ตุลย์เด็กหนุ่มเรียนดีที่สอบเข้ามาเรียนในโรงเรียนชื่อดังเเต่ดันมาเจอกันกับคู่อริที่อยู่ข้างบ้านอย่างไต้ฝุ่นเด็กหนุ่มตัวท็อปของโรงเรียนที่สาวๆ ต่างพากันกรี๊ดทั้งคู่มีปากเสียงกันมาตั้งเเต่เด็กๆ การวนมาเจอกันครั้งนี้เลยเป็นเรื่องอยากที่จะเข้ากันได้ เเต่ก็ดันมีเรื่องราวที่ทำให้ทั้งคู่ต้องวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง เรื่องราวของทั้งคู่จะเป็นยังไงต่อไปติดตามกันได้เลย
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,วัยว้าวุ่น,ตลก,รุ่นพี่ที่รัก,คู่กัด,Dear Senior the Series รุ่นพี่ที่รัก ตอนคู่กัด,ไต้ฝุ่นตุลย์,ภัทรธิดา,Cosmos112547 ,นิยายวาย,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
14
กีฬาสี
จะว่าไป20นาทีก็ผ่านไปไวมากจริงๆ ตอนนี้ทุกคนก็มานั่งที่เดิมเพื่อคุยเกี่ยวกับกีฬาสีปีนี้ สรุปผลออกมาสีฟ้าของเราจะทำเป็นทีมบลูเดวิล โดยที่จะให้คนเเต่งตัวเป็นปีศาจสีฟ้าเเละเเต่งเเสตนให้เป็นไฟนรกสีฟ้า มีภาพวาดของตัวละครที่ดูน่ากลัวๆหน่อย ฉันคิดว่าก็ดูดีเลย
“เอาล่ะ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเย็นเราจะมาทำเเสตนกันน้องๆคนไหนว่างก็มาช่วยทำได้นะ”
“ค่ะ”
“ครับ”
“งั้นวันนี้พี่ว่าน้องๆกลับบ้านดีกว่าใกล้จะหมดเวลาเเล้ว เอ้อ อีกอย่างน้องๆที่เป็นนักกีฬา เดี๋ยวพี่จะดึกเข้ากลุ่มเเละนัดมาซ้อมกีฬานะ สายรหัสของเรา/1จะต้องเก่งทั้งการเรียนเเละกิจกรรม เพราะพวกเราคือ/1 วันนี้น้องๆกลับกันได้จ้ะ”
เมื่อพี่มิ้นพูดจบนักเรียนทุกคนก็พากันเดินเเยกย้ายกันออกไป ส่วนฉันเเละเพื่อนๆก็เดินไปหาพี่ๆที่รวมตัวกันอยู่
“บาสหญิงขาดคนนึ่ง เเล้วก็เเบต”
“บอลล่ะ”
“ไม่ขาด”
“เเกลงบาสกับเเบตไหวมั้ยเกื้อ”
“ถ้าไม่ได้เเข่งวันเดียวกันก็ไหว”
“ในตารางเเข่งของผู้หญิง เเบตเเข่งวันจันทร์ วันอังคารเเข่งบอล วันพุธวอลเล่ วันพฤหัสเเข่งกีทา ส่วนบาสเเข่งวันศุกร์”
“งั้นเอาชื่อฉันลงก็ได้”
“ทำอะไรกันอยู่ครับพี่ๆ”
“ก็นักกีฬาหญิงอะดิ ขาดบาสกับเเบต ตอนนี้เกื้อมันเลยต้องลงเนี่ย”
“จะไหวหรอคะพี่เกื้อ ตั้งสองอันเลยนะคะ”
“ของผู้หญิงเเข่งเเบตวันจันทร์น่ะ บาสวันศุกร์ น่าจะมีเวลาพักอยู่”
“เเล้วของผู้ชายละครับ”
“ของผู้ชายก็คล้ายๆนะ เเต่ว่าบาสเเข่งวันพุธส่วนวอลเลเเข่งวันศุกร์ สลับกันสองวันเพราะกรรมการคนเดียวกัน”
“เเล้วนี้น้องๆจะมาช่วยพวกพี่ทำเเสตนมั้ยเนี่ย”
“ก็ต้องมาช่วยสิครับพี่”
“ดีมาก”
“เอ้อ ว่าเเต่สองคนนี้ลงบาส เเล้วเราล่ะสาวๆลงเเข่งอะไรปีนี้”
“หนูลงวิ่งค่ะ สวนเเพมนะ ไมม่ลงอะไรเลย”
“กีฬาไม่ใช่ทางเลยนะเอาจริงๆ เเต่ถ้าให้ช่วยวาดรูปเเสตนอ่ะพอได้อยู่ค่ะ”
“งั้นก็ดีเลย พี่จะให้น้องเเพมมาช่วยโมเน่วาดรูป”
“ห้ะ ฉันเนี่ยนะวาดรูป”
“ก็เเกเป็นคนที่ทำกราฟฟิกดี เเกก็ต้องหารูปให้น้องเเพมป่ะ ฉันมีความสามารถด้านนั้นที่ไหน”
“เเกนั้นเเหละโมเน่ เเค่นี้งานไอ้เกื้อมันก็เยอะอยู่ล่ะ ไหนจะเป็นประธานนักเรียนประธานสี เเล้วนี้ยังต้องลงเเข่งกีฬาอีกตั้งสองอย่างอีก”
“อือ ฉันช่วยทำก็ได้ เเต่เเกอย่าหักโหมเยอะนะเว้ย ไหนจะเรื่องสอบไปออสเตรเลียอีกอ่ะ”
“พี่เกื้อหนุนจะสอบไปออสเตรเลียหรอคะ”
“พอดีมีทุนการศึกษาน่ะ ไปเเลกเปลื่ยนที่ออสเตรเลียเเล้วทุนนี้เขาต้องสอบไป”
“เเล้วเเบบนี้มันต้องไปกี่เดือนอ่ะครับ”
“มันมี3เดือนช่วงซัมเมอร์ เเล้วก็มีเเลกเปลื่ยน1ปีอ่ะ”
“เเล้วพี่เกื้อจะไปกี่ปีครับ”
“พี่ยังไม่รู้เลยอ่ะ พี่ว่าพี่น่าจะดูก่อน อาจจะปีนึง”
“ถ้างั้นพี่ก็จะกลับมาช่วยม.6เทอม2เลยสิครับ”
“อาจจะเป็นไปได้ เเต่ก็ไม่เเน่หรอก พี่อาจจะไปเเค่3เดือนก็ได้”
“มันมีทุนของม.4ด้วยนะ ถ้าน้องๆสนใจก็ไปขอใบสมัครได้นะ”
“โอเคครับ”
“งั้นตอนนี้กลับกันเถอะ เดี๋ยวจะพากันกลับค่ำ”
“ครับ”
“ป่ะ ไอริน กลับบ้านกัน”
“ค่ะ”
หลังจากที่รุ่นพี่สาวเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนสาวตัวน้อยของฉัน รุ่นพี่ที่เหลือก็พากันทะยอยเดินออกไป รวมถึงฉันเเละเพื่อนอีกสองคน
ฉันเดินมาที่รถก่อนที่จะมองไปรอบๆเเละสั่งเกตุรถคันที่ยังเหลืออยู่ในกรง หนึ่งในนั้นก็มีรถของรุ่นพี่ข้างบ้าน ไม่รู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่ ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนรถเพื่อรอรุ่นพี่ชายทั้งๆที่ฉันไม่ต้องทำมันก็ได้ เเต่ก็นั้นเเหละยิ่งความคิดของฉันอยากจะไปเท่าไหร่ เเต่หัวใจดันสั่งการสมองให้ร่างกายไม่ยอมขยับจนกระทั่งร่างของชายหนุ่มที่คุ้นเคยเดินเข้ามา
“กูไปล่ะ”
“เออๆ เจอกันพรุ่งนี้มึง”
“ครับท่านประธาน”
“เดี๋ยวโดนไอ้วิน”
“ไปล่ะๆ ขับรถดีๆมึง”
“เคๆ เจอกันๆ”
หลังจากร่ำลากับเพื่อนเสร็จชายหนุ่มร่างสูงก็เดินเข้ามาในกรงรถ เเละสบตากับรุ่นน้องข้างบ้าน
“ยังไม่กลับอีกหรอ”
“อือ กำลังจะกลับ เเล้วพี่อ่ะ”
“พี่พึ่งประชุมสีเสร็จน่ะ”
“อือ งั้นไปก่อนนะ”
“เดี๋ยวตุลย์”
“มีอะไร”
“ไปกินเนื้อย่างกันป่ะ”
“วันนี้เนี่ยนะ”
“อือ”
“ไม่เอาอ่ะ เอาไว้กินหลังเเข่งกีฬาเสร็จเเล้วกัน”
“ทำไมต้องหลังเเข่งเสร็จล่ะ”
“ก็...เพราะพี่จะเเพ้เเล้วก็มาร้องไห้กับฉันไง”
“ฉันไม่มีทางเเพ้หลอก”
“จะรอดูก็เเล้วกัน”
“ถ้าพี่เเข่งบาสชนะ เเกต้องเลี้ยงเนื้อย่างพี่”
“ได้ เเต่ว่าถ้าพี่เเพ้ พี่ต้องไปเข้าบ้านผีสิงคนเดียว”
“ได้ไงอ่ะ ถ้าพี่เเพ้ก็ให้พี่เลี้ยงเนื้อย่างดิเเฟร์ๆ”
“อ่าๆ ก็ได้ งั้นพี่ก็ชนะผมให้ได้ละกัน”
“เตรียมเงินไว้เลย”
รอยยิ้มที่ท้าทายจบลง ต่างคนต่างขึ้นรถเเละขับตามกันออกไปโดยที่ชายหนุ่มรุ่นพี่ขับรถตามอยู่ข้างหลังอย่างไม่ห่างมากนัก
ช่วงเย็นวันถัดไป ฉันเเละเพื่อนๆต่างพากันเดินมาที่สนามกีฬาเพื่อช่วยพี่ๆในคณะสีจัดเตรียมเเสตน
“อ้าวน้องๆมากันพอดีเลย เดี๋ยวพี่จะให้พวกเราช่วยกันระบายสีภาพหน่อยนะ”
“โอเคครับ/โอเคค่ะ”เสียงตอบรับของน้องๆทั้งสี่คนกล่าวตอบ หลังจากสิ้นเสียงรุ่นพี่สาวก็ยื่นถังเเละเเปรงทาสีส่งให้พวกเรา วันนี้ที่สนามสองผู้คนมากมายก็ต่างพากันมาซ้อมหลีดเเละซ้อมเชียร์ เเต่ก็ยังมีนักเรียนบางส่วนที่จัดเตรียมสถานที่เเละเเสตนเช่นพวกฉัน
“อันนี้ติดไว้ตรงนี้เลยมั้ย”
“อือ โอเคตรงนั้นเเหละ”
เสียงสั่งการของประธานสีดังขึ้นก่อนที่พี่ซิมชายหนุ่มคนเดียวของกลุ่มจะปีนขึ้นไปติดกระดาษบนเเสตน
“เกื้อ อะเราเอามาให้”
“ขอบใจมากนะฝุ่น ขอโทษทีที่ต้องรบกวน เราหานานมากเเต่ไม่มีเลย”
“ไม่มีปัญหา ถ้าเกื้ออยากได้อะไรอีกบอกเราได้เลยนะ พอดีร้านเพื่อนพ่อเราเอง”
“ขอบใจมากนะฝุ่น ถ้ามีอะไรที่เราช่วยได้ ก็บอกเราเลยนะ”
“โอเค งั้นเดี๋ยวเรากลับสีก่อนนะ”
“อือ”
ฉันมองไปทางพี่ไต้ฝุ่นที่เดินถือผ้าสีฟ้ามาให้พี่เกื้อหนุน ทำไมต้องยิ้มให้กันขนาดนั้นด้วยนะ เเต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะต้องเดือดร้อนนิ เเต่ก็นั้นเเหละไม่รู้ทำไมฉันถึงได้หงุดหงิดเเบบนี้
“ตุลย์ ของสีหน่อย”
“ตุลย์”
“ตุลย์!!”
“ห้ะๆ มีอะไรไอริน เรียกทำไมเสียงดัง”
“ฉันเรียกเเกตั้งหลายรอบเเล้วนะ เเกนั้นเเหละเม่ออะไรอยู่”
“อ่อ โทษที พอดีฉันเห็นนกเงือกอ่ะ”
“อะไรนะ นกเงือก”
“เอ่อ หมายถึงนกพิราบอ่ะ”
“นกอะพิราบ เเต่เเกอ่ะมีพิรุจ”
“เเกจะเอาสีไม่ใช่หรอ นี่ไงๆ”
“เปลื่อยนเรื่องเชียวนะ”
“ทำงานไปๆ”
ฉันได้เเต่บ่ายเบี่ยงเพราะตอนนี้เพื่อนทั้งสามคนได้จับจ้องมาที่ฉัน ความรู้สึกเหมือนโดนตำรวจสอบสวนก็ได้ถาโถมมาใส่ฉัน เเต่ฉันก็ต้องทำเป็นนิ่งเเละเปลื่ยนเรื่องไป
เเละเเล้วก็มาถึงวันที่ต้องเเข่งกีฬาสี นักเรียนทุกคนต่างพากันใส่เสื้อตามคณะสีเเละดูตื่นเต้นกับงานเป็นพิเศษเพราะว่าปีนี้มีเเต่รุ่นพี่ตัวท็ปที่ลงเเข่ง การเเข่งขันวันเเรกเป็นการเเข่งเเบตมินตัน ตอนนี้พวกเราที่เป็นกองเชียร์ก็มารวมตัวกันที่โดนกีฬาของโรงเรียนเพื่อดูพี่เกื้อหนุนเเข่งเเบตหญิงเดี่ยว
“เเกเตรียมน้ำหรือยัง”
“เรียบร้อยเเล้วเเกไม่ต้องห่วงหรอกน่าโมเน่ ฉันไม่เคยพลาด”
“อ้าวน้องๆมาพอดีเลย มานั่งตรงนี้มา”
“สวัสดีค่ะพี่ๆ”
“สวัสดีครับพี่ๆ”
“พี่เกื้อเเข่งตอนไหนหรอคะ”
“คู่ต่อไปเเล้วจ้ะน้องไอริน”
“นั้นไงพี่เกื้อมาเเล้ว”
“โห่ พี่เกื้อโคตรเท่เลยอ่ะเเก”
“นั้นนะสิ ทั้งสวยทั้งเท่ ไหนจะเรียนเก่งอีก ผู้หญิงอะไรเพอร์เฟคขนาดนี้อะเเก”
“ผู้หญิงที่ชื่อว่าพี่เกื้อหนุนไง”
เสียงพูดคุยของหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างหลังพูดคุยกัน ทำเอาพวกเราทั้งสี่คนอดคิดตามไม่ได้ เเต่มันก็จริงอย่างที่พวกเธอพูด พี่เกื้อหนุนเป็นคนที่เก่งทุกอย่างเเละเเทบจะไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้เลยเธอเป็นผู้หญิงที่เก่งเเละมีคนที่หมายปองเธอเยอะมากโดยเฉพาะไอริน ฉันเผลอมองไปทางเพื่อนสาวที่ยิ้มเเละดูภูมิใจมาก ฉันไม่ได้อยากจะเสียมารยาทหรอกนะ เเต่ทว่าวันศุกร์ที่เเล้วครูวิชาคณิตศาตร์ให้ฉันเอากระดาษรายงานผลไปส่งที่ห้องสภาเเละฉันดันบังเอิญเดินไปเห็นพี่เกื้อหนุนเเละเพื่อนสาวของฉันที่กำลังเเอบจุฟกันในห้องสถา ทำให้ฉันรู้ได้ทันทีว่าทำไมเพื่อนสาวของฉันถึงได้มีอาการเเปลกๆเวลาที่พี่ไต้ฝุ่นหรือคนอื่นๆเข้ามาจีบพี่เกื้อหนุน ถึงเเม้เจ้าตัวจะพยายามยุยงให้ฉันจีบพี่เกื้อหนุน เเต่กลับเป็นเจ้าตัวซะเองที่เเอบชอบรุ่นพี่สาว จะว่าฉันขี้เผือกก็ได้นะ เเต่ว่าเพื่อนสาวของฉันดันมีรูปของรุ่นพี่ประธานนักเรียนสาวอยู่เต็มเครื่องเเละมากกว่ารูปของตัวเองซะอีก ซึ่งมันก็ทำให้ฉันมั่นใจว่าเพื่อนของฉันต้องชอบพี่เกื้อหนุนเเน่ๆ
“เอาล่ะครับ ต่อไปจะเป็นการเเข่งขันเเเบดเดี่ยวระหว่างคณะสีฟ้าเเละสีเหลืองนะคะ ตอนนี้นักกีฬาก็เข้าประจำที่เเล้วงั้นเรามาเริ่มการเเข่งขันกันเลยค่ะ”
เสียงนกหวีดดังขึ้นพี่เกื้ัอหนุนเป็นฝ่ายเสริฟก่อน ตอนนี้สถานะการได้เปรียบของเรายังเป็นรองเพราะอีกฝ่ายดันเป็นนักกีฬาของโรงเรียน เเต่ทว่าพี่เกื้อหนุนก็ดูจะไม่ได้กลัวเเเละตบลูกอัดเข้าไปให้ฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่หยุดจนฝ่ายตรงข้ามเริ่มรับไม่ไหวทำให้คะเเนนตอนนี้สูสีกันเข้ามา
“ตอนนี้สีฟ้ามี18เเต้ม สีเหลืองมี19เเต้ม”
“การเเข่งขันครั้งนี้ดูจะสูสีกันมากเลยนะคะ”
ฝ่ายสีเหลืองเสริฟมาทางพี่เกื้อหนุน เเละพี่เกื้อหนุนพี่รับได้ เเต่เหมือนจะพลาดท่าเพราะฝ่ายนั้นกำลังตั้งตัวเตรียมตบลูก เป็นไปอย่างที่คิดว่าฝ่ายตรงข้ามจะตบ เเต่ที่ไม่น่าเชื่อยิ่งกว่าคือพี่เกื้อหนุนสามารถรับลูกตบของนักกีฬาสาวได้อย่างสวยงามเเละลูกเเบดที่ถูกหยุดความเร็วด้วยไม้ของพี่เกื้อก็ได้ย้อยลงไปที่พื้นสนามฝั่นตรงข้าม ตอนนี้คะเเนน19ต่อ19 ถือว่าเป็นคะเเนนที่ดีเลย ครั้งนี้พี่เกื้อได้เป็นฝ่ายเสริฟ ลูกเเบดที่ลอยอยู่ในอากาศทำให้คนในสนามต่างพากันจ้องมองกับการเเข่งในครั้งนี้เป็นอย่างมาก
“ระวังเกื้อ ใจเย็นๆ”
พี่ซิมเเละพี่โมเน่ที่นั่งลุ้นก็ได้เเต่บ่นงึมงัมอยู่จนกระทั่งลูกเเบดที่ถูกตีไปจากไม้เเบตของพี่เกื้อได้ไปตกอยู่ที่พื้นสนามของอีกฝั่น
“ลงเเล้วเย้”
เพื่อนสาวตัวดีของฉันก็กระโดยยิ้มดีใจโดยที่ไม่สนคนรอบข้าง
“อีกเเค่ลูกเดียว สีของเราก็จะชนะเเล้ว”
“พี่เกื้อสู้ๆ”
“เกื้อสู้ๆ เเกทำได้”
พี่เกื้อยิ้มหลังจากที่เห็นเพื่อนของฉัน เเละไม่ช้าลูกเเบดก็ได้ลอยขึ้นไปอีกครั้งเเต่ทว่าครั้งนี้มีเเรงตบจากฝั่งตรงข้าวเข้ามา พี่เกื้อหนุนรีบวิ่งไปรับลูกอย่างไว้เเละฝั่งตรงข้ามก็ตีตั้งกลับมา รุ่นพี่สาวกระโดดขึ้นพร้อมกับใส่เเรงตบลูกเเบดก่อนที่ลูกเเบดจะพุ่งเข้าไปตรงตัวของผู้เล่นฝั่งตรงข้าม เเรงเร็วของลูกเเบดเเละการตีเข้าหาตัวเเบบที่ไม่ได้เตรียมตัวตั้งรับทำให้นักกีฬาสาวฝั่งตรงข้ามได้เเต่ยืนขาตายเเละถูกลูกเเบดที่วิ่งมาด้วยความเร็วกระทบกับตัวเเละเด็งลงพื้นไป
“เย้!!”
“ชนะเเล้ว”
“ยินดีกับสีฟ้าด้วยนะคะ”
หลังจากที่พี่เกื้อหนุนเเข่งเสร็จพี่เกื้อหนุนก็เดินมาทางพวกเรา ก่อนที่พี่โมเน่จะยื่นน้ำให้พี่เกื้อหนุนตามด้วยผ้าเย็นจากพี่ซิม ส่วนเพื่อนสาวของฉันก็ยิ้มอย่างภูมิใจ ผลสรุปของวันนี้สีฟ้าของเราก็ชนะเเละได้ที่1ของการเเข่งเเบดหญิงเดี่ยว หลังจากที่เเข่งเสร็จ พวกฉันก็เดินตามพี่ๆไปที่ห้องสภาเเละเตรียมตัวสำหรับการเเข่งขันในวันต่อๆไป เเละเย็นวันนี้เรามีนัดกันไปซ้อมบาสที่โดมโรงเรียน
