ตุลย์เด็กหนุ่มเรียนดีที่สอบเข้ามาเรียนในโรงเรียนชื่อดังเเต่ดันมาเจอกันกับคู่อริที่อยู่ข้างบ้านอย่างไต้ฝุ่นเด็กหนุ่มตัวท็อปของโรงเรียนที่สาวๆ ต่างพากันกรี๊ดทั้งคู่มีปากเสียงกันมาตั้งเเต่เด็กๆ การวนมาเจอกันครั้งนี้เลยเป็นเรื่องอยากที่จะเข้ากันได้ เเต่ก็ดันมีเรื่องราวที่ทำให้ทั้งคู่ต้องวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง เรื่องราวของทั้งคู่จะเป็นยังไงต่อไปติดตามกันได้เลย
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,วัยว้าวุ่น,ตลก,รุ่นพี่ที่รัก,คู่กัด,Dear Senior the Series รุ่นพี่ที่รัก ตอนคู่กัด,ไต้ฝุ่นตุลย์,ภัทรธิดา,Cosmos112547 ,นิยายวาย,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
3
น้ำเเดง
พวกเรากินข้าวกันมาได้สักพักพี่สาวคนสวยก็หยิบกระเป๋าก่อนที่จะหาอะไรสักอย่าง
“เเกหาอะไรอ่ะ”
“ฉันลืมเอาขวดน้ำมาอ่ะ”
“งั้นก็ไปซื้อใหม่ดิ”
“พี่จะไปซื้อน้ำมีใครฝากซื้อมั้ย”
“เดี๋ยวหนูไปด้วยค่ะ”
“โอเคค่ะ”
“เกื้อๆ”
“อ้าวไต้ฝุ่น มีอะไรหรือป่าว”
“คือเราซื้อน้ำมาให้อ่ะ เห็นว่าเกื้อยังไม่มีน้ำ”
“อ่อ ขอบใจนะ เเต่ช่วงนี้เรางดน้ำอัดลมอ่ะ”
“เพื่อนเราอุส่าเอาน้ำมาจีบเกื้อ จะไม่ยอมรับรักเพื่อนเราหน่อยหรอ”
“เรื่องนี้เราว่าให้เกื้อหนุนตัดสินใจเองดีกว่านะ ที่พวกเเกทำเเบบนี้เกืื้อมันอึดอัดรู้ป่ะ”
“เกื้อยังไม่ได้พูดสักคำเลยป่ะ เเกเองหรือป่าวโมที่มายุ่ง”
“ใจเย็นๆ อย่าทะเลาะกันดิ น้องๆก็นั่งอยู่ เอาเป็นว่าน้ำเเก้วนี้เรารับไว้นะ เเต่เราขอไม่กิน”
“เอางั้นหรอ”
หลังจากที่อิตาบ้าเเละเพื่อนเข้ามาทำลายความสงบพี่เกื้อหนุนก็ยอมรับน้ำเเดงเเก้วนั้นก่อนที่จะมาวางตรงหน้าฉัน “อะไรหรอครับพี่เกื้อ”
“พี่ให้”
“เเต่…”
“ฝุ่นให้พี่มาเเล้ว มันเป็นของพี่ พี่จะให้ใครต่อก็ได้ถูกมั้ยฝุ่น”
“อือ เเล้วเเต่เกื้อเลย”
“กินสิตุลย์”
“เเต่…”
“กินเถอะ พี่จะได้สบายใจ”
“โอเคครับ”
ฉันยกเเก้วน้ำตรงหน้าขึ้นมาดื่ม เเละหันไปยิ้มเย้ยใส่ชายหนุ่มรุ่นพี่
“โอเคสบายใจล่ะ งั้นเราไปกันเถอะไอริน”
พี่เกื้อพูดจบก็จับมือไอรินออกไป ทำให้กลุ่มชายที่เข้ามาถึงกับหน้าเเหก จะว่าไปพี่เกื้อหนุนก็ดูน่าสนใจนะ ดูเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน เเต่ก็ไม่ ดูนิ่งๆเข้าถึงยาก เเต่ก็ไม่ใช่เลยสักนิด ฉันนั่งนึกได้ไม่นานก็มีมารมาจนได้
“ยิ้มไร จ่ายเงินมาด้วย”
“ไรอ่ะ เเก้วนี้พี่เกื้อให้ฉัน”
“เเต่ฉันซื้อ”
“ไม่ให้”
“นี่ ไอ้เด็กเวร อย่ามายั่วโมโห”
“ฝุ่น เราว่าเเกอย่าหาเรื่องน้องเลยดีกว่า”
“ไม่เป็นไรครับพี่ซิม ไอ้นี่พี่ข้างบ้านตุลย์เอง ถึงอยู่โรงเรียนจะเป็นตัวท็อปเเต่สำหรับผมก็เเค่พวกขี้เก็ก”
“กูเป็นพี่มึงนะ”
“ไม่นับถือเว้ย”
“น้องมึงนี่ กวนตีนได้มึงเเน่เลยว่ะ”
“พี่ชื่อกีต้าร์นะ”
“พี่ชื่อเอส”
“ส่วนพี่วินเนอร์”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะทุกคน โดยเฉพาะน้องตุลย์”
“ครับ”
“พวกมึงจะไปคุยกับมันทำไมเนี่ย”
“ก็กูเจอเเล้วไง คนที่ศิลเสมอกับมึง”
“ไอ้เด็กนี่อะนะ”
“ถึงฉันจะเด็กเเต่ฉันก็มีสมองกว่าผู้ใหญ่บางคน”
“เย็นนี่มึงเดินกลับ”
“ไม่ได้อยากมาด้วยอยู่เเล้วเถอะ อย่าสำคัญตัว”
“เอาล่ะๆ พอเถอะ พวกเเกก็ไปได้เเล้วคนมองเต็มเลยเนี่ย”
“จริง อีกอย่างที่เกื้อมันไม่ชอบฝุ่นอาจจะเป็นเพราะนิสัยเเบบนี้ของพวกเเกก็ได้”
“เพราะมึงนั้นเหละ”
“มึงอ่ะเริ่มก่อน”
“พอๆ ไปได้ล่ะ กูอาย”
“หน้าด้านขนาดนั้นยังจะอายอีก”
“ว่าไงนะ”
“อ้าว พวกเเกยังไม่ไปหรอ”
“กำลังจะไปเเล้ว งั้นเราไปก่อนนะเกื้อ มีอะไรให้เราช่วยก็บอกนะ”
“อือ ไปเถอะ”
พูดจบอิตาบ้ากับเพื่อนก็รีบเดินออกไป ฉันล่ะเหนื่อยจริงๆ เเต่เอาตรงๆนะ ฉันดูออกเลยว่าพี่เกื้อไม่มีใจให้หมอนั้นเลยสักนิด เเถมยังทำตัวออกห่างให้รู้ เเต่ก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมอิตานั้นถึงไม่รู้
“วิชาต่อไป พวกเราเรียนอะไรต่อหรอ”
“พวกหนูเรียนสังคมค่ะ”
“พวกพี่ก็เรียนสังคม งั้นเราไปกันเถอะ เดี๋ยวจะหมดเวลาซะก่อน”
“โอเคครับ”
พวกเราพากันเดินไปเก็บจานเเละกลับมาเอากระเป๋าที่โต๊ะ ก่อนที่จะเดินไปอาคารสังคม จะว่าไปพวกพี่ประธานเขาก็ดูไม่ได้เข้าถึงยากเเละไม่ได้หน้ากลัวเหมือนที่คิดไว้เลย พวกเราเดินมาถึงหน้าตึกเเละนั่งรอเวลาที่โต๊ะหน้าตึก ฉันหยิบหนังสือคณิตขึ้นมาทำเเบบฝึกหัดที่ได้มาเมื่อเช้าเพราะยังทำไม่เสร็จ เเต่ไม่ทันไรก็มีเสียงของครูที่คุ้นเคยเข้ามาทัก
“เกื้อหนุน พอดีเลย”
“สวัสดีค่ะครู”
“เด็กๆก็อยู่ด้วยหรอเนี่ย”
“พอดีเลย”
“ครูมีอะไรหรือป่าวคะ”
“ครูจะคุยเรื่องสายรหัสปีนี้ พวกเราอยู่ด้วยก็ดีเลย ครูจะได้บอกทีเดียว”
“ค่ะ”
“คือสายรหัสปีนี้ ครูอยากให้พวกเราทำกิจกรรมรับน้องด้วยนะ เเละก็ครูอยากให้ห้องม.4/1ลองศึกษาเรื่องสภาด้วย เพราะปีหน้าผอ.วางให้ม.4/1ปีนี้ขึ้นเป็นสภาเเทนพวกเรา”
“นี่พึ่งต้นเทอมเองนะคะ”
“นั้นเเหละ จำไม่ได้หรอปีที่เเล้วพวกเราก็เเบบนี้เเหละ”
“งั้นครูจะให้หนูกับเพื่อนหากลุ่มเด็กๆมาฝึกงานสภาเลยใช่มั้ยคะ”
“ใช่จ้ะ”
“งั้นก็น้องกลุ่มนี้เลยค่ะ สนิทกันเเล้ว”
“อะไรนะครับ”
“ตกใจอะไรตุลย์กลุ่มเรานั้นเเหละ”
“กลุ่มเราคงไม่เหมาะหรอกมั้งครับครู”
“เหนือ ไม่ลองไม่รู้นะลูก อีกอย่างพวกเธอไม่เคยทำจะรู้ได้ไง”
“เเล้วเรื่องสายรหัส คือพวกหนูนัดน้องมาที่ห้องสภาเย็นนี้ค่ะครู เเล้วก็จะเฉลยอีกทีวันศุกร์”
“โอเค งั้นครูฝากดูน้องๆด้วยนะ เพราะเย็นนี้ครูมีธุระ”
“ได้เลยค่ะครู”
“งั้นครูไปล่ะ เรียนให้สนุกนะนักเรียน”
“ค่ะครู”
“ครับครู”
“น้องตุลย์ทำอะไรอยู่อ่ะ พี่เห็นทำหน้าเครียดตั้งเเต่เปิดสมุดล่ะ”
“เมื่อเช้าเรียนคณิตน่ะครับเเล้วผมไม่เข้าใจ เลยเอามาทบทวน”
“ให้เกื้อสอนดิ เกื้ออ่ะเก่งคณิต”
“จริงหรอครับ”
“ไหน ไม่เข้าใจตรงไหนเดี๋ยวพี่สอน”
“ตรงนี้ครับ”
“อ่อ พี่จะสอนวิธีที่ง่ายๆนะ ตรงนี้มีวงเล็บใช่มั้ย ตุลย์ก็ทำตรงวงเล็บก่อน เเล้วก็เอาทั้งหมดมาวางไว้ตรงนี้ก่อน เเล้วก็หาอีกวงเล็บ เเต่สังเกตุดีๆตรงนี้มีตัวยกกำลัง อย่าลืมเอามาหาค่าด้วย ทีนี้ก็เอาสองตัวมารวมกัน เเละก็ปัดเศษ ไหนลองทำซิ”
“ครับ”
ฉันกับเพื่อนตั้งใจฟังเเละคำนวนตามที่พี่เกื้อสอน ก่อนที่จะสรุปผลรวม
“ทั้งหมด155.836 ปัดเศษขึ้นเป็น156ใช่มั้ยครับ”
“อือ ถูกเเล้ว เห็นมั้ย ไม่ยากเลย”
“พี่เกื้อนี้เก่งจังเลยนะคะ”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกเเพม มีหลายวิชาเลยที่พี่ไม่เข้าใจ เเต่ก็มีสองคนนี้ช่วย”
“งั้นเเบบนี้ ถ้าพวกผมไม่เข้าใจตรงไหน พวกพี่ก็สอนได้ใช่มั้ยครับ”
“ถูกต้องครับเหนือ พวกพี่สอนให้ได้ ถ้าสงสัยวิชาไหนก็มาถามได้เลยนะ”
“ขอบคุณพวกพี่มากๆนะครับ”
กริ่งงงงง กริ่งงง
“หมดเวลาเเล้วรีบขึ้นห้องเถอะ จะได้ไปเรียน”
“ครับ งั้นพวกผมไปก่อนนะครับพี่ๆ”
“จ้า เเล้วเจอกันเย็นนี้ห้องสภานะ”
“ค่ะ”
“ครับ”
ฉันเก็บของใส่กระเป๋าก่อนที่จะเดินขึ้นห้องพร้อมกับเพื่อนๆเเละมานั่งในห้อง
“นี่ ตุลย์”
“ว่าไงริน”
“เเกชอบพี่เกื้อป่ะ”
“ก็ชอบนะ พี่เขาเก่งดี”
“ฉันเชียร์เเกกับพี่เกื้อนะ”
“เชียร์เชออะไรเเพม”
“ก็เมื่อกี้ ตอนพี่เกื้อสอนเเก โครตจะฟิวเเฟนเลย”
“พี่เกื้อเขามีเเฟนเเล้วมั้ง”
“ไม่หรอก ขนาดพี่ไต้ฝุ่น ตัวท็อปขนาดนั้นจีบ พี่เกื้อยังไม่มีท่าทีที่จะชอบเลย”
“ฉันว่าพี่เกื้อต้องชอบเเกเเน่ๆ”
“ทำไมคิดเเบบนั้นล่ะไอริน”
“ก็ตอนเที่ยงพี่เกื้อเขาเอาน้ำให้เเก เขาอาจจะชอบเเกก็ได้ เเล้วจำได้ป่ะ ตอนที่เราเดินชนพี่ๆ ที่พี่ซิมจะพูดอะไรสักอย่างเเล้วพี่เกื้อรีบเอามือปิด ฉันว่าพี่เกื้อต้องชอบเเกเเน่ๆ”
“พวกเเกคิดมากเเล้ว”
“นั้นเเหน่ะ หน้าเเดงเเล้ว”
“บ้า พวกเเกตั้งใจเรียนได้เเล้ว ครูมาเเล้ว”
“มีคนเขินอ่ะ”
ฉันที่ไม่เคยสนใจใครกับต้องยิ้มกริ่มให้กับการชงของเพื่อนทั้งสาม จะว่าไปพี่เกื้อก็น่ารักจริงๆนั้นเเหละ ถึงว่าทำไมหมอนั้นถึงชอบพี่เกื้อ เเล้วนี้ฉันจะนึกถึงหมอนั้นทำไมนะ
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงพวกเราก็เรียนจนจบวิชาสุดท้าย
“เรียนเสร็จสักที ฉันอยากไปจับพี่รหัสเเล้ว”
“เเกดูตื่นเต้นนะ”
“ตื่นเต้นสิ”
“งั้นเรารีบไปกัน จะได้รีบกลับบ้าน”
“อือ”
พวกเราเก็บของเเละเดินตรงไปที่ห้องสภา ตอนนี้เพื่อนๆในห้องของฉันเเละพี่ม.5ก็อยู่กับเต็มห้อง โดยที่มีพี่เกื้อหนุนยืนอยู่หน้าห้อง
“มาๆเด็กๆ ถึงเวลาเเล้ว เดี๋ยวพี่จะให้จับตามเลขที่นะ ใครได้คำใบ้อะไรก็เก็บไว้ดีๆ เเล้วก็วันศุกร์เรามาเจอกันที่โดมหน้าเสาธงนะ ใครที่หาพี่รหัสไม่เจอก็จะโดนทำโทษ ขอให้น้องๆโชคดีค่ะ”
“เเต่ๆๆ ห้องน้องๆเนี่ย มีนักเรียนเยอะกว่าห้องพวก3คน เพราะฉนั้นจะมีคนได้คำใบ้ซ้ำ3คนเเละจะมีพี่รหัสคนเดียวกัน”
“งั้นเรามาเริ่มกันดีกว่าครับ”
หลังจากที่พี่อธิบายกติกาเสร็จฉันเเละเพื่อนๆก็ต่างพากันเดินไปจับฉลากตามลำดับเเละอ่านคำใบของเเต่ละคนให้รุ่นพี่ฟังก่อนที่พวกเราจะเดินกลับมารวมกลุ่ม
“ของเเกได้อะไรอ่ะ”
“สวยสุดในห้อง เรียนดี ชอบสีชมพู”
“ฉันว่าพี่เกื้อ”
“เเต่ฉันว่าไม่ใช่นะ เพราะในตัวพี่เกื้อมีเเต่สีดำ เเต่พี่คนนู่นนอ่ะ ชมพูทั้งตัวเลย”
“ก็จริง ของเเกล่ะเหนือ”
“พี่ชอบกินคุกกี้ เก่งวาดรูป ใครว่ะ”
“อันนี้ยาก ของพวกเเกล่ะ”
“พี่เป็นคนธรรมดาที่ชอบถ่ายรูป”
“เห้ยจริงดิ ฉันได้เหมือนกันเลย”
“เเสดงว่าเเกกับไอรินมีพี่รหัสคนเดียวกันอะดิ เเบบนี้ก็หาง่ายเลย”
“คนธรรมดา ที่ชอบถ่ายรูป เเต่ในห้องนี้ไม่มีใครถือกล้องเลยนะ น่าจะยาก”
“เอาเถอะ มีเวลาตั้งหลายวัน”
“นี่ก็จะ6โมงเเล้ว พี่ว่าน้องๆรีบกับบ้านกันก่อนดีกว่า เเล้วก็สู้ๆนะ หาพี่รหัสกันให้เจอ”
“บ้ายจ่ะน้องๆ”
หลังจากที่พวกเราได้คำใบเเล้วเราก็เเยกกันกลับบ้าน ฉันเดินออกจากห้องสภาก่อนที่จะยกมือถือขึ้นมาดูเวลา
“เวลานี้จะมีวินมั้ยเนี่ย สงสัยต้องใช้เเอป”
ฉันบ่นเบาๆ ก่อนที่จะก้าวขาเรียวยาวของตัวเองเดินไปยังหน้าโรงเรียน เเต่ที่น่าเเปลกใจก็คือพอฉันเดินมาถึงหน้าโรงเรียน ฉันก็เห็นอิตาพี่ข้างบ้านจอดรถรออยู่ ฉันทำเป็นไม่สนใจก่อนที่จะยกมือถือมาเข้าเเอปเขียวเเพื่อเรียกรถ เเต่จู่ๆมือถือของฉันก็ถูกขโมยออกจากมือจนฉันต้องหันหน้าไปดูว่าใครเอาไป เป็นอย่างที่คิดหมอนั้นเดินมาหยิบโทรศัพท์ขอฉันก่อนที่จะเดินกลับไปหยิบกระเป๋าเเละเดินกลับมาที่รถพร้อมกับมองหน้าฉันอย่างหงุดหงิด เป็นอะไรของเขาเนี่ย
