ฉันชอบทิ้งของไว้ให้คู่นอนดูต่างหน้า เซ็กก็แค่เกมส์ๆ หนึ่ง แต่คุณคือคนที่ฉันอยากจะรัก...

ชุดชั้นในลายลูกไม้ - บทที่2 เหยื่อล่อลวง โดย ShiLin​ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,นิยายวาย,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

ชุดชั้นในลายลูกไม้

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่

แท็คที่เกี่ยวข้อง

นิยายวาย,ดราม่า,#BL

รายละเอียด

ฉันชอบทิ้งของไว้ให้คู่นอนดูต่างหน้า เซ็กก็แค่เกมส์ๆ หนึ่ง แต่คุณคือคนที่ฉันอยากจะรัก...

ผู้แต่ง

ShiLin​

เรื่องย่อ

“ อ่าาาส์...กันต์ ทำให้หน่อยครับ”


“ไม่ดีมั้งครับ นี้มันในรถนะ”

ปากบอกว่าไม่ดีแต่มือก็ยังคงลูบคลำท่อนเอ็นร้อนที่ขึ้นลำแข็งอยู่ในเป้ากางเกงไม่ยอมปล่อยมือ



“ ผมไม่ไหวแล้ว ช่วยทำให้ผมหน่อยครับที่รัก”

สารบัญ

ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทนำ คำเตือน,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่1 ชนกันต์​,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่2 เหยื่อล่อลวง,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่3 เหยื่อร้ายกว่าเสือ,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่4 นาวี,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่5 พ่อยักษ์ของหนูกันต์,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่6 มุกมังกร,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่ึึ7 ลานของเล่น,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่8 พ่อ,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่9 เด็กดี,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่10 มังกรก็คือมังกร,ชุดชั้นในลายลูกไม้-ตอนที่11 พ่อพยาบาล,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่12 บิน,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่13 ศรีพันวา,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่14 คู่หมั้น,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่15 เมียครับ,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่16 บินเสียว,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่17 พลาดพลั้ง,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่18 เสียใจ,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่19 ความเจ็บปวด,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่20 เที่ยว,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่21 งานแต่ง,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่22 น้องสาว,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่23 เรือนหอ,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่24 เจนิต้า,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่25 โรงพยาบาล,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่26 ความว่างเปล่า,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่27 คุณเป็นใคร,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่28 เจ้านายครับ,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่30 โหยหา,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่31 ความทรงจำ,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่32 เบบี๋,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่33 หลานปู่,ชุดชั้นในลายลูกไม้-บทที่34 อ้อมกอด (จบ)​

เนื้อหา

บทที่2 เหยื่อล่อลวง

บทที่2


ผับB2


แสงไฟหลากสีสันกระทบลงบนแก้วทรงสูง น้ำสีชมพูที่ดูหวานละมุน ก็ดูมีสีสันแสบตาขึ้นมาทันที ชนกันต์ถือแก้วที่มีของเหลวสีชมพูไว้ในมือ ยกขึ้นจิบเพียงเล็กน้อย AKORI CHERRY Blossom gin ผสมกับโทนิก รสชาติละมุน หอมซากุระผสมเชอรี่ เป็นเครื่องดื่มที่ชนกันต์ชอบดื่มที่สุด เสียงเพลงเบสหนักๆ ดังกระหึ่ม ปลุกเร้าให้นักเต้นทั้งหลายที่กำลังมึนเมา ขยับตัวโยกย้ายไปมาตามจังหวะของเสียงเพลง

ชนกันต์ผู้ไม่ได้มาดื่มด่ำกับเสียงเพลงหรือแสงสี ในที่นี้เพียงมานั่งจิบเหล้าชั้นดีอยู่คนเดียวเงียบๆ ในมุมนึงของผับเท่านั้น เกมส์ในค่ำคืนนี้กำลังจะเริ่มต้นขึ้น เมื่อชนกันต์หันไปเจอผู้ชายกล้ามโต ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

พ่อกล้ามโตที่นั่งอยู่โซนวีไอพี มากับเพื่อนๆ 4-5 คน ชนกันต์ทำทียกแก้วในมือขึ้นจิบแอบมองผู้ชายคนนั้นผ่านทางหางตาก็รู้เลยว่าเขาเองก็แอบมองชนกันต์อยู่เช่นกัน ผู้ชายกล้ามโตใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวพอดีตัวกับกางเกงยีนส์สีซีด แม้จะแต่งตัวดูธรรมดามากๆ แต่หน้าตาดี ดูสะอาดสะอ้าน และลอนกล้ามที่อัดแน่นในเสื้อเชิ้ตสีขาวนั้น กระดุมเสื้อคงแทบจะติดได้ยาก เสื้อเชิ้ดสีขาวผืนบางที่ใส่มา ยังไงก็ปกปิดเนื้อแน่นๆ นั้นไว้ไม่มิด ความอัดแน่นกำยำของมันแทบจะทะลุเนื้อผ้าออกมา ล่ำมากจนชนกันต์แทบจะอดใจไม่ไหว

“อ๊ะ....ขอโทษครับ”


ชนกันต์ตั้งใจเดินไปชนหนุ่มหล่อกล้ามโตคนนั้น มือที่ยันอยู่บนแผงอกแกร่งของคนตรงหน้าไว้เพื่อไม่ให้ล้มลงไป ฝ่ามือบางสัมผัสได้ถึงลอนกล้ามที่แข็งแรงถึงแม้จะผ่านเนื้อผ้าอีกชั้น ก็ยังรู้สึกได้ถึงความแน่นของกล้ามเนื้อที่แข็งแรงมากๆ อยากจะลูบไล้อีกซักนิดแต่ก็คงจะไม่ดี ต้องรีบผละมือออกอย่างน่าเสียดาย

“โอ๊ะ!...ขอโทษที่ครับคนสวย ผมเดินไม่ระวังเอง ทำคุณบาดเจ็บหรือเปล่าครับ”


หยางรีบจับแขนของชนกันไว้พยุงเพื่อไม่ให้ล้มลงไป จับแขนยังไม่พออีกมืออ้อมไปทางด้านหลังแอบโอบเอวคนตัวเล็กเอาไว


คนอะไรมือไวใช่ย่อยคงผ่านอะไรมากโชคโชนแน่ๆ คิดจะกินคนคนนี้คงต้องหลอกล่อให้ดีๆ ซะหน่อย ดูจากสายตาสาวๆ รอบๆ โต๊ะ ในค่ำคืนนี้ผู้ชายคนนี้คงเป็นดาวร้านสินะ (ดาวร้านคือคนที่มีเสน่ที่สุด หล่อที่สุด น่ากินที่สุด ในค่ำคืนนี้)


“อ่า...รู้สึกเจ็บนิดหน่อยครับ ตรงข้อเท้า น่าจะข้อเท้าแพลงซะแล้ว”


ชนกันต์ทำท่าเจ็บปวดเล็กน้อยเมื่อทำทีลองขยับข้อเท้าดู ลองแกล้งทำเป็นข้อเท้าแพลง สุภาพบุรุษส่วนมากเค้าไม่ทิ้งคนสวยๆ หรอกจริงมั้ยครับ


“นั่งลงก่อนครับ”


หยางรีบพยุงชนกันต์มานั่งตรงโต๊ะใก้ลๆ เค้าก้มลงมองดูข้อเท้าของชนกันต์อย่างเป็นกังวล


“ เจ็บมากมั้ยครับเนี่ย”


ชนกันต์แอบดูหน้าตาอันหล่อเหลาของหยางใก้ลๆ ยิ่งน่ารักน่ากินอะไรอย่างนี้ น่าจะลูกครึ่งจีนมั้ยนะ ตาตี่ จมูกโด่ง ปากกระจับ น่าจับจูบชมัด สายตาที่เป็นห่วงเป็นใยก็ยิ่งแสนจะน่ารัก อดทนไว้นะชนกันต์


“ นิดหน่อยครับ น่าจะยังพอเดินไหว โอ้ย..! “


ชนกันต์ทำทีตอบไปแบบนั้นแหละทำท่าลองยืนขึ้นดู แล้วก็ร้องโอดโอยขึ้นมา ทำหน้าตาเหมือนเจ็บมากซักหน่อย รางวัลนาคราชต้องเข้าชนกันต์แน่ๆ คืนนี้


“ เดี๋ยวผมไปส่งคุณดีกว่า”


อ่า เข้าทางชนกันต์แล้วสิ เหยื่อเริ่มเดินเข้ามาในเกมส์แล้วสินะคืนนี้ จะวางเกมส์ไปทางไหนต่อดีนะ


“จะดีหรือครับ คุณมากับเพื่อนไม่ใช่เหรอ”


ปากปฏิเสธแต่ในใจ เร้าร้อนจะแย่แล้วตอนนี้อยากจะสัมผัสลอนกล้ามแน่นๆ อยากลูบไล้ให้มันมือ


“ไม่เป็นไรครับ ผมกำลังจะหาเรื่องกลับพอดี ได้จังหวะเลยจะได้ขอตัวกลับซะเลย”


ดูรอยยิ้มนั้นสิโอ้ยคนอะไรยิ้มทีโลกแทบจะหยุดหมุน


“อ่า… ครับ... งั้นก็รบกวนด้วยนะครับ”


อยากรบกวนมากๆ รบกวนมากกว่าไปส่งด้วยได้มั้ยนะ


“ผมขอตัวไปบอกเพื่อนแปบนึงนะครับคุณนั่งรออยู่ตรงนี้นะครับ”


“ครับ”


เหยื่อติดกับแล้วสินะ คืนนี้ได้เหยื่อระดับพรีเมี่ยมเชียวแหละ ของดีในย่านผับB2เลยนะ เสร็จผมแน่คนนี้


หยาง: Part.


ผมแอบมองคนตัวเล็กตรงโซนวีไอพี ฝั่งตรงข้ามมานานมากแล้วแต่ยังไม่มีโอกาสจะเข้าไปทักทายซักที พอเห็นเขากำลังจะเดินผ่านโต๊ะผมไป เลยรีบทำท่าเดินเข้าไปใก้ลๆ ไม่คิดเลยว่าคนสวยจะเดินชนผมจนเกือบล้ม ดีที่ผมผยุงไว้ได้ทัน เราเลยได้มีโอกาสได้คุยกันในคืนนี้


แต่ตอนนี้ผมทำคนสวยเจ็บตัวซะแล้ว ไม่น่าเลยคงจะเจ็บข้อเท้าน่าดูเลย ตัวเล็กๆ บางๆ อยู่ด้วย ดีเท่าไหร่ที่ไม่ล้มลงไป เกิดอะไรแตกหักขึ้นมาคงลำบากแน่ๆ แต่ก็เป็นผลพลอยได้ที่ทำให้เราได้คุยกัน ผมเลยได้โอกาสขอไปส่งบ้านซะเลย คนอย่างผมถ้าไม่คิดอะไรมีหรือจะยอมไปส่ง คืนนี้มันต้องได้ต้องโดน คนสวยคนดังในผับ B2 เลยนะครับ มีคนเคยบอกถ้าได้นอนกับคนสวยก็เหมือนได้ขึ้นสวรรค์


ชนกันต์:Part


ผู้ชายกล้ามโต เดินไปหาเพื่อนๆ ของเขาที่โต๊ะ เห็นเขาพูดคุยกับเพื่อนอยู่พักนึง แล้วยกแก้วเหล้าดืมจนหมดแก้ว ดูจากท่าทางคงโดนเพื่อนๆ ปรับก่อนกับแย่ คงให้ยกเหล้าเพียวจนหมดแก้วถึงยอมปล่อยตัวออกมา




“ไปกันเถอะครับให้ผมไปส่งคุณที่บ้านนะครับ”


หยางพยุงชนกันต์ให้ลุกขึ้นยืน


“โอ้ย....สงสัยจะเดินไม่ไหวแล้วครับ”


ชนกันต์แสร้งร้องขึ้นมาทำท่าเซเหมือนจะล้ม


“เห็นมั้ยคุณเจ็บขนาดนี้ให้ผมอุ้มไปเถอะครับ”


หยางช้อนตัวชนกันต์ขึ้นแนบอกแกร่ง สองแขนเรียวชนกันเกาะเดี่ยวลำคอของหยางเอาไว้


“มันจะดีหรือครับผมเกรงใจ”


ชนกันต์ผู้ตีบทแตก รางวัลตุ๊กตาเสียกบาลต้องเข้า เล่นใหญ่ เล่นจริง ให้สมบทบาทการแสดงของนักแสดงนำในเรื่องนี้หน่อย


“ไม่เป็นไรครับผมเต็มใจ”


หยางตอบแล้วยิ้มให้คนในอ้อมแขน


“ก็ได้ครับ”


ชนกันต์ตอบแล้วมุดหน้าเข้ากับอกแกร่ง แสร้งเขินอายเลียนแบบแบบสาวน้อยไร้เดียงสา




ลานจอดรถผับ B2


“ติ๊ด... ๆ” เสียงปลดล็อกรถ BMW i4 M50 สีน้ำทะเล ดังขึ้น




“คันนี้รถคุณหรือครับ”


ขับรถหรูซะด้วยไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย BMW i4 M50 คันนี้ตัวท็อปซะด้วย ราคาเกือบๆ ห้าล้าน




“ครับ”


หยางวางชนกันต์ลงอย่างเบามือ ลงบนเบาะข้างคนขับ เบาะหนังปลาคาเวียร์สีดำสนิทเงาวับ


“รถสวยดีนะครับ”


ชนกันที่นั่งเบาะข้างคนขับกวาดตามองรอบๆ ภายในรถ ดูสะอาดมากคงเป็นคนรักความสะอาดสินะ กลิ่นน้ำหอมในรถก็ไม่ฉุนจนแตะจมูกถือว่าเป็นคนที่มีรสนิยมดีเยี่ยมเลยทีเดียว


“ ก็ไม่เท่าไหร่หรอกครับ สู้คุณยังไม่ได้เลย คุณสวยกว่ารถเยอะ”


ปากหวานไปอีก อื่ม….ใจเย็นไว้นะกันต์ แต่ฟังดูแปลกๆ นะ เที่ยบคนกับรถเนี่ยนะ!




“ปั่ง!”


หยางขึ้นมานั่งในรถฝั่งคนขับแล้วสตาร์ทรถ เปิดแอร์จนเย็นฉ่ำแต่ก็ยังไม่ยอมขยับรถไปไหน


“ เรียกแต่คุณๆ ชื่ออะไรหรือครับ”


ชนกันต์เอ่ยถามชื่อเพื่อเป็นมารยาท เผื่อเผลอเรียกชื่อตอนเข้าได้เข้าเข็มจะได้เรียกไม่ผิดคน


“ผมชื่อหยาง คุณหล่ะ”


“ผมกันต์ ยินดีที่ได้รู้จัก”


ผมยื่นมือออกไปหวังเพียงเพื่อจับมือทักทาย เท่านั้นเองจริงๆ นะ!





“จุ๊บ... มือหอมมากก”


หยางจับมือผมประทับจูบบนหลังมือเบาๆ ริมผีปากสัมผัสกับผิวเนื้อรู้สึกถึงกระแสไฟแล่นผ่านเล็กน้อย ทำให้ชนกันต์รู้สึกตื่นเต้น


“เดี๋ยวเราแค่จะจับมือทำความรู้จักเท่านั้นนะ”


ผมทำท่าทางตกใจตาโตประดุจดังสาวแรกรุ่นที่เพิ่งได้จับต้องมือผู้ชาย


“ก็รู้จักกันแล้วนี้ไงครับ”


หยางยังไม่ยอมปล่อยมือ ยังคงจับมือไว้แล้วลูบหลังมือของชนกันต์เบาๆ


“ไม่ไปส่งเราแล้วเหรอ? “


ชนกันต์สบตากับหยางด้วยแววตาหวานฉ่ำ ทำทีดึงมือกลับเล็กน้อย แต่หยางไม่ยอมปล่อย แถมยังบรรจงจูบบนหลังมืออีกครั้ง


“ ขอนั่งคุยด้วยซักพักได้มั้ย? “


ริมฝีปากที่พูดคลอเคลียอยู่บนหลังมือ ทั้งจูบทั้งหอมไปตั้งหลายครั้ง


“ ได้สิครับ”


“ กันต์ ทำงานอะไรครับ”




“เปิดร้านขายเครื่องสำอาง”


ที่มีอยู่ 100 กว่าสาขาทั่วประเทศอะนะ แต่ก็บอกเพียงในใจนั้นแหละคงจะบอกอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้ ฮ่าๆ


“หรือครับถึงว่าตัวห๊อมหอม”


หยางพูดแล้วก็ดึงมือผมไปหอมอีกรอบ ปากว่ามือถึงจริงๆ พ่อคุณ


“หยางจะฉวยโอกาสกับเราหรือ”


“ป่าวครับแค่อดใจไม่ไหว... จุ๊บ!”


ยังยังจะมาจุ๊บมืออีก จะทนไม่ไหวแล้วนะหยาง อดทนไว้อีกนิดนะชนกันต์อดทน


“ ไม่ไปส่งผมหรือครับ? “


ผมแกล้งถามคนที่สตาร์ทรถมา 20 นาทีแล้ว ยังคงไม่ยอมขยับรถไปไหน


“ ไปครับแต่ว่า...ไปส่งแล้วกันต์ จะมีอะไรตอบแทนผมบ้างมั้ยครับ? “


หยางสบตาผมมองด้วยแววตาออดอ้อน เจ้าลูกแมวเอ้ยคิดว่าออดอ้อนแล้วจะใจอ่อนหรือ งั้นผมจะขย่มเบาๆ แล้วกันนะ เดี๋ยวรถพัง


“ผมต้องจ่ายก่อนส่ง หรือส่งแล้วค่อยจ่ายหล่ะครับ”


ผมสบตาหยางด้วยในตาที่หวานฉ่ำ ไหนคืนนี้อยากได้ท่าไหนบอกชนกันต์คนนี้มาสิ พ่อกล้ามโต


“ ยังไงก็ได้ ขอแค่ตอบแทนมาก็พอครับแต่ไม่เอาเป็นเงินนะ” หยางตอบกลับมา ในตาหวานฉ่ำ


“งั้นจ่ายเป็นอะไรดีล่ะครับ เอ้…….ถ้าผมจ่ายเป็น…..”


ผมถามหยางแล้วเลื่อนมือไปลูบอยู่ตรงขาอ่อนของหยางแม้ผ่านเนื้อผ้ายีนส์สีซีด แต่มันก็ต้องรู้สึกแหละน่ะ


“อ่าาาส์….กันต์”


หยางร้องครางขึ้นมาทันที ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยนะ อารมณ์อ่อนไหวจังเลยพ่อคุณ




“ใช้ตัวจ่ายแทนได้มั้ยครับ? หืมมม.. “


ผมเลื่อนมือไปลูบไล้ตรงเป้าขยำลูกบอลเบาๆ เจ้าท่อนเนื้อภายในกางเก่งขยายตัวขึ้นเป็นลำจนคับกางเกง แข็งสู้มือขึ้นมาทันที


“ อ่าาาส์...กันต์ ทำให้หน่อยครับ”


“ไม่ดีมั้งครับ นี้มันในรถนะ”


ปากบอกว่าไม่ดีแต่มือก็ยังคงลูบคลำท่อนเอ็นร้อนที่ขึ้นลำแข็งอยู่ในเป้ากางเกงไม่ยอมปล่อยมือ




“ ผมไม่ไหวแล้ว ช่วยทำให้ผมหน่อยครับที่รัก”




อ่า เข้าทางชนกันต์แล้วสิครับ คืนนี้ผมก็ยังคงเป็นผู้ชนะเช่นเคย ได้กินของดีอีกแล้วสิครับ (^o^)