ตุลย์เด็กหนุ่มเรียนดีที่สอบเข้ามาเรียนในโรงเรียนชื่อดังเเต่ดันมาเจอกันกับคู่อริที่อยู่ข้างบ้านอย่างไต้ฝุ่นเด็กหนุ่มตัวท็อปของโรงเรียนที่สาวๆ ต่างพากันกรี๊ดทั้งคู่มีปากเสียงกันมาตั้งเเต่เด็กๆ การวนมาเจอกันครั้งนี้เลยเป็นเรื่องอยากที่จะเข้ากันได้ เเต่ก็ดันมีเรื่องราวที่ทำให้ทั้งคู่ต้องวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง เรื่องราวของทั้งคู่จะเป็นยังไงต่อไปติดตามกันได้เลย
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,วัยว้าวุ่น,ตลก,รุ่นพี่ที่รัก,คู่กัด,Dear Senior the Series รุ่นพี่ที่รัก ตอนคู่กัด,ไต้ฝุ่นตุลย์,ภัทรธิดา,Cosmos112547 ,นิยายวาย,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
12
เม่อ
เมื่อฉันเดินมาถึงในบ้านพ่อกับเเม่ก็นั่งรออยู่อย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
“อ้าว มาเเล้วหรอตุลย์”
“มาเเล้วครับ”
“เป็นไงบ้าง ชอบมั้ยรถคันใหม่”
“ก็ดีครับ”
“พ่อเห็นว่าเราไปโรงเรียนกับพี่ไต้ฝุ่นเขานานเเล้ว เลยออกรถให้ตุลย์ เวลาไปไหนมาไหนจะได้ไม่ต้องไปรบกวนพี่เขา”
“ก็ดีเหมือนกันครับ”
“งั้นมากินข้าวมา จะได้รีบขึ้นบ้าน”
“ครับ”
หลังจากที่ฉันนั่งกินข้าวเเละพูดคุยอวดรูปให้พ่อกับเเม่ได้ดู ฉันก็เก็บของตามปกติ ก่อนที่จะถือของเเละเดินขึ้นห้องไป
ฉันเดินไปที่หน้าต่าง เเต่น่าเเปลกเพราะวันนี้ห้องของพี่ไต้ฝุ่นถูกปิดม่านเเละมีเพียงเเสงไฟเเล็กๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นโครมไฟซึ่งปกติไม่เป็นเเบบนี้ ฉันมองไปที่หมวกที่พี่ไต้ฝุ่นซื้อให้ ก่อนที่จะมองมันดีๆ นี่มันเป็นสีที่ฉันชอบเเละรูปเเมวที่ฉันเคยชอบตอนเด็กๆ เเต่มันก็อาจจะเป็นเรื่องบังเอิญที่พี่เขาจะซื้อให้ ฉันสงสัยเเละกดเข้าไปดูในไอจีของพี่เขา ถ้าฉันกดเข้าไปดูหมอนั้นต้องรู้เเน่ว่าฉันเอบส่อง เเต่ฉันก็มีเเอคเคาว์ที่เคยติดตามพี่ไต้ฝุ่นไว้ ฉันเลยใช้เเอคเคาว์นั้นเเอบส่องเข้าไป
“วงวน”
“เพลงหรอ”
ฉันเสิร์ชเข้าไปในยูทูปในชื่อเพลงวงวนก่อนที่จะเปิดฟัง มันเป็นเพลงเศร้าอารมณ์อกหักเเละอยากจะตัดใจ หมอนั้นจะตัดใจจากพี่เกื้อหนุนเเล้วหรอ ปกติพี่ไต้ฝุ่น ไม่ใช่คนที่จะยอมเเพ้อะไรง่ายๆนี่น้า ฉันเลือนดูรูปต่างๆในเเอคเคาว์ของพี่ไต้ฝุ่น
“เอ๊ะนี่มัน ไข่ตุ๋นนิ”
ไข่ตุ๋น ตุ๊กตาตัวโปรดของฉันที่มันหายไปนานมากเเล้วตั้งเเต่ฉันยังเด็กๆ ทำไมมันมาอยู่ในโพสของพี่ไต้ฝุ่นได้ล่ะ
“ตุ๊กตาตัวน้อยที่มีเด็กลืมไว้”
ฉันเลือนกลับมา ก่อนที่จะเห็นว่ามีรูปขวดน้ำพลาสติกที่ดูคุ้นหน้าเเละต่อมาก็เป็นเเกงเขียงหวาน ทำไมรูปพวกกนี่มันเหมือนเกี่ยวข้องกับฉัน
“พี่ต้องการอะไรกันเเน่พี่ไต้ฝุ่น”
เช้าวันถัดมา ฉันตื่นลงมาเเต่เช้าเเละลงมาหาที่อ่านหนังสือตามปกติ เหมือนทุกวัน จนกระทั่งฉันเห็นพี่ไต้ฝุ่นที่ใส่หูฟังเเละนั่งเล่นกีต้าอย่างเงียบเสียงซึ่งมันผิดปกติมาก
“จะถามดีมั้ยนะ”
“ถามก็ได้ว่ะ”
ฉันตัดสินใจเดินไปใกล้ๆรั่วบ้านเเต่ไม่ทันได้พูดอะไร พี่
ไต้ฝุ่นก็ไม่อยู่ตรงนั้นเเล้ว จนกระทั่งเสียงของน้าพิมพ์ดังขึ้น
“ฝุ่น เกื้อหนุนโทรมาลูก”
“โอเคครับเเม่”
“ถึงเเล้วหรอเกื้อ โอเคเรากำลังไปนะ เเล้วเจอกัน”
พี่ไต้ฝุ่นยิ้มเเละรับโทรศัพท์ ก่อนที่จะวางหูลง
“เเม่ครับ ผมไปก่อนนะ”
“โอเคลูก ขับรถดีๆนะ ดูเเลลูกสะใภ้เเม่ดีๆนะ”
“ครับเเม่”
หลังจากนั้นพี่ไต้ฝุ่นก็เดินออกจากบ้านเเละขับรถออกไป
“จะไปไหนของเขานะ”
ฉันได้เเต่สงสัย ก่อนที่จะเดินกลับเข้าบ้านเเละนั่งอ่าน
หนังสือต่อ
“ทำไมวันนี้อ่านไม่รู้เรื่องเลยเนี่ย”
ฉันปิดหนังสืออย่างหงุดหงิด ก่อนที่จะเดินไปในบ้าน
พร้อมกับหยิบหูฟังขึ้นมาฟังเพลงใต้ต้นไม้ ก่อนที่ฉันจะหลับไป
ฉันสะดุ้งตื่นมาอีกทีก็เที่ยงกว่าๆเเล้ว ฉันมองไปที่รั้ว
บ้านข้างๆ ก่อนที่จะมองหารถของพี่ไต้ฝุ่นเเต่ก็ไม่เจอ
“ชั่งสิ เขาจะไปไหนมันก็เรื่องของเขาเราไม่เกี่ยว”
ฉันเก็บของเเละเดินเข้าบ้านไป วันนี้ฉันใช้เวลาไปกับการนอนเล่นเเละฟังเพลงซะส่วนใหญ่ ไม่นานเเสงเเดดที่ส่องมาก็เริ่มที่จะค่อยๆจางหายไปเหลือเพียงความมืดที่เข้ามาเเทนที่ฉันที่ทำธุระเรียบร้อยเเล้วก็เดินขึ้นห้อง ก่อนที่จะเดินไปดูที่หน้าต่าง วันนี้ห้องของพี่ไต้ฝุ่นเปิดไฟดวงใหญ่ เเต่ก็ไม่เปิดม่านเช่นเคย ฉันเดินไปจับตารางเรียน ก่อนที่จะเดินมานอนเพราะไม่อยากคิดมาก การที่ไม่มีพี่ไต้ฝุ่นมากวนมันก็ดีเเเล้วนิ เเต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามีอะไรขาดหายไปฉันไม่ชอบความรู้สึกเเบบนี้เลย
เช้าวันถัดมา วันนี้ก็ถึงเเล้วสินะ วันเเรกที่ฉันจะต้องขับรถไปเรียนเอง เมื่อเเต่งตัวเสร็จฉันก็รีบเดินลงมาจากบนบ้าน
“จะไปโรงเรียนเเล้วหรอลูก”
“ครับพ่อ”
“ขับรถดีๆนะตุลย์ อย่าขับเร็วมากล่ะ”
“ครับเเม่ ไม่ต้องห่วงนะครับ”
“รีบไปเถอะ”
“ครับผม สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับเเม่”
“จร้า”
ฉันเดินไปหยิบกุญเเจรถ ก่อนที่จะเดินออกมาจากบ้านเเละมองไปทางบ้านข้างๆ
“ไปเรียนเเล้วหรอ”
รถของพี่ไต้ฝุ่นไม่อยู่เเล้ว อาจจะเป็นไปได้ว่าพี่เขาไปโรงเรียนเเล้ว ฉันไม่คิดอะไรมากเเละขึ้นรถไปที่โรงเรียน เเต่ระหว่างทางไปฉันก็ได้เเต่นึกในใจว่าทำไมพี่ไต้ฝุ่นถึงได้เปลื่ยนไป เเต่อีกใจนึงก็เถียงกลับว่ามันก็ดีเเล้วพี่เขาจะไม่ต้อง
มาเเกล้งฉันอีก ความคิดที่วนอยู่ในหัวมันทำให้ฉันลืมสิ่งรอบข้างไปหมด เเละใช่ตอนนี้รถของฉันก็มาถึงโรงเรียนเเล้ว
“ถึงเร็วเหมือนกันนะเนี่ย”
ฉันขับรถเข้าไปจอดในโรงรถ ก่อนที่จะมองดูรอบๆ
เเละก็เห็นรถของพี่ไต้ฝุ่นอยู่ วันนี้มาโรงเรียนเช้านะ ฉันยิ้มเบาๆ ก่อนที่จะหยิบกระเป๋านักเรียนเเละเดินไปที่โรงอาหาร
“ตุลย์ ทางนี้”
“อ้าว พวกเเก”
“กินอะไรมายัง”
“ยังเลย”
“ทำไมวันนี้มาเช้าล่ะ ปกติเห็นมาเกือบเข้าเเถว”
“วันนี้เราเอารถมาเองน่ะเลยมาเร็ว”
“อ่อ งั้นไปหาอะไรกินกัน ฉันก็ยังไม่ได้กินเลย”
“โอเค”
ฉันเเละไอรินเดินไปหาอะไรกินกันเพื่อรอเข้าเเถว หลัง
จากที่เราทั้งคู่กินเสร็จเสียงกริ่งของโรงเรียนที่เป็นสัญญาณว่าถึงเวลาเข้าเเถวก็ดังขึ้น ฉันเเละเพื่อนๆก็เดินไปเข้าเเถวตามปกติ
“เอาละคะนักเรียน เดี๋ยวครูจะประกาศเรื่องงานกีฬาสีที่จะจัดขึ้นนะคะ ปีนี้เรามีทั้งหมด5สี ได้เเก่สีเเดง ฟ้า เหลือง เขียว เเละสีส้ม โดยที่ครูได้จับฉลากเเล้วว่านักเรียนห้องไหนได้สีอะไร ปีนี้นักเรียนห้อง/1ได้อยู่สีฟ้า ห้อง/2เหลือง /3สีเเดง /4สีส้ม /5สีเขียว /6สีฟ้า เเละ/7สีส้ม เดี๋ยวตอนเย็นจะมีการประชุมคณะสีเเละเลือกประธานสี วันนี้มีเรื่องเเจ้งให้ทราบเท่านี้ค่ะ”
“ปีนี้เราได้อยู่สีฟ้า เหมาะกับหน้าตามาก”
“ฟ้าครึ้มอะหรอ”
“ตุลย์ บางทีเเกก็กวนตีนเหมือนกันนะ”
“หยอกเล่นน่ะ”
“ปีนี้ฉันจะเป็นนักกีฬา ตุลย์เเกลงกับฉันนะ”
“ไม่เอาอ่ะ เเกลงคนเดียวเลยเหนือ”
“ไม่ได้ดิ ฉันไม่มีเพื่อนลง”
“ปีนี้ฉันจะลงวิ่ง”
“เเกไม่เป็นหลีดกับฉันหรอไอริน”
“ไม่เอาอะเเพม หลีดไม่ใช่ทาง ฉันเนี่ยเหมาะกับ
ความเร็วสุดล่ะ”
“ตุลย์ เเกลงเเข่งกับฉันเถอะนะ”
“อือ ก็ได้ๆ เเต่ฉันเล่นเป็นเเค่บาสนะ”
“โอเค งั้นลงเเค่บาส”
“ขึ้นห้องกันพวกเรา”
“ป่ะ”
หลังจากที่เข้าเเถวเสร็จฉันเเละเพื่อนๆก็เดินขึ้นไปบน
ห้องตามปก
“เอ้อ เมื่อเช้าอ่ะ ฉันเห็นพี่ไต้ฝุ่นกับพี่เกื้อซ้อนรถกันมาด้วยเเหละ”
“จริงดิ”
“อือ ฉันว่านะพี่เกื้อต้องเริ่มมีใจให้พี่ไต้ฝุ่นเเล้วเเน่ๆเลย”
“หรอ”
“เเกเป็นไรป่าวไอริน”
“ป่าว ฉันเเค่ง่วงอ่ะ เมื่อคืนนอนดึก”
“ทำไรมานอนดึก”
“หารูปอะดิ ไม่รู้ว่าจะส่งรูปไหนเข้าประกวด”
“เเกก็ลองให้พี่เกื้อช่วยหารูปดิ”
“ก็นั้นเเหละ เมื่อวานฉันไปถ่ายรูปกับพี่เกื้อมา เเล้วก็นั่งเลือกรูปกับพี่เกื้อทั้งคืนเลย พี่เกื้อก็น่าจะยังไม่นอนมั้งน่ะ”
“เมื่อวานเเกไปกับพี่เกื้อมาหรอ”
“ใช่”
“เเล้วเมื่อวานพี่เกื้อได้ออกไปไหนมั้ย เเบบอยู่ด้วยกันทั้งวันเลยหรอ”
“อือ อยู่ตั้งเเต่คืนวันเสาร์อ่ะ เมื่อเช้าก็มากับพี่เกื้อ”
“เเล้วทำไมเเกถึงได้ไปนอนบ้านพี่เกื้ออ่ะ”
“ก็หลังจากที่พวกเราไปเที่ยวกันเสร็จเเม่ฉันก็พาไปหาเพื่อนเเม่ เเล้วก็เจอพี่เกื้อ เเม่ฉันเลยฝากฉันไว้กับพี่เกื้อเเล้วท่านก็ไปเที่ยวกัน ฉันต้องอยู่กับพี่เกื้อจนถึงวันอาทิตย์เลย”
“เเม่เเกไปเที่ยวไหนอ่ะ ทำไมไปนานจัง”
“ญี่ปุ่น”
“ห้ะ ญี่ปุ่น”
“อือ ไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนรัก10ปีอะไรของเขาก็ไม่รู้”
“เเสดงว่าเมื่อเช้าที่พี่เกื้อมากับพี่ไต้ฝุ่นก็ไม่ใช่อย่างที่คิดอะดิ”
“อ่อ เมื่อเช้าพี่โมเน่กับพี่ซิมรถยางรั่วอ่ะ พี่เกื้อเลยให้พี่ไต้ฝุ่นพาไปหา”
“อ่อ เเบบนี้เอง”
“ครูมาเเล้วเรียนกัน”
“อือ”
เมื่อได้ยินความจริงจากปากของไอรินทำเอาฉันโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก เเต่ตอนนี้เรื่องที่คาใจก็คือพี่ไต้ฝุ่นหลบหน้าฉันอย่างผิดปกติ ฉันนั่งคิดเรื่องพี่ไต้ฝุ่นจนเรียนหนังสือไม่รู้เรื่อง วันนี้้ฉันเป็นอะไรของฉันเนี่ย ไม่ว่าจะเป็นวิชาที่ฉันชอบมากอย่างวิชาคณิตศาสตร์ฉันก็เเทบจะไม่เข้าใจเนื้อหาในวันนี้เลย
“เป็นอะไรหรือป่าวตุลย์ ทำไมดูเม่อๆ”
“ไม่รู้ดิ วันนี้รู้สึกสมองไม่เเล่นเลย”
“ไปหากาเเฟกินมั้ยล่ะ ที่ร้านน้ำ”
“ก็ดีนะ เเต่รอพักเที่ยงก่อนก็ได้”
“ตอนนี่คาบ4ครูไม่อยู่เราว่าง”
“คาบ4เเล้วหรอ”
“นี่เเกนั่งเม่อจนไม่รู้อะไรเลยหรอเนี่ย”
“ตุลย์ หนังสือเเกยังอยู่วิชาคณิตอยู่เลย เราเรียนคณิต
ตั้งเเต่คาบเเรกเเล้วนะ”
“ฉันว่าเเกรีบไปกินกาเเฟด่วนเลย ก่อนที่จะหนักไปมากกว่านี้”
“ดูท่าเเล้วหนักจริงว่ะ ปกติไม่เป็นเเบบนี้”
“งั้นไปกัน”
หลังจากที่เพื่อนๆของฉันเก็บของเสร็จ พวกเราก็เดิน
ลงมาจากอาคารก่อนที่จะเดินไปที่โรงอาหาร ฉันเเละทิศเหนือเดินไปที่ร้านน้ำ
“เอากาเเฟเเก้วขึ้นครับ”
“เอาโกโก้เเก้วนึงครับ”
“อ้าวพี่ไต้ฝุ่น พี่วิน สวัสดีครับ”
“สวัสดีครับ”
“หวัดดีน้องเหนือน้องตุลย์”
“วิชานี้ว่างเหมือนกันหรอพี่”
“ป่าว พวกพี่ไปเรียนพละมาเลยมากินน้ำก่อนขึ้นห้อง
เรียนอ่ะ”
“อ่อ พี่ต้าร์ล่ะพี่”
“ไปเอาของที่ห้องดนตรีอ่ะ มีอะไรหรือป่าว”
“พอดีผมมีโน้ตจะให้พี่ต้าร์ดูน่ะครับ”
“นู่นไงมาพอดีเลย”
“พี่ต้าร์พี่เอสสวัสดีครับ”
“สวัสดีน้องตุลย์ หวัดดีเหนือ”
“พี่ต้าร์ ผมได้เพลงมาเเล้วนะที่จะเล่นอ่ะ”
“เพลงอะไร”
“ครูบอกว่าให้เอาเพลงรักที่สนุก เก่าๆผมเลยเลือกเพลงคู่กัด”
“เอ้อ ดีเลยเพลงนี้ผ่าน เดี๋ยวพี่ไปคุยกับครูให้”
“ครับ”
“กาเเฟรอเเปปนึงนะลูก โกโก้ได้เเล้วจ้ะ”
“ขอบคุณครับ”
“งั้นพวกพี่ไปก่อนนะ เเล้วเจอกัน”
“ครับ”
“กาเเฟได้เล้วจ้ะ”
“ตุลย์”
“หนูลูก กาเฟได้เเล้วนะ”
“ตุลย์!!”
“ห้ะๆ ว่าไงอยู่ใกล้เเค่นี้เอง เเกจะตะโกนทำไม”
“ฉันเรียกเเล้วเเกได้ยินที่ไหน ป้าเขาก็เรียกอีกนิดคง
ต้องยื่นเเก้วใส่มือเเล้วมั้ง”
“อุ้ย ขอโทษครับ นี่ครับเงิน”
“วันนี้เม่อบ่อยนะ”
“นอนน้อยมั้ง”
“ป่ะ ไปกันเพื่อนรอเเล้ว”
“อือ”
หลังจากที่ได้น้ำเเล้วฉันก็เดินตามทิศเหนือเพื่อตรงไปหาเพื่อนๆที่นั่งรออยู่
“เอาไงดีเรา จะกินข้าวเลยมั้ย”
“ยังอ่ะ ฉันยังไม่หิวเลย”
“งั้นเรารอกินพร้อมพี่ๆเหมือนเดิมก็ได้”
“อือ ก็ดีเหมือนกัน”
“กินกาเเฟเเล้วดีขึ้นมั้ยตุลย์”
“ดีขึ้นนะ”
“ฉันว่าไม่อ่ะ ดีที่ไหน ยังเม่ออยู่เลย”
“ไปหาที่นั่งรอพี่ๆดีกว่า”
“ไปโต๊ะประจำมั้ยล่ะ”
“ได้นะ”
ฉันเเละเพื่อนๆเดินไปที่โต๊ะประจำ ก่อนที่จะนั่งลงไอรินเเละเเพมก็เอาเกมขึ้นมาเล่นส่วนทิศเหนือก็หยิบโน้ตมาซ้อม ฉันที่ไม่ค่อยมีกิจกรรมทำเท่าไหร่ก็ได้เเต่หมอบตัวลงบนโต๊ะ
“ปวดหัวหรือป่าวตุลย์”
“ป่าว เราเเค่อยากงีบน่ะ”
“โอเค งั้นมีอะไรก็บอกนะ”
“ได้เลย”
พูดจบฉันก็คว่ำหน้าลงบทโต๊ะเเละค่อยๆหลับตาลงไป ท่ามกลางเพื่อนๆที่ล้อมรอบอยู่
