"เมื่อฉันต้องทะลุเข้าไปในนิยาย ได้เป็นถึงนางเอกของเรื่อง การจะกลับออกไปคือต้องให้นิยายเรื่องนี้จบ แบบ happy ending แค่นี้ง่ายจะตาย ฉันเป็นนางเอกนะ แต่ทำไม๊ ทำไมพระเอกกลับบอกว่าฉันจีดชืด ไร้รสนิยม ไม่ต้องตาเขาเลย แต่เขากลับไปต้องใจยัยตัวร้ายของเรื่องซะงั้น
อ๋ออออออ ได้สิ อยากให้ร้ายใช่มะ แม่จะร้ายให้ร้องขอชีวิตเลย"
ชาย-หญิง,จีน,ข้ามเวลา,รัก,ตลก,รัก,จีน ,จีนโบราณ,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ณ จวนตระกูลหลิน ในยามเช้าตรู่วันนี้เต็มไปด้วยความสงบและอากาศที่สดชื่น แต่ในใจของ หลินเข่อซิง กลับตื่นเต้นระคนกังวล เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่สองครอบครัวจะมาพบปะกันเพื่อพูดคุยเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตของนางเรื่องการแต่งงานกับอวิ๋นเฟยหลง
เมื่อเวลาใกล้เที่ยง บรรยากาศในห้องรับรองใหญ่ของจวนตระกูลหลินถูกจัดเตรียมอย่างประณีต อวิ๋นเหอ ท่านโหวแห่งตระกูลอวิ๋นกับฮูหยินใหญ่และอวิ๋นเฟยหลง เดินทางมาถึงจวนตระกูลหลิน พร้อมด้วยขบวนที่เต็มไปด้วยของกำนัลอันสูงค่า ที่ถูกจัดเตรียมมาเพื่อเป็นสัญลักษณ์ของความมั่งคั่งและให้เกียรติตระกูลของฝ่ายหญิง
"ยินดีต้อนรับท่านโหว ฮูหยินและท่านแม่ทัพ" หลินเจิ้นกั๋ว พ่อของหลินเข่อซิง เอ่ยต้อนรับด้วยความสุภาพ ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจ ขณะที่ ชิงเหม่ย มารดาของหลินเข่อซิงยืนอยู่ข้างๆ ด้วยความอ่อนโยน
อวิ๋นเหอพยักหน้ารับคำต้อนรับ ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้หรูหราในห้องรับรอง “ข้าเองก็ดีใจที่ได้มาพบทุกท่านในวันนี้ เรามาพูดคุยเรื่องที่สำคัญยิ่งเกี่ยวกับอนาคตของลูกเราทั้งสองคนเถิด”
หลินเจิ้นกั๋วพยักหน้าเห็นด้วย "ใช่แล้ว ท่านโหว ข้าเองก็ตั้งตารอคอยการแต่งงานครั้งนี้ และยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ลูกสาวของข้าจะได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลอวิ๋น"
อวิ๋นเฟยหลงซึ่งนั่งเงียบอยู่ข้างพ่อของเขา สบตากับหลินเข่อซิง ก่อนจะกลับมานั่งอย่างสงบ เขารู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่พักนี้ เขาก็เริ่มรู้สึกห่วงใยและคิดถึงหลินเข่อซิงอยู่ตลอด
"เรื่องสินสอดของการหมั้นหมาย" อวิ๋นเหอเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ "เราจัดเตรียมทองคำ เพชรพลอย และที่ดินอันอุดมสมบูรณ์ในเขตทางเหนือเพื่อเป็นสินสอดในงานหมั้นของลูกชายข้าและซิงเอ๋อร์ ข้าเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้จะเป็นสิ่งที่คู่ควรกับบุตรีของท่าน"
หลินเจิ้นกั๋วยิ้มกว้าง "ท่านโหวและหลงเอ๋อร์ช่างมีน้ำใจมาก ข้าและครอบครัวรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ข้ามั่นใจว่าหลังจากงานแต่งงาน ลูกๆของพวกเราจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข"
หลินเข่อซิงนั่งฟังอยู่เงียบๆ ข้างมารดา ในใจของนางรู้สึกถึงความอบอุ่น เมื่อได้ยินว่าพ่อของอวิ๋นเฟยหลงและพ่อแม่ของนางต่างพูดคุยกันอย่างจริงจัง และเห็นถึงอนาคตของตนเองและอวิ๋นเฟยหลงอย่างชัดเจน
"ส่วนเรื่องการจัดงานแต่งงาน" ชิงเหม่ยพูดขึ้นอย่างนุ่มนวล “ข้าและสามีได้ปรึกษากันว่า งานแต่งควรจัดขึ้นในช่วงฤดูใบไม้ร่วงที่จะมาถึง(ประมาณเดือนสิงหาคม) ซึ่งจะเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมในการจัดงานมงคล ลูกสาวของข้าจะได้เตรียมตัวและมีเวลาในการเรียนรู้สิ่งต่างๆ ที่จำเป็น และยังตรงกับช่วงที่ฝ่าบาทประสงค์จะให้แต่งในเดือนนี้อีกด้วย”
"เห็นด้วยอย่างยิ่ง" อวิ๋นเหอพยักหน้า "ฤดูใบไม้ร่วงเป็นฤกษ์งามยามดี และข้าเองก็คงจะได้มีเวลาเตรียมงานแต่งที่ยิ่งใหญ่สมเกียรติ"
ทุกคนในห้องต่างพยักหน้าเห็นด้วยกับแผนการงานแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้น หลินเข่อซิงพยายามกลบเกลื่อนความรู้สึกตื่นเต้นภายในใจ นางยังคงไม่อยากเชื่อว่างานแต่งงานของนางกับอวิ๋นเฟยหลงกำลังจะเกิดขึ้นจริงๆ
หลังจากการเจรจาเรื่องงานแต่งและสินสอดเสร็จสิ้น อวิ๋นเฟยหลงและหลินเข่อซิงก็มีโอกาสได้เดินออกมาพูดคุยกันตามลำพังในสวน
“ท่านอวิ๋น...ข้าคิดว่าการเตรียมงานแต่งงานนี่ทำให้ข้ารู้สึกเหมือนฝัน” หลินเข่อซิงพูดด้วยรอยยิ้มขี้เล่น นางหันมามองอวิ๋นเฟยหลงที่ยังคงดูสุขุมและเยือกเย็นเช่นเคย
อวิ๋นเฟยหลงเลิกคิ้วเล็กน้อย “ฝันหรือ? เจ้าไม่ต้องกังวลไป ทุกอย่างจะเป็นไปตามแผน และเจ้าไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไร”
หลินเข่อซิงหัวเราะ “ท่านพูดเหมือนข้าเป็นคนที่จะทำให้แผนผิดพลาดงั้นแหละ”
อวิ๋นเฟยหลงส่ายหน้าเบาๆ “ข้าไม่คิดเช่นนั้น แต่ข้าเชื่อว่าเจ้ามีแผนในหัวอยู่เสมอ”
“แน่นอน ข้ามีแผนในทุกเรื่อง” หลินเข่อซิงตอบพลางยิ้ม “รวมถึงแผนที่จะทำให้ท่าน...ยิ้มออกมาบ้าง”
อวิ๋นเฟยหลงหลุดหัวเราะเบาๆ ท่าทางเยือกเย็นของเขาเริ่มคลายลง “เจ้าคิดว่าจะทำให้ข้ายิ้มง่ายๆ แบบนั้นหรือ?”
หลินเข่อซิงพยักหน้าอย่างมั่นใจ “แน่นอน เพราะข้ามีวิธีที่ท่านคาดไม่ถึง”
ทั้งสองยืนมองหน้ากันท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและความเป็นธรรมชาติ ในขณะที่ดวงอาทิตย์ยามบ่ายคล้อยลง ความเงียบสงบและการพูดคุยเล็กๆ นี้ทำให้ทั้งคู่รู้สึกใกล้ชิดกันมากขึ้น
ในห้องรับรอง หลินเจิ้นกั๋ว และ ชิงเหม่ย นั่งมองดูอวิ๋นเฟยหลงและหลินเข่อซิงจากทางหน้าต่างเล็กๆ ทั้งสองสบตากันและยิ้มออกมาด้วยความพอใจ
“ดูเหมือนว่าซิงเอ๋อร์จะเข้ากับท่านแม่ทัพได้ดี” ชิงเหม่ยกล่าวเบาๆ “ลูกของเราช่างโตขึ้นมากแล้ว”
หลินเจิ้นกั๋วพยักหน้า “ใช่ ข้าไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่ง ลูกสาวที่ข้ารักจะได้แต่งงานกับท่านแม่ทัพ แต่ข้าหวังเพียงว่าซิงเอ๋อร์ของเราจะมีความสุข”
“ข้าก็หวังเช่นกัน” ชิงเหม่ยยิ้มอย่างอ่อนโยน “และข้าคิดว่าลูกสาวของเราจะต้องทำได้ดีแน่ๆ ในฐานะภรรยาแม่ทัพ”
ทั้งสองนั่งคุยกันอย่างอบอุ่น ขณะที่อวิ๋นเฟยหลงและหลินเข่อซิงกำลังใช้เวลาร่วมกันในสวนเล็กๆ บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความหวังและความสุขที่กำลังจะมาถึงในอนาคตของทั้งสอง
