อ่านเรื่องนี้ก่อนอ่านเรื่องพี่คินนะคะ
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,NC+,โรแมนซ์,Romantic,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
[ Dangerous game ] จบเกมรักอันตราย - Ryouta x Lottie
อ่านเรื่องนี้ก่อนอ่านเรื่องพี่คินนะคะ
เรียวตะ เพราะนายคือคนที่ทำร้ายฉันในวันนั้น วันนี้ฉันจะเอาคืนนายอย่างสาสมที่สุด เท่าที่ฉันจะทำได้เลย แต่ทำไมแผนที่ฉันวางไว้มันล่มหมดเลยล่ะ ตอนนี้ฉันกลับโดนเขาล้างแค้นแทนเสียแล้ว เพราะฉันทำมันพลาดเอง ฉันถึงต้องโดนผู้ชายที่ฉันเกลียดช่วงชิงครั้งแรกของฉันไป แต่ฉันจะไม่เป็นฝ่ายโดนกระทำฝ่ายเดียวเด็ดขาด ฉันจะตามราวีเขาและผู้หญิงของเขาจนกว่าทั้งสองคนจะเลิกรากันให้ได้ มาเถอะ มาเริ่มเกมรักระหว่างเราสองคนได้แล้ว
วันรุ่งขึ้น เธอก็ขนของย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของเขา ทั้งที่เขายังไม่ได้อนุญาตเลย แต่เธอรู้อยู่แล้ว ว่าอย่างไรเขาก็ปฏิเสธไม่ได้ เพราะเขาไม่ได้อยากมีปัญหากับพ่อและแม่ของเธออย่างแน่นอน เธอให้ขนส่งเอาของทุกๆ อย่าง ไปไว้ในห้องนอนห้องใหญ่ที่สุดในคฤหาสน์หลังนี้ นั่นก็คือห้องนอนของเรียวตะ โดยที่ไม่ได้เกรงกลัวนักเลงหนุ่มคนนี้แต่อย่างใด
"เป็นบ้าอะไรของเธอวะล็อตตี้ ห้องอื่นก็มีเยอะแยะ แล้วทำไมต้องขนของทั้งหมดเข้ามาไว้ในห้องนอนของฉัน นี่กะจะแกล้งกันให้ได้เลยอ่อ??"
"แกล้งบ้าอะไรของนาย ฉันก็แค่อยากอยู่ในห้องนอนที่ใหญ่ที่สุดของบ้านหลังนี้ แล้วมันก็มีแค่ห้องนอนของนายคนเดียว แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ ก็ต้องเอาของทุกๆ อย่างมาไว้ในห้องนอนของนายไง ก็ห้องของนาย มีทั้งห้องแต่งตัว ห้องน้ำ แล้วก็ห้องนั่งเล่น ทุกๆ อย่างมีครบในห้องนอนห้องเดียว สะดวกสบายจะตายไป ไม่คิดงั้นหรือ?"
เรียวตะเอามือกุมขมับเพราะปวดหัวกับความดื้อรั้นพูดไม่ฟังของล็อตตี้ และมองดูยัยตัวเล็กเดินสำรวจไปทั่วๆ ห้องนอนอย่างสนุกสนาน เขาเองก็รำคาญไม่น้อยที่ต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ใครจะไปขัดใจเด็กดื้อที่มีพ่อแม่คอยหนุนหลังอย่างล็อตตี้ไหว ไม่ว่าเธอจะทำผิดหรือไม่ผิด พ่อแม่ของเธอก็พร้อมปลอบประโลมเธอตลอด และตัวเขาเองก็ไม่ได้อยากจะมีเรื่องกับคุณหนูคนเดียวแห่ง ภูมินันท์ กรุ๊ป เสียด้วย เพราะตอนนี้บริษัทในเครือของเขาและภูมินันท์ เป็นบริษัทที่รวยติดอันดับ 1 ของประเทศ และพ่อแม่ของทั้งสองก็เป็นพันธมิตรที่ดีกันมาตลอด แม้ว่าเขาและล็อตตี้จะไม่ชอบขี้หน้ากันตั้งแต่เด็กก็ตาม แต่พ่อกับแม่ของล็อตตี้และพ่อของเขาก็รักกันเหมือนพี่น้องแท้ๆ กันจริงๆ เวลาเดินทางไปเยี่ยมบ้านของล็อตตี้ทีไร เขาก็ต้องแสร้งทำเป็นดีกับล็อตตี้ทุกที แววตาคมกริบมองสาวสวยตรงหน้าด้วยความสงสัย
ตอนเด็กๆ ยังตัวเล็กนิดเดียวอยู่เลยอะไรๆ ก็แบนไปหมด พอโตขึ้นแล้วกลายเป็นสาวสวยได้ไงวะ ตัวก็เล็ก สูงถึง 160 หรือยังเหอะ ผิวขาวอมชมพูเหมือนแม่ของมันไม่มีผิด หน้าเรียวเล็กพอดีกับตัว ตาสองชั้นกลมโต นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน ขนตาเป็นแพเรียงสวย คิ้วบางเรียว ปากกระจับ รับกับจมูกเล็กโด่งปลายเชิดรั้น ผิวเนียนสวย ไม่มีริ้วรอยอะไรเลย ก็เหมาะสมแล้วแหละ ที่ยัยนี่จะเป็นเจ้าหญิงน้อย ทายาทเพียงหนึ่งเดียวของภูมินันท์ ก็ยอมรับว่ายัยจิ๋วนี่สวยจริง สวยมาก แต่ยังไงเราก็เกลียดมันอยู่ดี คนมันเกลียดให้ทำไงก็ลงเอยกันด้วยดีไม่ได้หรอกว่ะ ฝันไปชาติหน้าเหอะยัยแสบปากหมา
"เห้ย จัดของเสร็จยังวะ ของเยอะนักหรือไง มัวแต่สำรวจห้องอยู่นั่นแหละ ออกไปได้แล้ว ฉันจะล็อกห้อง"
"นายมีสิทธิ์อะไรมาล็อกห้อง เพราะห้องนี้ก็เป็นห้องของฉันเหมือนกัน"
"ฉันไม่ให้อยู่เว้ย ฉันจะให้แม่บ้านเก็บห้องข้างๆ ให้ ห้องนั้นก็มีเหมือนห้องนี้ทุกอย่าง อีก 2 วันเธอก็ย้ายไปอยู่ห้องนั้นได้แล้ว"
"ฉันจะอยู่ห้องนี้ นายอยากไปก็ไปเองดิ"
"ยัยนี่ ชอบทำให้ฉันโมโหนักหรือวะ!! เป็นบ้าหรือเปล่าวะ ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นของเธอนะเว้ย ความอดทนของฉันมีขีดจำกัดนะยัยบ้านี่ จิ๊"
"เออ ฉันอยากยั่วให้นายโมโหเล่น พอเห็นว่านายโมโหเหมือนหมาแล้ว ฉันสนุกดี"
"ล็อตตี้!"
เขาเดินเข้าไปประชิดตัวเธออย่างรวดเร็ว ก่อนผลักเธอให้นอนลงกับที่นอน จนหลังบางกระแทกกับเตียงอย่างแรง เธอร้องกรี้ดดังลั่นห้อง ก่อนลูบหลังตัวเองหย็อยๆ เพื่อบรรเทาความเจ็บปวด แต่ไม่ทันจะหายเจ็บ เขาก็จับข้อมือเธอขึงกับผ้าปูที่นอน พร้อมคร่อมร่างเล็กเอาไว้ หนุ่มหล่อจ้องเข้าไปในดวงตากลมโตเขม็ง เพราะเธอทำให้เขาโกรธจัดอีกครั้ง
"ฉันเจ็บนะเรียวตะ ถ้าไม่อยากมีเรื่องก็ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้"
"ล็อตตี้ เธอนี่เป็นคนยังไงวะ เข้ามาหาฉันถึงในห้องนอนสองต่อสอง แล้วคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้นวะ ชายหญิงอยู่ด้วยกันสองต่อสอง คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆ หรือไง หืม"
"ถ้านาย ทำอะไรฉัน เท่ากับนายผิดคำพูด นายเป็นคนบอกกับฉันเอง ว่าต่อให้เหลือแค่ฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวบนโลก นายก็ไม่เอาฉันแน่นอน นายบอกว่ารังเกียจฉัน ขยะแขยงฉันสารพัด ทีตอนนี้นายจะมากลับคำหรือไงกัน ถ้าอย่างนั้น คำพูดที่ออกมาจากปากของนาย ก็เชื่อถืออะไรไม่ได้แล้วล่ะมั้ง ถ้านายกลับคำ ก็แสดงว่านายไม่มีประสิทธิภาพในการเป็นผู้บริหารของ สิราริน หรือฉันพูดผิด?"
กึด หนุ่มหล่อกัดกรามดังกรอด เพราะความโมโห เธอช่างต่อล้อต่อเถียงเสียจริงๆ แต่ถึงอย่างนั้นคำพูดของเธอ ก็ไม่ได้ทำให้เขาใจเย็นลงได้เลยสักนิดเดียว เขาจึงสวนกลับเธอทันที
"แล้วยังไง? ถึงฉันจะเคยบอกแบบนั้น แต่ฉันก็ทำเธอท้องไปแล้วไม่ใช่หรือวะ? ก็เธอเป็นคนบอกฉันเองนี่ ว่าลูกในท้องของเธอ เป็นลูกของฉัน เพราะฉะนั้นตอนนี้เธอก็เป็นเมียของฉัน แล้วถ้าฉันจะแสดงความรักกับเมีย แล้วมันผิดตรงไหนวะ หืมม"
เขาก้มหน้าลงจะจูบเธอ แต่เธอก็หันหน้าหนีไปอีกทาง เพราะความตกใจ เขาคอยมองอาการของเธออยู่ตลอด และรู้สึกสะใจสุดๆ เมื่อเห็นว่าเธอตกใจเพราะคำขู่ของเขาได้
"ไอ้คนระยำ คนอย่างนายมันมีอะไรดีบ้างวะเรียวตะ"
"อย่างน้อย เรื่องรักฉันก็เก่งและร้อนแรงนะ"
เขาพูดไปพร้อมปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีดำที่เขาใส่อยู่ทีละเม็ด ปากของเขาก็พูดจาทีเล่นทีจริงกับเธอ แน่นอนว่าเขาแค่ต้องการขู่ให้เธอกลัวเท่านั้น แต่หลังจากเธอตกใจเมื่อครู่ เธอก็ตั้งสติได้และทำใจแข็งสู้กับเขาต่อ
"แล้วยังไง? นายเก่งเรื่องเดียวหรือไง เรื่องอื่นล่ะ นายทำเป็นบ้างหรือเปล่า"
"ก็เท่าที่รู้ตอนนี้ ก็ทำลูกให้เธอไง หึ"
"เหอะ ดูภูมิใจในน้ำเชื้อโสโครกของนายดีนะ อุบาทว์ตัวเองบ้างหรือเปล่าวะ"
"ไม่นะ มันน่าภูมิใจจะตายไป ที่น้ำเชื้อของฉันทำลูกติดภายในรอบเดียว แถมเป็นตอนที่ฉันจำอะไรไม่ได้เลยด้วย หึ ฉันนี่ก็เก่งดีเหมือนกันนะ เธอว่าปะ"
"ไอคนสารเลว ยังมีหน้ามาภูมิใจอีกนะ หน้าของนายมันเสริมปูนกี่ชั้นวะ ถึงได้ด้านขนาดนี้"
"ก็คงจะหลายชั้นมั้ง แต่ก็คงจะไม่เท่ากับเธอหรอกว่ะ เป็นผู้หญิงแท้ๆ แต่หน้าด้านย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของผู้ชาย หน้าไม่อายดีนะว่าไหม?"