ตุลย์เด็กหนุ่มเรียนดีที่สอบเข้ามาเรียนในโรงเรียนชื่อดังเเต่ดันมาเจอกันกับคู่อริที่อยู่ข้างบ้านอย่างไต้ฝุ่นเด็กหนุ่มตัวท็อปของโรงเรียนที่สาวๆ ต่างพากันกรี๊ดทั้งคู่มีปากเสียงกันมาตั้งเเต่เด็กๆ การวนมาเจอกันครั้งนี้เลยเป็นเรื่องอยากที่จะเข้ากันได้ เเต่ก็ดันมีเรื่องราวที่ทำให้ทั้งคู่ต้องวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง เรื่องราวของทั้งคู่จะเป็นยังไงต่อไปติดตามกันได้เลย
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,วัยว้าวุ่น,ตลก,รุ่นพี่ที่รัก,คู่กัด,Dear Senior the Series รุ่นพี่ที่รัก ตอนคู่กัด,ไต้ฝุ่นตุลย์,ภัทรธิดา,Cosmos112547 ,นิยายวาย,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
10
บ้านผีสิง
เสียงคลื่นทะเลที่ดังขึ้นเเละลมที่พัดเข้ามาทำให้ฉันรู้สึกหวิวๆจนต้องเอาเเขนมาถูกันเพื่อหาความอบอุ่นให้ตัวเอง ข้างหน้าคือทะเลกว้างเเละมีดาวนับพันดวงเรียงร้อยอย่างสวยงามเต็มท้องฟ้า ฉันที่อยู่ในชุดนอนตัวบางสีขาวเเละกำลังเดินอยู่บนหาดทรายอย่างมีความสุขจนกระทั่ง
“วิ่งไปรอพี่อีกเเล้ววนะเด็กน้อย”
“พี่ฝุ่น”
“ใช่ค่ะ พี่เอง ทำไมถึงออกมาวิ่งเล่นคนเดียวคะ”
“ก็ผมอยากมาดูวิวนิ”
“คืนนี้พระจันทร์สวยเนาะ”
ฉันมองไปยังท้องฟ้ากว้าง น่าเเปลกใจนักเมื่อกี้ยังไม่มีดวงจันทร์สักดวง เเต่ตอนนี้กลับเห็นพระจันทร์ดวงใหญ่อยู่ตรงหน้า จู่ๆก็มีมืออุ่นเข้ามาจับมือฉันไว้
“ทำอะไรของพี่เนี่ย”
“พี่รักตุลย์นะ”
“ตุลย์ก็รักพี่ฝุ่นครับ”
ด้วยบรรยาการตอนนี้ที่มีลมพัดมาเบาๆกับวิวเเสงจันทร์ที่กระทบกับคลื่นของทะเล หน้าของพี่ไต้ฝุ่นก็เริ่มเข้ามาใกล้ๆฉัน ตอนนี้หัวใจของฉันมันเต็นเเรงจนเเทบจะออกมาจากอก ฉันค่อยๆหลับตาเเน่น ก่อนที่จะได้ยินเสียงลมหายใจที่ใกล้เข้ามาจนกระทั่ง
ตื้ดดดด ตื้ดดดด
ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นเมื่อเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ตอนนี้หน้าของฉันมันเเดงกร่ำเเละใจของฉันก็ยังเต้นรัวอยู่
“ฝันบ้าอะไรเนี่ย”
ฉันยกมือขึ้นมาจับปากของตัวเองเเละนึกถึงเรื่องในความฝัน
“เมื่อคืนฉันต้องกินยาพาราผิดขนาดเเน่นๆเลย ตั้งสติตุลย์”
ฉันบ่นกับตัวเอง ก่อนที่จะลุกขึ้นจากเตียงเเละเดินไปอาบน้ำเเต่งตัว
“อ้าว วันนี้เเต่งตัวจะไปไหนหรอลูก”
“วันนี้มีนัดกับรุ่นพี่ไปเที่ยวสวนสนุกครับ”
“โอเค งั้นรีบไปเถอะลูก”
“ครับ”
ฉันเดินออกมาจากบ้าน ก่อนที่จะเห็นพี่ไต้ฝุ่นยืนอยู่ วันนี้พี่เขาเซทผมเเละเเต่ตัวเท่ผิดปกติ เเค่ไปเที่ยวทำไมต้องเเต่งตัวดูดีขนาดนี้ด้วยเนี่ย ฉันได้เเต่นึกในใจ
“ไปหาอะไรกินก่อนมั้ย”
“ไม่เอาอ่ะ ไปที่นั้นเลยดีกว่าเเล้วค่อยไปหากินข้างหน้า”
“โอเค”
พูดจบพี่ไต้ฝุ่นขึ้นรถเเละยื่นหมวกให้ฉัน ฉันหยิบหมวกขึ้นมาใส่ ก่อนที่จะขึ้นรถ เเละไม่นานรถคันใหญ่ก็ได้ขับออกไป
เมื่อเราทั้งคู่มาถึงที่สวนสนุกตอนนี้พี่ๆเเละเพื่อนๆของฉันก็มาถึงกันพอดี
“นู่นไงมากันเเล้ว”
“ขอโทษที่ช้านะครับ”
“ไม่เป็นไรตุลย์ พวกพี่พึ่งมาถึง อีกอย่างสวนสนุกก็พึ่งเปิด”
“เเล้วนี้พวกเเกกินข้าวมากันหรือยัง”
“ยังเลย”
“งั้นเราไปหาอะไรกินก่อนมั้ย”
“ก็ดีเหมือนกัน ร้านด้านในตรงศูนย์อาหารก็อร่อยดีนะ”
“งั้นพวกเราเข้าไปกินด้านในกัน”
“ไปกันน้องๆ”
“เลทโก้วววว”
ฉันกับเพื่อนเเละพี่ๆพากันเดินมาที่ศูนย์อาหาร ก่อนที่พวกเราจะหาอะไรกินกัน
“พวกเเกอยากไปเล่นเครื่องเล่นไหนอ่ะ”
“ผมอยากไปเล่นไวกิ้งอะครับ”
“ฉันก็อยากไปเหมือนกันเหนือ พวกเเกล่ะ”
“กินเสร็จเเล้วฉันว่าเราไปหาถ่ายรูปในบ้านยักษ์ก่อนดีกว่า จะได้ย้อยด้วย”
“ไม่เอาอ่ะ ขืนไปช้าคนเล่นเต็มพอดี”
“งั้นเอางี้ เราเเยกกันไปเล่นเครื่องเล่นที่อยากไปก่อนเเล้วค่อยมานัดเจอกัน”
“ก็ดีนะ บางคนไม่ชอบเล่นเครื่องหวาดเสียว”
“เเกจะเล่นไรก่อนซิม”
“ฉันอยากเล่นเเกนเเคนย่อน”
“งั้นไปกับพวกฉันดิ พวกฉันว่าจะไปเล่นอยู่”
“เเล้วเเกอ่ะเกื้อ”
“ไม่รู้ดิ อาจจะไปบ้านยักษ์เเล้วก็ไปเล่นพวกบ้านผีสิงต่อ”
“งั้นเราไปด้วยดิ”
“ได้ดิ”
“งั้นพวกเราเเยกกันก็ได้นะ เดี๋ยวเเพม เหนือ ฉัน ไปเล่นไวกิ้ง ส่วนพวกเเกก็ไปเล่นเเกนเเคนย่อน สวนพวกเเก่ๆกับเด็กน้อยก็ไปบ้านยักษ์”
“เเกว่าใครเเก่โมเน่”
“ป่าว เเกคิดมากอะหนุน”
“ร้ายนักนะ”
“เเพม พี่ฝากดูเเลเพื่อนพี่ด้วยนะ มันกลัวความสูงอ่ะ”
“ได้เลยค่ะพี่เกื้อ เดี๋ยวหนูจะดูเเลพี่โมเน่ให้ดีเลย”
“เดี๋ยวพวกมึงไปกันเลยนะ กูไปกับน้องเหนือดีกว่า”
“ทำไมอ่ะต้าร์”
“พึ่งกินข้าวเสร็จ ไปเล่นเเกนเเคนย่อน กูกลัวออกมาเป็นโจ๊กว่ะ”
“เเล้วตุลย์ล่ะอยากไปไหน”
“ผมไปกันพี่เกื้อเเล้วก็ไอรินก็ได้ครับ”
“โอเค งั้นเราเเยกย้ายกันเลยมั้ย เเล้วสักบ่าย2ค่อยมาเจอกันที่นี้จะได้ไปเข้าเมืองหิมะกัน”
“โอเค ดิล งั้นเราเเยกย้ายกันเถอะ”
บ้านยักษ์
“ตุลย์มาทางนี้ดิ ใหญ่มากเลยอ่ะ”
“มาๆ เดี๋ยวพี่ถ่ายรูปให้”
“พี่ไต้ฝุ่นมาถ่ายด้วยกันสิคะ”
“เกื้อมาถ่ายด้วยกันดิ”
“อือ”
“ตรงนั้นมีไข่ทองคำด้วยอ่ะ ตุลย์พาพี่ไปดูหน่อยดิ”
“ไปคนเดียวดิ”
“ตุลย์ไปกับไต้ฝุ่นก็ได้นะ เดี๋ยวพี่จะถ่ายรูปไอรินส่งงานชมรมก่อน”
“งั้นก็ได้ครับ”
ฉันเดินตามพี่ไต้ฝุ่นไป ตอนนี้เราทั้งคู่เหมือนอยู่ในอาณาจักรของเรา เเถมยังมียักษ์ตัวใหญ่ที่นอนอยู่ตรงกลางห้องอีก
“ไปนั่งในไข่ดิ เดี๋ยวถายรูปให้”
“ไม่เอา ทำอะไรเป็นเด็กเป็นเล็กไปได้”
“น่านะ รูปเดียว”
“อือ ก็ได้”
“ได้ล่ะ คนอะไรตัวก็เล็กนิดเดียว”
“ตัวเองตัวใหญ่ตั้งหาก มาว่าคนอื่นตัวเล็ก”
“มาถ่ายรูปกันหน่อยดิ เรายังไม่เคยมีรูปคู่กันเลย”
“ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากมี”
“นะๆขอรูปเดียว”
“ก็ได้ๆ”
พี่ไต้ฝุ่นยิ้มเหมือนเด็ก ก่อนที่จะยื่นโทรศัพท์ออกไปเซลฟี่ ฉันยิ้มออกไปเเบบอ่อนๆ ทั้งที่ในใจของฉันมันเต้นเเรงมาก
“สองคนนั้นอ่ะ จะไปกันยัง”
“ครับ ไปกัน”
“บ้านผีสิงรอยู่”
“เป็นอะไรหรือป่าวฝุ่น ทำไมหน้าซีดอ่ะ”
“ป่าว”
“พี่ไต้ฝุ่นกลัวผีหรอคะ”
“ไม่ใช่ซะหน่อยน้องไอริน อย่างพี่นี่นะจะกลัวผี”
“งั้นเดี๋ยวจะรอดู”
“ไปกันเถอะ”
พวกเราทั้งสี่คนเดินมาถึงบ้านผีสิง ตอนนี้พี่เกื้อหนุนเเละไอรินดูตื่นเต้นมากผิดกับพี่ไต้ฝุ่นที่ดูเลิ่กลัก มองไปทางซ้ายทีขวาที เเต่ฉันก็ไม่ได้ถามมาก จนถึงคิวที่พวกเราจะต้องเข้าไปในบ้านผีสิง
“ว้าย”
“ไอรินเป็นอะไรหรือป่าว”
“หนูเเค่ตกใจตุ๊กเเกน่ะค่ะ”
“ขี้ตกใจเเบบนี้ งั้นมาอยู่กับพี่เลยเดี๋ยเป็นอะไรขึ้นมาจะยาก”
“โว๊ยยยย อะไรเกาะขา”
“พี่ฝุ่น นั้นมันเเค่ลม”
“ล..ลมหรอ”
“ไหนว่าไม่กลัวไงฝุ่น เกาะน้องตุลย์เป็นลูกลิงเลยนะ”
“ใครจะคิดว่าในนี้มันจะมืดขนาดนี้อ่ะ”
“งั้นเรารีบไปดีกว่าน้องไอริน พี่ดูทรงเเล้วตุลย์คงจะต้องพาไต้ฝุ่นออกไปให้ได้เเล้วเเหละ”
“ทำไมต้องเป็นผมล่ะพี่”
“ตุลย์นั้นเเหละเหมาะสุดเเล้ว”
“เราไปกันน้องไอริน”
พูดจบพี่เกื้อหนุนก็จับมือไอรินออกไป ส่วนฉันที่ยืนรอพี่ไต้ฝุ่นที่ตอนนี้ยังไม่กล้าลืมตาขึ้นมา
“ไปได้เเล้ว ในนี้ของปลอมทั้งนั้น”
“พาไปไหนก้าวขาไม่ออก”
“โอ๊ย ตัวโตยังกับควายกลัวผีเเค่นี้เนี่ยนะ”
“ไม่ต้องพูดเลย”
“ไปได้เเล้ว มานี้”
“อย่าพึ่งพี่ยังทำใจไม่ได้”
ฉันไม่รอคำตอบ ก่อนที่จะจับมือพี่ไต้ฝุ่นเเละเดินเข้าไปข้างใน บรรยากาศข้างในค่อนข้างเย็นเเละมีหุ่นตุ๊กตาเเต่งหน้าสยองๆ ฉันก็มองดูเเละมีบ้างที่ตกใจ เเต่ผิดกับชายร่างสูงข้างๆที่เอาเเต่หลับตาเเละร้องว่าอยากออกไปจากที่นี้ เอาจริงๆมันน่าเอ็นดูมากๆเลยนะ ไม่คิดว่าคนเเบบพี่ไต้ฝุ่นจะมีมุมเเบบนี้อยู่เหมือนกัน ฉันจับมือพี่ไต้ฝุ่นเดินออกมาจนถึงห้องๆนึ่งที่ดูไม่มีอะไร
“ลืมตาได้เเล้ว ตรงนี้ไม่มีผีเเล้ว”
“จริงนะ”
“อือ น่าจะใกล้ทางออกเเล้วเเหละ”
“ใจจะวาย”
“ไหนว่าไม่กลัวผีไง”
“พี่เเค่กลัวความมืดเฉยๆ”
“หราาา”
“ใช่สิ คนอยากพี่ไม่เคยกลัวอะไรทั้งนั้น”
“ถ้าไม่กลัวงั้นก็เดินนำดิ”
“ได้ พ..พี่ไม่กลัวหรอก”
“โอเค งั้นก็เดิน”
“อ..อืม”
ฉันได้เเต่ขำกับท่าทางของพี่ไต้ฝุ่นที่กำลังเดินก้าวไปสองก้าวเเละเดินถอยหลังมาสาม ฉันตัดสินใจเดินไปเเล้วผลักให้พี่ไต้ฝุ่นเดินออกไป จนกระทั่งผีตัวสุดท้ายได้โผล่ออกมา
“โว้ยยยยย”
พี่ไต้ฝุ่นร้องออกมาเสียงดังก่อนที่จะกระโดดกอดฉันเเน่น ตอนนี้ความกลัวของฉันที่พอมีอยู่บ้างได้หายไป เเต่กลับกลายเป็นหัวใจที่เต้นเเรงเเละหน้าของฉันที่เหมือนกำลังจะเเดงออกมา ฉันยืนนิ่อยู่สักพักก่อนที่จะยกมือขึ้นมากอดพี่ไต้ฝุ่นเบาๆ
“ไม่มีอะไรเเล้ว ใจเย็นๆ”
“พาพี่ออกไปหน่อย ไม่ไหวเเล้วจะเป็นลม”
“โอเค เดี๋ยวจะรีบพาออกไปเดี๋ยวนี้เเหละ”
ฉันส่ายหัวเบาๆก่อนที่จะพาพี่ไต้ฝุ่นเดินออกไปจากบ้านผีสิง จนกระทั่งเราทั่งคู่เดินออกมาจนถึงทางออก ซึ่งมีพี่เกื้อหนุนเเละไอรินรออยู่
“อ้าวฝุ่นไหงเป็นงั้นอ่ะ”
“ปากดีบอกว่าไม่กลัวก็งี้เเหละครับ สุดท้ายก็ขาอ่อน”
“ตุลย์ ฉันว่าเเกพาพี่ไต้ฝุ่นไปพักก่อนเถอะ หน้าซีดหมดเเล้ว”
“อือ”
“เอายาดมมั้ยฝุ่น”
“ไม่เป็นไรๆ เกื้อกับน้องไอรินไปเล่นเครื่องอื่นก่อนก็ได้ เเล้วค่อยไปเจอกัน”
“เอางั้นหรอ เรารอได้นะ”
“ใช่ค่ะ รอไปพร้อมกันก็ได้”
“ไม่เป็นไรหรอกไอริน เเกไปกับพี่เกื้อเลยก็ได้ ดูจากทรงเเล้วน่าจะพักอีกยาว”
“เอางั้นหรอ”
“อือ เเบบนั้นเเหละ พี่เกื้อครับผมฝากเพื่อนด้วยนะครับ”
“โอเค งั้นถ้ามีอะไรก็ทักบอกพี่ได้เลยนะตุลย์”
“โอเคครับ”
“งั้นเราไปนั่งกระเช้ากันน้องไอริน”
“ได้ค่ะพี่เกื้อ”
หลังจากที่ทั้งคู่เดินออกไป ฉันก็มานั่งข้างๆพี่ไต้ฝุ่น ตอนนี้หน้าของชายร่างสูงดูซีดผิดปกติ มันเชื่อได้มั้ยเนี่ย นี้หรออาการของคนไม่กลัวผี
“ไหวมั้ย”
“ไม่ไหว น่ากลัวเกิน”
“ทีตอนนั้นทำเป็นอวดดี”
“ใครจะคิดว่ามันน่ากลัวเเบบนี้อ่ะ”
“งั้นเดี๋ยวฉันไปซื้อนำให้”
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องไปหรอก เเค่นั่งพักก็น่าจะหายเเล้ว”
“อือ งั้นเอานี้ไปกินก่อน”
“วิตามินซีเด็ก”
“อือ กินไปเถอะ มันมีน้ำตาล หน้าจะได้หายซีด”
“ขอบคุณนะ”
“อือ พักเถอะ”
ตอนนี้ฉันได้เเต่นั่งมองพี่ไต้ฝุ่นที่กำลังนั่งมองทาง เเต่ในหัวของฉันกลับคิดถึงเเต่ตอนที่พี่ไต้ฝุ่นเข้ามากอดฉัน ความรู้สึกที่ไม่ทันได้ตั้งตัวเเละใจเต้นเเรง ฉันว่าฉันเริ่มมั่นใจเเล้วเเหละว่าความรู้สึกของฉันที่มีให้พี่ไต้ฝุ่น มันไม่เหมือนเดิมอีกเเล้ว ฉันว่า…ฉันชอบนายเข้าเเล้วนะพี่ไต้ฝุ่น
