ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ดาร์ค,18+,อีโรติก,พระเอกเลว,นางร้าย,เกิดใหม่ ,ทะลุมิติ,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“คนอย่างเธอไม่มีวันได้ใจฉัน เพราะสิ่งที่เธอจะได้มีเพียงร่างกายนี้เท่านั้น”
ผู้แต่ง
อณีญา
เรื่องย่อ
"ตัวเธอมันก็มีค่าแค่เรื่องบนเตียงนั่นแหละ"
"ทำเหมือนที่เคยทำสิ แค่อ้าขาให้ฉัน นี่คือสิ่งเดียวที่เธอทำได้ดีไม่ใช่เหรอ?"
"ฉันเกลียดคุณ!"
เป็นแค่ 'นางร้ายตัวประกอบ' อย่าหวังว่าจะได้ความรักจากเขา ในเมื่อไม่ได้รักกัน เธอก็ต้องการที่จะหย่า แต่ทว่ามันไม่ง่ายเช่นนั้น ในเมื่อหย่าไม่ได้เธอก็จะหนีไป! เพื่อเปลี่ยนแปลงโชคชะตาและหลุดพ้นจากการถูกเหยียดหยาม
มารีน่าจะสามารถหลุดพ้นจากพระเอกแสนเลวและปากร้ายได้หรือไม่ โปรดติดตาม...
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาและฉากที่เหมาะสมสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปเท่านั้น เนื้อหาบางส่วนอาจมีความรุนแรงและฉากที่ไม่เหมาะสมสำหรับเด็กหรือเยาวชน
มีฉาก NC การบังคับ การพยายามข่มขืน และคำหยาบเล็กน้อย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ทุกตัวละคร สถานที่ และเหตุการณ์ในเรื่องนี้ล้วนเป็นเรื่องสมมติที่มาจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคลจริง หรือสถานที่ใดๆ ในชีวิตจริง
#เป็นนิยายรักมีดราม่า
#ไม่มีการนอกใจ #รักเดียวใจเดียว #พระเอกนิสัยออกธง🚩🏴 #จบสุขนิยม
ฝากกดหัวใจ กดคอมเมนท์ และกดติดตามด้วยนะคะ
สามวันผ่านไป ตั้งแต่ที่ฉันมาอยู่ในร่างของมารีน่า ภาวินก็ใช้งานฉันอย่างหนัก เขาแทบไม่มาดูแลบริษัท ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันแทน เขาต้องการทดสอบความสามารถฉันหรือต้องการมีเวลาเพิ่มขึ้นไปหาไอริสกันแน่
ณ คฤหาสน์ตระกูลเดชากรพิวัฒน์
ยามราตรีอันเงียบสงบ ภายในห้องนอนสีขาวครีมขนาดกว้าง ตกแต่งด้วยดีไซน์สุดหรู
มารีน่านั่งสางผมอยู่หน้ากระจกอย่างเบามือ เชยชมความงดงามของร่างนี้อย่างภูมิอกภูมิใจ
“เฮ้อ! ถึงคืนที่ฉันต้องไปร่วมหลับนอนกับเขาตามข้อตกลงแล้วสินะ” ทุก ๆ วันจันทร์และวันศุกร์ จะเป็นการร่วมรักกันสองครั้งต่อสัปดาห์
“คืนนี้แหละ ฉันตัดสินใจแล้ว ว่าต้องพูดเรื่องนี้กับเขาอย่างจริงจังสักที” หลังจากใช้เวลาครุ่นคิดอยู่นาน เธอก็ตัดสินใจได้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปกับความสัมพันธ์ “มันควรจบลงได้แล้วสินะ”
ทั้งสองคนแยกกันอยู่ ทว่าวันไหนจะมีกิจกรรม หญิงสาวจะต้องไปร่วมหลับนอนที่ห้องของชายหนุ่ม
มารีน่ายืนอยู่ที่หน้าประตูไม้บานใหญ่ ทำใจอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะเคาะประตู
‘ก๊อก ก๊อก’
“รีน่าเองค่ะ”
“เข้ามาได้”
มารีน่าเดินย่างก้าวเข้าไปในห้องกว้างอย่างคุ้นเคย กลิ่นหอมอ่อน ๆ ยังคงลอยอบอวลเช่นเดียวกับคราแรก ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่นอนรออยู่บนเตียง เปลือยเปล่าส่วนบนร่างกาย ส่วนล่างปกคลุมด้วยผ้าขนหนูผืนบางสีขาว
“มัวรีรออะไรอยู่ รีบถอดเสื้อผ้าแล้วขึ้นมาบนเตียงซะ” ออกคำสั่งอย่างรีบร้อน ราวกับว่าต้องการทำให้เสร็จไว ๆ แล้วจากไป
“คือฉันมีอะไรจะพูดกับคุณภาวินค่ะ”
“รีบพูดมาสิ เธอกำลังทำให้ฉันหงุดหงิดนะ”
“ฉันต้องการหย่ากับคุณ” น้ำเสียงหนักแน่น
“แค่นี้ใช่ไหม…ฮะ? เมื่อกี้ว่าไงนะ” เขาไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน จึงถามย้ำอีกครั้ง เผื่อหูแว่วไป
“คุณฟังไม่ผิดหรอกค่ะ ฉันต้องการขอหย่า นี่คือสิ่งที่ฉันอยากจะพูด”
“อ๋อ นี่เธอต้องการจะเรียกร้องความสนใจฉันอีกแล้วสินะ ให้ตายสิ…” แสยะยิ้ม ส่ายหน้าด้วยท่าทางรำคาญใจ มือแกร่งยกขึ้นเสยผม ก่อนจะมองไปที่หญิงสาวด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม
“ฉันกำลังจริงจังอยู่นะคะ กรุณาอย่ามองว่าฉันกำลังเรียกร้องความสนใจจากคุณค่ะ ถ้าคุณตอบตกลง ภายในสัปดาห์หน้าก็มาทำเรื่องหย่ากับฉันให้เรียบร้อยด้วยนะคะ”
ภาวินมองหน้ามารีน่าอีกครั้งด้วยสีหน้าเรียบเฉย รอยยิ้มบนใบหน้าเริ่มจางหายไป ความเฉยชาปรากฏขึ้นขณะที่เขากำลังไตร่ตรองคำพูดของมารีน่า ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าในชีวิตนี้เธอจะขอหย่าร้างจากเขา
“เธอคิดว่าฉันไม่อยากหย่าเหรอ ฉันไม่อยากแต่งงานกับเธอเสียด้วยซ้ำไป แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก ลืมเรื่องหย่าไปซะ”
‘ฮึ! คงกลัวเสียผลประโยชน์สินะ ฉันรู้ที่นายยอมแต่งงานกับฉัน’
“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ล่ะคะ ก็แค่ไปยื่นเอกสารขอหย่า ในเมื่อคุณเองก็ไม่ได้ต้องการแต่งงานกับฉันตั้งแต่แรก” หญิงสาวยังคงไม่เข้าใจ ว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมหย่ากับเธอง่าย ๆ ทำเอาเธอคาดไม่ถึง
“คิดว่าพ่อกับแม่ของเธอจะยอมง่าย ๆ เหรอ แล้วฉันก็ไม่เห็นประโยชน์ของการหย่านี้ เพราะงั้นวันนี้ก็กลับไปซะ แล้วอย่ามาพูดเรื่องนี้อีก”
‘จริงด้วย พ่อกับแม่ของมารีน่าพวกเขาเองก็ต้องการผลประโยชน์จากการแต่งงานของฉัน เพราะฉะนั้นพวกท่านคงไม่ยอมแน่ ๆ ฉันลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปได้อย่างไรนะ ทำยังไงดี’
“งั้นฉันขอพูดอีกเรื่องหนึ่งแล้วจะไป” มารีน่ายังคงไม่ยอมแพ้
“…”
“ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ฉันจะขอกลับไปอยู่บ้านของตัวเองค่ะ แล้วก็ขอยกเลิกข้อตกลงที่ต้องร่วมหลับนอนกับคุณด้วย” ข้อตกลงนี้คือมารีน่าคนก่อนเป็นคนขอกับเขา เพราะเธอคิดเพียงแค่ว่า ถ้าไม่ได้หัวใจ ก็ขอครอบครองร่างกาย
คำพูดของหญิงสาวทำให้ภาวินสตั๊นไปชั่วครู่ แต่ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะต้องรั้งหรือขัดคำขอของเธอ นอกจากการขอหย่า มันดีต่อตัวเขาเสียมากกว่า
“อือ ก็ดี เอาตามที่เธอต้องการเลยละกัน”
“งั้นฉันขอตัวค่ะ”
‘ในที่สุดฉันก็จะได้หลุดพ้นจากการอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับเขาสักที ค่อยคิดหาวิธีหย่าขาดกับเขาให้ได้ทีหลังละกัน’
ทั้งคู่แต่งงานกันมาเป็นเวลาสามเดือน ก่อนที่อารีจะมาอยู่ในร่างของมารีน่า แต่ดูเหมือนพวกเขาจะมีสถานะเป็นแค่คู่หลับนอนมากกว่าคู่สามีภรรยาจริง ๆ
ในยามเช้าตรู่ของวันใหม่ มารีน่าจัดเตรียมข้าวของและสัมภาระของตนเองอย่างรวดเร็วด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส เธอรู้สึกตื่นเต้นและกระปรี้กระเปร่าที่จะได้กลับไปอยู่บ้านของตนเอง คลอเสียงเพลงอยู่ในลำคอทุกครั้งที่คิดว่าจะได้ไม่เห็นหน้าเขาบ่อย ๆ อีกแล้ว
“คงไม่ออกมาส่งฉันสินะ แหงล่ะ รู้สึกดีจริง ๆ” คนขับรถใช้เวลาไม่นานขนกระเป๋าเดินทางสองสามใบใหญ่ขึ้นรถหรูคันงาม
“เรียบร้อยครับคุณหนู”
“งั้นก็ออกเดินทางได้ ไปกันเถอะ” มารีน่ากล่าวด้วยรอยยิ้ม น้ำเสียงเบิกบาน
ณ คฤหาสน์เดอร์คอฟ
รถหรูคันงามแล่นผ่านประตูรั้วสูงใหญ่สีดำเข้าสู่บริเวณคฤหาสน์ โดยมีสวนไม้ประดับและต้นไม้ใหญ่ร่มรื่นปรากฏอยู่รายล้อม คนขับรถจอดรถหน้าบันไดทางเดินหินอ่อนโค้งนูนเลียบไปสู่ระเบียงด้านหน้า
มารีน่าก้าวลงจากรถด้วยรอยยิ้มกว้าง สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดแรง ๆ รู้สึกโล่งใจที่ได้กลับมายังบ้านหลังใหญ่หรูหราของตระกูลเธอ บ้านสไตล์คลาสสิกหลังนี้ดูหรูหราและมีเสน่ห์ น้ำพุประดับประดาอยู่กลางสนามหญ้าด้านหน้า
“ว้าว บ้านหลังใหญ่อยู่เหมือนกันนะเนี่ย โชคดีจริง ๆ ได้เกิดมาเป็นลูกคนรวย คงไม่ต้องขัดสนเรื่องเงินสินะ”
"กลับมาแล้วสินะคะคุณหนู" แม่บ้านวัยกลางคนยิ้มแย้มต้อนรับ “เข้ามาพักเถอะค่ะ เดี๋ยวป้าช่วยยกกระเป๋าขึ้นไปไว้บนห้องให้”
“พะ พี่ฮะ” น้ำเสียงเล็กทักทายหญิงสาวด้วยท่าทางกล้า ๆ กลัว ๆ เด็กชายวัยหกขวบ ผิวขาวซีด ดวงตาสีเทาอมน้ำตาล แก้มสีแดงเลือดฝาด เขายืนแอบอยู่หลังป้าแม่บ้านพร้อมกับอุ้มตุ๊กตาไดโนเสาร์ตัวโปรด
‘เด็กคนนี้คือ…บรูโน่ เดอร์คอฟ น้องชายของมารีน่า น่ารักชะมัดเลย ดูแก้มเด้ง ๆ ชมพู ๆ นั่นสิ อยากฟัดจัง’
“มาหาพี่สิบรูโน่” นั่งคุกเข่า อ้าแขนกว้าง ให้เด็กน้อยเดินเข้ามาสวมกอดด้วยความคิดถึง ทว่าเขากลับถอยห่างและหลบหน้าเธอยิ่งกว่าเดิม
‘ฉันลืมอีกแล้วสินะ’ มารีน่าจะไม่ชอบขี้หน้าน้องชายของเธอมาก ๆ ทุกครั้งที่บรูโน่มาพูดคุยด้วยหรือมาชวนเล่น รีน่าก็จะตวาดและด่าทอไล่ให้เขาไปไกล ๆ นั่นจึงเป็นสาเหตุที่เด็กน้อยผู้น่ารักคนนี้กลัวการเข้าหามารีน่า
“คุณหนูเดินทางมาแต่เช้าคงจะหิวแย่ เข้าไปนั่งรอที่ห้องอาหารสิคะ เดี๋ยวพ่อครัวจะนำของโปรดคุณหนูมาเสิร์ฟ” ป้านิดรู้ดีว่าควรเปลี่ยนสถานการณ์นี้อย่างไร จึงรีบพูดขึ้นขัดจังหวะ
‘ฮื่อ ขอบคุณนะคะป้านิด’
ป้านิดเป็นทั้งแม่บ้านคอยดูแลความเรียบร้อยภายในคฤหาสน์ และยังเป็นพี่เลี้ยงให้กับบรูโน่ น้องชายสุดแสนจะน่ารักของมารีน่า เขากลายเป็นเด็กขาดความอบอุ่น เพราะพ่อกับแม่มักจะยุ่งอยู่กับงานอยู่เสมอ ทำให้ไม่มีเวลาอยู่กับเขา อีกทั้งพี่สาวเพียงคนเดียวยังไม่สนใจไยดี
ในนิยายพูดถึงเอาไว้เพียงแค่ว่า ‘บรูโน่ เดอร์คอฟ’ โตขึ้นและกลายเป็นเด็กเก็บตัว บางครั้งก็ชอบแสดงนิสัยก้าวร้าว เขาเองก็เป็นเพียงตัวประกอบคนหนึ่ง ที่ไม่ค่อยมีบทบาทสักเท่าไหร่
พี่สาวคนนี้จะดูแลเอาใจใส่นายเอง