ตุลย์เด็กหนุ่มเรียนดีที่สอบเข้ามาเรียนในโรงเรียนชื่อดังเเต่ดันมาเจอกันกับคู่อริที่อยู่ข้างบ้านอย่างไต้ฝุ่นเด็กหนุ่มตัวท็อปของโรงเรียนที่สาวๆ ต่างพากันกรี๊ดทั้งคู่มีปากเสียงกันมาตั้งเเต่เด็กๆ การวนมาเจอกันครั้งนี้เลยเป็นเรื่องอยากที่จะเข้ากันได้ เเต่ก็ดันมีเรื่องราวที่ทำให้ทั้งคู่ต้องวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง เรื่องราวของทั้งคู่จะเป็นยังไงต่อไปติดตามกันได้เลย
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,วัยว้าวุ่น,ตลก,รุ่นพี่ที่รัก,คู่กัด,Dear Senior the Series รุ่นพี่ที่รัก ตอนคู่กัด,ไต้ฝุ่นตุลย์,ภัทรธิดา,Cosmos112547 ,นิยายวาย,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
16
เเบก
เช้าวันรุ่งขึ้นพี่ไต้ฝุ่นก็มารับฉันไปที่โรงเรียน ข้อเท้าของฉันวันนี้มันปวดระบมกว่าเมื่อวานมากน่าจะเป็นเพราะมันอักเสบ เเต่มันก็ไม่เป็นอุปสรรค์ในการมาโรงเรียนของฉัน
“ตุลย์ ทำไมไม่พักอยู่บ้านล่ะ เดินกะเผลกมาเเบบนี้ทำไมเนี่ย”
“ก็ฉันอยากมาดูเเกเเข่งนี่น่า”
“งั้นไปนั่งก่อนเลย”
“ขอบคุณพี่ไต้ฝุ่นมากๆนะคะที่ดูเเลตุลย์”
“พี่ต้องดูเเลอยู่เเล้ว เดี๋ยวถ้าตุลย์มันเป็นอะไรขึ้นมา พี่ก็ไม่ได้กินเนื้อย่างกันพอดี”
“นี่ ที่ทำเพราะเห็นเเกกินหรอ”
“หยอกเล่นน้า ที่ทำให้ ก็เพราะเป็นห่วงทั้งน้ัน”
“พี่ว่าตอนนี้เราไปเตรียมตัวเถอะ ส่วนเเกฝุ่นพาน้องไปด้วย เดี๋ยวเราจะพาไอรินไปเตรียมตัว”
“เกื้อ”
“ว่า”
ไต้ฝุ่นเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆเกื้อหนุนก่อนที่จะพูดกระซิบเบาๆท่ามกลางสายตาของน้องๆที่ยืนอยู่
“ปากเเกเปื้อนลิปอ่ะ เช็ดด้วยนะ เดี๋ยวคนอื่นเห็น บอกน้องด้วย”
“อือ ขอบใจมาก”
“งั้นเเกรีบพาน้องไปเตรียมตัวเถอะ”
“อือ รีบตามมานะ”
“เค”
หลังจากที่พี่เกื้อหนุนพาไอรินออกไป ฉันที่ยังสงสัยว่าพี่ไต้ฝุ่นกับพี่เกื้อหนุนคุยอะไรกันก็ได้เเต่มองเเละถามออกไป
“เมื่อกี้พี่คุยอะไรกับพี่เกื้ออ่ะ”
“ไม่ต้องรู้หรอก เรื่องของคนรักกัน”
“เออ ไม่รู้ก็ได้”
ฉันรู้สึกหงุดหงดก่อนที่จะเดินออกมาเเบบลืมตัวว่าตอนนี้ตัวเองกำลังเจ็บ
“โอ๊ย”
“นั้นไง ทำไมไม่รอก่อนล่ะ อย่าดื้อได้มั้ย เดี๋ยวก็เป็นหนักกว่านี้หรอก”
“อือ งั้นก็รีบพาไปสิ เดี๋ยวเขาก็เริ่มเเข่งกันก่อนพอดี”
“ป่ะ ค่อยๆเดินนะ”
พี่ไต้ฝุ่นเข้ามาพยุงฉันเเละพาไปที่จุดเส้นชัยสนามวิ่ง พอมาถึงพี่โมเน่เเพมเเละทิศเหนือก็นั่งรออยู่ ฉันเเละพี่ไต้ฝุ่นเดินไปนั่งข้างๆเพื่อรอดูการเเข่งขัน ตอนนี้นักกีฬาเตรียมตัวอย่างอยู่จุดปล่อยตัว ไม่นานนักพี่เกื้อหนุนเเละพี่ซิมก็เดินเข้ามานั่งข้างๆพวกเรา
“เป็นอะไรหรือป่าวพี่เกื้อ”
“เมื่อกี้ซิมเดินมาเเล้วสะดุดสายสนามอ่ะ เลยกลัวว่าน้องๆที่วิ่งจะสะดุด เเล้วนี้พวกเเกเตรียมน้ำมาเเเล้วใช่มั้ย”
“อือ เตรียมมาเเล้ว ทั้งน้ำทั้งผ้าเย็นครบ คู่ต่อไปไอรินเเข่งเเล้วก็จะต่อด้วยวิ่งชาย เดี๋ยวเรารอเเข่งเสร็จเเล้วค่อยกลับห้องสภาทีเดียวเนาะ”
“อือ โอเค”
“พี่ๆครับ วันนี้ผมจะไปกินเนื้อย่างกับพี่ไต้ฝุ่น พี่ๆจะไปกินด้วยกันมั้ยครับ”
“ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวพวกพี่จะไปกันพรุ่งนี้ตอนเย็นทีเดียว พรุ่งนี้มีเเข่งเดี๋ยววิ่งไม่ขึ้น”
“งั้นพวกเราไปกินพรุ่งนี้พร้อมพวกพี่ก็ได้ครับ”
“เอางั้นหรอ”
“เอาเเบบนั้นเเหละครับพี่เกื้อ”
“โอเค”
ตอนนี้เสียงของกองเชียร์ก็ดังขึ้นเเละตามด้วยเสียงของพิธีกรในสนามก็เริ่มอธิบายกฎกติกาการเเข่งขัน นักกีฬาที่ลงเเข่งก็เตรียมพร้อมในสนามรวมถึงไอรินที่ตอนนี้ยืนอยู่ในลู่วิ่งของตัวเอง
ปรี๊ดดด
เสียงนกหวีดดังขึ้นนักกีฬาทุกคนเข้าที่เเละเตรียมตัว เมื่อเสียงนกหวีดดังขึ้นอีกครั้งนักกีฬาทุกคนต่างวิ่งออกจากจุดสตาร์ท ตอนนี้สีเเดงเเละสีเหลืองสูสีกันตามด้วยไอริน เมื่อเริ่มใกล้ถึงเส้นชัย ไอรินก็เริ่มเร่งสปีดฝีเท้าตัวเองเเละเเซงนักกีฬาอีกสองคน เเละเข้าเส้นชัยท่ามกลางเสียงเชียร์ของฉันเเละพี่ๆที่ดีใจเมื่อไอรินเข้าเส้นชัยคนเเรก เเต่ทว่าด้วยความเร็วของไอรินเธอไม่ทันระวังเเละเธอก็สะดุดกับเชือกที่วางเช็ดสนามก่อนที่จะล้มลงอย่างเเรง
“ไอริน!!”
พี่เกื้อหนุนรีบวิ่งเข้าไปดูทันทีเมื่อเห็นว่าไอรินล้มลง เเถมยังพุงไปก่อนที่คนอื่นจะเข้าถึงตัว
“พี่ฝุ่น ไปช่วยพยุงไอรินหน่อย พี่เกื้อหนุนพยุงคนเดียวไม่ไหวหรอก”
“อือ ได้ๆ”
ด้วยความที่ฉันเป็นห่วงเพื่อน ฉันเลยรีบให้พี่ไต้ฝุ่นเข้าไปช่วยพี่เกื้อหนุนที่กำลังพยุงไอรินมาที่เเเสตน ตอนนี้หัวเข่าของไอรินมีเลือดซึมออกมา
“ไปนั่งก่อนๆ”
“เจ็บ”
“เลือดไหลเยอะเลยเกื้อ”
“เอาผ้าซับไว้ก่อนนะ”
“เเพม พี่ขอน้ำหน่อย”
“นี่ค่ะพี่ซิม”
“เกื้อ เอาน้ำไปล้างเเผลน้องก่อน”
พี่เกื้อหนุนเอาน้เปล่าราดไปที่เเผลของไอริน
“พี่เกื้อ รินเจ็บ”
“ทนหน่อยนะ”
“ผมว่าพาไอรินไปห้องพยาบาลเถอะครับ ตรงนี้ไม่มีกล่องพยาบาล”
“โอเค ซิม เดี๋ยวฉันฝากดูทางนี้ต่อด้วยนะ”
“อือ ไม่ต้องห่วง”
“ฝุ่นช่วยหน่อย”
“ได้ๆ”
พี่ไต้ฝุ่นช่วยพี่เกื้อหนุนพยุงไอรินไปที่รถมอไซค์เซอร์วิสที่จอดไว้ หลังจากนั้นพี่เกื้อหนุนก็ขับรถออกไป พี่ไต้ฝุ่นเดินกลับมาหาฉันที่นั่งอยู่
“รถไปเเล้ว เราคงต้องเดินกลับ เดินไหวใช่มั้ย”
“น่าจะไหว”
“เเล้วน้องๆจะไปดูไอรินด้วยกันมั้ย”
“ไปค่ะ เเต่เดี๋ยวหนูช่วยพี่โมเน่กับพี่ซิมทางนี้ก่อน”
“ผมด้วยครับ”
“งั้นพี่พาตุลย์ไปหาไอรินที่ห้องพยาบาลนะ”
“โอเคครับพี่”
“ป่ะเรา”
พี่ไต้ฝุ่นค่อยๆพยุงฉันเเละเดินออกไป เราทั้งคู่เดินมาประมาน10นาที เเต่ก็ยังเดินได้ไม่ถึงครึ่งทางเพราะฉันเจ็บข้อเท้ามาก ยิ่งลงเเรงเท่าไหร่ยิ่งปวด
“ไหวมั้ย พักก่อนได้นะ”
“ไม่เป็นไร รีบเดินเถอะ อยู่ตรงนี้มันร้อน”
“งั้นขึ้นมานี้มา”
“จะทำอะไร ไม่เอา”
“มาเถอะน่ะ เดินช้าเเบบนี้ มดวิ่งยังเร็วกว่าเลย”
“กวนอีกเเล้วนะ”
“หยอกเล่นน่ะ มานี้มา”
จู่ๆพี่ไต้ฝุ่นก็เดินมาย่อตัวลงตรงหน้าของฉัน ฉันได้เเต่มองการกระทำของพี่ไตฝุ่น
“ขึ้นมาสิ”
“อือ ก็ได้”
ฉันค่อยๆโน้มตัวไปที่หลังของพี่ไต้ฝุ่น หลังจากนั้นพี่ไต้ฝุ่นก็ยื่นขึ้นเเละเเบกฉันไว้ที่หลังก่อนที่จะเดินตรงไปยังห้องพยาบาล ไม่นานนักเราทั้งคู่ก็ถึงห้องพยาบาล ฉันเข้าไปดูไอริน ซึ่งตอนนี้พี่เกื้อหนุนได้ทำเเผลให้ไอรินเรียบร้อยเเล้ว ตอนนี้เพื่อนสาวของฉันที่ล้มมีคราบน้ำตาอยู่ใต้ตาเเละตาเเดงอย่างเห็นได้ชัด ฉันพูดคุยกับไอรินสักพักใหญ่ๆเพื่อนๆที่เหลือก็มาถึง เราคุยกันจนไกลถึงเวลากลับบ้านเเล้ว เราทั้งหมดก็เเยกย้ายกันกลับบ้านไป
พี่ไต้ฝุ่นพาฉันกลับาถึงบ้านเเละเดินเข้ามาส่งฉันในบ้าน เมื่อเปิดประตูบ้านเข้าไปก็เจอกับพ่อเเละเเม่ของฉันที่นั่งอยู่ในบ้าน
“สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า”
“สวัสดีจ้ะลูก พาน้องมาส่งหรอ”
“ครับ”
“ลำบากเเย่เลย เขามาก่อนมาลูก”
“ขอบคุณครับ”
พี่ไต้ฝุ่นพยุงฉันเขามานั่งที่โซฟาในบ้าน ท่ามกลางสายตาของพ่อเเละเเม่ของฉัน
“ไต้ฝุ่นอยู่กินข้าวก่อนมั้ยลูก”
“ไม่เป็นไรครับคุณป้า พอดีเเม่ทำอาหารไว้เเล้วน่ะครับ ผมเเค่มาส่งน้อง”
“โอเคลูก งั้นเอาขนมไปกินน่ะ ป้าพึ่งทำเสร็จ เดี๋ยวฝุ่นนั่งเล่นรอกับน้องเเปปนึง เดี๋ยวป้าไปเอาใส่จานมาให้”
“ขอบคุณครับ”
“เเล้วนี้เป็นไงบ้างลูกที่โรงเรียน”
“ก็โอเคครับ ช่วงนี้เเข่งกีฬาสีเลยไม่ค่อยมีอะไรมากครับ”
“เเล้วนี้โรงเรียนมีกิจกรรมอะไรอีกบ้างมั้ยลูก ลุงอยากให้ตุลย์เข้าร่วมกิจกรรมด้วย เจ้าตุลย์เอาเเต่เรียนอย่างเดียวลุงกลัวจะเครียด”
“เดี๋ยวเเข่งกีฬาเสร็จเเล้วก็จะมีค่ายอาสาที่จัดขึ้นทุกปีครับ เเล้วก็สอบกลางภาคครับ”
“เอ้อ ดีเลย เเล้วค่ายอาสาไต้ฝุ่นไปมั้ยลูก”
“ผมไปทุกปีอยู่เเล้วครับ”
“งั้นปีนี้ลุงฝากพาตุลย์ไปด้วยนะ เขาจะได้ทำกิจกรรมกับคนอื่นบ้าง อยู่นี้พ่อเห็นตุลย์อ่านเเต่หนังสือ”
“ตุลย์ก็ไม่ได้อ่านหนังสือเยอะขนาดนั้นนะพ่อ พ่อพูดเวอร์ไปเเล้ว”
“ปีนี้ตุลย์ต้องไปอยู่เเล้วครับ เพราะเป็นกลุ่มต้นกล้าสภา เเต่อยู่โรงเรียนน้องก็มีเพื่อนเยอะนะครับ เเล้วก็ทำกิจกรรมหลายอย่างเลยครับ เรื่องนี้คุณลุงไม่ต้องห่วงนะครับ”
“ได้ยินเเบบนี้เเล้วลุงก็หายห่วง ตั้งเเต่ย้ายมาเรียนที่นี้ก็พึ่งเห็นเจ้าตุลย์มันออกจากบ้านนี้เเหละ ลุงต้องขอบใจฝุ่นมากๆเลยนะที่พาตุลย์ไปเปิดหูเปิดตา”
“ผมยินดีครับ”
“ไต้ฝุ่น อ่ะนี่จ้ะขนม”
“ขอบคุณครับคุณป้า น่ากินมากๆเลยครับ”
“งั้นก็กินเยอะๆนะลูก”
“ครับ เอ่อ งั้นผมกลับก่อนดีกว่าครับ จะได้ไม่รบกวนเวลา สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า”
“จ้า”
“โชคดีลูก”
“ไปก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน”
“อือ”
หลังจากที่พี่ไต้ฝุ่นเดินออกไป พ่อเเละเเม่ของฉันก็จัดอาหารเเละกินข้าวเย็นกัน เราคุยกันหลายเรื่องจนกินข้าวเสร็จ ฉันขอตัวขึ้นมาข้างบนเพราะตอนนี้ฉันเริ่มปวดข้อเท้าอีกเเล้ว
ข้อเท้าของฉันมันเเดงเเละอักเสบมากเเละตอนนี้มันเริ่มบวม อาจจะเป็นเพราะว่าฉันไม่ชอบกินยาก็เป็นไปได้ ก็ยามันขมนิ ใครเขาจะอยากกิน
“พรุ่งนี้จะไปไหวมั้นเนี่ยเรา”
ฉันนั่งคิดอยู่นานก่อนที่จะลุกไปอาบน้ำเเหละเตรียมตัวเข้านอน จู่ๆฉันก็รู้สึกหนาวเเละเวียนหัว ฉันเดินไปที่เตียงก่อนที่จะค่อยๆนอนลงบนเตียงก่อนที่จะหลับไป
เช้าวันรุ่งขึ้น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ตุลย์ ตื่นยังลูกสายเเล้วนะ”
“เเม่ครับ ผมปวดหัว”
“ตัวร้อนจี๋เลย วันนี้ไม่ต้องไปโรงเรียนนะลูก พักผ่อนอยู่บ้านนี้เเหละ”
“เเต่ว่า…”
“ไม่ต้องเลย วันนี้เเค่กีฬาสีไม่ใช่หรอ นอนต่อเลยลูก เดี๋ยวเเม่เอาข้าวต้มกับยามาให้”
“ก็ได้ครับเเม่ ขอบคุณนะครับ”
“นอนต่อซะลูก”
พูดจบเเม่ของตุลย์ก็เดินออกจากห้องเเละเดินลงมาข้างล่าง
“ลูกเป็นอะไรหรือป่าวคุณ”
“เป็นไข้ค่ะ ตัวร้อนจี๋เลย เดี๋ยวฉันจะไปซื้อข้าวต้มมาให้ลูกก่อน ฉันไม่ได้เตรียมของไว้”
“โอเค งั้นเดี๋ยวผมพาไป เราจะได้รีบไปทำธุระกัน”
“โอเคค่ะ”
ไต้ฝุ่นเดินมารอที่หน้าบ้านเหมือนทุกวัน เเต่วันนี้คนที่เปิดประตูบ้านกับไม่ใช่คนที่เขากำลังรออยู่
“สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า”
“อ้าวฝุ่น มารอน้องหรอลูก”
“ครับ”
“วันนี้น้องคงไม่ได้ไปหรอกลูก เมื่อกี้ป้าพึ่งเข้าไปดูมาตัวร้อนจี๋เลย”
“อ่อ โอเคครับ”
“งั้นป้าไปก่อนนะฝุ่น เดี๋ยวป้าจะรีบไปหาซื้อกินให้ตุลย์ก่อน วันนี้ป้ากับลุงมีธุระ”
“อ้าวหรอครับ งั้นผมอยู่ดูน้องให้ก็ได้นะครับ”
“เเล้วฝุ่นไม่เเข่งกีฬาหรอลูก”
“ไม่มีครับ วันนี้เเข่งบาสหญิง ผมว่างครับ”
“งั้นลุงกับป้าฝากฝุ่นไปซื้อโจ๊กกับยามาให้น้องหน่อยนะลูก ลุงกับป้าน่าจะกลับค่ำๆเลยวันนี้”
“ได้เลยครับ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวผมดูเเลตุลย์ให้เองครับ”
“นี่เงินลูก เเล้วก็กุญเเจบ้าน ห้องตุลย์อยู่ชั้นสองขึ้นไปขวามือประตูสีขาวนะลูก”
“โอเคครับ”
“ป้าฝากด้วยนะ”
“ครับ”
ไต้ฝุ่นยิ้มรับ ไม่นานรถของพ่อเเม่ตุลย์ก็ขับออกไป ไต้ฝุ่นมองขึ้นไปข้างบนก่อนที่จะขับรถไปซื้อโจ๊กร้านประจำที่ตลาดมาให้ตุลย์
“ฮะโหลมึง วันนี้กูไม่ได้เข้าโรงเรียนนะมึง พอดีตุลย์เป็นไข้อ่ะ ไม่มีใครดูเเล ไม่ต้องมาเเซวเลย ฝากบอกพวกนั้นด้วย เออๆ มึงไม่ต้องห่วงหรอก กูไม่ทำอะไรน้องอยู่เเล้ว เออๆ เเค่นี้นะ เค บ้าย”
ไต้ฝุ่นยิ้มก่อนที่จะเก็บของเเละเดินเข้าไปเปลื่ยนชุดในบ้านของตัวเอง ก่อนที่จะเดินมาบ้านของตุลย์ไป
