ตุลย์เด็กหนุ่มเรียนดีที่สอบเข้ามาเรียนในโรงเรียนชื่อดังเเต่ดันมาเจอกันกับคู่อริที่อยู่ข้างบ้านอย่างไต้ฝุ่นเด็กหนุ่มตัวท็อปของโรงเรียนที่สาวๆ ต่างพากันกรี๊ดทั้งคู่มีปากเสียงกันมาตั้งเเต่เด็กๆ การวนมาเจอกันครั้งนี้เลยเป็นเรื่องอยากที่จะเข้ากันได้ เเต่ก็ดันมีเรื่องราวที่ทำให้ทั้งคู่ต้องวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง เรื่องราวของทั้งคู่จะเป็นยังไงต่อไปติดตามกันได้เลย
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,วัยว้าวุ่น,ตลก,รุ่นพี่ที่รัก,คู่กัด,Dear Senior the Series รุ่นพี่ที่รัก ตอนคู่กัด,ไต้ฝุ่นตุลย์,ภัทรธิดา,Cosmos112547 ,นิยายวาย,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
1
ไอ้เด็กนี่
ฉันนั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะหินอ่อนในบ้านอย่างผ่อนคลาย การได้นั่งอ่านหนังสือเงียบๆท่ามกลางบรรยากาศของลมที่พัดใบไม้ปลิวเเละกลิ่นหอมของโอวัลตินเเก้วโปรดมันช่างดีมากจริงๆ
“วันนี้จะฟังเพลงอะไรดีนะ”ฉันพูดลอยๆพร้อมกับเสียบหูฟังสีขาวยาวเข้ากับเครื่องโทรศัพท์ ก่อนที่จะเปิดเพลงสบายๆเเละนั่งอ่านหนังสืออย่างมีความสุขจนกระทั่ง
“สองรัก ฉันรับไม่ไหวววว เธอมีหนึ่งใจเเต่ให้ไปสองรักทั้งเขาเเละฉัน ฝันไปหรือเธอ”เสียงเพลงที่ร้องออกมาจากปากของชายหนุ่มข้างบ้านก็ดังขึ้นพร้อมเสียงของกีต้าร์ที่ดังมาจนถึงขั้นรบกวนเเก้วประสาทของฉัน
“โอ๊ย จะร้องเพลงอะไรเสียงดังขนาดนั้นว่ะ”ฉันหงุดหงิดก่อนที่จะเดินไปเกาะรั่วบ้านข้างๆ
“นี่ เบาเสียงหน่อยได้มั้ย มันดังรบกวนคนอื่น”ฉันพยายามที่จะตะโกนบอกให้ชายหนุ่มลดเสียงเเต่ก็ไม่เป็นผล
“เธอบอกเหตุผลที่หยุดความรัก ระหว่างฉัน เพราะเธอไม่รู้ว่าจะรักเขามากกว่ามั้ย”เเละดูเหมือนว่าเสียงเพลงนี้จะยิ่งดังขึ้นเสียด้วย ฉันตัดสินใจเดินไปหยิบขวดน้ำพลาสติกใส ก่อนที่จะมาเกาะรั้วที่เดิมเเละฉันก็ได้ออกเเเรงที่มีโยนขวดเข้าไปในบ้าน
“โอ๊ย ใครปาอะไรมาว่ะเนี่ย”ชายหนุ่มหงุดหงิดก่อนที่จะหันมาทางที่ฉันยืนอยู่
“โยนมาทำไมเนี่ย เจ็บนะรู้ป่ะ”
“ถ้าเจ็บงั้นก็ช่วยเงียบๆหน่อยได้มั้ย คนอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง ร้องเพลงก็เพี้ยนยังจะอยากร้องอีก”
“เเกว่าใครร้องเพี้ยน”
“จะมีใครล่ะ ก็คุยกันอยู่เเค่สองคน ว่าหมามั้ง”
“อ้าว ไอ้เด็กนี่กวนตีนหรอ อยากโดนใช่ป่ะ”
“เบื่อพวกชอบใช้กำลัง ในสมองคงมีเเค่ชกต่อยสินะ”
“นี่ฉันอายุมากกว่าเเกนะ”
“อายุมากกว่า เเต่ทำตัวไม่น่านับถือ ฉันก็ไม่นับว่าเป็นพี่ ไปดีกว่าไม่อยากเสียเวลาอ่านหนังสือ เเล้วก็ถ้าไม่อยากโดนขวดอีกก็เบาๆหน่อยละกัน”
“ไม่เบาเว้ย ถ้าเล่นเบาเขาจะเรียกเล่นดนตรีหรอ”
“งั้นก็เเล้วเเต่นะ”ฉันที่ไม่อยากเสวนาด้วยก็รีบตัดบทก่อนที่จะเดินหันหลังออกมา เเต่ทว่าชายหนุ่มข้างบ้านกลับเปิดลำโพงให้ดังขึ้นเละเเหกปากร้องเพลงมาทางบ้านฉันซะอย่างงั้น
“สองรัก ฉันรับไม่ไหววว เธอมีหนึ่งใจเเต่ให้ไปสองรัก ทั้งเขาเเละฉัน ฝันไปหรอเธออ”ชายหนุ่มหันมาเยาะเย้ยฉันที่หันมามอง เเต่ไม่ทันไรก็มีเสียงตะโกนมาจากบ้านอีกฝั่ง
“โอ๊ยยย ไอ้ไต้ฝุ่น มึงจะร้องเพลงอะไรดังนักหนา กูรำคาญเสียงมึงเนี่ย ร้องเพลงยังไงให้เหมือนควายออกลูกห้ะ”เสียงของหญิงชราพูดขึ้นก่อนที่ยายศรีจะเดินออกมาพร้อมกับถือถุงขยะมาทิ้ง
“อุ้ยย ขอโทษครับยาย ผมอินไปหน่อย”ชายหนุ่มรีบปิดลำโพงก่อนที่จะยิ้มให้ยาย ส่วนฉันก็ยืนขำก่อนที่ชายหนุ่มข้างบ้านจะหันหน้ามาเเยกเขี้ยวใส่ฉันอย่างอาคาด
“สมน้ำหน้า”ฉันพูดก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป
“ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้เด็กเวร”พูดจบไต้ฝุ่นก็เก็บกีต้าอย่างหงุดหงิดก่อนที่จะเดินขึ้นไปบนบ้าน
ฉันเดินขึ้นมาบนห้องก่อนที่จะวางหนังสือลงบนโต๊ะก่อนที่จะนั่งเเละมองไปที่รูปถ่ายของฉันที่วางอยู่บนโต๊ะ
ปีที่เเล้ว
“ขอเเสดงความยินดีกับ เตชินท์ สุธีธรรมมา นักเรียนดีเด่นของโรงเรียนเราด้วยครับ”ฉันเดินขึ้นไปรับรางวัลนักเรียนดีเด่นอย่างภาพภูมิใจ
“เเละเตชินท์ได้รับทุนการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมปลายชื่อดังของจังหวัด ขอให้นักเรียนทุกคนเเสดงความยินดีกับเพื่อนด้วยครับ”เมื่อเสียงพูดของครูจบเสียงปรบมือก็ดังสนั่นขึ้นมา
ปัจจุบัน
“พรุ่งนี้เเล้วสินะ โรงเรียนใหม่จะเป็นยังไงกันนะ”ฉันได้เเต่พูดบ่นกับตัวเองก่อนที่จะมองไปยังถ้วยรางวัลในห้องที่วางไว้บนชั้นอย่างเรียบร้อย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ตุลย์ ว่างมั้ยลูก”
“ว่างครับ เเม่มีอะไรให้ผมช่วยหรอครับ”
“พอดีเลย เเม่ว่าจะทำคุกกี้เเล้วก็ทำเเกงเขียวหวานไว้รอพ่อ ตุลย์มาช่วยเเม่ทำมั้ยลูก”
“ก็ได้นะครับ ผมว่างพอดี”
“งั้นเดี๋ยวเเม่ไปรอที่ครัวนะลูก”
“ได้เลยครับ” ฉันดีดตัวขึ้นมาจากเก้าอี้ก่อนที่จะเปิดประตูเเละเดินลงไปข้างล่าง ฉันเดินเข้าไปในครัวก่อนที่จะหยิบผ้ากันเปื้อนมาใส่ เเเละหยิบเครื่องครัวเเละอุปกรณ์ทำขนมที่ถูกจัดเตรียมไว้อย่างเรียบร้อย เเละเริ่มทำขนมอย่างตั้งใจ ฉันเเละเเม่ชอบเข้าครัวทำอาหาร ฉันไม่ได้เก่งเเค่วิชาการ เเต่เรื่องงานบ้านฉันก็ไม่เคยพลาด ไม่ว่าจะเป็นการทำขนมหรือการทำกับข้าวฝีมือของฉันก็ไม่เเพ้การเรียน
ติ้ง
เสียงของเตาอบดังขึ้น ก่อนที่ฉันจะใช้ถุงมือกันความร้อนเปิดเเละหยิบถาดขนมที่อบเรียบร้อยออกมา
“หุ้ย น่าตาออกมาน่ากินนะเนี่ย”
“เเน่นอนสิเเม่ ผมเป็นคนทำนะ”
“ลูกเเม่ทำอะไรก็เก่งไปหมดอยู่เเล้วครับ”
“ทำไมเเม่ทำเเกงเขียวหวานหม้อใหญ่จัง”
“ก็เเม่ทำเผื่อยายศรีเเล้วก็บ้านน้าพิมพ์ด้วยไงลูก เมื่อวานก่อนยายศรีเเกทำข้าวต้นมัดมาฝากบ้านเรา เเล้วเมื่อวานน้าพิมพ์เขาก็เอาขนมจีนน้ำยามาฝากบ้านเรา วันนี้เเม่เลยตั้งใจทำเเกงเขียวหวานไปฝากสองบ้านนั้นด้วย”
“อ่อ เข้าใจเเล้วครับ”
“เข้าใจเเล้วก็ตักเเกงเขียวหวานไปให้ยายศรีเเล้วก็บ้านน้าพิมพ์ด้วยนะ”
“ผมนี้นะ”
“ก็ใช่นะสิ เดี๋ยวเเม่ต้องล้างจานก่อนเนี้ย รีบตักเเกงไปให้เขาได้เเล้ว เดี๋ยวจะเย็นซะก่อน”
“ก็ได้ครับ”
ฉันหยิบถ้วยจากชั้นวางก่อนที่จะบรรจงตักอาหารที่กำลังร้อนกรุ่นใส่ถ้วยเเละเดินออกไปจากบ้าน
หน้าบ้าน
“ยายศรีครับ”
“อ้าว ตุลย์มีอะไรหรือป่าวลูก”
“พอดีวันนี้เเม่ทำเเกงเขียวหวาน เเม่เลยให้ผมเอามาให้คุณยายน่ะครับ”
“ขอบใจมากลูก เดี๋ยวยายไปเอาถ้วยมาเปลื่ยนดีกว่า เดี๋ยวตุลย์รอยายเเปปนึงนะลูก”
“ครับ งั้นเดี๋ยวผมกลับมาเอาถ้วยนะครับ ผมขอเอาเเกงอีกถ้วยไปให้บ้านน้าพิมพ์ก่อน”
“โอเคลูก”
หลังจากที่ยายศรีเดินเข้าไปในบ้าน ฉันก็เดินตรงไปยังบ้านตรงข้ามซึ่งก็คือบ้านข้างๆของบ้านฉัน ฉันถอนหายใจก่อนที่จะกดกริ่ง
“ใครครับ”เสียงชายหนุ่มดังขึ้น ก่อนที่จะเปิดประตูออกมาจากบ้าน
“มีอะไร”
“น้าพิมพ์ไม่อยูหรอ”
“ถ้าอยู่ก็เห็นเเล้วดิ”
“กวนตีน”
“เเล้วนี้ มีอะไรป่ะ หรือว่าคิดถึง”
“คิดถึงพ่อง เเม่ให้เอาเเกงเขียวหวานให้ตั้งหาก”
“ขอบใจ”
“ใครมาหรอลูก”
“อ้าวตุลย์”
“สวัสดีครับน้าพิมพ์ พอดีเเม่ให้เอาเเกงเขียวหวานมาให้น่ะครับ”
“ขอบใจมากนะลูก เอ้อ พรุ่งนี้ไปโรงเรียนวันเเรกตุลย์ไปโรงเรียนยังไงลูก”
“น่าจะนั่งวินครับ”
“งั้นพรุ่งนี้ก็ไปพร้อมไต้ฝุ่นสิ ยังไงก็โรงเรียนเดี๋ยวกัน”
“เอ่อ ไม่เป็นไรดีกว่าครับ ผมเกรงใจ”
“เกรงจงเกรงใจอะไรล่ะลูก ตุลย์เข้าม.4ครั้งเเรกเเถมยังโรงเรียนใหม่ยังไม่มีเพื่อนเดี๋ยวให้ไต้ฝุ่นเขาช่วยเเนะนำโรงเรียนให้ ไต้ฝุ่นปีนี้ก็ม.5เเล้วเเนะนำน้องด้วยล่ะ”
“ได้เลยครับเม่”
“เเต่ผมว่าไม่เป็นไรดีกว่าครับ ผมไม่อยากรบกวน”
“ไม่รบกวนหรอก เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ตุลย์ไปโรงเรียนพร้อมไต้ฝุ่นละกันนะ”
“ก็ได้ครับ”
“ตุลย์ยายเอาถ้วยวางไว้ตรงนี้นะลูก”
“ครับยาย”
“เดี๋ยวถ้วยนี้น้าให้ฝุ่นเอาไปให้ค่ำนะลูก”
“ได้เลยครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับน้าพิมพ์”
“จ้ะ ยืนทำไมล่ะเราเอาเเกงเข้าบ้านสิ”
“ครับๆ”
ฉันเดินไปเอาถ้วยที่ยายศรีวางไว้ ก่อนที่จะเดินกลับเข้าบ้านไป
“เเม่ครับ เดี๋ยวตุลย์ขอตัวไปเตรียมกระเป๋าหน่อยนะครับ”
“ได้เลยลูก เสร็จเเล้วก็ลงมานะ พ่อใกล้จะกลับบ้านเเล้ว จะได้มากินข้าวกัน”
“โอเคครับเเม่”
ฉันยิ้มก่อนที่จะเดินขึ้นไปบนห้อง เเละเปิดตารางเรียนของวันเเรกเปิดเทอมเเละเตรียมความพร้อมสำหรับการไปโรงเรียน ฉันมองไปยังชุดนักเรียนที่เเขวนไว้ที่ตู้ก่อนที่จะบ่นกับตัวเอง
“หลวงพ่อครับ ขอให้พรุ่งนี้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี โดยเฉพาะกับไอ้พี่ข้างบ้าน ขออย่าได้ตามจองล้างจองผลาญกันเลยนะครับ สาธุ”
“ตุลย์ พ่อมาเเล้วนะลูก ลงมากินข้าว”
“ครับเเม่”
เมื่อฉันเดินลงมาถึงข้างล่างเเม่ก็จัดโต๊ะกินข้าวไว้ให้
เรียบร้อย พ่อของฉันที่พึ่งกลับมาจากทำงานก็ยิ้มให้ฉัน
“มาลูก มากินข้าวกัน”
“ทำงานเหนื่อยมั้ยครับพ่อ”
“ไม่เท่าไหร่ลูก เเค่กลับมาบ้านเเเล้วได้กินของอร่อยๆ
เเค่นี้พ่อก็หายเหนื่อยเเล้ว”
“มานั่งมาลูก จะได้รีบกินข้าว”
“ครับเเม่”
ฉันนั่งลงที่เก้าอี้ตัวประจำก่อนที่จะตักข้าวให้เเม่เเละพ่อ
เราทั้งสามคนชอบกินข้าวที่บ้าน นานๆทีถึงจะมีโอกาสได้ออกไปกินข้างนอก เเต่มันกลับทำให้ฉันชอบในการทำอาหารไปในตัว รู้ตัวอีกทีฉันก็ดูคลายคนเป็นที่อินโทรเวิร์ตไปเเล้ว
“ตุลย์ พรุ่งนี้ไปโรงเรียนวันเเรก จะให้พ่อไปส่งมั้ย”
“ไม่เป็นไรครับพ่อ พอดีน้าพิมพ์เขาบอกว่าจะให้ผมไปกับลูกน้าเขาน่ะครับ”
“ลืมไปเลย ไต้ฝุ่นปีนี้ก็ม.5เเล้วนิ ถ้าลูกมีอะไรสงสัยก็ถามพี่เขาได้เลยนะ ไต้ฝุ่นน่ะ เด็กกิจกรรมเเถมยังเก่งทั้งดนตรีทั้งกีฬา เรื่องไหนที่เราไม่ถนัดก็ถามพี่เขาเข้าใจมั้ย”
“เเล้วก็อย่าไปดื้อกับพี่เขาล่ะ”
“พ่อไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมไม่เริ่มก่อนอยู่เเล้ว”
“เรานี่จริงๆเลย จะเเข่งกันไปถึงไหน ทั้งๆที่ตอนเด็กตุลย์ก็ชอบไปเล่นกับพี่เเขาจะตาย ทำไมโตมาถึงไม่ชอบหน้ากันได้เนี่ย”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ เเค่ต่างคนต่างโต ต่างคนต่างไปเลยไม่สนิทเหมือนเมื่อก่อนเเค่นั้นเอง”
“เอาเถอะ เเต่พรุ่งนี้ไปเรียนวันเเรก พ่อก็ขอให้ลูกผ่านทุกอย่างไปได้ด้วยดีนะลูก”
“ขอบคุณนะครับพ่อ”
“เอาล่ะ เเม่ว่าเรารีบกินข้าวกันดีกว่า เดี๋ยวกับข้าวจะเย็นซะก่อน”
“ครับ”
หลังจากที่เรานั่งกินข้าวเเละคุยเรื่องต่างๆกัน ฉันก็เดินถือจานไปในห้องครัวก่อนที่จะล้างจานช่วยเเม่ตามปกติ
“ตุลย์ ลูกไปพักเถอะ เดี๋ยวตรงนี้เเม่ล้างเอง”
“ไม่เป็นไรครับเเม่ ตรงนี้ใกล้เสร็จเเล้ว เเม่ขึ้นห้องเถอะครับ เดี๋ยวตุลย์ล้านจานเสร็จก็ขึ้นห้องเเล้ว”
“โอเค งั้นเเม่ฝากตุลย์ปิดบ้านด้วยนะลูก”
“ครับเเม่ ฝันดีนะครับ”
“ฝันดีจ้ะ อย่านอนดึกนะพรุ่งนี้ไปโรงเรียนนะ”
“ครับเเม่”
ฉันยิ้มก่อนที่จะล้างจานต่อจนเสร็จ ฉันเดินออกมาจากครัว ก่อนที่จะเดินไปที่โซฟาก่อนที่จะเปิดทีวีดู
กริ่งงงง กริ่งงง
“ใครมาว่ะ”
ฉันตัดสินใจเดินออกไปจากบ้าน ก่อนที่จะเห็นชายร่างสูงที่ยืนอยู่หน้าบ้านซึ่งก็คือไต้ฝุ่น
“มีไร”
“เเม่ให้เอาจานมาคืน”
“อือ ขอบใจ”
พูดจบฉันก็หันหลังใส่ ก่อนที่จะก้าวขาออกมาประมาน2ก้าว
“เดี๋ยว”
เสียงของชายหนุ่มพูดขึ้นก่อนที่จะเงียบไป
“มีไรอีก”
“พรุ่งนี้อ่ะ มารอหน้าบ้านนะ6โมงครึ่ง”
“โรงเรียนก็อยู่ไม่ไกล ไปทำไมเเต่เช้า”
“เออ เถอะน่ะ 6โมงครึ่งตามนั้น”
“เออๆ ขี้บังคับจังว่ะ”
“นี่ พูดดีๆ ฉันเป็นพี่เเกนะ”
“ไม่นับถือ”
“ไอ้เด็กนี่ วอนตีนซะเเล้ว”
“ไปดีกว่า เบื่อไอ้พวกชอบใช้กำลัง”
“อย่าลืมนะ6ครึ่ง”
“เออ รู้เเล้วย้ำไรนักหน้า คนนะเว้ยไม่ใช่ปลาทองจะได้ความจำสั้นขนาดนั้น”
ฉันที่เดินเข้ามาในบ้านเเล้วตะโกนออกไปเมื่อเห็นว่าชายรางสูงยังไม่กลับ ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าบ้านเเละปิดไฟหน้าบ้าน พร้อมกับเดินจะเอาจานไปเก็บในห้องครัว
“หมดอารมย์ดูหนังเลย ขึ้นห้องดีกว่า”
หลังจากที่ปิดทีวีเสร็จ ฉันก็เดินขึ้นบ้านเเละอาบน้ำทำความสะอาดตัวเองเเละหยิบชุดนอนเรียบๆมาใส่ก่อนที่จะเดินมาที่เตียงเเละไม่ลืมที่จะตั้งนาฬิกาปลุกเเละปิดไฟในห้อง เมื่อหัวของฉันถึงหมอน ฉันก็สัมผัสได้ถึงความหนักของหนังตาที่เริ่มหย่อนลงมาเเละไม่นานนักฉันก็หลับไปในห้วงนิทรา
