อ่านเรื่องนี้ก่อนอ่านเรื่องพี่คินนะคะ
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,NC+,โรแมนซ์,Romantic,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
[ Dangerous game ] จบเกมรักอันตราย - Ryouta x Lottie
อ่านเรื่องนี้ก่อนอ่านเรื่องพี่คินนะคะ
เรียวตะ เพราะนายคือคนที่ทำร้ายฉันในวันนั้น วันนี้ฉันจะเอาคืนนายอย่างสาสมที่สุด เท่าที่ฉันจะทำได้เลย แต่ทำไมแผนที่ฉันวางไว้มันล่มหมดเลยล่ะ ตอนนี้ฉันกลับโดนเขาล้างแค้นแทนเสียแล้ว เพราะฉันทำมันพลาดเอง ฉันถึงต้องโดนผู้ชายที่ฉันเกลียดช่วงชิงครั้งแรกของฉันไป แต่ฉันจะไม่เป็นฝ่ายโดนกระทำฝ่ายเดียวเด็ดขาด ฉันจะตามราวีเขาและผู้หญิงของเขาจนกว่าทั้งสองคนจะเลิกรากันให้ได้ มาเถอะ มาเริ่มเกมรักระหว่างเราสองคนได้แล้ว
"ฮือๆๆๆ"
คนตัวเล็กยังคงร้องไห้ไม่หยุด เพราะเธอทั้งเจ็บตัวและเจ็บใจ ที่โดนคนที่เกลียดขี้หน้าทำกันแบบนี้ เธอโมโหมาก และก็แค้นเขาไปหมดทุกอย่าง ตอนนี้แค่หน้าของเขายังไม่อยากจะมองเลย
"เห้ย หุบปากดิ๊ จะร้องอะไรกันนักกันหนาวะ น่ารำคาญ"
เรียวตะลงจากเตียงเขาเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันกับเอวสอบเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่ก่อนเดินไปหยิบซองบุหรี่อย่างดี ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆหัวนอน ออกมาจากซองและจุดมันดูดเพื่อแก้เครียด เรียวตะนั่งลงข้างๆ ล๊อตตี้ ก่อนเป่าควันบุหรี่ใส่หน้าเธอเล็กน้อยเพื่อแกล้งเธอ ล๊อตตี้พยายามไม่สูดควันเข้าไป เพราะเธอแพ้บุหรี่มาก แค่ได้กลิ่นก็มึนจนปวดหัว แทบจะสลบทันที
"ฟู่ววว"
"แคกๆๆๆ อย่าทำแบบนี้ ฉันแพ้ควันบุหรี่ ออกไปดูดไกลๆ นะ ไอคนจัญไร แคกๆๆ"
"ทำไมวะ ทีฉันเอาคืนเธอบ้าง มาทำเป็นร้องอ่อ? แล้ววันนี้ไม่ไปเรียนหรือไง"
"อึก ไอคนสารเลว แกขืนใจฉัน ยังจะมีหน้ามาถามไถ่เรื่องของฉัน เหมือนไม่ได้เกิดอะไรขึ้นอีกนะ คนอย่างแกมันต้องชั่วช้าสารเลวระยำตำบอนขนาดไหนวะ ถึงได้ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย ไอ้คนเลว ไอ้คนหน้าหมาเอ๊ย เผลอๆ หมามันยังดีกว่าแกด้วยซ้ำเรียวตะ!!"
"เหอะ ยังจะปากดีได้อีกอ่อล๊อตตี้?? อยากให้ฉันเอาเรื่องที่เธอโกหกสร้างเรื่องใหญ่โตไปบอกพ่อกับแม่เธอไหม? รับรองเลยว่าเธอจะต้องเจ็บจี๊ดแน่ ถ้าพ่อแม่เธอรู้เรื่องนี้"
"ถ้านายทำแบบนั้น นายก็จะโดนไปด้วย อยากแลกหรือไง"
"ฉันไม่กลัวพ่อแม่เธอล๊อตตี้ ที่ผ่านมา ฉันแค่เกรงใจ เพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์อันยาวนานสองพวกเราทั้งสองครอบครัว แต่ถ้าในวันนี้มันจะตัดขาดกันก็ตัดไป เพราะฉันก็รำคาญ ขี้เกียจต้องมานั่งแสร้งว่าเป็นคนดีต่อหน้าพ่อแม่ของเธอแล้ว ถ้าอยากตัด ก็ตัดไปซะ แล้วมาเปิดศึกระหว่างสองครอบครัวกันไปเลยให้มันจบๆ ดีไหมล่ะล๊อตตี้ ฉันว่าน่าสนุกดีนะ"
กึด ล๊อตตี้กัดกรามดังกรอด เพราะความโมโห เธอกำหมัดแน่น เพราะความโกรธจัด กำหมัดแน่นจนเล็บยาวที่เพิ่งทำมาจิกเข้าไปในเนื้อบนฝ่ามือจนเลือดซิบ
"อื้อหือ โกรธฉันขนาดนั้นเลยหรือ อยากต่อยหน้าฉันหรือไง เอาสิต่อยเลย ทำได้ไหมล่ะ แม่คนเก่ง"
"แก้มัดให้ฉันไอ้คนสารเลว ฉันได้ต่อยหน้านายได้ถนัดๆ"
"เอาสิ แต่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบเธอจะทำได้จริงๆ หรือ?"
เขาแก้มัดให้เธอทันที พอเธอตั้งหลักได้เธอก็รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมร่างเปลือยของตัวเองก่อนตบไปที่แก้มสากข้างขวาอย่างแรง จนเรียวตะหน้าหัน เขาลูบแก้มตัวเองเบาๆ ก่อนหันไปมองเธอตาขวาง
เพี๊ยะ!!
"นี่สำหรับความปากหมาของนาย"
"นี่มันเล่นกันทีเผลอนี่หว่า!!"
เธอง้างมือหมายจะตบเขาอีกรอบ แต่เขาชี้หน้าเธอ แล้วจ้องหน้าเธอแบบดุดัน เพราะเขากำลังอารมณ์ไม่ดีสุดๆ ไปเลยในตอนนี้
"ถ้าเธออยากตบอีกรอบ ฉันให้เธอตบก็ได้นะล๊อตตี้ แต่หลังจากเธอตบฉัน เธอก็อย่าหวังว่าจะได้เดินออกไปจากห้องนี้แบบสวยๆ เลย เพราะฉันจับเธอกดแน่ จะเอาแม่งให้ขาถ่าง คลานลงจากเตียงไม่ไหวเลย ยัยตัวแสบ"
"ไอ้เลว ไอ้คนหยาบคาย นายมันไม่หลงเหลือความเป็นคนแล้ว ฮึกๆ"
"อะไรๆ ก็เอาแต่ร้องไห้ โคตรอ่อนแอเลยว่ะ ก่อนหน้านั้นเธอเอาแต่หาเรื่องฉันสารพัด พอโดนบ้างทำเป็นร้อง มันน่าสมเพชมากกว่าน่าสงสารนะรู้ปะ"
"ฮือๆๆๆ ทำไมต้องพูดกันแรงๆ ด้วย ฮือๆๆ"
"ไม่ต้องมาทำเป็นเล่นละครบีบน้ำตา ตรงนี้ไม่มีกล้องครับ"
เธอไม่พูดอะไรต่อแล้วเอาแต่ร้องไห้ ก่อนหอบร่างที่อ่อนเพลียลุกขึ้นจากเตียง แล้วเดินไปเรื่อยๆ จนถึงห้องแต่งตัวของเขา ตอนนี้เธอไม่มีเสื้อผ้าใส่เลย และไม่มีแรงเปิดกระเป๋าด้วย เพราะโดนเขากระชากขาดหมดทั้งบนและล่าง ต่อให้จะเจ็บทั้งตัวทั้งใจแค่ไหน เธอก็ต้องลุกขึ้นสู้ต่อไป ถ้าเจอเรื่องแค่นี้ยังยอมแพ้ แล้วต่อไปจะแก้แค้นเขาได้อย่างไร เธอให้กำลังใจตัวเองแล้วค้นหาเสื้อผ้าของเขาไปด้วย เขาไม่ค่อยมีชุดไปรเวทมากนัก ส่วนมากจะเป็นชุดนอนและเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีดำและสีขาว เธอเลยหยิบเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีดำออกมาใส่ 1 ตัว แล้วเดินออกจากห้องแต่งตัวห้องใหญ่ไป ในขณะที่ค่อยๆ เดิน หลังมือก็ปาดน้ำตาไปด้วย เธออยากจะหยุดร้องแต่น้ำตามันก็ไหลไม่ยอมหยุดเลย เธอไม่ได้อยากจะอ่อนแอและไม่ได้อยากจะร้องไห้ให้เขาเห็นเลยสักนิด แต่มันกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่จริงๆ เธอค่อยๆ เดินไปเรื่อยๆ จนถึงประตูทางออกจากห้อง แล้วก็เหลือบไปเห็นเรียวตานั่งสูบบุหรี่อยู่ปลายเตียงอย่างสบายใจ เธอเลือกที่จะไม่มองเขาแล้วเปิดประตู แต่เสียงใหญ่ก็พูดแทรกขึ้น
"จะไปไหนของเธอ หืม"
"ไปที่ไหนก็ได้ ที่ไม่มีนาย ฉันไม่อยากเห็นหน้าคนเลวแบบนาย"
"อ่อ งั้นหรือ เลิกคิดแผนที่จะแก้แค้นแล้วหรือไง?"
"ฉันไม่มีวันลืมหรอกนะเรื่องที่นายทำกับฉันวันนี้ นายสร้างบาดแผลครั้งใหญ่ให้กับฉัน!!"
"กล้าพูดออกมาได้นะ ว่าฉันสร้างบาดแผลครั้งใหญ่ให้เธอ ตัวเธอไม่ใช่หรือไง ที่สร้างเรื่องโกหก อย่าให้ฉันขุดมันมาพูดอีกครั้งนะล๊อตตี้"
"อึก แล้วจะทำไม? อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้ล่วงเกินนาย"
เขาลุกขึ้นเอาบุหรี่ไปดับกับที่ดับบุหรี่ ก่อนเดินเข้าไปประชิดตัวเธอช้าๆ
"แล้วจะทำไม? มันก็สาสมแล้ว ถือว่าฉันรวบยอดละกัน ทุกสิ่งทุกอย่างในอดีตที่เธอทำกับฉัน"
เขากอดเอวบางด้วยมือเดียวก่อนดึงตัวเธอประชิดเข้าหาตัว เพราะตัวติดกันจนเกินไป เธอจึงได้กลิ่นบุหรี่ที่ออกมาจากตัวของเขาชัดเจน กลิ่นบุหรี่จากเขาทำให้เธอมึนหัว
"อี๋ เหม็นกลิ่นบุหรี่ แคกๆๆ เอาหน้าของนายออกไปนะ"
ยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งยุ เขาเลื่อนใบหน้าหล่อเข้าไปใกล้ๆ เธอ แล้วอ้าปากพูดอีกครั้ง
"เป็นยังไง เอาหน้าเข้ามาใกล้พอหรือยัง? ชอบหรือเปล่า ใกล้กันขนาดนี้"
"ไอคนเลว ฮือๆๆ"
"ก็บอกแล้วไง ว่าร้องไห้ไม่ได้ช่วยอะไร ฉันจะออกไปข้างนอก เพราะฉันมีนัดกับผู้หญิงของฉัน"
"ผู้หญิงของนายงั้นหรือ? นายมีแฟนแล้วอย่างนั้นหรือ??"
"เปล่า ยังไม่ได้เป็นแฟน ฉันไม่คิดจะเอาสถานะแฟนมาผูกมัดตัวฉันเองหรอกนะ ก็แค่ผู้หญิงที่ควงด้วยน่ะ ส่วนเธอ อยากไปไหนก็ไป หรืออยากจะกลับไปอยู่บ้านตัวเองก็ไปได้เลย ฉันไม่ห้ามหรอก เพราะฉันก็ไม่ได้อยากจะเห็นหน้าเธอสักเท่าไหร่"
เขาผลักเธอออก จนเธอล้มลงกับพื้นก้นกระแทก หลังจากนั้นเขาก็ไปแต่งตัวแล้วหยิบแค่กุญแจรถกับโทรศัพท์แล้วออกจากห้องไปทันที