนูก็ไม่ทำให้ชื่อเสียงลูกสาวคนสวยของแด๊ดดี้กับหม่ามี้เสียหายหรอกค่ะ”
“เอาชื่อเสียงนางแบบดังของวิคตอเรีย ซีเคร็ท เป็นประกันได้เลยค่ะ” ใช่! เธอเป็นนางแบบดังของ “วิคตอเรีย ซีเคร็ท” ด้วยความสวย ความรวย และหน้าตาทางสังคม
“ไม่ต้องมาขำพี่เลยนะ ยัยลีน่า! ทำอะไรไว้อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะ”
“ได้ข่าวมาว่ามีคนมาจ้างให้ไปยิงลูกนักการเมืองจริงหรือเปล่า?” น้ำเสียงของเธอคล้ายกระซิบถามน้องสาวเสมือนให้ได้ยินกันแค่สองคน จนคนถูกถามถอนหายใจพรืดยาวอย่างนึกรำคาญ..
“ทำไมรับงานแบบนี้ละลูก แด๊ดให้ลีน่าทำงานบริหารนะไม่ใช่ไปรับงานฆ่าคนเป็นผักเป็นปลา” เขาเลี้ยงลูกแต่ละคนมาทำไมจะไม่รู้นิสัยว่าลูกแต่ละคนนิสัยเป็นยังไง
“แด๊ดพูดจบหรือยัง?”
“ก็ยังน่ะสิ!”
“เดี๋ยวค่อยบ่นต่อพรุ่งนี้!” สิ้นประโยคนั่นขาเรียวยาวราวกับนางแบบลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและหยิบสมาร์ทโฟนเดินออกไปสั่งงานลูกน้องโดยไม่สนใจเสียงร้องดังตามหลังของคุณหญิงพลับพลาที่เป็นลมไปแล้ว...
“บัว! พี่ขอยาดมกับผ้าเย็นหน่อยสิครับ” หลังจากนั้นไม่นานร่างสูงใหญ่ของโอไลออนและไอเลโอก็เดินเข้าไปในห้องครัวอย่างเร่งรีบ
“ได้ค่ะ! เดี๋ยวบัวหยิบให้..พี่ไลออนรอสักครู่นะค่ะ”
“ขอบคุณมากครับ” โอไลออนเอ่ยขอบคุณหลังจากได้สิ่งของนั่นมา แล้วก็เดินออกจากห้องครัวไปในทันที
“คุณเลโอต้องการอะไรเพิ่มเติมอีกไหมค่ะ” เธอเอ่ยถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
“หึ..สร้างภาพเก่งดีนิ” เขาเดินก้าวเข้าไปหาเธอไหล่มนถูกผลักอย่างแรงจนแผ่นหลังบางของเธอกระแทกเข้ากับผนังไม่มีเลยสักครั้งที่เขาจะอ่อนโยนกับเธอตั้งแต่วันแรกที่เธอก้าวขาเข้ามาอยู่ที่นี่ เขามองหยดน้ำตาที่ค่อยๆไหลลงอาบบนใบหน้าสวย
“มารยา!” หลังจากพ่นคำนั้นออกมาเขาก็เดินจากไป เธอชินแล้วไม่รู้ว่าเขาจงเกลียดจงชังอะไรเธอนักหนาช่างตรงกันข้ามกับพี่น้องคนอื่นๆของเขาเหลือเกิน
-----------------------------