ตุลย์เด็กหนุ่มเรียนดีที่สอบเข้ามาเรียนในโรงเรียนชื่อดังเเต่ดันมาเจอกันกับคู่อริที่อยู่ข้างบ้านอย่างไต้ฝุ่นเด็กหนุ่มตัวท็อปของโรงเรียนที่สาวๆ ต่างพากันกรี๊ดทั้งคู่มีปากเสียงกันมาตั้งเเต่เด็กๆ การวนมาเจอกันครั้งนี้เลยเป็นเรื่องอยากที่จะเข้ากันได้ เเต่ก็ดันมีเรื่องราวที่ทำให้ทั้งคู่ต้องวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง เรื่องราวของทั้งคู่จะเป็นยังไงต่อไปติดตามกันได้เลย
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,วัยว้าวุ่น,ตลก,รุ่นพี่ที่รัก,คู่กัด,Dear Senior the Series รุ่นพี่ที่รัก ตอนคู่กัด,ไต้ฝุ่นตุลย์,ภัทรธิดา,Cosmos112547 ,นิยายวาย,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
7
หมวก
หลังจากที่เเยกย้ายกับเพื่อนๆ ฉันก็เดินตรงไปยังห้องเรียนวิชาคณิตศาตร์เเละทำการกรอกใบสมัคร ฉันได้นั่งรอในห้องเพื่อรอครูผู้สอนเข้ามา ไม่นานนักครูสาวก็เดินเข้ามาในห้อง
“สวัสดีค่ะนักเรียน ครูชื่อพีรดานะคะ หรือจะเรียกว่าครูปิ่นก็ได้ ครูเป็นครูประจำชมรมนี้ค่ะ เดี๋ยวนักเรียนใหม่มาหยิบสมุดตรงนี้คนละเล่มนะคะ”
นักเรียนใหม่รวมถึงฉันเดินออกมาหยิบสมุดคนละเล่น เเละเดินกลับไปนั่งที่เดิม หลังจากนั้นครูก็เริ่มสอนเเละพาพวกเราทำกิจกรรมกันจนเวลาผ่านไปนาน เสียงกริ่งเลิกเรียนก็ดังขึ้น
“วันนี้พอเเค่นี้นะ สัปดาห์หน้าอย่าลืมทำงานที่ครูสั่งมาด้วยล่ะ”
“ครับครู”
“ค่ะครู”
“ตุลย์ เราขอไลน์เเกไว้หน่อยสิ”
“อือ ได้สินนท์”
“ขอบใจนะ เดี๋ยวเราทักหา”
“โอเค”
“งั้นเรากลับบ้านกัน”
“อือ ป่ะ”
นนท์เพื่อนใหม่ที่ฉันพึ่งรู้จักกันเมื่อกี้ นนท์เป็นคนที่เก่งคณิตมาก ตอบได้เเทบทุกข้อเลย นนท์อยู่4/2เเถมยังเป็นหัวหน้าห้องอีก นนท์เเละฉันคุยกันถูกคอมากเเล้วทั้งคู่สนิทกันได้ภายใน45นาที ฉันเเละนนท์เดินคุยกันออกมาจนถึงหน้าโรงเรียน ก่อนที่ฉันจะเห็นพี่ไต้ฝุ่นที่จอดรถรออยู่
“นนท์ นี่พี่เรา”
“สวัสดีครับพี่ไต้ฝุ่น”
“อือ”
“เอ้อ ตุลย์ เดี๋ยวเย็นนี้เราโทรหานะ รถเรามาเเล้วไปก่อนนะ สวัสดีครับพี่”
“บ้าย”
“อือ เเล้วเจอกันนนท์”
“ใครอ่ะ”
“ยุ่ง”
“ถามดีๆนะนี่ย เพื่อนใหม่หรอ”
“อือ พึ่งเจอกันที่ชมรม”
“ป่ะขึ้นรถ”
ฉันขึ้นรถตามปกติ ก่อนที่รถคันใหญ่จะขับออกไป เเต่ที่เเปลกคือทางนี้ไม่ใช่ทางกลับบ้าน
“จะไปไหน”
“เดี๋ยวก็รู้”
พี่ไต้ฝุ่นตอบกลับมาก่อนที่จะเลี่ยวรถเข้าซอยเเคบ ก่อนที่จะมาโผล่กลางชุมชนเล็กๆ ไม่นานนักรถคันใหญ่ก็มาหยุดหน้าร้านหมวกกันน็อค
“มาซื้อหมวกใหม่หรอ ใบนี้ก็ดูไม่เก่านิ”
“ลงมาได้ล่ะ”
“จะซื้อก็ลงไปคนเดียวดิ”
“มาเถอะน่ะ”
ไต้ฝุ่นลากฉันลงจากรถ ก่อนที่จะบังคับให้ฉันเดินเข้ามาในร้าน
“ลูกค้าหาหมวกเเบบไหนอยู่ครับ”
“เอาเเบบปิดหน้าครับไม่ต้องใหญ่มาก เอาที่พอดีกับหัวไอ้นี่”
“ห้ะ”
“ตกใจอะไร ก็พามาซื้อหมวกไง”
“ซื้อให้ฉันเนี่ยนะ”
“อือ ก็ใช่น่ะสิ”
“ไม่เอา”
“เอาไปเถอะ มาโรงเรียนทุกวันเเต่ไม่มีหมวก ถ้าเกิดรถล้มขึ้นมาจะไดป้องกันได้”
“ตอนนี้มีหมวกตัวนี้ครับ”
“เอาหูกระต่ายครับ”
“อันนี้ใช่มั้ยครับ”
“ใช่ครับ”
“เดี๋ยว หมวกฉันทำไมไม่ให้ฉันเลือกอ่ะ”
“ก็ฉันซื้อให้ ก็ต้องตามใจฉันสิ”
“ฉันรู้ เเต่หมวกหูกระต่ายสีชมพูเนี่ยนะ”
“อือ นี่เเหละเหมาะกันเเกที่สุดล่ะ”
“ทั้งหมด4,500บาทครับ”
“สเเกนจ่ายนะครับ”
“ด้านนี้เลยครับ”
“เดี๋ยวพี่ไต้ฝุ่น”
“ว่าไง”
“มันเเพงไปมั้ย”
“ยิ่งหมวกดี มันก็ยิ่งป้องกันได้ดี”
“เงินเข้าเเล้วครับ นี่ครับหมวก”
“ขอบคุณครับ”
พูดจบพี่ไต้ฝุ่นก็ถือหมวกใบใหญ่ ก่อนที่จะลากฉันออกมาจากร้าน ก่อนที่จะหยุดตรงหน้าฉันเเละหยิบหมวกที่พึ่งซื้อมาใส่ให้ฉัน
“พอดีเลย”
“เอาเงินคืนไปเลย มันเเพง”
“ไม่เอา ถือว่าเป็นหมวกประจำตำเเหน่งละกัน”
“ตำเเหน่งอะไร”
“เด็กเวรเเห่งปี”
“ไม่กวนตีนสักวันจะตายมั้ย”
“หยอก อืม ตำเเหน่งนี้ละกัน เด็กข้างบ้านเเห่งปี ป่ะขึ้นรถได้เเล้วจะได้รีบกลับบ้านกัน”
พี่ไต้ฝุ่นพูดก่อนที่จะใส่หมวกตัวเองเเละขึ้นรถ ฉันขึ้นรถตามเงียบๆ จะว่าไปเห็นปากหมาชอบหาเรื่องคนอื่นเเบบนี้หมอนี่ก็ใจดีเหมือนกันนะเนี่ย ไม่คิดว่าจะได้เห็นมุมนี้ ฉันได้เเต่ยิ้มออกมาอย่าไม่ทราบสาเหตุไม่นานนักเราทั้งคู่ก็ถึงบ้าน ก่อนที่เราจะเเยกย้ายกันเข้าบ้านไป
“อ้าวตุลย์ กลับมาเเล้วหรอลูก”
“กลับมาเเล้วครับเเม่”
“เเล้วนั้นถืออะไรมาด้วยล่ะ”
“อ่อ หมวกน่ะครับ พี่ไต้ฝุ่นให้มา”
“เเพงมั้ยนั้น เกรงใจเขาลูก”
“เเพงครับ เเต่พี่ไต้ฝุ่นยื่นยันว่าจะซื้อให้ ผมเลยขัดไม่ได้”
“งั้นก็ดูเเลของที่พี่เขาให้ดีๆล่ะ”
“ครับเเม่ งั้นผมขอเอาของไปเก็บก่อนนะครับ”
“โอเคจ้ะลูก เสร็จเเล้วรีบลงมานะ เเม่ใกล้จะทำอาหารเสร็จเเล้ว”
“ครับ”
ฉันยิ้มเเละเดินถือของขึ้นมาบนห้อง ก่อนที่จะวางหมวกใบใหม่ไว้ที่โต๊ะทำงาน ส่วนตัวฉันก็เดินมานั่งที่เตียงเเละมองไปที่หมวกใบนั้น
“พี่เป็นคนยังไงกันเเน่นะ ทำไมบ้างทีก็ดูร้าย บ้างทีก็ดี”
ก๊อกๆๆ
“ตุลย์ เเม่ทำอาหารเสร็จเเล้วนะลูก”
“ครับเเม่ เดี๋ยวตุลย์ตามลงไปนะครับ”
“โอเคจ้ะ”
ติ๊ง ติ๊ง
เเชทไอริน
ไอริน:ตุลย์
ไอริน:ฉันรู้เเล้ว ว่าใครเป็นพี่รหัสเรา
ตุลย์:ใครอ่ะ
ไอริน:พี่เกื้อหนุน
ตุลย์:ทำไมเเกคิดว่าเป็นพี่เกื้ออ่ะ
ไอรินส่งรูปภาพ
ไอริน:พี่เกื้อหนุนเป็นประธานชมรมถ่ายภาพ ในคำใบ้เขียนว่าคนธรรมดาที่ชอบถ่ายรูป คนธรรมดาเป็นคำหลอกไง
ตุลย์:พี่ๆบอกว่ากล้องที่พี่ซิมถือคือของคนในสภา เเล้วพี่เกื้อก็บอกว่าสังเกตุดีๆ
ไอริน:ใช่สิ กระเป๋าดินสอของพี่เกื้อมีที่ห้อยรูปกล้องด้วย
ตุลย์:เเล้วเเกมั่นใจใช่มั้ย
ไอริน:มั่นใจสิ เพราะตอนนี้พี่เกื้อบอกฉันเเล้วว่าใช่
ตุลย์:งั้นก็ดีเลย พรุ่งนี้จะได้ไม่โดนทำโทษ
ไอริน:งั้นเเค่นี้ก่อนนะตุลย์ พี่เกื้อโทรมา
ตุลย์:โอเค บ้าย
ฉันวางโทรศัพท์ ก่อนที่จะเดินลงมาข้างล่างเเละกินข้าวตามปกติ
“ไปเรียนเป็นไงบ้าง”
“ก็ดีครับ ที่โรงเรียนก็สอนดี”
“เเล้วเพื่อนๆล่ะ”
“เพื่อนๆก็มีครับ วันนี้ผมได้เพื่อนใหม่ด้วยเเหละ เเต่ว่าอยู่คนละห้อง”
“เเล้วไปรู้จักกันได้ยังไงล่ะลูก”
“พอดีเราเรียนชมรมคณิตเหมือนกันน่ะครับพ่อ”
“อ่อ งั้นวันหลังก็พาเพื่อนๆมาเล่นบ้านเราสิลูก”
“ได้เลยครับพ่อ”
“เเล้วนี่พี่ไต้ฝุ่นเขาอยู่ชมรมอะไรลูก”
“พี่ฝุ่นอยู่ชมรมบาสครับ”
“เราก็หัดเล่นกีฬา ทำกิจกรรมบ้างนะลูก จะได้ไม่เรียนเยอะจนเกินไป”
“ครับพ่อ ผมก็มีเล่นบาสอยู่บ้างครับ เเต่ก็ไม่ได้เล่นหนักเหมือนเมื่อก่อน”
“ดีเเล้วลูก อย่าหักโหมมาก รวมถึงการเรียนด้วย”
“เรื่องการเรียนผมก็ต้องเต็มที่เหมือนเดิมครับเเเม่ ผมดูประกาศของเพจโรงเรียน เดี๋ยวปลายปีจะมีการสอบคัดเลือกนักเรียนไปเเลกเปลื่ยนที่ออสเตรเลีย ผมว่าจะลองสมัครสอบดูครับ”
“ทำไมถึงอยากไปเเลกเปลื่ยนล่ะ”
“ผมอยากหาประสบการน่ะครับ เเล้วอีกอย่าง ถ้าไปด้วยทุนเเลกเปลื่ยนมันจะไม่เสียค่าใช้จ่ายเพิ่ม เพราะเขามีหอพักเเล้วก็สวัสดิการนักเรียน เเต่ถ้ารอจบม.6เเเล้วไปเรียนต่อป.ตรีที่นู่นก็น่าจะเสียหลายบาทเลยครับ”
“งั้นก็เอาตามที่ตุลย์คิดว่าดีเลยลูก เเม่ไม่ขัดอยู่เเล้ว เเต่ขออย่างเดียวอย่าหักโหมเกินไป”
“ได้เลยครับเเเม่”
“มากินข้าวกันเเม่ลูก เดี๋ยวข้าวจะเย็นซะก่อน”
“ครับ”
หลังจากที่เราพูดคุยเเละทานข้าวกันเสร็จ ฉันก็เดินไปเก็บจานเเละเดินขึ้นมาบนห้องก่อนที่จะนั่งลงบนโต๊ะ เเละหยิบโทรศัพท์มาเปิดเพลงเบาๆ ฉันหยิบการบ้านที่ครูสั่งขึ้นมาทำเปิดทำอย่างมีความสุข จนเวลาผ่านไปนานเเละฉันก็ทำการบ้านเสร็จเเล้ว ฉันปิดสมุด เเละจัดตารางเรียนก่อนที่จะเดินไปหยิบผ้าขนหนูเเละเดินเข้าห้องน้ำไป หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จตอนนี้ก็เป็นเวลา20:46น.เเล้ว
ติ๊ง ติ๊ง
“ใครทักมาเนี่ย ดึกเเล้วนะ”
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนที่จะดูชื่อ ฉันยิ้มออกมาโดยที่ไม่รู้ตัวเพราะชื่อที่ขึ้นมาก็คือชื่อของพี่ชายข้างบ้าน
เเชทไต้ฝุ่น
ไต้ฝุ่น:ทำไรอยู่
ไต้ฝุ่น:นอนหรือยัง
ตุลย์:กำลังจะนอน มีไร
ไต้ฝุ่น:อย่าพึ่งนอน คุยเป็นเพื่อนก่อน
ตุลย์:ไม่เอา จะนอนเล้ว
ไต้ฝุ่น:คุยเป็นเพื่อนก่อน
ตุลย์:ว่าไงไอ้หน้าหมา
ไต้ฝุ่น:ฉันเป็นพี่เเกนะ
ตุลย์:เอ้า ก็บอกให้คุยเป็นเพื่อน ก็นี่ไงจะเอาอะไรอีกไอ้สัส
ไต้ฝุ่น:ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ
ตุลย์:จะคุยไร ง่วงนอนเเล้วเนี่ย
ไต้ฝุ่น:ชอบมั้ย หมวกที่ซื้อให้
ตุลย์:ก็งั้นๆ
ไต้ฝุ่น:โห่ไรอ่า พี่จำได้ว่าตอนเด็กๆเเกชอบกระต่ายสีชมพูนิ
ตุลย์:นั้นมันตอนเด็กป่ะ ทีพี่ยังชอบชินจังได้เลย
ไต้ฝุ่น:ชินจังนารักดีออก ถ้ามีหมวกรูปชินจังพี่ก็ซื้อนะ
ตุลย์:จะเอารูปตูดชินจังมาไว้ที่หัวอะนะ
ไต้ฝุ่น:ก็น่ารักดีนิ
ตุลย์:จะนอนยังเนี่ย ง่วงเเล้ว
ไต้ฝุ่น:จะนอนเเล้วหรอ
ตุลย์:อือ
ไต้ฝุ่น:งั้นก็ ฝันดีนะ
ตุลย์:อือ
ไต้ฝุ่น:ไม่บอกกลับหน่อยหรอ
ตุลย์:อือ ฝันดี
ไต้ฝุ่น:บ้ายย
ตุลย์:อือ
หลังจากที่พิมพ์เสร็จฉันก็ยิ้มออกมา ก่อนที่จะมองไปที่
หมวกอย่างเอ็นดู
“ทำไมยังจำได้อีกนะ ไอ้พี่บ้า”
ฉันทิ้งตัวลงนอนที่เตียงอย่างมีความสุข เป็นความสุขที่บอกไม่ถูก มันเหมือนกับว่าหัวใจของฉันกลับมาเต็นรัวอีกครั้ง ฉันนอนพลิกไปพลิกมาบนเตียง ก่อนที่จะค่อยๆหลับตาเเละเคลิ้มหลับไป
ห้องไต้ฝุ่น
“ยังจำได้อีกหรอว่าพี่ชอบอะไร เเล้วนี่กูจะยิ้มทำไมเนี่ย พอๆฝุ่น หุบยิ้มไม่ได้เลย”
ไต้ฝุ่นยิ้มเเละพูดคนเดียวก่อนที่จะมองไปที่ตุ๊กตาบนเตียง เรียวขายาวก้าวเดินจากโต๊ะไปนอนที่เตียงก่อนที่จะหยิบตุ๊กตาขึ้นมาเเละกอดอย่างอบอุ่น
“ฝันดีนะไข่ตุ๋น”
ไต้ฝุ่นยิ้มออกมาก่อนที่จะกอดตุ๊กตาตัวเล็กเเละค่อยๆหลับตาลงไม่นานนักความเงียบก็เริ่มเข้ามาปกคลุมในห้องสีเหลี่ยมเเละมีเพียงเสียงลมหายใจที่ยังเคลื่อนไหวอยู่จนถึงเช้า
