ตุลย์เด็กหนุ่มเรียนดีที่สอบเข้ามาเรียนในโรงเรียนชื่อดังเเต่ดันมาเจอกันกับคู่อริที่อยู่ข้างบ้านอย่างไต้ฝุ่นเด็กหนุ่มตัวท็อปของโรงเรียนที่สาวๆ ต่างพากันกรี๊ดทั้งคู่มีปากเสียงกันมาตั้งเเต่เด็กๆ การวนมาเจอกันครั้งนี้เลยเป็นเรื่องอยากที่จะเข้ากันได้ เเต่ก็ดันมีเรื่องราวที่ทำให้ทั้งคู่ต้องวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง เรื่องราวของทั้งคู่จะเป็นยังไงต่อไปติดตามกันได้เลย
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,วัยว้าวุ่น,ตลก,รุ่นพี่ที่รัก,คู่กัด,Dear Senior the Series รุ่นพี่ที่รัก ตอนคู่กัด,ไต้ฝุ่นตุลย์,ภัทรธิดา,Cosmos112547 ,นิยายวาย,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
11
สวนสนุก
เราพักกันไม่นานฉันเเละพี่ไต้ฝุ่นก็เดินไปตรงกลางของสวนสนุกซึ่งเป็นจุดของสระน้ำเเละมีให้ปั่นเรือเป็ดให้ปั่น
“เราไปปั่นเรือเป็ดป่ะ”
“อยากปั่นหรอ”
“อือ”
“ไปเล่นด้วยก็ได้ เเต่เสร็จเเล้วพาไปเล่นรถไฟเหาะหน่อยดิ”
“ได้ดิ เครื่องเล่นเด็กๆ”
“โอเค งั้นไปเล่นรถไฟเหาะก่อนเนาะเเล้วค่อยไปปั่นเรือเป็ด”
“ก..ก็ได้”
“งั้นป่ะ”
ฉันที่อยากเล่นเครื่องหวาดเสียวบ้าง เลยช่วนพี่ไต้ฝุ่นไปเล่นเครื่องเล่นที่ฉันอยากจะเล่นบ้าง เราทั้งคู่เดินขึ้นมาบนเครื่องเล่นรถไฟเหาะ ก่อนที่ฉันจะเดินไปยังที่นั่งข้างหน้าสุด
“นั่งหน้าเลยหรอ”
“ตรงนี้เเหละ เขาบอกว่าข้างหน้าเนี่ยสนุกสุดล่ะ”
“อือ ก็ได้”
“ทำไมอ่ะ อย่าบอกว่านะกลัว อ่อนว่ะ”
“ว่าใครอ่อน เครื่องเเบบนี้เด็กๆเขาเล่นกัน”
“เดี๋ยวจะรอดู”
ไม่นานนักพี่พนักงานก็มาใส่เซฟตี้ให้เราทั้งคู่ ตอนนี้ฉันตื่นเต้นมมากที่จะได้เล่นรถไฟเหาะครั้งเเรกในชีวิตเเต่คนที่นั่งข้างๆฉันนี้สิ ที่ตอนนี้ดูเงียบผิดปกติ อาการเเบบนี้กลัวเเหงๆ
ตอนนี้เครื่องเล่นก็ได้เปิดทำงาน
“หุย สูงมากเลยอ่ะ มองเห็นวิวเยอะไปหมด”
“อ้าว หลับตาทำไมอ่ะ”
“ป..ป่าว เเค่ฝุ่นเข้าตา”
“มันเริ่มเเล้ว”
“โว้ยยยย”
“พอเเล้ววววว ไม่เอาเเล้วววว”
“โว๊ยยยย ช่วยด้วยยยย”
“พ่อจ๋าเเม่จ๋า ฝุ่นจะตายเเล้วววว”
เเละก็เป็นอย่างที่คิด พี่ไต้ฝุ่นร้องตั้งเเต่เครื่องหยุดตรงกลางก่อนที่จะหลับตาเเน่น เเละร้องออกมาไม่หยุด นี่น่ะหรอคนที่บอกว่าไม่กลัว ฉันที่สนุกกับการเล่นก็อดขำไม่ได้กับการกระทำของคนข้างๆที่ตอนนี้หลับตาเเละจับเบาะที่นั่งไว้เเน่นจนเห็นเส้นเลือดที่เเขน เครื่องเล่นนี้ให้เวลารอบล่ะ3-5นาที ไม่นานพวกเราก็มาถึง
“นะโมตะสะพะคะวะโต”
“พี่ฝุ่น เครื่องเล่นหยุดเเเล้ว”
“อะไรนะ”
“ไหนว่าไม่กลัวไง สวดมนต์ทำไม”
“เอ่อ..”
“ทีหลังอ่ะ ไม่ต้องทำเป็นเก่งทุกเรื่องหรอกนะไอ้พี่ไก่อ่อน”
“ไม่ต้องมาพูดเลย”
“ลงมาได้ล่ะ จะนั่งถึงเช้าเลยไง”
“เออๆ รู้เเเล้วน่ะ”
“ไปเล่นเครื่องไหนต่อดี”
“ไปปั่นเรือเป็ดไง”
“โอเคๆยอมๆ”
ฉันยิ้ม ก่อนที่จะพาพี่ไต้ฝุ่นเดินลงจากเครื่องเล่น ดีหน่อยที่พี่ไต้ฝุ่นไม่ได้กลัวถึงขั้นอาเจียน เเต่สีหน้าก็ซีดไม่ต่างอะไรกับบ้านผีสิงเลย
เราทั้งคู่เดินมาจนถึงเรือเป็ด ตอนนี้พี่ไต้ฝุ่นดูผ่อนคลายกว่าตอนอยู่บนรถไฟเหาะซะอีก
“ตุลย์ลงมาดิ”
“อือๆ”
ฉันเดินลงไปที่ท่าน้ำ ก่อนที่จะขึ้นเรือเป็ดไปกับพี่ไต้ฝุ่น เราทั้งคู่ปั่นมากันจนถึงน้ำพุตรงกลาง จะว่าที่นี้ก็สวยดีนะ
เเชะ
“เห้ย ทำอะไรของพี่เนี่ย”
“ก็ถ่ายรูปไง”
“ไม่เอา มันน่าเกลียด”
“น่าเกลียดยังไง น่ารักจะตาย”
“ไม่เอา”
“ขอถ่ายไว้รูปนึงดิ”
“พี่อยากถ่ายก็ถ่ายตัวเองดิ จะมาถ่ายผมทำไม”
“ก็อยากถ่ายด้วยอ่ะ”
“ไม่เอา ลบรูปผมเลยนะ”
“ไม่รู้ไม่ชี้”
“พี่ไต้ฝุ่น”
“ขอเเค่รูปเดียว”
“คนเเบบพี่เชื่อไม่ได้”
“ทำไมถึงไม่เชื่อพี่ล่ะ”
“คนอย่างพี่มันน่าเชื่อถือได้เเค่ไหนกันเชียว”
“ทำไมอ่ะ เราไม่ชอบพี่ขนาดนั้นเลยหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ คนอะไรชอบทำตัวเเปลกๆ ชอบเเกล้งคนอื่น สร้างเเเต่ความรำคานให้”
“ขนาดนั้นเลยหรอ”
“อือ”
จู่ๆพี่ไต้ฝุ่นก็เงียบไป นี่ฉันพูดอะไรผิดไปหรอ ความเงียบในเรือตอนนี้มันเริ่มทำให้ฉันอึกอัด
“เป็นอะไรหรือป่าว”
“พี่ว่าเรากลับขึ้นฝั่งกันเถอะ เพื่อนๆเราน่าจะรอเเล้ว”
“อือ ก็ได้”
พี่ไต้ฝุ่นตัดบท ก่อนที่จะปั่นเรือเข้าฝั่ง หลังจากที่เราทั้งคู่กลับมาถึง พี่ได้ฝุ่นก็ยิ้มเบาๆเเต่ไม่ได้พูดอะไร เเล้วก็เดินออกไป ฉันที่ได้เเต่สงสัยก็เดินตามไปอย่างห่างๆ
ไม่นานพวกเราก็มารวมกลุ่มกับพี่ๆเเละเพื่อนของฉัน พวกเราพากันเดินไปที่เมืองหิมะก่อนที่จะเข้าไป คนอื่นต่างตื่นเต้นเเละพูดคุยกันตามปกติ ผิดกับพี่ไต้ฝุ่นที่เอาเเต่เงียบเเละคุยกับเพื่อนอยู่ในมุมเล็กๆ
“ไปเล่นตรงนั้นกันตุลย์”
“อือ ไปสิ”
ฉันที่เเอบมองพี่ไต้ฝุ่นอยู่เเต่ก็ต้องยอมไปเล่นกันเพื่อนเพราะฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้เเปลกไป
“เป็นอะไรหรือป่าวฝุ่น ทำไมไม่ไปเล่นกับคนอื่นอ่ะ”
“เกื้อ เราว่าเราไม่มีหวังเเล้วล่ะ”
“ทำไมอ่ะ”
“น้องตุลย์ ไม่ได้ชอบเราหรอก”
“ทำไมคิดเเบบนั้นล่ะ”
“ตุลย์บอกว่าตุลย์ไม่ชอบฉัน”
“น้องอาจจะเเกล้งก็ได้”
“ฉันเเกล้งตุลย์ตั้งเเต่เด็ก มันอาจจะสะสมจนน้องเริ่มรำคานฉัน”
“อย่าคิดเเบบนั้นสิ”
“จริงๆนะเกื้อ เราว่าเราไม่อยากไปต่อเเล้วอ่ะ”
“เอางี้ เดี๋ยวเราช่วยเอง”
“เกื้อจะช่วยยังไง”
“ก็นี้ไง”
เกื้อหนุนหยิบกล้องโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปมือของไต้ฝุ่น
เเละโพสลงโซเซียล
“ทำอะไรอ่ะเกื้อ”
“ต่อไปเเกก็ทำมาเป็นจีบเราเหมือนเดิม เเละก็ไม่สนใจน้องมัน เดี๋ยวอาการหวงมันก็ออกมาเองเเหละ”
“มั่นใจขนาดนั้นเลยว่าเเผนจะได้ผล”
“มั่นใจสิ เราดูคนไม่ผิดหรอกนะ ตอนนี้น้องมันอาจจะเเค่ยังไม่รู้ตัวเอง เเต่เราว่าไม่นานหรอก”
“อือ โอเค”
“งั้นเริ่มตอนนี้เลย”
“ห้ะ”
“ไปเล่นกันฝุ่น”
เกื้อหนุนจับมือฝุ่นไปเล่นตรงกองหิมะ ทั้งคู่โยนหิมะใส่กันเหมือนเด็กน้อย เเละมันก็ทำให้ไต้ฝุ่นยิ้มเเละมีเสียงหัวเราะ
อีกฝั่งของเมืองหิมะก็มีตุลย์ที่มองมาทท่านสองคนนั้น
“จะว่าไปพี่เกื้อกับพี่ไต้ฝุ่นก็ดูเหมาะสมกันเนาะ เเกดูดิเล่นเหมือนเเฟนกันเลย”
“ไม่หรอก พี่เกื้อต้องคู่กับตุลย์ดิ”
“เเต่เราว่าที่เเพมพูดก็มันก็จริงนะ พวกพี่เขาดูเหมาะกันมากเลย คนนึงก็ประธานนักเรียน คนนึงก็ตัวท็อปเข้ากันสุดๆ”
“พวกเเก ฉันขอออกไปก่อนได้มั้ย”
“ทำไมล่ะตุลย์ ยังไม่หมดเวลาเลยนะ”
“คืออากาศข้างนอกมันร้อนเเล้วเข้ามามันเย็นเราเลยปวดหัวน่ะ”
“อ่อ งั้นเราไปด้วย”
“ไม่เป็นไร เราไปคนเดียวได้ ว่าจะไปเข้าห้องน้ำด้วยอ่ะ”
“โอเค งั้นถ้ามีอะไรก็ทักบอกได้เลยนะ”
“อือ”
เมื่อเห็นภาพที่พี่เกื้อเเละพี่ไต้ฝุ่นอยู่ด้วยกัน ฉันก็เริ่มรู้สึกเเปลกๆในใจ ทำไมกันนะ ฉันได้เเต่คิดในใจเเละเดินออกไปอย่างเงียบๆ
“อ้าว ไอริน ตุลย์ไปไหนล่ะ”
“เห็นว่าปวดหัวเลยขอออกไปรอข้างนอกน่ะค่ะ”
“อ่อ โอเคจ้ะ”
“เกื้องั้นเรา”
“อือ ไปเถอะ ถ้าน้องไม่ไหวเเกพากลับก่อนเลยก็ได้นะ”
“เอางั้นหรอ”
“อือ เเล้วก็อย่าลืมล่ะ”
“โอเค”
หลังจากที่ฉันเดินออกมาจากเมืองหิมะ ฉันก็ได้เดินไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา ก่อนที่จะเดินออกมาห้องน้ำ
ตุ๊บ
“ขอโทษครับ”
“ไม่เป็นไรครับ”
“อ้าวนนท์”
“ตุลย์ มาเที่ยวหรอ”
“อือ เราากับพี่ๆน่ะ”
“เเล้วนนท์มาคนเดียวหรอ”
“เราชวนเพื่อนมาอ่ะ เเต่พอดีเพื่อนติดธุระ เเต่เราซื้อบัตรมาเเล้วเลยเล่นคนเดียว”
“งั้นเราไปเป็นเพื่อนมั้ย”
“ได้ดิ”
“ต่อไปเราว่าจะไปขึ้นกระเช้าอ่ะ”
“ก็ดีนะ เรายังไม่ได้ขึ้นเลย”
“งั้นเราไปกัน ดีใจอ่ะ ไม่คิดว่าจะเจอตุลย์ที่นี้”
“เราก็เหมือนกัน”
“ป่ะ”
ฉันบังเอิญเดินมาเจอกับนนท์ที่มาเล่นคนเดียว ฉันเลยอาสาไปเล่นเป็นเพื่อน เพราะคิดว่าเพื่อนๆของฉันน่าจะอยู่ในเมืองหิมะกันอีกนาน
ระหว่างทางที่ฉันกับนนท์เดินมาก็มีร้านไอติมอยู่ นนท์เเละฉันเลยเเวะซื้อไอติม ก่อนจะเดินไปที่กระเช้า
“ตุลย์ ไอติมรสนั้นอร่อยยมั้ย”
“ก็อร่อยนะ ทำไมหรอ”
“ขอชิมหน่อยสิ”
“อือ เอาดิ เเต่จะชิมยังไงอ่ะ”
ฉันที่สงสัยก็ต้องตะลึง เมื่อนนท์เอาปากมาคาบไอติมที่อยู่ในมือของฉันเเละกิน
“หุ้ย อร่อยจัง”
“ทำตัวเป็นเด็กเลยนะ ปากเลอะหมดเเล้ว”
“ตรงนี้หรอ”
“มาเดี๋ยวเราเช็ดให้”
ฉันยิ้ม ก่อนที่จะเอากระดาษทิชชู่เช็ดไปที่ปากของนนท์เบาๆ
“ขอบคุณนะ”
“ป่ะ ถึงคิวเราขึ้นกระเช้าเเล้ว”
“ป่ะ”
ฉันเเละนนท์ขึ้นกระเช้าเเละพูดคุยกันปกติ บนกระเช้านี้ เราสามารถเห็นทุกอย่างในสวนสนุกได้เลยหรอเนี่ย
“ต่อไปเราไปเล่นเเกนเเคนย่อนกันมั้ย ฝั่งนั้นมีเครื่องเลนหวาดเสียวเยอะเลยนะ”
“โอเคไปสิ”
“เเล้วนี้วันนี้นนท์มายังไงอ่ะ”
“เราขับรถมา เเล้วตุลย์ล่ะ”
“เรามากับพี่อ่ะ”
“มาที่นี่บ่อยหรอ”
“ก็บ่อยนะ มาตั้งเเต่เด็กๆเลย”
“ดีจัง เราพึ่งเคยมาครั้งเเรกเอง”
“ตุลย์ งั้นเสร็จเเล้วเราไปกินเนื้อย่างกันมั้ย”
“เราขอดูก่อนได้มั้ย”
“อือ ได้สิ”
“มาถ่ายรูปกันตุลย์”
“โอเค”
นนท์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนที่จะกดถ่ายรูปคู่บนกระเช้าของเราทั้งคู่ ไม่นานนักกระเช้าก็มาถึงที่หมาย
“ป่ะ เดี๋ยวเราพาเที่ยวเอง”
“อือ ไปกัน”
ฉันเเละนนท์เดินเที่ยวกันสองคนอย่างสนุกสนานจนกระทั่งเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
ตื้ดดด ตื้ดดดด
“มีอะไรหรือป่าวตุลย์”
“พี่โทรมาอ่ะ เราขอรับโทรศัพท์เเปปนึงนะ”
“โอเค”
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนที่มองไปที่เบอร์ที่เมมไว้ว่าไต้ฝุ่น ฉันถอนหายใจก่อนที่จะรับโทรศัพท์
“ฮะโหล”
“ตุลย์ ตอนนี้อยู่ไหน”
“อยู่ในสวนสนุกนี่เเหละ มีไร”
“เพื่อนๆจะกลับกันเเล้ว มารวมตัวได้เเล้ว”
“บอกพวกนั้นได้เลยว่ากลับไปก่อน ไม่ต้องห่วง”
“เเล้วเมื่อไหร่จะกลับ”
“ตุลย์ เครื่องนั้นน่าเล่นอ่ะ”
“เเปปนะนนท์”
“อยู่กับนนท์หรอ”
“อือ ถ้านายจะกลับก็กลับไปเลย ไม่ต้องรอ”
“ไม่ได้ดิ มาด้วยกัน ก็ต้องกลับด้วยกัน”
“จะไปไหนก็ไปเถอะ ไปอยู่กับพี่เกื้อหนุนไป ไม่ต้องมายุ่งกันฉัน”
“ตุลย์ อย่างี้เง่าได้ป่ะ เป็นอะไร”
“เป็นอะไรก็เรื่องของฉัน เลิกยุ่งกับฉันได้เเล้วรำคาน”
ฉันพูดออกไปอย่างโมโห ก่อนที่จะกดวางสาย ตอนนี้ฉันหงุดหงอดที่พี่ไต้ฝุ่นสนิทกับพี่เกื้อเกินไป มันคือความรู้สึกอะไรก็ไม่รู้เเต่ฉันก็ไม่อยากจะคิดมากเเล้ว ฉันทำเป็นไม่สนใจเเละกดปิดเสียงโทรศัพท์ ก่อนที่จะเดินไปหานนท์ที่รออยู่ ฉันเเละนนท์เล่นเครื่องเล่นกันอยู่นานจนเครื่องเล่นจะปิด
“สวนสนุกจะปิดเเล้ว เรากลับกัน”
“อือ โอเค”
ฉันเเละนนท์เดินออกมาจนถึงหน้าประตูสวนสนุก ฉันก็ต้องตกใจเมื่อเห็นพี่ไต้ฝุ่นนั่งรออยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนหน้าทางเข้า
“เราไปกินเนื้อย่างกันต่อมั้ย พี่ตุลย์คงจะกลับเเล้วมั้ง”
“เอ่อ นนท์ พี่เราอยู่นู่นเเล้วอ่ะ”
“อ่อ งั้นเรากลับก่อนนะ”
“โอเค ขับรถดีๆนะ ถึงบ้านเเล้วบอกด้วย”
“โอเค เดี๋ยวถึงเเล้วเราทักบอกนะ”
“บ้ายย”
ฉันยิ้มให้นนท์ ก่อนที่จะเดินไปหาพี่ไต้ฝุ่นที่นั่งมองฉันอยู่
“เล่นเสร็จเเล้วหรอ”
“อือ”
“โอเค งั้นกลับกัน”
“เดี๋ยว”
“ว่าไง”
“ไม่ด่า ไม่ว่าอะไรเลยหรอ”
“ไม่เอาอ่ะ นี่ก็เย็นมากเเล้วรีบขึ้นรถเถอะ”
“อือ”
พี่ไต้ฝุ่นนิ่งเเละเดินไปที่รถ ส่วนฉันก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินตามไปอย่างห่างๆ หลังจากที่ขึ้นรถมาเเล้ว พี่ไต้ฝุ่นก็เเทบจะไม่พูดอะไรเลย จนกระทั่งมาถึงบ้าน
“ขอบคุณนะ”
“ตุลย์”
“ว่าไง”
“หมวกนั้นน่ะ เก็บไว้นะ เอาไว้ใช้ขับรถไปโรงเรียน”
พูดจบพี่ไต้ฝุ่นก็เดินเข้าบ้านไป โดยที่ปล่อยฉันงงอยู่คนเดียว
“อะไรของเขาว่ะ”
ฉันหยิบหมวก ก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป เเต่ก็น่าเเปลกใจเมื่อในบ้านของฉันมีรถคันใหม่มาจอดอยู่ในบ้าน ฉันพอจะเข้าใจความหมายของพี่ไต้ฝุ่นเเล้วเเหละ เเบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ออกห่างจากพี่ไต้ฝุ่นบ้าง มันอาจจะทำให้ฉันเลิกชอบพี่เขาบ้างก็ได้
