เมื่อชายหนุ่มได้มาเกิดใหม่ในโลกแห่งเวทมนตร์ โดยเขาตายเพราะช่วยคุณยายข้ามถนนแล้วถูกรถชน เขาจะใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ต่อไปอย่างไร!
แฟนตาซี,ผจญภัย,แอคชั่น,เวทมนตร์,เกิดใหม่ ,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! [เล่ม 2] โดย MIN-G @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01J76AM2MDGNTPRTDRHQTWST6E/cover/01J76AM2MDGNTPRTDRHQTWST6E-1725715581581 "เกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย! [เล่ม 2] โดย MIN-G @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
เมื่อชายหนุ่มได้มาเกิดใหม่ในโลกแห่งเวทมนตร์ โดยเขาตายเพราะช่วยคุณยายข้ามถนนแล้วถูกรถชน เขาจะใช้ชีวิตในโลกใบใหม่ต่อไปอย่างไร!
ผู้แต่ง
MIN-G
เรื่องย่อ
จะเป็นอย่างไร... เมื่อความตายนั้นยังไม่ใช่จุดสิ้นสุดของชีวิต?
ชายวัย 31 ปีที่ทำแต่ความดีมาโดยตลอดเพราะเชื่อในเรื่องของสวรรค์และนรก แต่กลับต้องมาจบชีวิตลงเพราะการทำความดี ซึ่งดวงวิญญาณของเขากลับไม่ไปบนสวรรค์ดั่งหวัง แต่ได้ไปเกิดใหม่ยังโลกแห่งเวทมนตร์และพลังเหนือธรรมชาติในชื่อ “คาอิดะ อาคุมุ” ลูกคนสุดท้ายของตระกูลคาอิดะ เขาจะทำอย่างไรเมื่อได้มาเกิดใหม่อีกครั้งในโลกใหม่และชีวิตใหม่!!
“ถ้าเป็นคนดีแล้วไม่ได้ไปสวรรค์…”
“...แสดงว่าสวรรค์ไม่มีอยู่จริง”
“แล้วฉันจะทำความดีทำไมกันเล่า!!!”
---------------------------------------------------
หมายเหตุ : นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง มิได้เจตนาพาดพิงถึงผู้ใดและไม่อนุญาตให้นำไปเผยแพร่
หมายเหตุ 2 : ชื่อสิ่งต่าง ๆ ในนิยายเรื่องนี้เช่น สถานที่ เป็นชื่อที่เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้มีจริงแต่อย่างใด
หมายเหตุ 3 : เครื่องหมายคำพูด (“ ”) คือการพูดปกติ
เครื่องหมายคำพูด (‘ ’) คือการคิดในใจ
----------------------------------------------
ระดับของนักเวท
นักเวทระดับ 1
นักเวทระดับ 2
นักเวทระดับ 3
จอมเวทระดับ 1
จอมเวทระดับ 2
จอมเวทระดับ 3
ราชันจอมเวทระดับ 1 ดาว
ราชันจอมเวทระดับ 2 ดาว
ราชันจอมเวทระดับ 3 ดาว
ระดับของปีศาจเวทมนตร์
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 1
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 2
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 3
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 4
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 5
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 6
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 1 ดาว
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 2 ดาว
ปีศาจเวทมนตร์ระดับ 3 ดาว
บทที่ 35 : การต่อสู้ระดับสูง
ทักษะโจมตีของซาบาราชิที่ระเบิดออกนั้นทำให้เกิดควันคลุ้งทั่วบริเวณ อาคุมุยังไม่สามารถคาดเดาได้ว่าคาเอเกะจะเป็นอย่างไรบ้าง แต่ที่มากไปกว่านั้นคือผลกระทบจากเขตแดนพลังเวทของซาบาราชินั้นได้เกิดขึ้นแล้ว
‘นี่ฉันกำลังรู้สึกร้อน? แต่ลุงคาเอเกะเนี่ยสิ โดนเข้าไปเต็ม ๆ เลยนะ’
“แฮ่ก! อึ่ก… บ้าเอ๊ย” คาเอเกะยังคงยืนอยู่เช่นเดิม แต่ที่ร่างกายนั้นปรากฏให้เห็นร่องรอยบาดแผลไฟไหม้อย่างเห็นได้ชัด
“นี่มันแค่การโจมตีเดียวจริง ๆ เหรอเนี่ย?!” อาคุมุที่เห็นอย่างนั้นก็ตกใจอย่างสุดขีด เพราะระดับพลังนั้นแตกต่างกันมากกว่าที่เขาเคยพบเจอมาโดยสิ้นเชิง
“ไม่ต้องห่วงนะครับนายน้อย กระผมจะไม่เป็นอะไรไปง่าย ๆ ครับ วางใจได้” คาเอเกะหันมาพูดพร้อมกับยิ้มให้ด้วยใบหน้าที่พยายามจะบอกว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรมากมาย
“แต่สภาพดูไม่สู้ดีเลยนะครับ”
“ฮ่า ฮ่า! มันเพิ่งจะเริ่มน่ะครับนายน้อย ต่อจากนี้นายน้อยศึกษาไว้ให้ดี ๆ นะครับ การต่อสู้นี้จะเป็นประโยชน์ต่อท่านได้แน่นอน” คาเอเกะพูดและเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้
“เอาล่ะ… จงออกมา” ซาบาราชิพูดขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วมาทางคาเอเกะ ลุกไฟจำนวนนับสิบปรากฏขึ้นรอบตัวของซาบาราชิ
“ความมืดโอบล้อม!!” คาเอเกะนั้นใช้ทักษะป้องกันเพิ่มไปที่บริเวณรอบ ๆ ตัวอาคุมุ
“ลุงคาเอเกะ?! แบบนี้จะไปสู้กับเขาได้ยังไงกันล่ะครับ?! นี่มันใช้พลังเวทมากพอสมควรเลยไม่ใช่เหรอ?!!” อาคุมุตะโกนด้วยเสียงที่ดังลั่น แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้คาเอเกะคลายทักษะป้องกันออกแต่อย่างใด
“เขตแดนอนธกาล” คาเอเกะใช้ทักษะเขตแดนพลังเวท ออร่าความมืดค่อย ๆ แผ่ขยายออกมาจากรอบ ๆ ตัวเขา
“แกคิดอะไรอยู่?”
“มันต้องทำอะไรบ้างแหละนะ!!” ออร่าความมืดของคาเอเกะนั้นแผ่ขยายออกมามากขึ้น จนกระทั่ง…
ตู้มมม!!!
‘นี่คือ ใช้เขตแดนสู้กับเขตแดนหรือยังไงกัน?’
“คาเอเกะ แกนี่มันโง่จริง ๆ เลยนะ สร้างเขตแดนพลังเวทขึ้นมาตอนที่อยู่ในเขตแดนพลังเวทของฉันน่ะมันไม่แปลกหรอก แต่ที่แปลกคือระดับของเรามันต่างกัน แกยังดันทุรังได้อีกเหรอ?” ซาบาราชิพูดขึ้นมาในขณะที่ลูกไฟนับสิบยังคงปรากฏให้เห็นอยู่รอบ ๆ ตัวเขา
หลังจากการระเบิดเมื่อครู่ คาเอเกะนั้นก็ได้หายไปจากตำแหน่งเดิมแล้ว
“หายไปไหนแล้ว?!” อาคุมุที่ดูการต่อสู้อยู่และซาบาราชิที่เตรียมจะโจมตีต่างก็ตกใจกันไปตาม ๆ กัน
‘ความเร็วแบบนี้ ตาแก่นั่นก็ตามไม่ทันเหรอ?’
“โผล่หัวออกมาซะคาเอเกะ เล่นแบบนี้ขี้ขลาดตาขาวชะมัด” ซาบาราชิตะโกนพร้อมกับหันไปรอบ ๆ ทิศ
“ฉันขี้ขลาดหรือแกตอบสนองช้ากันแน่? ฮ่า ฮ่า ฮ่า!” เสียงของคาเอเกะดังกึกก้องขึ้นมา ซึ่งตำแหน่งของเขาก็ไม่มีใครสามารถรับรู้ได้เช่นกัน
ตู้มมม!!!
“อึ่ก!”
ทักษะบางอย่างพุ่งเข้าโจมตีใส่ซาบาราชิจากทางด้านหลัง เขาจึงหันไปตามทิศทางนั้น
“กระสุนเพลิงสีชาด!!” ทักษะกระสุนเพลิงสีชาดนับสิบถูกยิงออกไปยังทิศทางที่ซาบาราชิต้องการ
ตู้มมม!!!
ซึ่งนั่นก็ไม่ได้ช่วยให้ค้นพบตำแหน่งที่แท้จริงของคาเอเกะเลยแม้แต่น้อย
‘นี่อาจจะเป็นโอกาสที่ลุงคาเอเกะสามารถเอาชนะตาแก่นั่นก็ได้’ อาคุมุเริ่มมีความหวังขึ้นมาบ้าง เขาทำได้แค่เอาใจช่วยคาเอเกะให้ชนะการต่อสู้ในครั้งนี้ไปได้
ตู้ม!
ตู้มม!!
ตู้มมม!!!
“อ่อก!”
“เจอแบบนี้แกก็ไปไม่เป็นนี่หว่าตาเฒ่า จะเอายังไงต่อดีนะ! ฮ่า ฮ่า ฮ่า!” เสียงของคาเอเกะดังกึกก้องขึ้นมาอีกครั้ง ขณะเดียวกันกับที่ลูกบอลพลังเวทได้พุ่งโจมตีเข้าใส่ซาบาราชิอย่างไม่หยุดหย่อน
“หน็อย… แกจะหดหัวซ่อนตัวแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่ห๊ะ?!!” ซาบาราชิคำรามออกมาด้วยความโกรธพร้อมกับระเบิดพลังอย่างรุนแรง
‘มันแรงกว่าครั้งแรกอีกนะ’
พลังเวทของซาบาราชิได้ถูกปลดปล่อยออกมาด้วยความรุนแรงที่มากขึ้นเรื่อย ๆ
‘หรือว่านั่นจะเป็น…’ อาคุมุซึ่งสังเกตเห็นบางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้น
คาเอเกะปรากฏตัวขึ้นและพุ่งเข้าไปโจมตีด้วยทักษะของเขา พลังเวทแห่งความมืดนั้นถูกเปลี่ยนเป็นดาบที่อยู่ในมือข้างขวา ขณะเดียวกันก็มีพลังเวทที่ถูกควบแน่นไว้ที่มือข้างซ้ายซึ่งเขากำหมัดไว้แน่น
“มืดดำร่ายรำดาบ!!!”
ฉึก! ตู้มมม!!!
“ต้องได้ผลสิ ลุงคาเอเกะต้องหาจังหวะที่พอดีได้แน่…” อาคุมุบ่นพึมพำอยู่คนเดียว แต่แล้วเขาก็ต้องชะงักไปในทันที
“น… นี่มันอะไรกัน?”
ทักษะป้องกันของคาเอเกะที่ถูกสร้างไว้เพื่อป้องกันอาคุมุนั้นเริ่มจางหายไปอย่างช้า ๆ
“หึ… พันธนาการสีชาด”
ภาพที่อาคุมุเห็นคือทักษะป้องกันของคาเอเกะที่ค่อย ๆ หายไปจนหมด ดาบที่สร้างด้วยพลังเวทของเขาซึ่งกำลังหายไปอย่างช้า ๆ โดยเริ่มจากปลายดาบ และซาบาราชิที่จับบริเวณคอของคาเอเกะไว้ทั้งฝ่ามือพร้อมกับยกขึ้นสูง ทักษะพันธนาการได้ถูกใช้งาน เพลิงสีชาดเผยให้เห็นเป็นเชือกขนาดใหญ่พันรอบตัวคาเอเกะ
“ลุงคาเอเกะ?!!”
“พันธการสีชาดของฉัน นอกจากพันธนาการแล้วก็ยังสร้างบาดแผลให้ได้ มากไปกว่านั้นคือสามารถลดพลังเวทของแกได้อีกด้วย อยากเห็นจังเลยว่าพ่อคนเก่งจะหนียังไง ฮ่า ฮ่า ฮ่า!” ซาบาราชิพูดออกมาด้วยน้ำเสียงและท่าทางของผู้ชนะ
“อึ่ก! น… นายน้อย หนี… ไป” คาเอเกะพูดด้วยความยากลำบาก ทั้งอาการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นจากทักษะพันธนาการและคอของเขาที่ยังคงถูกจับไว้แน่น
“บาทาไร้เงา” อาคุมุใช้ทักษะบาทาไร้เงาเคลื่อนที่ไปยังรอบ ๆ บริเวณตำแหน่งที่ซาบาราชินั้นลอยค้างอยู่
“นี่มันทักษะการเคลื่อนที่แบบไหนกันเนี่ย? ไวเป็นบ้า” ซาบาราชิเองก็ไม่สามารถมองตามทักษะบาทาไร้เงาได้ทันเช่นกัน
“น… นายน้อย”
‘ทักษะระดับสูงจริง ๆ สินะ ตาแก่นี่ก็ยังตามไม่ทัน’
อาคุมุเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ อย่างไม่หยุดพัก เขาได้สร้างวงแหวนเวทขึ้นมาเป็นจำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็นตรงจุดที่เขาวิ่งผ่าน บนพื้น ในอากาศ หรือแม้แต่กระทั่งเหนือหัวของซาบาราชิที่เขาสร้างในระยะไกล ทั้งขนาดเล็กและขนาดใหญ่ที่ใช้เวลาในการควบแน่นของพลังมากขึ้น
“แกจะทำอะไรของแกเนี่ยเจ้าหนู? ถึงฉันจะมองทักษะของแกไม่ออก แต่ด้วยระดับพลังของแกไม่สามารถสร้างแม้แต่รอยฟ้าผ่าเล็ก ๆ ให้ฉันได้หรอกนะ ไฟช็อตยังเจ็บกว่า”
“ไปโดนไฟจากไหนช็อตมาล่ะคุณตา?!!” อาคุมุตะโกนตอบกลับในขณะที่ยังสร้างวงแหวนเวทอยู่ตลอดการเคลื่อนไหว
“แสงอัสนีบาตรอบทิศ!!” วงแหวนเวทสีฟ้าปรากฏขึ้นที่ข้อมือของเขา วงแหวนเวทสีฟ้าเข้มปรากฏให้เห็นรอบทิศทาง
ทักษะแสงอัสนีบาตทั้งเล็กและใหญ่พุ่งออกจากวงแหวนเวทตรงไปยังร่างของซาบาราชิ
“แกจะฆ่าไอ้บ้านี่ที่อยู่ในมือฉันหรือไง?!”
ตู้มมม!!!
“ถึงมันจะเยอะ แต่ผมไม่ได้โจมตีลุงคาเอเกะสักหน่อย…”