ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ดาร์ค,18+,อีโรติก,พระเอกเลว,นางร้าย,เกิดใหม่ ,ทะลุมิติ,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“คนอย่างเธอไม่มีวันได้ใจฉัน เพราะสิ่งที่เธอจะได้มีเพียงร่างกายนี้เท่านั้น”
ผู้แต่ง
อณีญา
เรื่องย่อ
"ตัวเธอมันก็มีค่าแค่เรื่องบนเตียงนั่นแหละ"
"ทำเหมือนที่เคยทำสิ แค่อ้าขาให้ฉัน นี่คือสิ่งเดียวที่เธอทำได้ดีไม่ใช่เหรอ?"
"ฉันเกลียดคุณ!"
เป็นแค่ 'นางร้ายตัวประกอบ' อย่าหวังว่าจะได้ความรักจากเขา ในเมื่อไม่ได้รักกัน เธอก็ต้องการที่จะหย่า แต่ทว่ามันไม่ง่ายเช่นนั้น ในเมื่อหย่าไม่ได้เธอก็จะหนีไป! เพื่อเปลี่ยนแปลงโชคชะตาและหลุดพ้นจากการถูกเหยียดหยาม
มารีน่าจะสามารถหลุดพ้นจากพระเอกแสนเลวและปากร้ายได้หรือไม่ โปรดติดตาม...
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาและฉากที่เหมาะสมสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปเท่านั้น เนื้อหาบางส่วนอาจมีความรุนแรงและฉากที่ไม่เหมาะสมสำหรับเด็กหรือเยาวชน
มีฉาก NC การบังคับ การพยายามข่มขืน และคำหยาบเล็กน้อย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ทุกตัวละคร สถานที่ และเหตุการณ์ในเรื่องนี้ล้วนเป็นเรื่องสมมติที่มาจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคลจริง หรือสถานที่ใดๆ ในชีวิตจริง
#เป็นนิยายรักมีดราม่า
#ไม่มีการนอกใจ #รักเดียวใจเดียว #พระเอกนิสัยออกธง🚩🏴 #จบสุขนิยม
ฝากกดหัวใจ กดคอมเมนท์ และกดติดตามด้วยนะคะ
“ชู่…อย่าส่งเสียงดังล่ะ” มารีน่าหันไปกำชับกับสาวใช้สองสามคนที่เดินตามหลังมาติด ๆ “พี่จะหาแล้วนะ อยู่ไหนเอ่ย บรูทตัวน้อยของพี่”
“คุณหนูรู้ได้ยังไงคะ ว่าคุณชายมาแอบอยู่ที่นี่” สาวใช้วัยละอ่อน หน้าตาจิ้มลิ้ม เอ่ยถามเสียงพรายกระซิบด้วยความสงสัย
“ฉันรู้แล้วกันน่า”
ทำไมจะไม่รู้ล่ะ เพราะ…
ตามที่บันทึกไว้ในนิยาย ในวันเกิดปีที่หกของบรูโน่ เด็กชายได้เล่นซ่อนแอบกับพี่เลี้ยงอย่างสนุกสนาน เขาเข้าไปซ่อนตัวในห้องสมุดนานจนเหนื่อยล้าและหลับไปโดยไม่รู้ตัว ใช้เวลานานถึงครึ่งวันกว่าจะมีคนไปพบเขา ทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้นภายในคฤหาสน์
และในวันเดียวกันนั้น มารีน่าได้พาภาวินมาเล่นที่บ้าน แต่เมื่อมาถึงกลับพบว่าทุกคนกำลังตระหนกตกใจหาบรูโน่ จึงทำให้เธอโกรธเป็นอย่างมาก เมื่อสาวใช้คนหนึ่งพบและอุ้มบรูโน่ออกมา มารีน่าก็รีบเดินไปด่าทอด้วยคำหยาบคายและสั่งให้กักบริเวณน้องชายอย่างเฉียบขาด เธอไม่สนใจว่าน้องจะหายไปไหน ขอเพียงแค่อย่างทำตัวน่ารำคาญใจและเป็นภาระ
ตอนนี้ฉันได้เปลี่ยนแปลงมันแล้ว
“ส่งสัญญาณให้ป้านิดปิดไฟทั้งหมดแล้วเปิดไฟแสงสีแทนเร็วเข้า” สั่งกำชับให้ทำตามแผน
“โอเคค่ะ”
แสงไฟภายในห้องสมุดค่อย ๆ มืดลงอย่างรวดเร็ว แต่กลับถูกแทนที่ด้วยแสงสว่างเล็ก ๆ สีสันสดใสจากโคมไฟระย้าหลายดวง มารีน่าไม่ต้องการให้ห้องมืดมิดและทำให้บรูโน่ตื่นตกใจหวาดกลัว แทนที่จะเป็นความทรงจำอันน่าประทับใจ มันอาจกลายเป็นบาดแผลทางใจจากความกลัวสำหรับเด็กน้อยได้
เด็กชายที่นั่งแอบอยู่หลังตู้หนังสือต้องถลึงตากว้างด้วยความตะลึงงัน
'อะไรกัน มันสวยมากเลยนี่!' บรูโน่คิดในใจ ขณะจ้องมองบรรยากาศรอบตัวอย่างครุ่นคิด นี่มันห้องสมุดใช่ไหม แต่ทำไมถึงได้มีแสงไฟสวยงามแปลกตาแบบนี้
“แฮปปี้เบิร์ด…เดย์ทูยู…แฮปปี้เบิร์ด…เดย์ทูยู” เสียงร้องฮัมเพลงวันเกิดประสานเสียงกันมาแต่ไกล และเดินใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ในจุดที่บรูโน่กำลังซ่อนตัว
“พี่…”
บรูโน่หันไปมองก็พบมารีน่าเดินมาพร้อมถือเค้กวันเกิดรูปไดโนเสาร์ ปักเลขหกอยู่ด้านบน เธอร้องเพลงวันเกิดพร้อมรอยยิ้มกว้าง แถมยังมีสาวใช้คนอื่น ๆ เดินตามมาด้วย บางคนถือของขวัญ บางคนถือพลุกระดาษพร้อมจุดหลังจากร้องเพลงเสร็จ
'ปัง ปัง’
เศษกระดาษลอยขึ้นกลางอากาศอย่างสวยงาม เด็กน้อยมองตาค้างไม่กะพริบ ราวกับว่ากำลังติดอยู่ในห้วงแห่งความฝัน
มารีน่าเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเด็กชาย เธอนั่งคุกเข่าลงต่ำ ยื่นก้อนเค้กแสนน่าอร่อยพร้อมกับแสนเทียนไว้ต่อหน้าของบรูโน่
“อธิษฐานสิบรูท”
บรูโน่มองมารีน่าด้วยสายตาเบิกกว้าง เขายังคงตกใจและประหลาดใจกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น สาวใช้คนอื่น ๆ เริ่มส่งเสียงปรบมือให้
“หลับตาอธิษฐานแล้วเป่าเทียนสิคะคุณชาย”
“อะ อือ” ประสานสองมือเล็กแนบไว้กลางอก ดวงตากลมหลับลงอย่างช้า ๆ พร้อมคำอธิษฐานในใจ ก่อนจะลืมตาขึ้นแล้วเป่าเทียนให้มอดดับ
“สุขสันต์วันเกิดนะน้องรักของพี่ ขอให้นายโตไปเป็นคนที่แข็งแกร่งและเป็นเด็กดีของพี่แบบนี้เสมอนะ” ลูบผมน้องชายอย่างอ่อนโยน
"ขอบคุณพี่มารีน่ามาก ๆ เลยนะครับ" บรูโน่กระซิบพร้อมกอดพี่สาวแน่น น้ำสีใสปรือหยดคลอจากดวงตาเพราะความตื่นเต้นและซาบซึ้งใจ เขาไม่เคยได้รับความสนใจและความรักเช่นนี้มาก่อนเลย “และก็ขอบคุณป้านิด พี่แมรี่ พี่ดาริน และพี่สุชาด้วยนะครับ”
“ด้วยความยินดีค่ะ แค่เห็นคุณชายมีความสุข พวกเราก็มีความสุขไปด้วยแล้วค่ะ”
“ขอบคุณนะทุกคน”
‘ถ้าคำอธิษฐานของผมเป็นจริง ผมอยากให้พี่ของผมเป็นนางฟ้าและที่พึ่งพาคอยอยู่เคียงข้างผมแบบนี้ตลอดไป ขออย่าให้พี่สาวผู้อ่อนโยนคนนี้หายไปไหน’
และวันเกิดสุดแสนวิเศษราวกับมีเวทมนตร์ในวันนี้ จะอยู่ในความทรงจำของเด็กน้อยตลอดไป เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสกับความสุข
ณ คฤหาสน์เดชากรพิวัฒน์
ชายหนุ่มรูปร่างสูงสวมชุดสูทสีดำทมิฬนั่งไขว้ขาอยู่ในห้องทำงานส่วนตัว สายตาจับจ้องอยู่บนหน้าจอแท็บเล็ตที่กำลังแสดงข่าวสารและข้อมูลต่าง ๆ มือข้างหนึ่งถือบุหรี่ที่กำลังถูกดูดควันอย่างเพลิดเพลิน
“อา…เธอคิดจะทำอะไรกันแน่นะ รีน่า”
หลังจากสูบบุหรี่สักพักหนึ่ง เขาก็กดปุ่มบนโทรศัพท์สายตรงเพื่อเรียกไอแซคเข้ามา ไม่นานนักเลขาหนุ่มคนสนิทก็เดินเข้ามาในห้องทำงานด้วยท่าทางสุภาพเรียบร้อย
“มีอะไรครับคุณชาย” โค้งคำนับเคารพเพื่อรอคำสั่ง
“ไอแซค ฉันมีงานให้ทำ" ภาวินเอ่ยปากสั่งงาน "ฉันต้องการให้ไปติดตามการเคลื่อนไหวของมารีน่าให้ละเอียด เหตุผลที่เธอขอแยกตตัวออกไปจากบ้านฉัน ต้องรู้ว่าเธอวางแผนอะไรอยู่หรือเปล่า"
"ได้เลยครับคุณชาย ผมจะจัดคนไปสอดแนมเธอให้อย่างละเอียดทันที" ไอแซครับคำสั่งอย่างฉับไว
"อีกอย่าง คืนนี้บริษัทมีการจัดงานเลี้ยงสังสรรค์สำหรับพนักงาน ฉันต้องการให้โทรไปหามารีน่าและบอกให้เธอมาร่วมด้วย อย่าให้เธอมีข้ออ้างที่จะปฏิเสธได้"
"รับทราบครับ"
หลังจากรับคำสั่ง ไอแซคก็รีบเดินออกจากห้องทันที เพื่อจะไปจัดการตามที่ได้รับมอบหมาย ภาวินจ้องมองควันบุหรี่พร้อมกับคิดถึงภรรยาสาวของตนด้วยใบหน้าเคร่งขรึม
“หนึ่งสัปดาห์แล้วสินะที่เธอไปจากฉัน หนึ่งสัปดาห์…ให้ตายสิ” เขาบดขยี้ก้นกรองบุหรี่ที่เหลืออยู่ในมือลงบนที่เขี่ยบุหรี่อย่างหงุดหงิด
“เธอควรจะซมซานคลานกลับมาหาฉันเยี่ยงหมาที่ขาดเจ้าของไม่ได้สิ มารีน่า”
คาดไม่ถึงเลยแฮะ…