[ Dangerous game ] จบเกมรักอันตราย - Ryouta x Lottie - (30) บอกให้เธอฟังไม่ได้สักคำ โดย Rinrin ( Eromantic Only) @Plotteller

อ่านเรื่องนี้ก่อนอ่านเรื่องพี่คินนะคะ

[ Dangerous game ] จบเกมรักอันตราย - Ryouta x Lottie - (30) บอกให้เธอฟังไม่ได้สักคำ โดย Rinrin ( Eromantic Only) @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,NC+,โรแมนซ์,Romantic,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

สารบัญ

เนื้อหา

(30) บอกให้เธอฟังไม่ได้สักคำ

เขาเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆ เธอ หมายจะจูบเธอ แต่เธอก็ไหวตัวทัน แล้วดันหน้าเขาออกไปไกลๆ

"ฉันเหม็นกลิ่นเหล้าในปากของนาย ถ้าอยากนอนด้วยกันมากนัก นายต้องไปอาบน้ำก่อน ไม่อย่างนั้น ก็อย่าหวังว่าจะได้นอนกับฉัน"

"เล่นตัวนี่หว่า"

"เออ เล่นตัว ก็ฉันสวยทำไมจะเล่นตัวไม่ได้? ถ้านายไม่อยากได้ฉัน ก็ไม่ต้องทำตามที่ฉันบอกก็ได้นะ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนายอยู่แล้ว"

"อยากสิ ฉันอยากได้เธอมากๆ เอาล่ะ ฉันจะทำตามที่เธอบอก แล้ว..ถ้าฉันอาบน้ำแล้ว สร่างเมาแล้ว แล้วเราสองคน จะติดต่อกันอีกยังไงล่ะ?"

"ฉัน..จะไปหานายเอง"

"อื้ม ดี สัญญาต้องเป็นสัญญานะคนสวย"

"แน่นอน ตอนนี้ฉันว่านาย คงขับกลับบ้านเองไม่ได้แล้วล่ะ ฉันเรียกรถให้ก็แล้วกันนะ ส่วนรถนาย นายก็บอกให้บอดี้การ์ดตามมาเก็บทีหลังก็แล้วกัน"

"อื้อ (:"

วันนั้นเขาเอาแต่มองหน้าเธอ แล้วกอดเอวบางเอาไว้แน่น เพราะไม่อยากปล่อยเธอให้จากไปไหน แท้ที่จริงแล้ว วันนั้นหลังจากที่เขาได้เกือบมีเรื่องกับพวกนักเลง เขาก็สร่างเมา และรู้ได้ทันที ว่าหญิงสาวคนนี้ คือล็อตตี้ น้องสาวที่สุดแสนจะน่ารัก คู่รักคู่แค้นของเขา เขาจำเธอได้ทันที แต่ถึงจะจำเธอได้ เขาก็ยังแกล้งทำเป็นเหมือนไม่รู้จักเธอ เพราะเขาอยากให้เธอน่ารักแบบนี้กับเขาต่อไปเรื่อยๆ อยากให้เธอเป็นน้องสาวที่น่ารักของเขาเหมือนตอนเธอ 8 ขวบ

"ฉันเรียกรถให้แล้วนะเรียวตะ ระหว่างทาง ห้ามก่อเรื่องเด็ดขาด เข้าใจไหม??"

"เธอก็ไปส่งฉันสิ ถ้าเธอไปส่งฉัน ฉันจะได้ถึงบ้าน โดยที่ไม่ก่อเรื่องไง"

"กับอีแค่ไม่ก่อเรื่องก่อราวนี่มันยากมากนักหรือไง? บ้านนายก็อยู่แค่นี้ เดินไปยังถึงเลยมั้ง"

"แล้วเธอ อยากจะเดินไปส่งฉันที่บ้านไหมล่ะ บ้านฉันมีหลายห้องนอน แล้วก็มีทุกๆ อย่าง ที่เธอต้องการเลยนะ"

"อ๋อ พูดแบบนี้ แสดงว่าเคยพาผู้หญิงไปบ่อยๆ น่ะสิ"

"เปล่าเลย จริงๆ ก็มีอยู่คนหนึ่งที่ฉันพาไปที่บ้านบ่อยๆ น่ะ แต่ก็แค่คนเดียว แต่เธอจะเป็นอีกคนที่ได้เข้าไปพักที่บ้านของฉันนะ"

"ฉันไม่อยากเป็นที่สองรองใคร ขอปฏิเสธก็แล้วกัน นายนั่งรอให้รถก่อนสิ อีกนานเลยมั้ง กว่ารถจะมา"

เขาหยิบกุญแจรถออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนเปิดประตูแล้วลงไปนั่งหันข้างที่เบาะคนขับ แต่สองแขนแกร่งก็ยังโอบกอดยัยตัวเล็กเอาไว้ไม่ยอมปล่อย เหมือนกลัวว่าเธอจะหายไปจากชีวิตของเขาอย่างไรอย่างนั้น

"เธอชื่ออะไร?"

"ล็อตตี้"

"ชื่อเหมือนน้องสาวของฉันเลย"

"อื้อ ก็ฉันเป็นน้องสาวของนายนี่"

เธอก้มลงมองใบหน้าอันหล่อเหลาของเรียวตะ ด้วยแววตาโศกเศร้า ก่อนเลื่อนสองมือบางไปประคองแก้มสากเอาไว้ ตัวเขาเองก็เงยหน้ามองน้องสาวที่คิดถึงเหมือนกัน

"เรียวตะ ต่อจากนี้ เราคงกลับไปรักกันเหมือนตอนฉัน 8 ขวบไม่ได้จริงๆ แล้วนะ สำหรับฉัน ความสัมพันธ์ มันแย่ลงทุกวัน และฉันก็ไม่คิดอยากจะแก้ไขอะไร หรือฟังคำอธิบายอะไรของนานทั้งนั้น ฉันสนใจแค่ ฉันจะทำให้นายเจ็บที่สุด เหมือนที่ฉันเคยทำมาตลอด เริ่มเกมระหว่างเราอีกครั้ง ถึงแม้ครั้งนี้ ฉันอาจจะยอมใจอ่อนให้นายก็ตาม" เพราะฉันรักนายมาตลอด

เขาไม่พูดอะไรตอบโต้เธอ แล้วทำแค่คลี่ยิ้มอันบางเบาส่งให้เธอเท่านั้น หลังจากนั้นไม่นาน รถที่เธอเรียกก็มาพอดี เธอจึงพาเขาไปส่งที่รถ แล้วมองดูรถออกไปจนสุดสายตา ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เรียวตะก็ไม่เคยลืมล็อตตี้ได้เลย จนกระทั่งเธอมาปรากฏตัวที่บ้านของเขาอีกครั้ง หลังจากนั้น 1 เดือน แล้วยังบอกว่าเธอท้องลูกของเขา พอได้เห็นหน้าเธอ ใจจริงลึกๆ เขาดีใจมาก แต่เพราะความสัมพันธ์ของทั้งสอง มันเริ่มมาจากการ toxic ใส่กันตั้งแต่ต้น พวกเขาก็เลยต้องเล่นละครเรื่องนี้ต่อไปเรื่อยๆ ให้จบ ทั้งที่ใจจริงๆ พวกเขาก็รู้สึกดีต่อกันมาตลอด

กลับมาปัจจุบัน

"เห้อ ยัยนั่นไปอยู่ไหนของเธอวะ อย่าให้เจอนะแม่ง จะลงโทษให้เข็ดเลย แล้วไปกับใครก็ไม่ไป ไปกับไอ้ทิม เห้ออ สองคนนั้น จะไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วก็ไม่รู้ เหี้ยเอ๊ยยย! กูนี่มัน..ทำไมเพิ่งจะมานึกออกตอนนี้วะ เหตุการณ์ตอนนั้น ไอ้เรียวตะเอ๊ยยยย"

หลังจากนั้นเขาก็ออกตามหาเธอทุกที่ เท่าที่เขาจะคิดออก ว่าเธอมักจะไปไหนบ้าง เวลาอยู่ที่นี่ ตามหาเธอทั่วทุกๆ ที่ แต่ก็ยังไม่เจอเธอเลย ทำยังไงก็ไม่เจอเธอ จนเขาท้อแล้วจริงๆ หมดหนทางจะตามหาเธอแล้ว เรียวตะจึงตัดสินใจ กลับกรุงเทพก่อน แล้วค่อยคิดหาทางอื่นทีหลังที่จะตามหาตัวเธอ ระหว่างนั้น เขาก็จ้างสายสืบ ให้ตามหาตัวเธอไปด้วย และเขาก็เอาแต่หมกมุ่นกับการทำงานทุกวันๆ บางวันก็แทบจะนอนที่ออฟฟิศเลยด้วยซ้ำ เขากินแทบไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ เพราะเอาแต่พะวงถึงเธอ จนตอนนี้ เวลาก็ผ่านไปเดือนกว่าๆ แล้ว เรียวตะโทรมมาก เพราะเขาเอาแต่ทำงาน ข้าวปลาก็แทบไม่ค่อยแตะ กินก็เพื่อให้มีแรงทำงานเท่านั้น เขารอฟังข่าวดีทุกๆ วัน แล้วสุดท้าย วันที่เขารอคอยก็มีถึง

ก๊อกๆๆ

"เข้ามา.."

"บอสครับ รู้แล้วครับ ว่าคุณล็อตตี้อยู่ที่ไหน"

"จริงหรือวะ?? พากูไปเจอล็อตตี้ ตอนนี้เลย!!"

พอมาถึงยังสถานที่ เขาพบว่าเป็นบ้านพักคนชรา ที่อยู่ในจังหวัดบ้านเกิดของเรียวตะ บ้านพักคนชรานั้น อยู่ไม่ห่างจากบ้านพักของครอบครัวเรียวตะเท่าไหร่ เวลาที่เขามาถึง เป็นเวลาพักเที่ยงพอดี และเขาก็เห็นล็อตตี้ ที่กำลังนั่งคุยกับคุณยายคนหนึ่งอยู่ด้วยใบหน้าที่มีความสุข เมื่อเขาได้เห็นใบหน้าของเธออีกครั้ง เรียวตะก็รู้สึกโล่งใจแบบบอกไม่ถูก มันเหมือนโยนหินที่หนักอึ้งออกจากอก ตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวเองหายใจโล่งเป็นปลิดทิ้ง เขาใช้เวลามองดูเธอจากในรถ เพราะใจเขายังไม่กล้าพอ ที่จะออกไปเจอหน้าเธอตอนนี้ หลังจากที่เขาได้รู้ความจริงทั้งหมดแล้ว ว่าต้นเหตุคืออะไร เรียวตะแค่อยากจะเห็นว่าล็อตตี้ยังสบายดีอยู่หรือเปล่า เมื่อเห็นว่าเธอสบายดี เขาก็ดีใจมาก

"บอสครับ ให้ผมไปเรียกคุณล็อตนี้ให้ไหมครับ?"

ในขณะนั้น ทิมก็เดินเข้าไปหาล็อตตี้ พร้อมจับมือเธอเอาไว้แน่น ส่วนล็อตตี้เธอเงยหน้ามองทิม แล้วยิ้มให้เขาอย่างสดใส เหมือนทั้งสองคนจะคุยอะไรกันสักอย่าง แล้วระหว่างนั้นทิมก็เก็บผมที่ปรกใบหน้าสวยทัดหูให้เธอ ภาพนั้นมันทำให้เรียวตะเจ็บใจมากจนทนไม่ได้ เขาเลยฮึดขึ้นสู้อีกครั้ง เพื่อจะเอาเธอกลับมาเป็นของเขาให้ได้