ตุลย์เด็กหนุ่มเรียนดีที่สอบเข้ามาเรียนในโรงเรียนชื่อดังเเต่ดันมาเจอกันกับคู่อริที่อยู่ข้างบ้านอย่างไต้ฝุ่นเด็กหนุ่มตัวท็อปของโรงเรียนที่สาวๆ ต่างพากันกรี๊ดทั้งคู่มีปากเสียงกันมาตั้งเเต่เด็กๆ การวนมาเจอกันครั้งนี้เลยเป็นเรื่องอยากที่จะเข้ากันได้ เเต่ก็ดันมีเรื่องราวที่ทำให้ทั้งคู่ต้องวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง เรื่องราวของทั้งคู่จะเป็นยังไงต่อไปติดตามกันได้เลย
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,วัยว้าวุ่น,ตลก,รุ่นพี่ที่รัก,คู่กัด,Dear Senior the Series รุ่นพี่ที่รัก ตอนคู่กัด,ไต้ฝุ่นตุลย์,ภัทรธิดา,Cosmos112547 ,นิยายวาย,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
9
เป็นห่วง
“หยุดเดี๋ยวนี้นะเว้ย อย่าทำอะไรพี่ไต้ฝุ่นนะ”
“อย่ามายุ่งดีกว่าถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
“ตุลย์..ออกไป”
“พูดมาก”ชายหนุ่มพูดเเละใช้เท้าเเตะเข้าที่ท้องของไต้ฝุ่น
“โอ๊ย”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”
“สงสัยอยากมีคนร่วมวงว่ะ พวกมึงจับมันไว้”
“เห้ย ปล่อยนะ”
“อย่าทำอะไรน้องกูนะเว้ย”
“อ่อ นี่น้องมึงใช่มั้ย พวกมึงจัดการ”
ตอนนี้ฉันถูกจับตัวไว้ ก่อนที่ชายอีกคนจะเดินเข้ามาหาฉัน ฉันหลับตาเเน่นเพราะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้
ตุบ
“โอ๊ย ไอ้ไต้ฝุ่น มึงเจอกู”
พี่ไต้ฝุ่นลุกขึ้นมาก่อนที่จะเอาตัวมารับหมัดให้ฉัน ก่อนที่จะต่อยสวนกลับไปจนนักเรียนโรงเรียนอื่นล้มลง
“เห้ย อย่าทำอะไรเพื่อนกูนะเว้ย”
“พวกมันมาเเล้วหนี”
“ไอ้ฝุ่น เป็นไรมั้ยมึง”
“ตุลย์เป็นไงบ้าง”
“ไม่เป็นไร พี่นั้นเเหละเป็นไรมั้ย”
“พวกมันเป็นใครว่ะ”
“ไอ้ตี๋ โรงเรียนชายล้วน”
“ใช่คนที่เคยมีเรื่องกับไอ้วินป่ะ”
“อือ”
“เเล้วทำไมมันถึงได้บุกมาถึงโรงเรียนเลยว่ะ”
“สงสัยเเค้นเลยมาเอาคืน”
“เลือดออกเยอะเลย”
ฉันหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาก่อนที่จะเช็ดไปที่มุมปากของพี่ไต้ฝุ่นอย่างเป็นห่วง ตอนนี้ความคิดว้าวุ่นในหัวของฉันหายไป เหลือเเค่ความเป็นห่วง
“ขอบใจนะ”
“เเล้วพวกมึงยังไม่กลับหรอว่ะ”
“ก็ไอ้เอสมันลืมของกูเลยต้องพาเเม่งกลับมาเอา เเต่ดีนะที่ลืมวันนี้ ไม่งั้นมึงได้นอนเป็นผักเน่าเเน่”
“ตุลย์”
“ไอริน”
“พวกเเก ทำไมอยู่ในสภาพนั้นอ่ะ”
“มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะเกื้อ”
“งั้นไปทำเเผลร้านก่อนเถอะ”
พี่ซิมพูดก่อนที่จะพาพวกเราเดินตรงไปที่ร้านนมหน้าโรงเรียน
ร้านนม
“นี่ร้านพี่ซิมหรอคะ”
“ใช่ พี่เปิดกับพวกเกื้อหนุนอ่ะ”
“ถึงว่า ทำไมพี่เกื้อทำชานมอร่อย”
“หึม เราเคยกินชานมของเกื้อด้วยหรอ”
“ใช่ค่ะ”
“อะไรอ่ะเกื้อ ทำไมน้องได้กิน ทีพวกฉันขอให้ทำให้กินไม่เคยได้กิน”
“ก็น้องจะเป็นลม ฉันก็ต้องให้กินป่ะ”
“อ่ะนี่ อุปกรณ์ทำเเผล”
“เกื้อทำเเผลให้เพื่อนเราหน่อยสิ”
“เอางั้นหรอ”
“ไม่เป็นไรเกื้อเราทำเองได้”
“ถ้าไม่ได้ก็บอก ไม่ต้องมาทำเป็นเก่งหรอก เดี๋ยวเราทำให้ก็ได้”
“ไม่เป็นไรครับพี่เกื้อ เดี๋ยวผมทำให้เองครับ เเค่นี้ก็เกรงใจพวกพี่มากเเล้ว”
“เกรงใจอะไรกันตุลย์ เพื่อนกันทั้งนั้น”
“งั้นทำเเผลกันไปก่อน เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำมาให้”
“ขอบคุณครับ”
“เดี๋ยวพวกหนูไปช่วยค่ะ”
“โอเค”
หลังจากที่พี่เกื้อเเละเพื่อนของฉันเดินออกไป ฉันก็เริ่มทำเเผลให้พี่ไต้ฝุ่นอย่างเบามือ
“เจ็บมั้ย”
“ไม่เท่าไหร่”
“ดูซิเนี่ย ปากเเตกหมดเเล้ว”
“เป็นห่วงพี่หรอ”
“ก็ต้องเป็นห่วง…”
“อะไรนะ”
“ก็ถ้าเเกเป็นอะไรขึ้นมาฉันจะกลับบ้านยังไง”
“ปากเเข็งจัง”
“นี่เเหนะ”
“โอ๊ย เจ็บนะ”
“เจ็บก็ดี จะได้จำ”
“น้องตุลย์ พี่ฝากน้องดูเพื่อนพี่หน่อยนะ”
“ทำไมหรอครับ”
“เวลามันโดนต่อยมาเเล้วมันไม่ชอบทายา”
“ได้เลยครับพี่ต้าร์ เดี๋ยวตุลย์ดูเเลเองครับ”
“อะพวกเเก น้ำได้ล่ะ”
“ขอบใจนะเกื้อ”
“เเล้วนี้ไปทำอิท่าไหนถึงได้ไปมีเรื่องเนี่ย”
“ก็ฉันขับรถออกมารอตุลย์หน้าโรงเรียนปกติ เเล้วจู่ๆพวกไอ้ตี๋มันก็มาเเล้วก็เข้ามาต่อยฉันเลย”
“เเสดงว่าพวกเเกก็ต้องเคยมีเรื่องกับพวกนั้นมาเเล้วใช่มั้ย มันถึงได้ตามมาถึงโรงเรียน”
“เคยเเข่งบาสกันเเล้วมันมาหาเรื่องไอ้วิน เเต่ตอนนั้นก็คิดว่าจบกันเเล้ว ที่ไหนได้ตามมาถึงโรงเรียนเลย”
“ไม่เป็นไรมากก็ดีเเล้ว”
“ขอบใจนะเกื้อที่เป็นห่วง”
“กลัวตายก่อนสมหวังตั้งหากล่ะ”
“อย่าบอกนะว่าเเกใจอ่อนให้ฝุ่นมันเเล้วอ่ะ”
“บ้าหรอ”
“เสร็จล่ะ”
“ขอบใจนะ”
“อือ”
“มาตุลย์ เดี๋ยวขยะเดี๋ยวพี่เอาไปทิ้งให้”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวตุลย์เอาไปทิ้งให้ดีกว่า”
“พี่ว่าตอนนี้ตุลย์พาฝุ่นกลับก่อนเถอะ เเล้วก็อย่าลืมให้กินยาเเเก้อักเสพด้วยนะ”
“เอางั้นหรอครับ”
“เอาเเบบนั้นเเหละน้องตุลย์ พี่ฝากเพื่อนพี่ด้วยนะ”
“ครับ”
“ไป กลับได้เเล้วมึง”
“อือ ขอบคุณทุกคนมากนะ ขอโทษด้วยที่ทำให้เสียเวลา”
“รีบกลับไปเถอะ พรุ่งนี้เจอกัน”
“อือ งั้นเราไปก่อนนะ บ้าย”
“มาเดี๋ยวถือให้”
“อือ”
หลังจากนั้นฉันเเละพี่ไต้ฝุ่นก็เดินออกมาจากร้าน ก่อนที่จะเดินไปไปที่รถ
“ขับรถไหวมั้ย”
“ได้ดิ เเค่นี้เอง”
“เเล้วนี้น้าพิมพ์จะว่ามั้ย”
“ไม่”
“ไม่ว่า”
“ไม่เหลือ”
“อ้าว เเล้วทำไงทีนี้”
“งั้นก็ให้พี่ไปนอนบ้านเราดิ”
“จะบ้าหรอ”
“ทำไมอ่ะ ก็ถ้าเข้าบ้านพ่อเเม่ต้องว่าเเน่ๆเลย”
“เเล้วมันเกี่ยวอะไรกับนอนบ้านฉัน”
“ก็จะได้ให้เหตุผลว่าพรุ่งนี้มีไปเที่ยวไง”
“ไม่เอาอ่ะ กลับบ้านไปเลย”
“ชิ ก็ได้”
“ขึ้นรถได้ล่ะ”
“เอ้อ ตุลย์ วันนี้เกื้อดูเป็นห่วงฉันมั้ย”
“ก็มีบ้าง ทำไมอ่ะ”
“งั้นเเบบนี้ก็ใกล้จีบติดเเล้วดิ”
“อย่าหวังเลย อย่าลืมสิ ฉันก็จีบพี่เกื้ออยู่นะ อีกอย่างพี่เกื้อเป็นพี่รหัสฉันด้วย”
“งั้นมาดูกันว่าเกื้อจะเลือกใคร”
“ได้”
ทำไมฉันถึงรู้สึกหงุดหงิดเเบบนี้นะ ทำไมถึงไม่ชอบเวลาที่พี่ไต้ฝุ่นมองพี่เกื้อหนุน ทำไมเป็นเเบบนี้กัน ความคิดของฉันวนอยู่ในหัวเเบบนั้นเเต่ฉันก็ยังหาคำตอบไม่ได้เหมือนกัน
ไม่นานนักเราถึงคู่ก็มาถึงบ้าน ฉันดินลงมาจากรถเเบบไม่ได้ทักทาย ก่อนที่จะดินเข้าไปในบ้านอย่างเงียบๆ
“อ้าว ตุลย์ เดี๋ยวดิ”
“เป็นอะไรของเขาว่ะ”
ไต้ฝุ่นได้เเเต่ยิ้มกับการกระทำของคนน้อง ก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป
เเชทเกื้อหนุน
ไต้ฝุ่น:เกื้อ วันนี้ตุลย์ไม่คุยกับฉันเลย
เกื้อหนุน:อ้าว ทำไมล่ะ ตอนเย็นยังคุยกันปกติอยู่เลยนิ
ไต้ฝุ่น:ก็ฉันบอกตุลย์ว่าใกล้จะจีบเเกติดละ
เกื้อหนุน:น้องมันเข้าใจผิดหมดเเล้วมั้ง
ไต้ฝุ่น:พรุ่งนี้อ่ะ เเกเเกล้งทำเป็นอยู่ใกล้ๆฉันได้มั้ย
เกื้อหนุน:เอางั้นหรอ
ไต้ฝุ่น:ถ้าเเกยอมช่วย เดี๋ยวฉันจะหาทางให้เเกกับน้องไอรินขึ้นกระเช้ากันสองคน
เกื้อหนุน:ดิล พรุ่งนี้ให้ทำอะไรว่ามา
ไต้ฝุ่น:พรุ่งนี้เดี๋ยวตอนไปเล่นเครื่องเล่นเเกก็มาเดินเเถวๆเราเเล้วพอเข้าบ้านผีสิงเเกกับน้องไอรินก็เดินไปอีกทาง เเละก็ปล่อยให้ฉันกับตุลย์ไปอีกทาง จังหวะนั้นเเกก็พาน้องไปขึ้นกระเช้าเพราะหาเพื่อนไม่เจอ
เกื้อหนุน:เอาเเผนนี้เลยหรอ
ไต้ฝุ่น;เเผนนี้เเหละ
เกื้อหนุน:โอเคก็ได้
ไต้ฝุ่น:โอเค พรุ่งนี้เจอกัน
เกื้อหนุน:โอเค
ตอนนี้ฉันว้าวุ่นไปหมด จนไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ตอนที่เห็นพี่ไต้ฝุ่นเเกะโบว์ให้พี่เกื้อทำไมรู้สึกไม่ชอบเเปลกๆ เเต่ตอนที่พี่เขาโดนกระทืบ ทำไมฉันถึงอยากเข้าไปช่วย ทั้งๆที่ทุกทีฉันก็ไม่ได้เดือดร้อน เเล้วทำไมต้องโมโหตอนที่พี่เขาบอกว่ากำลังจะจีบพี่เกื้อติดด้วยนะ ด้วยความสงสัยฉันเลยเสิร์ชในเน็ตเพื่อหาคำตอบ
“เสิร์ชว่าอะไรดี อันนี้ละกัน ถ้าเรารู้สึกเหมือนไม่ชอบให้เขาไปอยู่ใกล้ใคร เราเป็นอะไร”
ฉันพิมพ์เสร็จก็กดค้นหา เเต่สิ่งที่น่าเเปลกใจคือมีเเต่อาาการของคนคลั่งรัก ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ ฉันเลยตัดสินใจกดเข้าไปในเว็บ7สัญญาณเตือนที่บอกว่าคุณกำลังตกหลุมรักเข้าให้เเล้ว
“1คุณดูเเลเอาใจใส่เข้าเป็นพิเศษ”
ตอนนี้ในหัวของฉันกลับคิดไปถึงเรื่องเมื่อตอนเย็น
(เกื้อทำเเผลให้เพื่อนเราหน่อยสิ)
(เอางั้นหรอ)
(ไม่เป็นไรเกื้อเราทำเองได้)
(ถ้าไม่ได้ก็บอก ไม่ต้องมาทำเป็นเก่งหรอก เดี๋ยวเราทำให้ก็ได้)
(ไม่เป็นไรครับพี่เกื้อ เดี๋ยวผมทำให้เองครับ เเค่นี้ก็เกรงใจพวกพี่มากเเล้ว)
“คงไม่ใช่หรอกมั้ง 2เเอบหึงหวงอยู่ในใจ ฉันไม่ได้หึงสะหน่อย เเค่อากาศร้อนเลยหงุดหงิด”
“3ประทับใจในสิ่งที่เขาทำให้เป็นพิเศษ”
(เอาเงินคืนไปเลย มันเเพง)
(ไม่เอา ถือว่าเป็นหมวกประจำตำเเหน่งละกัน)
(ตำเเหน่งอะไร)
(เด็กเวรเเห่งปี)
(ไม่กวนตีนสักวันจะตายมั้ย)
(หยอก อืม ตำเเหน่งนี้ละกัน เด็กข้างบ้านเเห่งปี ป่ะขึ้นรถได้เเล้วจะได้รีบกลับบ้านกัน)
“เห้ย บ้าน่ะ เราจะชอบไอ้พี่บ้านนั้นได้ไง ข้อต่อไป เวลาน้อยเเค่ไหนก็ยอมให้เขาเสมอ”
(เห็นป่ะ เกือบสายเลยเพราะพี่นั้นเเหละ มากินข้าวที่โรงอาหารโรงเรียนก็ได้ ไม่เห็นต้องขับรถไปถึงตลาดเลย)
(เอาเถอะ วันเเรกเขาไม่เคร่งอะไรขนาดนั้นหรอก)
“วันนั้นโดนบังคับตั้งหากล่ะ ข้อ5เเอบส่องโชเซียลมีเดียของเขา ดีนะไม่เคย”
(เเล้วเเกล่ะตุลย์)
(ไม่รู้ ยังไม่ได้เลือก ไม่วิทย์ก็คณิตมั้ง)
(เด็กเรียนเกินไปป่ะ)
(เเล้วไง ทีพี่ยังไปชมรมบาสได้เลย)
(รู้ได้ไงว่าพี่อยู่บาส)
(มีรูปติดบอร์ดชมรมบาส ถ้าไม่อยู่ในชมรมบาสพี่จะอยู่ชมรมว่ายน้ำหรือไง)
“เห้ย มันก็เเค่บังเอิญเท่านั้นเเหละ เหลืออีกตั้งสองข้อ 6เเอบส่องว่าเขามีเเฟนมั้ย”
“อันนี้ไม่เห็นต้องเเอบส่องเลย ใครๆก็รู้ว่าหมอนั้นยังไม่มีเเฟน ไม่งั้นจะตามจีบพี่เกื้อหรอ”
“ข้อต่อไปเลยเเล้วกันสุดท้ายล่ะ ไม่ว่าเวลาไหนก็คิดถึงเขาตลอด”
“นี่เราชอบพี่เขาจริงๆหรอเนี่ย ไม่ใช่ ไม่เอา ไม่ได้ชอบเว้ย ตุลย์ตั้งสติ เเกอาจจะกำลังเป็นไข้อยู่ กินยาเเล้วนอนซะ”
ฉันปิดโทรศัพท์ก่อนที่จะเดินไปหยิบยาพาราขึ้นมากินหลังจากนั้นฉันก็พาร่างของฉันลงไปนอนที่เตียงเเละฉันก็อดคิดถึงเรื่องของพี่ไต้ฝุ่นไม่ได้ เเต่ฉันก็ต้องพยายามข่มตาลงเเละหลับไป
