ตุลย์เด็กหนุ่มเรียนดีที่สอบเข้ามาเรียนในโรงเรียนชื่อดังเเต่ดันมาเจอกันกับคู่อริที่อยู่ข้างบ้านอย่างไต้ฝุ่นเด็กหนุ่มตัวท็อปของโรงเรียนที่สาวๆ ต่างพากันกรี๊ดทั้งคู่มีปากเสียงกันมาตั้งเเต่เด็กๆ การวนมาเจอกันครั้งนี้เลยเป็นเรื่องอยากที่จะเข้ากันได้ เเต่ก็ดันมีเรื่องราวที่ทำให้ทั้งคู่ต้องวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง เรื่องราวของทั้งคู่จะเป็นยังไงต่อไปติดตามกันได้เลย
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,วัยว้าวุ่น,ตลก,รุ่นพี่ที่รัก,คู่กัด,Dear Senior the Series รุ่นพี่ที่รัก ตอนคู่กัด,ไต้ฝุ่นตุลย์,ภัทรธิดา,Cosmos112547 ,นิยายวาย,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
2
โจ๊ก
เเสงเเดดยามเข้าค่อยๆขึ้นรับกับขอบฟ้า เสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ก็ดังขึ้น ฉันงัวเงียตื่นจากที่นอนก่อนที่จะใช้มือปิดนาฬิกาที่เสียงดังให้หยุดเเละค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง ฉันบิดขี้เกียจนิดหน่อยก่อนที่จะลุกขึ้นจากเตียงเเละเดินเข้าไปอาบน้ำไม่นานนักชุดนักเรียนที่ถูกเตรียมไว้ตั้งเเต่เมื่อคืนก็มาอยู่บนตัวฉันเเล้ว ฉันจัดเสื้อผ้าเล็กน้อยก่อนที่จะหยิบกระเป๋าเเละเดินออกจากห้องก่อนที่จะเดินลงมาข้างล่าง
“ทำไมเสร็จเเต่เช้าล่ะลูกพึ่งเเต่6โมงครึ่งเอง”
“พอดีพี่เขานัดตุลย์เวลานี้น่ะครับ ไม่รู้จะไปทำไมเเต่เช้า”
“สงสัยพี่เขากลังรถติดมั้งลูก เเล้วนี้ตุลย์จะกินข้าวก่อนมั้ย”
“ไม่เป็นไรครับพ่อ เดี๋ยวตุลย์ไปกินที่โรงเรียนก็ได้ครับ”
“โอเคลูก นี้เงินนะ”
“ขอบคุณครับ งั้นผมไปเรียนก่อนนะครับพ่อเเม่”
“จ้า”
“ไปดีมาดีนะลูก”
“ครับ”
ฉันยิ้มให้พวกท่านก่อนที่จะเดินออกมาจากประตูบ้านเเละเดินออกไปที่รั่ว เมื่อมาถึงรั่วบ้านของฉัน ฉันก็เห็นรุ่นพี่ข้างบ้านที่ยืนพิงรถคันใหญ่เหมือนกับว่ากำลังจะเเอคท่าถ่ายรูปซะอย่างงั้น
“ตรงเวลาดีนิ”
“อือ รีบไปกันเถอะ จะได้เเยกย้ายกัน”
“ทำไม รีบหรอ”
“ฉันไม่ได้รีบ พี่นั้นเเหละรีบ”
“รีบก็รีบ งั้นก็ขึ้นรถมาได้ล่ะ”
“อือ”
ฉันขึ้นรถอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก เรียกได้ว่าจำขึ้นเลยก็ได้ ไม่นานรถคันที่ฉันนั่งก็ขับออกไปจากหน้าบ้าน ช่วงเช้าวันนี้อากาศค่อนข้างดี ไม่ร้อนเเละยังมีลมเย็นๆที่ทำให้สดชื่นเข้ามากระทบกับหน้าของฉัน นี่สินะข้อดีของการมาโรงเรียนเเต่เช้า
“นี่มันไม่ใช่ทางไปโรงเรียนนิ”
“เเล้วใครว่าจะพาไปโรงเรียน”
“เอ้า เล้วพี่จะพาฉันไปไหน พาฉันไปโรงเรียนเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวจะสาย”
“นั่งนิ่งๆเถอะน่ะ ฉันไม่พาเเกมาฆ่าหรอก”
ฉันที่ไม่ค่อยพอใจนักเเต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะไอ้พี่บ้าเล่นขับรถซะเร็ว พาฉันมาถึงตลาดเช้าที่ต้องเข้ามาในเมือง เพื่ออะไรก็ไม่รู้
“มาตลาดทำไม”
“ก็มาหาของอร่อยกินไง”
“กินอยู่โรงเรียนก็ได้ป่ะ จะขับมาทำไมตั้งไกล”
“เถอะน่ะ ตามมาร้านนี้อร่อย”
ฉันได้เเต่ถอนหายใจเเละเดินตามไปอย่างจำยอม อีตาบ้านี่พาฉันมาที่ร้านโจ๊กเจ้าเก่าก่อนที่จะเดินเข้าไปในร้าน
“เฮีย ขอโจ๊กพิเศษใส่ไข่2ฟองไม่ใส่ขิงเเล้วก็ยอทอดกรอบ2ครับ กินอะไรก็สั่งนะ หมูปิ้งก็มี”
“เฮียครับ ผมเอาโจ๊กธรรมดาไม่ใส่ขิงไม่ใส่กระเทียมเเล้วก็หมูปิ้ง20บาทครับ”
“ของเราใส่ไข่มั้ย”
“ใส่ก็ได้ครับ”
“โอเคได้เลย ไปนั่งรอเลยเดี๋ยวเฮียไปส่งที่โต๊ะ น้ำก็ตักบริการตัวเองเลยนะ”
ฉันยิ้มเบาๆก่อนที่จะเดินมานั่งอีกโต๊ะเพราะไม่อยากนั่งกับตาบ้านั้น
“จะนั่งเเยกทำไมมาด้วยกันเเท้ๆ เสียมารยาท กะจะไม่เเบ่งโต๊ะให้คนอื่นนั่งเลยไง”
“เเล้วใครอยากมาด้วย อยากกินก็มาคนเดียวดิ จะลากฉันมาทำไม”
“เถอะน่ะ ไหนๆก็มาเเล้วกินไปเถอะเดี๋ยวก็ติดใจ”
“ไม่มีทาง”
“มาเเล้วๆ โจ๊กหมูร้อนๆ อันนี้พิเศษไข่สองฟองของเรา เเล้วก็อันนี้ธรรมดากับหมูปิ้ง”
“ขอบคุณครับ”
“อะนี่ให้”
“เอามาทำไมไม่กิน”
“เอาไปเถอะอย่าลีลา มันอร่อย”
“ถามจริง ทำไมชอบบังคับจัง”
“ไม่ได้ชอบบังคับ เเต่ถ้าเเกไม่รีบกินตอนนี้ก็จะโมงนึ่งล่ะ ไปโรงเรียนสายวันเเรกฉันก็ช่วยไม่ได้นะ”
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนที่จะเห็นเวลา6:50น.ในโทรศัพท์ ฉันไม่มีทางเลือกจริงๆเเล้วสินะ ฉันรีบตักโจ๊กขึ้นมากินพร้อมกับหมูปิ้ง เเต่ก็ไม่วายที่จะมีสายตาคู่นึ่งที่มองมาที่ฉัน
“จะจ้องทำไม ทำไมไม่รีบกิน”
“ก็ลองกินหมูยอกรอบก่อนดิ”
“เออๆ ลองก็ได้เรื่องมากว่ะ”
ฉันหยิบหมูยอกรอบขึ้นมากินพร้อมข้าวต้ม ก่อนที่ฉันจะต้องตาลุกวาว ทำไมหมูยอกรอบที่นี้มันอร่อยเเบบนี้ ฉันไม่นึกเลยว่าหมูยอจะเข้ากันกับข้าวต้ม ซึ่งมันอร่อยกว่ากินกับหมูปิ้งซะอีก
“เป็นไง บอกเเล้วว่าอร่อย”
“ก็งั้นๆ”
“ปากไม่ตรงกับใจอีกล่ะ”
“พูดมาก รีบกินเลยเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายทั้งคู่”
“ไม่เเซวล่ะๆ”
หลังจากที่เราทั้งคู่กินโจ๊กเสร็จอิตาบ้าก็พาฉันขับรถมาที่โรงเรียน
“เห็นป่ะ เกือบสายเลยเพราะพี่นั้นเเหละ มากินข้าวที่โรงอาหารโรงเรียนก็ได้ ไม่เห็นต้องขับรถไปถึงตลาดเลย”
“เอาเถอะ วันเเรกเขาไม่เคร่งอะไรขนาดนั้นหรอก”
“นี่ สองคนนั้นน่ะ จะออกมาได้ยังเราจะปิดประตูกรงรถเเล้ว”
ไม่ทันไรอิตาบ้านั้นก็เดินออกไปหาหญิงสาวผู้ถือกุญเเจกรง โดยที่ทิ้งฉันให้ยืนงงอยู่คนเดียว ฉันได้เเต่เดินตามไปอย่างรีบๆเเละไปหยุดที่หน้าประตูกรง
“เกื้อ ทำไมวันนี้ได้มาปิดประตูเองล่ะ”
“พอดีโมเน่ไปเข้าห้องน้ำน่ะเราเลยมาปิดประตูเเทน เเล้วนี้ใครอ่ะ”
“รุ่นน้องข้างบ้านอ่ะ พึ่งเข้าม.4”
“สวัสดีครับ ผมชื่อตุลย์ครับ”
“สวัสดีตุลย์ พี่ชื่อเกื้อหนุนนะ เป็นประธานนักเรียนปีนี้ ถ้ามีอะไรสงสัยก็ถามพี่ได้เลยนะ”
“ขอบคุณนะครับพี่เกื้อ”
“เเล้วนี้ขนของซะเยอะเลย มีอะไรให้เราช่วยมั้ย”
“ไม่เป็นไร เเกรีบไปเข้าเเถวเถอะ เดี๋ยวทางนี้เราจัดการเอง”
“โอเค”
“ก็ทำไปดิ มองไร”
“เออๆ ตามมา”
ตุ๊บบบ
“โอ๊ยยย”
“น้องเป็นอะไรหรือป่าว”
“ขอโทษทีนะคะพอดีหนูรีบไปหน่อย ไม่ทราบว่าหน้าเสาธงไปทางไหนหรอคะ”
“ตรงไปเลี้ยวซ้ายก็ถึงเเล้วจ้ะ”
“ขอบคุณนะคะพี่…ประธานนักเรียน”
“พี่ชื่อเกื้อหนุน เราล่ะชื่ออะไร”
“หนูชื่อไอรินค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวจะสาย”
“โอเคค่ะ น้องไอริน”
บรรยากาศของโรงเรียนในยามเช้าของโรงเรียน นักเรียนต่างพากันตื่นเต้นเเละดูจะร่าเริงมาก ฉันเดินไปที่เเถวห้องม.4/1 ซึ่งก็คือห้องที่มีเเต่นักเรียนหัวกะทิของโรงเรียน หรือเรียกง่ายๆว่าห้องกิฟต์
“เธอๆ ตรงนี้ใช่ห้องม.4/1มั้ย”
“ใช่ๆ”
“คิดว่าจะสายซะเเล้ว ว่าเเต่เธอชื่ออะไรหรอ”
“เราชื่อตุลย์นะ เเล้วเธอล่ะ”
“เราชื่อไอริน”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ไอริน มาทางนี้”
“ไปกันตุลย์ เดี๋ยวเราจะเเนะนำเพื่อนให้รู้จัก”
“โอเค”
ฉันเดินตามเพื่อนสาวคนใหม่ไปยังด้านหน้า ก่อนที่จะเห็นเพื่อนสาวใส่เเว่นที่ยืนอยู่
“ไอรินนี้ทิศเหนือนะ พึ่งรู้จักกันเมื่อกี้”
“เเพมนี่ตุลย์พึ่งเจอเมื่อกี้เหมือนกัน”
“ตุลย์จำเราได้ป่ะ”
“เอ่อนายคือ..”
“ที่ตอนวันประถมนิเทศเรานั่งอยู่ข้างหลังนายอ่ะ เเล้วเรายืมปากกานายอ่ะ จำได้ป่ะ”
“อ่อ จำได้ล่ะ”
“ดีเลยมาโรงเรียนวันเเรกก็ได้เพื่อนใหม่ งั้นเราอยู่กลุ่มเดียวกันเลยเนาะ”
“ก็ดีเหมือนกันไปไหนจะได้มีเพื่อน”
“เเต่ว่าตอนนี้ฉันว่าเราเข้าเเถวเถอะ พี่ประธานมานั้นล่ะ”
“โอเค”
การเข้าเเถวตอนเช้าของโรงเรียนฉันก็คงจะเหมือนของโรงเรียนมัธยมทั่วไป ที่มีทั้งการสวดมนต์เคารพธงชาติ เเละการนิเทศจากผอ.เเต่ดีหน่อยที่ใช้เวลาไม่นานครูก็ปล่อยให้พวกเราเข้าห้องเรียน
11.55น.
“เที่ยงเเล้ว กินไรดีวันนี้”
“เดี๋ยวค่อยคิดละกันเเต่ตอนนี้เราไปจองที่นั่งก่อนเถอะ เดี๋ยวคนจะเยอะ”
“ป่ะ”
ฉันเเละกลุ่มเพื่อนเดินออกมาจากห้องเรียนเเละเดินผ่านกลุ่มของรุ่นพี่กลุ่มหนึ่ง เเต่ฉันดันไม่ทันมองเเละเดินชนเข้ากับรุ่นพี่สาวหน้าสวย
“ว้ายยย”
จังหวะที่ฉันใช้มือโอบเอวพี่คนสวยทำเอาฉันใจเต้นไม่น้อย
“ขอโทษครับ”
เราสบตากันสักครูใหญ่ๆ จนฉันค่อยๆประคองพี่เขาให้ยืนตรง
“พี่ก็ขอโทษนะ พี่ไม่ได้มองทาง อ้าวตุลย์นิ”
“ครับผมเอง”
“เป็นไรป่าวตุลย์”
“เราไม่เป็นไร”
“ต้องขอโทษด้วยนะคะพี่ๆ พอดีพวกเราไม่ทันได้มองทางเลยชนพวกพี่เลย”
“ไม่เป็นไรค่ะน้องไอริน อีกอย่างพี่ไม่ได้เจ็บซะหน่อย”
“ใครหรอเเก”
“นี่น้องไอรินที่ฉันบอกเมื่อเช้าอ่ะ”
“ที่เเกช....”
รุ่นพี่สาวสวยรีบเอามือปิดปากของรุ่นพี่ชายเอาไว้ทำให้พวกเราที่ยืนอยู่ก็อดสงสัยไม่ได้
“เงียบเลยนะซิม”
“ฉันเเค่จะบอกว่าใช่คนที่เเกช่วยบอกทางใช่ป่ะ”
“อือ นั้นเเหละ เเล้วนี่ก็น้องตุลย์ น้องของไต้ฝุ่นห้อง3”
“ไต้ฝุ่น ตัวท็อปที่ตามจีบเเกอะนะ”
“บ้า ฉันกับฝุ่นเป็นเพื่อนกัน”
“เเกอะเพื่อน เเต่ไต้ฝุ่นอ่ะ มันชอบเเก”
“มั่วล่ะ”
เเบบนี้เอง ถึงว่าทำไมเมื่อเช้าอิตาบ้านั้นถึงได้รีบเดินไปหาพี่เกื้อ เเอบชอบพี่เกื้อสินะ
“เอ่อพี่ๆคะ ถ้าไม่มีอะไรเเล้วพวกหนูขอตัวไปทานข้าวก่อนนะคะ”
“เอ่อ เดี๋ยวเเล้วนี้มีโต๊ะนั่งหรือยังพวกเราอ่ะ”
“ยังเลยค่ะ พวกเรากำลังจะไปหาที่นั่ง”
“งั้นไปนั่งกับพวกพี่สิ”
“ไม่ดีกว่าครับ พวกผมเกรงใจ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก คนกันเองทั้งนั้น พี่ชื่อโมเน่นะ เป็นรองประธาน”
“พี่ชื่อซิมเป็นเลขา”
“ผมทิศเหนือครับครับ”
“หนูชื่อเเพมค่ะ”
“รู้จักกันหมดเเล้ว งั้นก็ไปนั่งกินข้าวกับพวกพี่นั้นเเหละ”
“เอางั้นก็ได้ครับ”
หลังจากที่คุยกันจบ ฉันเเละกลุ่มเพื่อนรวมถึงเเก๊งรุ่นพี่ก็เดินไปที่โรงอาหาร สายตาของคนที่นั่งกินข้าวต่างจับจ้องมาทางพวกฉัน
“ไม่ต้องเกรงนะ คนมองเเบบนี้ถือว่าปกติ”
“ปกติหรอครับ”
“นี่เเหละปกติ ป่ะเอากระเป๋าไปวาง จะได้ไปหาอะไรกินกัน”
“ตุลย์ ฉันว่าจะไปร้านก๋วยเตี๋ยวตรงนั้นเเกไปป่ะ”
“ได้นะ เเล้วพวกเเกไปป่ะ”
“เเกไปเลย ฉันอยากกินขนมจีนอ่ะ”
“งั้นฉันไปข้าวมันไก่นะ”
“เเพมพี่ไปด้วย”
“ไปด้วยๆ อยากกินข้าวมันไก่”
“เเล้วพี่เกื้อกินอะไรคะ”
“พี่ว่าพี่จะกินขนมจีนเหมือนกัน เราไปกันเถอะไอริน”
หลังจากต่างคนต่างเลือกกินเเล้วก็เเยกย้ายกันไปซื้อของ ก่อนที่จะเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ โดยที่ฉันนั่งตรงข้ามกับพี่สาวสวยอย่างพี่เกื้อหนุน พวกเรานั่งกินข้าวเเละพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องต่างๆในโรงเรียนเพราะเราอยู่ห้อง/1เหมือนกัน พี่เกื้อหนุนเลยให้ฉันกับเพื่อนไปบอกเพื่อนในห้องให้มาที่ห้องสภาเพื่อมาจับสายรหัสกันตอนเย็น จะว่าไปการมาโรงเรียนใหม่วันเเรกก็ไม่ได้เเย่อย่างที่คิดนะเนี่ย
