ตุลย์เด็กหนุ่มเรียนดีที่สอบเข้ามาเรียนในโรงเรียนชื่อดังเเต่ดันมาเจอกันกับคู่อริที่อยู่ข้างบ้านอย่างไต้ฝุ่นเด็กหนุ่มตัวท็อปของโรงเรียนที่สาวๆ ต่างพากันกรี๊ดทั้งคู่มีปากเสียงกันมาตั้งเเต่เด็กๆ การวนมาเจอกันครั้งนี้เลยเป็นเรื่องอยากที่จะเข้ากันได้ เเต่ก็ดันมีเรื่องราวที่ทำให้ทั้งคู่ต้องวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง เรื่องราวของทั้งคู่จะเป็นยังไงต่อไปติดตามกันได้เลย
ชาย-ชาย,รัก,ไทย,วัยว้าวุ่น,ตลก,รุ่นพี่ที่รัก,คู่กัด,Dear Senior the Series รุ่นพี่ที่รัก ตอนคู่กัด,ไต้ฝุ่นตุลย์,ภัทรธิดา,Cosmos112547 ,นิยายวาย,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
19
สับสน
ความคิดในหัวของฉันวนเวียนอยู่สักพัก ฉันก็หันไปดูพี่ไต้ฝุ่นที่นั่งอยู่ข้างๆ เเต่ดูท่าเเล้วพี่เเกกะขึ้นรถมาหลับอย่างเดียวเเน่เลย ฉันยิ้มเเละหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปพี่ไต้ฝุ่น เเต่มือถือเจ้ากรรมดันลืมปิดเสียง ทำให้เสียงถ่ายรูปดังขึ้น
“หืม เเอบถ่ายพี่หรอ”
“ป..ป่าว”
พี่ไต้ฝุ่นจับโทรศัพท์ของฉันขึ้นมาก่อนที่จะเอาไปดู พี่ไต้ฝุ่นหันมาหาฉันก่อนที่จะยิ้ม
“ไม่ต้องเเอบถ่ายก็ได้นะ มานี่มา”
พูดจบพี่ไต้ฝุ่นก็เอาโทรศัพท์ของฉันขึ้นมาเเละเปิดเข้ากล้องถ่ายรูปเเละยื่นมืออกไปก่อนที่จะหันหน้ามาเเล้วถ่ายรูป
“ทำอะไรของพี่เนี่ย”
“ถ่ายรูปคู่ไง”
“เอามานี่เลยนะ”
“ทำไมอ่ะ เขินหรอ”
“ใครมันจะไปเขินพี่”
“เชื่อก็ได้”
“เอามานี่เลย”
ฉันหยิบโทรศัพท์คืนมาจากพี่ไต้ฝุ่น ก่อนที่
จะหันไปอีกทางเพืื่อไม่ให้ชายข้างๆเห็นถึงความเขินของฉัน เเต่ทว่าจู่ๆมือของพี่ไต้ฝุ่นก็กุมมือของฉันไว้ ก่อนที่จะหยิบหูฟังสายยาวออกมาเเละยื่นให้ฉัน ฉันยิ้มก่อนที่จะหยิบหูฟังมาใส่ มือที่สอดประสานผ่านเเสงที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่างมันยิ่งทำให้ฉันมีความสุข
รถที่เคลื่อนตัวออกจากโรงเรียนมานานทำให้ตอนนี้นักเรียนบางสวนต่างพากันหลับ รวมถึงตุลย์ที่ตอนนี้กำลังนอนหลับเเต่ทว่าหัวของเขาได้โยกเอนไปซ้ายทีขวาทีจนไต้ฝุ่นสังเกตุเห็น ไต้ฝุ่นที่ไม่ได้หลับก็ค่อยๆประคองตุลย์ให้ลงมาซบที่ไหล่ของตัวเองก่อนที่จะยิ้มออกมาเบาๆ
เเสงตอนเช้าที่สาดส่องผ่านกระจก ตอนนี้ได้เปลื่ยนทิศมาอยู่ตรงกลางระหว่างรถที่วิ่งอยู่บนถนน ไม่นานนักรถก็ได้เคลื่อนตัวเข้าสู่ถนนธรรมชาติสีเขียวที่เต็มไปด้วยป่าไม้เรียงรายอยู่เต็มไปหมด
“นักเรียนทุกคนคะ ตื่นกันได้เเล้ว เราใกล้จะถึงจุดหมายกันเเล้วนะคะ อย่าลืมเอาสัมภาระของตัวเองลงรถด้วยนะ เช็คของดีๆ”เสียงครูสาวที่พูดใส่ไมค์สายที่ดังก้องไปทั่วคันรถทำให้นักเรียนที่ตอนเเรกหลับกันอยู่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับเตรียมสัมภาระของตัวเองเพื่อรอลงจากรถ
สักพักรถที่เคลื่อนตัวก็นิ่งลงเเละจอดตรงหน้าหมู่บ้านเล็กๆ หมูบ้านที่เรามาเป็นหมู่บ้านที่อยู่ห่างออกมาจากตัวเมืองค่อนข้างมาก เเละที่นี้ล้อมรอบไปด้วยธรรมชาติสีเขียวที่สบายตา เมื่อฉันมองไปที่หน้าต่าง ก็เห็นครูเเละน้องๆนักเรียนตัวน้อยๆกำลังยืนตั้งเเถวเพื่อรอรับพวกเราอยู่
“เอาล่ะนักเรียน เดี๋ยวพวกเราลงไปรถเเล้วไปหยิบเต็นท์คู่ละ1หลังนะคะ เสร็จเเล้วไปรวมกันตรงโดมที่น้องๆยืนอยู่ตรงนั้นนะ ส่วนผู้ชายที่เหลือ ใครว่างก็มาช่วยขนของเเล้วก็พวกขนมลงไปด้วยนะ”
“ครับ/ค่ะ”เมื่อสิ้นเสียงตอบรับ ทุกคนก็พากันเดินลงไปจากรถบัสเเละหยิบเต็นท์คู่ละกันก่อนที่จะเดินไปวางกระเป๋าที่โดมเเล้วเดินไปช่วยกันขนของเครื่องใช้เเละพวกขนมเสื้อผ้าที่เตรียมมาให้น้องๆที่รถ
หลังจากที่ขนของกันอยู่นาน พวกเราก็ได้มานั่งรวมตัวกันที่โดมโดยที่มีครูเเละน้องๆในโรงเรียนมานั่งอยู่ด้วย ของที่สภานักเรียนเตรียมมาให้น้องๆก็มีของจำพวกอุปกรณ์การเรียน ข้าวสารอาหารเเห้ง เสื้อผ้า อุปกรณ์กีฬา หนังสือเรียน ของเล่นพัฒนาการเเละขนมหลายอย่าง เด็กๆต่างพากันตื่นเต้นเมื่อเห็นของพวกนี้วางอยู่ตรงหน้าเเต่น้องๆก็นั่งนิ่งด้วยความดีใจเเต่ไม่ซุกซน เเปลกกับเด็กทั่วไปที่ปกติจะต้องร้องหรือคุยเล่นเสียงดังโหวกเวกโวยวาย
“สวัสดีค่ะน้องๆทุกคน วันนี้พวกพี่มาทำค่ายอาสาเพื่อมาพัฒนาบำรุงเเละซ่อมเเซมอาคารเรียนของน้องๆ ไหนใครอยากได้หนังสือใหม่บ้าง”
พี่โมเน่ที่ตอนนี้ได้ขึ้นไปทำหน้าที่เเทนพี่เกื้อหนุนที่ยังคงใส่เฝือกที่เเขนก็พูดขึ้น น้องๆที่นี่ก็ชูมือให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
“ใครอยากได้ชุดเเละอุปกรณ์กีฬาใหม่บ้างคะ”
“ของที่พวกพี่เอามาในวันนี้ พี่ในฐานะรองประธานนักเรียนขอเป็นตัวเเทนในการมอบของเล็กๆน้อยๆเเละอุปกรณ์ต่างๆที่นำมาให้เเก่ครูเเละนักเรียนที่นี้ รวมทั้งพวกเราจะซ่อมเเซมอาคารเเละทาสีเครื่องเล่นต่างๆในโรงเรียนให้เหมือนใหม่ เพื่อเป็นการส่งต่อความสุขเเละต่อยอดการศึกษาให้เเก่น้องๆนักเรียนที่นี่ เเละพวกเราก็หวังว่าการมาในครั้งนี้ของพวกเราจะทำให้คุณครูเเละน้องๆที่นี่มีเเต่ความสุขนะคะ”
“เอาล่ะน้องๆ ตอนนี้ใครหิวเเล้วบ้าง”
เสียงของรุ่นพี่สภาหนุ่มพูดขึ้น เด็กๆต่างพากันยกมือขึ้นเเละยิ้มอย่างมีความสุข
“เอาอย่างนี้ละกัน ระหว่างที่พวกพี่จะเเยกไปทำอาหารให้น้องๆกิน เดี๋ยวให้พี่ๆอีกกลุ่มพาเล่นเกม เอามั้ยครับ”
“เอาค่ะ/เอาครับ”
“งั้นรุ่นพี่ที่ได้รับเลือกให้เป็นฝ่ายอาหารก็ไปทำได้เลยครับ ส่วนพี่อยู่ฝ่ายกิจกรรมเดี๋ยวพี่จะพาน้องๆเล่นเกม อยากเล่นกันเเล้วใช่มั้ย งั้นมาจัดเเถวเลยครับ”
ฉันถูกจับมาอยู่ฝ่ายทำอาหารส่วนพี่ไต้ฝุ่นก็ถูกจับไปฝ่ายกิจกรรม ตอนนี้ฉันเดินมาพร้อมกับไอรินพี่เกื้อหนุน พี่โมเน่เเละเเพม เหมือนฉันมาเป็นส่วนเกินยังไงก็ไม่รู้ เพราะตอนนี้ดูเหมือนว่า เเพมเเละพี่โมเน่จะเปิดตัวคบกันเป็นที่เรียบร้อยเเล้ว ส่วนไอรินกับพี่เกื้อ ถึงจะยังไม่ได้เปิดตัว เเต่การกระทำมันก็ชัดเจนมากว่าทั้งคู่มีอะไรมากกว่าคำว่าพี่น้อง
“เดี๋ยววันนี้เราจะทำเเกงจืดเต้าหู้หมูสับ ผัดกระเพรา เเล้วก็ไก่ทอดนะ เดี๋ยวน้องสองคนนี้ช่วยกันเด็ดใบกระเพรา ส่วนอีกสามคนช่วยกันเด็ดพริกเเล้วก็ปลอกกระเทียม ตุลย์พี่ยืมเเรงเราช่วยตำพริกกับกระเทียมหน่อยนะ”
“ได้ครับ”
“งั้นเดี๋ยวหนูช่วยตุลย์ตำพริกนะ”
“โอเค งั้นที่เหลือเดี๋ยวช่วยกันหันไก่เเล้วทอดไก่ก่อน โมเน่เเกกับเเพมก็หันเต้าหู้เเล้วก็หันผักที่จะต้มจืดนะ เดี๋ยวฉันจะช่วยหันผักรอ ถ้าเสร็จเเล้วก็มาช่วยทางนี้”
“อือ โอเค เเต่เเกไม่ต้องทำหรอก มือก็เดี้ยง”
“ไม่ได้สิ ฉันเป็นประธานนักเรียนนะ ไม่ทำไม่ได้”
“พี่เกื้อนั่งค่อยบอกพวกเราดีกว่าค่ะ เเค่นี้พี่ก็ทำให้พวกเราหลงจะเเย่เเล้ว ยิ่งเเสนดีเเบบนี้ คนไม่ได้เป็นเเฟนมันใจจะขาดนะคะ”
นักเรียนสาวที่ปลื้มพี่เกื้อก็พูดขึ้นเเละมองมาทางพี่เกื้อ
“โอเคจ้ะ”
พี่เกื้อที่ได้เเต่ยิ้มเเห้งๆเเละมองไปทางไอรินที่ตอนนี้ตำพริกในครกเสียงดังเเละมองไปทางนักเรียนที่เเซวพี่เกื้อ หลังจากที่พี่เกื้อหนุนจัดเเจงงานให้ทุกคนเสร็จ นักเรียนต่างก็พากันไปทำหน้าที่ของตัวเองที่ได้รับมอบหมาย
“ตุลย์ ฉันฝากหยิบชามตรงนั้นมาให้หน่อยสิ”
“อ่ะ”
“ขอบใจ”
ฉันได้รับหน้าที่ตำกระเทียมซึ่งตอนนี้เพื่อนๆที่มาปลอกกระเทียมก็ส่งกระเทียมมาให้ฉันเเล้ว ที่นี้ไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้ามากนักเราเลยจำเป็นต้องใช้ครกตำเเทนการปั่นของเครื่องปั่น จะว่าไปมันก็ได้ออกเเรงเยอะเหมือนกันนะ
“โอ๊ย”
“เป็นอะไรหรือป่าวไอริน”
“พริกน่าจะเข้าตาอ่ะ”
“ไหน มานี่เลย ไปล้างตาก่อน”
พี่เกื้อหนุนรีบเข้ามาดูไอรินด้วยความเป็นห่วงก่อนที่จะพาไอรินเดินออกไป
“เเพม เดี๋ยวเเพมไปช่วยตุลย์ก็ได้ ตรงนี้พี่ทำเองสบายมาก”
“โอเคค่ะ ระวังมือด้วยนะคะ”
“ไม่ต้องห่วงค่ะ”
เเพมเพื่อนสาวอีกคนของฉันก็เดินมาเเละนั่งเเทนที่ไอรินก่อนจะเริ่มตำพริกต่อจากที่ไอรินตำทิ้งไว้
“ตุลย๋ สรุปเเกกับพี่เกื้อยังไงเนี่ย ไหนว่าจะจีบพี่เกื้อ”
“ฉันว่าคนที่เหมาะกับพี่เกื้อไม่น่าใช่ฉัน”
“เเล้วใครล่ะ พี่ไต้ฝุ่นหรอ”
“รายนั้นก็ไม่ใช่”
“เเล้วใครล่ะ”
“ไอรินไง เเกไม่สังเกตุหรอ ว่าช่วงนี้พี่เกื้อกับไอรินอยู่ด้วยกันบ่อย เเถมยังรู้ใจกันดีกว่าเมื่อก่อนอีก”
“เเม่ของพี่เกื้อกับไอรินเป็นเพื่อนกันนิ ไม่เเปลกที่จะสนิท”
“งั้นเเกรอไอรินมาเเล้วเเกดูกำไรข้อมือของพี่เกื้อกับไอรินดู”
“โอเคๆ”
หลังจากที่ฉันเเละเเพมคุยกันจบ เราทั้งคู่ก็ช่วยกับตำพริกกระเทียม ไม่นานนักไอรินเเละพี่เกื้อก็เดินเข้ามา
“ตุลย์ จริงๆด้วยอ่ะ พี่เกื้อกับไอรินใส่กำไรข้อมือเหมือนกันเลย อย่าบอกนะว่าสองคนนั้นคบกันอยู่อ่ะ”
“ฉันก็ไม่เเน่ใจเหมือนกัน”
“พวกเเกคุยอะไรกันอ่ะ”
“ตาหายเจ็บเเล้วหรอเเก”
“คงจะหายเเล้วเเหละเเพม ก็ยารักษามันดีนิเนาะ”
“อะไรของเเกตุลย์”
“พี่เกื้อคะ เดี๋ยวทางนี้เเพมมาดูช่วยเองค่ะ พี่เกื้อไปตรวจสอบควมเรียบร้อยของพี่โมเน่ก็ได้ค่ะ”
“โอเค งั้นพี่ฝากด้วยนะ”
“ค่ะ”
“มานั่งเลยไอริน”
“มีอะไรหรือป่าวเเก”
“ตุลย์ เเกถามเลย”
“ทำไมทำหน้าเเบบนั้นอ่ะ เเล้วพวกเเกมีอะไรจะถามฉัน”
“ฉันจะถามเเกว่า เเกกับพี่เกื้อนี่ยังไง”
“ก..ก็พี่น้องไง”
“พี่น้องเขาไม่ใส่กำไรคู่นะ”
“ก็มันลดราคาซื้อคู่ถูกกว่า”
“เห้ย น้องคนนั้นหอมเเก้มพี่เกื้อ”
“ไหน!!”
“ไม่มีฉันเเค่ล้อเล่น”
ฉันเฉลยออกมาเมื่อเห็นเพื่อนสาวของฉันหันหน้าไปดูทางที่ฉันชี้ อย่างรวดเร็วด้วยความเร็วเเสง
“ตุลย์ อะไรของเเกเนี่ย”
“ไหนบอกว่าพี่น้องไง พี่น้องเขาไม่หวงกันขนาดนี้หรอกนะ”
“พวกเเกจะมาจับผิดอะไรฉันเนี่ย เเพมเเกเลิกสนใจฉันเเต่มาสนใจเรื่องตุลย์ดีกว่า ว่าเเต่เเกเถอะตุลย์ กับพี่ไต้ฝุ่นนี่ยังไง”
“ทำไมมาเรื่องฉันได้ล่ะเนี่ย”
“ฉันเห็นนะ”
“เห็นอะไร”
“เห็นว่าเเกกับพี่ไต้ฝุ่นจับมือกันบนรถไง”
“ยังไงตุลย์ ไหนตอนเเรกตีกัน อย่าบอกนะว่า…”
“ไม่มีอะไร พี่ไต้ฝุ่นเเกล้งฉันเฉยๆ อีกอย่างฉันกับพี่ไต้ฝุ่นก็ไม่ชอบกันอยู่เเล้วนิ”
“จากคนที่ตีกันสุดท้ายก็มารักกัน เรื่องเเบบนี้เห็นบ่อยเเล้วนะ”
“เรื่องของฉันกับพี่ไต้ฝุ่นมันเป็นไปไม่ได้หรอก”
“ทำไมเเกถึงคิดเเบบนั้นล่ะตุลย์”
“ก็พี่ไต้ฝุ่นเป็นถึงตัวท็อป เเถมยังเป็นนักกีฬาของโรงเรียน เเล้วดูฉันสิ ฉันเป็นเเค่เด็กธรรมดาๆคนนึง อีกอย่างนะ คนเข้าหาพี่เขาก็เยอะมากด้วย ฉันคงไม่มีสิทธิ์หรอก”
“อย่าคิดเเบบนั้นสิตุลย์ ขนาดฉันกับพี่เกื้อนะยังไม่คิดว่าจะลงเอยกันได้เลย พี่เกื้อเป็นถึงประธานนักเรียนเเล้วก็มีคนเข้าหาเยอะจะตายเเกก็เห็น เเต่สุดท้ายเเล้วความรักมันก็ขึ้นอยู่กับคนสองคนเท่านั้นเเหละ”
“เดี๋ยวนะไอริน สรุปเเกกับพี่เกื้อคบกันเเล้วหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ..เห้ยยย ไม่ใช่ๆ”
“บอกมาเถอะ ฉันกับเเพมไม่เอาไปบอกใครหรอกน่ะ”
“อือ ฉันกับพี่เกื้อคบกันเเล้ว เเต่เรื่องนี้พวกเเกห้ามบอกใครเลยนะ”
“ทำไมล่ะ หรือว่าพี่เกื้อไม่อยากเปิดตัว”
“ป่าว คือฉันกลัวเเฟนคลับของพี่เกื้ออะดิ เเต่ละคนมีเเต่คนสวยๆทั้งนั้น”
“เเกก็สวย”
“เรื่องสวยอ่ะ ฉันก็พอรู้ตัวอยู่ เเต่ว่าตอนนี้รู้กันเเค่นี้ก่อนนะ”
“อือ เเล้วเเต่เเกเเล้วกัน เเล้วสรุปเเกยังไงตุลย์”
“คือฉัน…”
ฉันได้เเต่อ้ำอึ้งเเละคิดในใจว่าจะบอกดีหรือป่าว หัวใจของฉันมันชอบพี่ไต้ฝุ่นมากๆนะ เเต่เรื่องที่ฉันยังไม่เเน่ใจก็คือเรื่องที่พี่เขามาขอจีบฉันนี่สิ อย่าที่ไอรินพูดเเหละ พี่เขามีคนเข้าหาเยอะ เเถมคนพวกนั้นก็มีเเต่คนที่หน้าตาดี เเล้วคนเเบบฉันน่ะหรอที่พี่เขาจะมองมา
