ผู้ใหญ่,รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ดราม่า,วิศวะ,จับแต่งงาน,เด็กเฮีย,Erotic,NC+,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
วันต่อมา คินต้องรีบเดินทางไปยังสถานที่นัดหมายทันที ทั้งที่เขายังไม่ได้เปลี่ยนชุดนักศึกษาเลย และแน่นอนว่าการนัดเจอกันระหว่างทั้งสองคนครั้งนี้ ทำให้เขาหัวเสียเป็นอย่างมาก เพราะมันทำให้คินต้องยกเลิกนัดเที่ยวกับแก๊งอีกแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะเป็นการนัดเจอกันแค่เขาและทางฝั่งผู้หญิงแค่ 2 คน แต่ถึงอย่างไร คินก็หงุดหงิดมากอยู่ดี เขาไม่ได้อยากจะมาเจอเธอเลยสักนิดเดียว ไม่ได้อยากจะมาแต่ก็ต้องมา เพราะคุณแม่สุดที่รักของเขา โทรจิกเขา ยิกๆๆ บอกให้รีบไปๆ เขาขับรถมาเรื่อยๆ ไม่รีบไม่ร้อน เพราะเขาตั้งใจจะเสียมารยาท และให้เธอรอเขานานๆ เธอจะได้เกลียดเขา และไปบอกพ่อแม่ซะ ว่าไม่อยากหมั้นกับเขาแล้ว เขามาสายไป 1 ชั่วโมงเต็มๆ และคิดว่าเธอคงไม่รอเขาแล้ว เมื่อถึงสถานที่ คินก็เอารถไปจอดในซองหลังร้าน พร้อมเดินเข้าไปในร้านอย่างสบายใจ สายตาคม กวาดมองไปรอบๆ ร้าน และก็คิดว่าเธอน่าจะไปแล้ว
"แม่บอกว่า โต๊ะ 13 เหรอวะ ลองไปดูหน่อยดิ๊ หึ แต่คงจะรอไม่ไหวแล้ววิ่งร้องไห้กลับบ้านไปแล้วแหละว่ะ แต่ก็แอบเสียดายเหมือนกัน อยากจะรู้จริงๆ ว่าผู้หญิงที่แม่หามาให้ มันจะเฉิ่มเชยขนาดไหนกัน"
เขาค่อยๆ เดินไปยังโต๊ะ 13 เพราะคิดว่า เธอคงจะไม่รอแล้ว แต่ก็ต้องแปลกใจมาก เพราะว่าเขาเสียมารยาทขนาดนี้ เธอก็ยังนั่นรอเขาเงียบๆ ไม่ปริปากบ่นอะไรสักคำ เธอเงยหน้ามองเขา ก่อนทักทายด้วยรอยยิ้มสดใส
"พี่คินหรือเปล่าคะ สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ หนูชื่อบีเลิฟ ที่แปลว่าที่รัก ต่อจากนี้ ฝากตัวด้วยนะคะพี่คิน"
ทันทีที่เห็นใบหน้าของเธอ คินก็ต้องสะดุดตา เพราะสาวน้อยตรงหน้า มีใบหน้าที่สวยหวาน น่ารักจิ้มลิ้ม ปากนิดจมูกหน่อย ตาโตกลมสวย เป็นประกายแวววาว นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน ปลายจมูกเชิดรั้น ดั้งโด่งเล็กน้อย รับกับใบหน้าเรียวเล็ก ขนตายาวเป็นแพเรียงสวย ผิวสว่างขาวอมชมพู ตัวเล็กเหมือนเด็กมอต้น ดูคร่าวๆ ยังไงเธอก็สูงไม่ถึง 160 หน้าเด็กตัวเล็ก แต่พอไล่สายตามองลงไปที่หน้าอก หน้าอกหน้าใจกลับใหญ่เกินขนาดตัวไปมาก ทันทีที่เธอยืนขึ้น เขาก็ได้เห็นการแต่งตัวของเธอ เธอใส่เสื้อผ้าไม่โป๊มาก และไม่รัดรูปจนเกินไป เธอใส่เสื้อตัวเล็กพอดีตัวผ้าไหมพรมผูกคอสีฟ้าโชว์เอว ท่อนล่างใส่มินิสเกิร์ตสีขาวสะอาดตาสั้นเหนือเข่า และใส่รองเท้าส้นสูงสีฟ้า แต่งหน้าไม่จัด พร้อมถักเปียหลวมๆ สองข้าง ผูกโบเล็กๆ สีขาวบนหางเปียยาวสลวยสีดำสนิท
"พี่คินคะ ได้ฟังที่หนูพูดอยู่หรือเปล่าคะ?"
เพราะเสียงของเธอ จึงทำให้เขาหลุดออกจากภวังค์ได้ เขากลับมาเป็นคินคนเดิม เพิ่มเติมคือวางตัว เพราะสำหรับเขา ผู้หญิงทุกคน ก็ต่างเข้ามาหาผลประโยชน์ทั้งนั้น ถึงบีเลิฟจะเป็นสาวสวย ตรงสเปกของคิน แต่เพราะอะไร คนสวยอย่างเธอ ถึงต้องยอมให้โดนจับคลุมถุงชนล่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะต้องการจะมาสูบเลือดสูบเนื้อเอาสมบัติจากบ้านของเขา คินแสดงสีหน้าเรียบเฉยเพื่อข่มเธอ แล้วเอามือล้วงกระเป๋า
"อืม ทำไมถึงไม่กลับบ้านไปซะล่ะ ฉันไม่ได้อยากจะหมั้นหมายอะไรกับเธอทั้งนั้น กลับไปบอกพ่อแม่เธอซะนะ ว่าฉันไม่อยากหมั้น ถ้าไม่มีอะไร ฉันขอตัวก่อนก็แล้วกัน"
"พี่คินคะ หนูขอพูดตรงๆ เลยนะคะ หนูไม่อยากทำให้คุณน้าล็อตตี้ เสียความรู้สึกค่ะ ทั้งที่จริงๆ แล้ว หนูก็ไม่ได้อยากจะแต่งงานกับพี่คินเหมือนกัน แต่ขอร้องเถอะค่ะ เราช่วยหมั้นหมายกันไปก่อนได้ไหมคะ แล้วถ้าถึงเวลาให้พ้นไปสัก 3 เดือน เราก็ค่อยบอกกับพ่อแม่ของเรา ว่าเราเข้ากันไม่ได้จริงๆ ถึงตอนนั้น หนูจะไม่ขอให้พี่คินอยู่แน่นอนค่ะ"
"เหอะ ไม่อยากทำให้แม่ฉันเสียใจเหรอวะ?? เธอเป็นอะไรกับแม่ฉัน เป็นลูกหรือไงวะ!! เป็นแค่คนนอก อย่ามาสะเออะทำเป็นรู้จักแม่ฉันดีได้ไหมวะ มันน่ารังเกียจ"
เธอก้มหน้าน้ำตาคลอเบ้า เพราะรู้สึกเสียใจและกลัว เพราะพี่คินตวาดเธอเสียงดังลั่นร้าน จนลูกค้าคนอื่นๆ หันมามองที่ทั้งสองคนเป็นตาเดียวกัน และซุบซิบนินทา คินทนสายตาของพวกคนแปลกหน้าไม่ไหว เขาเลยจับมือเธอลากออกไปคุยกันนอกร้าน
"เห้ย เป็นอะไรของเธอวะ ร้องไห้หาอะไร?"
"ฮึกๆๆ ก็พี่คิน ตะคอกหนู ฮือๆๆ ทำไมต้องตะคอกเสียงดังด้วยคะ ตั้งแต่หนูเกิดมา หนูยังไม่เคยโดนตะคอกใส่สักครั้งเลย"
"เห้ย แค่โดนตะคอกนิดหน่อย ก็ร้องไห้แล้วเหรอวะ ภูมิต้านทานต่ำไปเปล่า เห้อ"
"ฮึกๆ หนูขอโทษค่ะ"
"รีบๆ หยุดร้องซะ จะได้คุยเรื่องที่เธอต้องการ"
สาวสวยพยายามฮึบ เพื่อให้หยุดร้องไห้ เขากอดอกมองดูเธอพยายามหยุดร้องไห้ แล้วก็แอบขำเล็กน้อย เพราะเธอดูใสซื่อ ไร้เดียงสาเสียจริงๆ เธอใช้เวลาไม่นานก็หยุดร้องไห้ แล้วใช้หลังมือเล็กปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเบาๆ
"ถ้าอย่างนั้น มาคุยเรื่องข้อตกลงของเรากันต่อดีกว่าไหมคะ"
"ไม่ต้องหรอก เอาตามที่เธอต้องการก็แล้วกัน"
"จ..จริงเหรอคะ? ทำไมถึงตกลงง่ายจังเลยคะ"
"ก็เพราะว่าฉัน ก็ไม่อยากทำให้แม่เสียใจเหมือนกัน"
"พี่คินก็รักน้าล็อตตี้เหรอคะ หนูนึกว่า.."
"นึกว่าอะไร ตอบให้มันดีๆ นะเว้ย"
"ก็ก่อนที่หนูจะมาเจอพี่คิน น้าล็อตเตือนเอาไว้ว่า พี่คินดื้อมาก พี่คินไม่ยอมหมั้นกับหนูง่ายๆ แน่นอนน่ะค่ะ แล้วก็ พี่คินอาจจะ เกเรและหยาบคายไปมากสักหน่อย"
"อะไรนะ!! หยายคายไปมากสักหน่อย แม่พูดแบบนั้นจริงๆ เหรอวะ?"
"จ..จริงค่ะ น้าล็อตบอกว่า พี่คินอาจจะแกล้งทำเป็นมาสายไปเป็นชั่วโมง ยังไงก็ขอให้หนูรอพี่คินหน่อย ถึงจะไปสาย แต่ก็ไม่เคยผิดนัดค่ะ น้าล็อตบอกกับหนูแบบนั้น หนูก็เลยรอ จนกว่าพี่คินจะมาน่ะค่ะ"
เห้อ แม่นะแม่ แฉซะหมดเลยเหรอวะ สงสัยอยากจะได้ยัยตัวเล็กนี่เป็นลูกสะใภ้จริงๆ ถ้าแม่ต้องการนัก คินจัดให้
"วันนี้ว่างหรือเปล่า"
"ว่างค่ะ"
"ถ้าอยากทำตามที่แม่ของฉันต้องการจริงๆ มาทดสอบอะไรบางอย่างกับฉันหน่อยได้ปะ"
"อะไรหรือคะ ถ้าเป็นอะไรที่หนูพอจะทำได้ หนูจะทำค่ะพี่คิน"
"เออดี ว่านอนสอนง่าย เหมือนที่แม่บอกเลย ถ้างั้นก็ตามมาเร็วๆ"
คินเดินนำหน้าเธอไปก่อน ส่วนยัยตัวเล็กบีเลิฟ วิ่งตามหลังคินไปติดๆ เพราะคินตัวสูงเลยก้าวเท้าได้ไกลว่า ทำให้เธอคนตัวเล็กแบบเธอ ต้องรีบวิ่งตามไป ไม่อย่างนั้นได้คลาดสายตาจากคินแน่ๆ
