ตุลย์เด็กหนุ่มเรียนดีที่สอบเข้ามาเรียนในโรงเรียนชื่อดังเเต่ดันมาเจอกันกับคู่อริที่อยู่ข้างบ้านอย่างไต้ฝุ่นเด็กหนุ่มตัวท็อปของโรงเรียนที่สาวๆ ต่างพากันกรี๊ดทั้งคู่มีปากเสียงกันมาตั้งเเต่เด็กๆ การวนมาเจอกันครั้งนี้เลยเป็นเรื่องอยากที่จะเข้ากันได้ เเต่ก็ดันมีเรื่องราวที่ทำให้ทั้งคู่ต้องวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง เรื่องราวของทั้งคู่จะเป็นยังไงต่อไปติดตามกันได้เลย
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,วัยว้าวุ่น,ตลก,รุ่นพี่ที่รัก,คู่กัด,Dear Senior the Series รุ่นพี่ที่รัก ตอนคู่กัด,ไต้ฝุ่นตุลย์,ภัทรธิดา,Cosmos112547 ,นิยายวาย,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
4
ขอโอกาส
“ขึ้นรถดิรอไร”
“เอาโทรศัพท์มา”
“ทำไมวันนี้เลิกช้าเเล้วไม่บอก”
“ทำไมต้องบอก จะกลับก็กลับไปดิ รอทำไม”
“ฉันก็ไม่ได้อยากจะรอหลอก เเต่เเม่ให้ฉันกลับมารับตั้งหาก รีบขึ้นมาได้ล่ะ”
“อือ”
ฉันเมื่อเห็นท่าทีอารมณ์เสียของพี่ข้างบ้าน ฉันก็ยอมขึ้นรถเเละไม่ต่อปากต่อคำเพราะกลัวจะมีเรื่อง หมอนั้นส่ายหัวก่อนที่จะขับรถออกไป ไม่นานนักเราทั้งคู่ก็ถึงบ้าน
“ขอบใจ”
“นี่ เอาเบอร์มา”
“เอาไปทำไม”
“เอาไว้โทรไง พรุ่งนี้เวลาเดิม”
“ไม่ให้ได้ป่ะ”
“เอามาเถอะน่ะ เอาไลน์มาก็ได้”
“อือๆ”
ฉันตัดปัญหาโดยการให้ไลน์ไป
“ว่าเเต่ ชอบพี่เกื้อหนุนหรอ”
“ทำไม”
“ก็ป่าว พี่เกื้อก็น่ารักดีนะ”
“หยุดคิดที่จะจีบเกื้อหนุน เพราะเกื้อต้องเป็นของฉันคน
เดียว”
“ตอนเที่ยงดูก็รู้เเล้วนิว่าเขาไม่เอา ยังจะตามตื้ออีก”
“นี่ พูดเเบบนี้เเกจะจีบเกื้อหรอ”
“ถ้าใช่เเล้วจะทำไม พี่เกื้อก็น่ารักดี เเล้วอีกอย่างพี่เกื้อ
ก็โสด”
“งั้นเรามาเเข่งกันมั้ยล่ะ ใครจีบเกื้อหนุนก่อนก็ชนะ”
“ทำไมฉันต้องเเข่ง เล่นกับความรู้สึกคนอื่นบ้าป่ะ”
“เเกกลัวเเพ้ฉันละสิ”
“ไม่ได้กลัวเเพ้เว้ย เเต่ไม่ควรเอาความรู้สึกของพี่เกื้อมาเล่นกับเรื่องเด็กๆ”
“ฉันไม่ได้เล่น ฉันชอบเกื้อหนุนเเละฉันก็ตามจีบเกื้อมานาน เเกห้ามยุ่งกับเกื้อหนุน”
“เรื่องนั้นฉันให้คำตอบไม่ได้หรอก เพราะฉันก็ชอบพี่เกื้อ”
“ตุลย์ เเกอย่ามายั่วโมโห”
“ไม่ได้ยั่วโมโห เเต่ถ้าจะเเข่งจีบพี่เกื้อก็เตรียมตัวเเพ้ได้เลย”
“ฉันไม่ยอมเเพ้เเกหรอก”
“เเล้วจะได้รู้กันว่าใครถือไพ่เหนือกว่ากัน”
ฉันยิ้มมุมปากก่อนที่จะเดินถือกระเป๋าเขาไปในบ้าน ปล่อยให้ไต้ฝุ่นโมโหอยู่คนเดียว เเต่มานึกๆดูเเล้ว อาการที่เขินพี่เกื้อหนุน อาการที่ฉันไม่เคยเป็นมาก่อน หรือว่าฉันจะชอบพี่เขาจริงๆ
“กลับมาเเล้วครับเเม่”
“ทำไมวันนี้เลิกช้าจังเลยลูก”
“พอดีวันนี้มีจับสายรหัสน่ะครับเเม่”
“โอเค งั้นรีบเอาของไปเก็บเเล้วลงมากินข้าวนะลูก”
“ครับเเม่”
บ้านไต้ฝุ่น
“เป็นไงบ้างไปเรียนวันเเรก”
“ก็ดีครับพ่อ ทุกอย่างเหมือนเดิม โดยเฉพาะควาามฮอต”
“เรานี่จริงๆเลย เห็นว่าตามจีบประธานนักเรียน เมื่อไหร่จะติดล่ะ”
“เดี๋ยวก็ติดเองเเหละเเม่ ไม่เกินความสามารถหรอก”
“พ่อเอาใจช่วย พ่อรู้ว่าลูกของพ่อต้องจีบประธานโรงเรียนติด ดูอย่างพ่อสิจีบเเม่ตั้งนาน สมัยนั้นเเม่เราเป็นทั้งประธานเป็นทั้งสาวฮอต เเต่สุดท้ายพ่อก็จีบติด”
“อย่าเอาพ่อเราเป็นเเบบอย่างนะไอ้เรื่องจีบเนี่ย มันเชย”
“ไม่ต้องห่วงครับ เรื่องสาวๆไว้ใจผม”
“พรุ่งนี้ก็รับน้องไปด้วยนะลูกจะได้ไม่เปลืองค่าน้ำมัน”
“เเม่ ไอ้ตุลย์นี่เเหละที่จะมาเป็นมารหัวใจผม”
“อ้าว ทำไมล่ะ”
“ก็ดูเเล้วมันก็ชอบเกื้อหนุน”
“เเบบนี้ลูกเเม่ก็เสียเปรียบสิ”
“เสียเปรียบอะไรเเม่ ผมทั้งหล่อกว่า กิจกรรมดีกว่า ไหนจะรู้จักเกื้อหนุนดีกว่า เด็กนั้นไม่มีทางสู้ผมได้หรอก”
“เเต่พ่อว่าตุลย์ก็ไม่ได้หล่อน้อยไปกว่าเเกเลยนะ เเล้วอีกอย่างตุลย์เก่งทั้งการเรียนเเล้วก็กิจกรรม พ่อว่าเเกนั้นเเหละจะสู้น้องไม่ได้”
“โห่พ่อ ไม่ให้กำลังใจผมเลย”
“พอๆทั้งพ่อทั้งลูก กินข้าวกันดีกว่า”
“ครับ”
บ้านตุลย์
“ไปโรงเรียนวันเเรกมีเพื่อนยังลูก”
“มีเเล้วครับตั้ง3คนเเหนะ”
“ดีเเล้วลูก”
“วันนี้มีทั้งเพื่อนใหม่เเล้วก็ได้รู้จักกับกลุ่มรุ่นพี่ด้วยครับ”
“หึม รุ่นพี่หรอ พวกของไต้ฝุ่นอะนะ”
“ไม่ใช่ครับ ผมรู้จักกับกลุ่มพี่เกื้อหนุน พี่เขาเป็นประธานนักเรียนน่ะครับ เเล้ววันนี้พี่เขาก็มาช่วยสอนวิชาคณิตด้วย”
“งั้นก็ดีเลยสิ เเบบนี้ถ้ามีอะไรสงสัยจะได้ถามพี่ๆเขา”
“ครับ อีกอย่างห้องพี่เกื้อก็เป็นพี่รหัสห้องผม”
“พี่เขาสวยมั้ยลูก”
“สวยครับ น่ารักมากด้วย”
“ฮั่นเเน่ ชอบพี่เขาหรอลูก”
“ม..ไม่ใช่หรอกครับเเม่”
“หน้าเเดงนะเรา เเบบนี้พ่อคงจะได้เห็นเเฟนลูกเร็วๆนี้เเล้วมั้ง”
“ผมโฟกัสเรื่องการเรียนครับ เรื่องรักยังไม่เอาดีกว่า”
“เเต่ถ้าคบกับประธานนักเรียนก็ช่วยกันเรียน อันนี้พ่ออนุมัติ”
“ผมว่าเรากินข้าวกันดีกว่า”
“เขินเเล้วเปลื่ยนเรื่องเลยนะเรา”
“กินข้าวเลยคุณอย่าไปเเซวลูก”
หลังจากที่ฉันกินข้าวเสร็จ ฉันก็เดินขึ้นไปบนห้องเเละจัดตารางเรียนก่อนที่จะไปอาบน้ำเเละกลับมานั่งที่โต๊ะทำงาน
ติ๊ง ติ๊ง
เเชทไต้ฝุ่น
ไต้ฝุ่น:พรุ่งนี้อย่าสาย
ตุลย์:อือ
ไต้ฝุ่น:ทำไรอ่ะ
ตุลย์:จะรู้ไปเพื่อ
ไต้ฝุ่น:ก็คิดว่าคุยกับเกื้อ
ตุลย์:ไม่ได้ชอบเข้าไปยุ่งกับชีวิตคนอื่น
ไต้ฝุ่น:เเกจะหาว่าฉันเสือกหรอ
ตุลย์:เเล้วเเต่จะคิด
ไต้ฝุ่น:โทรได้ป่ะเหงา
ตุลย์:ไม่มีเพื่อนหรอไง
ไต้ฝุ่น:เพื่อนเล่นเกม
ตุลย์:เเล้วไม่ไปเล่นเกมกับเพื่อน
ไต้ฝุ่น:ไม่เอาเบื่อเเล้วขี้เกียจเล่น
ตุลย์:งั้นก็ไปหาอะไรทำดิ
ไต้ฝุ่น:นี่ไง
ตุลย์:ไม่ว่างจะนอนเเล้ว
ไต้ฝุ่น:พึ่งเเต่สามทุ่มนอนไรเร็วจัง
ตุลย์:ปกติก็นอนเวลานี่
ไต้ฝุ่น:จะนอนจริงดิ
ตุลย์:อือ ง่วงเเล้ว
ไต้ฝุ่น:เออๆ ไปนอนไป ขอให้หลับเห็นผี
ตุลย์:ไม่เอา ฉันไม่อยากเห็นหน้าเเก
ไต้ฝุ่น:จะหาว่าฉันเป็นผีหรอ
ตุลย์:เเล้วเเต่จะคิด ไปนอนละ ไม่ต้องส่งอะไรมาอีกเเล้วนะ
ไต้ฝุ่น:เดี๋ยว
ไต้ฝุ่น:ไปจริงดิ
ไต้ฝุ่น:นอนก็ได้ว่ะ
วันถัดมา
7.30น.
กรงรถของโรงเรียน
“ตอนเย็นวันนี้เเกเลิกค่ำมั้ย”
“ไม่รู้”
“งั้นฉันรอที่เดิม”
“ไม่ต้องรอก็ได้นะ ว่านี่กะว่าจะให้พี่เกื้อหนุนติววิชาคณิตให้”
“งั้นฉันไปด้วย”
“จะไปทำไม”
“ก็จะไปหาเกื้อหนุนไง กะจะทำคะเเนนหรอ อย่าหวังเลยไอ้น้อง”
“ใครน้องมึง”
“เเรงนะ”
“ไม่เเรงหรอก หน้าด้านเเบบนี้ไม่น่าสะเทือน”
“ไอ้ตุลย์ อ้าวเฮ้ย ด่าเเล้วเดินหนีเเบบนี้ได้เลยหรอ ไอ้เวรเอ้ย”
หลังจากพี่ตุลย์เดินออกไปไต้ฝุ่นก็ยืนบ่นหัวเสียอยู่ตรงนั้น
“นี่ ตะโกนอะไรเสียงดังเนี่ย”
“เกื้อ โทษทีพอดีไอ้ตุลย์มันกวนตีนเราอ่ะ”
“ตุลย์นี่นะกวนตีน”
“ตัวดีเลยเเหละ”
“เอาจริงๆน้องตุลย์นี่น่ารักนะ”
“เเล้วเราไม่น่ารักหรอ”
“พอๆ ถ้าจะจีบก็พักก่อนเนาะ”
“โห่ ไรอ่า ไม่ใจอ่อนเลยหรอ”
“เเกจีบเรามา3ปีเเล้วนะฝุ่น ไม่เหนื่อยบ้างหรอ”
“ไม่นะ จีบยากยิ่งอยากจีบ”
“จะอวก เราว่าเเกมองหาคนใหม่ๆไว้บ้างเถอะ ถ้าเราเปิดตัวเเฟนขึ้นมาจะได้หาคนไว้ดามใจ”
“ไม่เอาอ่ะ เพราะยังไง เเกก็ต้องเป็นเเฟนเรา”
“มั่นหน้าเนาะ”
“เเล้วสเปกเเกเป็นเเบบไหนอ่ะ”
“สเปกเราหรอ ก็คงจะนิสัยดี เรียนเก่ง อยู่ด้วยเเล้วสบายใจ เข้าใจเรา อะไรเเบบนี้มั้ง”
“ตรงกับเราทุกอย่างเลย”
“ฝุ่นเราซีเรียส เราไม่อยากให้เเกเสียเวลา”
“เกื้อ เราชอบเเกจริงๆนะ เราขอโอกาสจีบเเกเเบบจริงจังเลยได้มั้ย”
“เเกเอาจริงดิ เเล้วถ้าเกิดเเกจีบเราเเล้วทุกท้ายมันไม่ใช่ เเกจะทำยังไง”
“ถัาสุดท้ายเเล้วมันไม่ใช่ เราจะยอมเเพ้เเละเเป็นเพื่อนเเกเหมือนเดิม”
“งั้นก็โอเค เราให้เเกจีบ”
“จริงหรอ”
“อือ”
“งั้นมาเดี๋ยวเราช่วยถือ”
“คุยตั้งนานพึ่งมาช่วย”
“เราไปหน้าเสาธงกันดีกว่า”
“อือ”
วันนี้หน้าเสาธงตอนเช้ามีกิจกรรมโชว์จากวงโคเวอร์เเดนซ์มาโชว์ให้พวกเราดู ฉันเเละเพื่อนก็นั่งดูอย่างสนใจ
“ตุลย์ๆ”
“ว่าไงไอริน”
“พี่ซิมถือกล้องถ่ายรูป เเกว่าพี่ซิมเป็นพี่รหัสเราป่ะ”
“อาจจะเป็นไปได้นะ”
“งั้นตอนเที่ยงวันนี้เราไปหาพี่ซิมกัน”
“โอเค”
ฉันมองไปทางพี่ซิมเเละใช่ พี่ซิมถือกล้องถ่ายรูปเเละถ่ายการเเสดงที่กำลังโชว์อยู่ ก่อนที่จะเดินมาถ่ายเเถวรับรางวัล ตอนนี้ฉันมั้นใจ100%เลย ว่าพี่ซิมนี่เเหละเป็นพี่รหัสของฉัน
ตอนเที่ยงพวกเราเดินไปที่โรงอาหารโต๊ะเดิม ก่อนที่จะเห็นพี่ๆนั่งอยู่ ฉันเเละไอรินรีบเข้าไปหาพี่ซิม
“มีอะไรหรือป่าวน้องๆ”
“พี่ซิมเป็นพี่รหัสของผมกับไอรินใช่มั้ยครับ”
“ถ้าพี่เฉลยเเบบนี้มันก็ง่ายไปอะดิ”
“เเล้วพี่จะให้หนูทำอะไรดีคะ”
“ทำไรดีว่ะพวกเเก”
“เต้นมั้ย”
“ไม่เอาหนูอาย”
“เต้นนี่เเหละ เอาเพลงไก่ย่าง”
“โห่ พี่ซิม นี่มันในโรงอาหารเลยนะ”
“นั้นสิครับ ผมก็อายเป็นนะ”
“เอาเถอะน่ะ นู่นไงตรงนู่นเขายังทำเลย มันเป็นเรื่องปกติ”
“ก็ได้ครับ”
“เอาจริงดิตุลย์”
“น้องไอรินอายหรอคะ”
“ก็ต้องอายสิคะพี่เกื้อนี่มันในโรงอาหารนะ”
“งั้นเราก็คิดว่านี่เป็นวันกีฬาสีสิ จะได้ไม่อาย”
“ก็ได้ค่ะ”
ฉันเเละไอรินเริ่มเต้นเพลงไก่ย่างท่ามกลางความสนใจของผู้คนในโรงอาหาร ถามว่าอายมั้ย ขอตอบเลยนะนี่เป็นเรื่องที่น่าอายที่สุดในชีวิตที่ฉันเคยทำมาเลย หลังจากที่ฉันเเละเพื่อนสาวเต้นเสร็จ พี่ๆก็ตบมือเเละยิ้ม ส่วนฉันกับไอรินได้เเต่ยิ้มเขินๆ
“สรุปพี่ซิมใช่พี่รหัสพวกเรามั้ยครับ”
“อะๆ ในเมื่อน้องๆเต้นให้ดูเเล้ว พี่ก็จะเฉลย”
“พี่…”
ฉันเเละไอรินตั้งใจฟังคำตอบมากเเละลุ้นกันเหมือนวันออกผมสอบยังไงอย่างนั้น
“พี่…ไม่ใช่พี่รหัสของพวกน้องๆ”
“อ้าว เเล้วพี่จะให้หนูเต้นทำไมเนี่ย”
“มันเป็นกฎนิ ใครที่มั้นใจเเล้วผิดก็จะโดนลงโทษเเบบนี้เเหละ”
“เป็นไงล่ะเเกมั่นใจดีนัก”
“เเล้วเเกเจอเเล้วหรอเเพม”
“ของฉันเจอเเล้วจร้า ไปถามมาเมื่อเช้า”
“ของฉันก็เจอเเล้วพร้อมเเพมเลย”
“โห่ไรอ่ะ”
“เเล้วทำไมน้องๆถึงคิดว่าซิมเป็นพี่รหัสล่ะ”
“ก็พวกเราได้คำใบ้ว่าพี่เป็นคนธรรมดาที่ชอบถ่ายรูป เเล้วเมื่อเช้าพี่ซิมก็ถ่ายรูป ก็ต้องเป็นพี่ซิมสิพี่โมเน่”
“กล้องเมื่อเช้ามันไม่ใช่ของซิมหรอก เเต่มันเป็นของคนในสภา”
“เเสดงว่าพี่รหัสของพวกเราเป็นกลุ่มสภาหรอคะ”
“พวกพี่ให้คำใบได้เเค่นี้เเหละ”
“พี่เกื้อ ขอคำใบอีกได้มั้ยครับ”
“อืม ก็ได้ คนที่พวกน้องตามหาไม่ได้หายากขนาดนั้นหรอก สังเกตุดีๆเดี๋ยวก็เจอ”
“ไปหาข้าวกินได้เเล้วไป เดี๋ยวก็หมดเวลาพักก่อน”
“ค่ะ”
“ครับ”
หลังจากที่ได้คำตอบที่ผิดหวัง ฉันเเละเพื่อนๆก็ไปหาของกินมานั่งกินตามปกติ จนฉันมองไปเห็นกลุ่มของช่ายที่คุ้นเคย ตาหมอนั้นยิ้มเย้ยฉันก่อนที่จะยกมือถือขึ้นมาเเล้วหันคลิปเต้นฉันให้ดู บ้าจริงหมอนั้นเห็นด้วยหรอ จบกับภาพลักษณ์ของฉันที่สร้างมา วันนี้ตอนเย็นไต้ฝุ่นต้องล้อฉันเเน่เลย ไม่น่าเลยเรา
