ฉันชอบทิ้งของไว้ให้คู่นอนดูต่างหน้า เซ็กก็แค่เกมส์ๆ หนึ่ง แต่คุณคือคนที่ฉันอยากจะรัก...
ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,นิยายวาย,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ชุดชั้นในลายลูกไม้
ฉันชอบทิ้งของไว้ให้คู่นอนดูต่างหน้า เซ็กก็แค่เกมส์ๆ หนึ่ง แต่คุณคือคนที่ฉันอยากจะรัก...
“ อ่าาาส์...กันต์ ทำให้หน่อยครับ”
บทที่8
แค่รักไม่ใช่คำตอบ
10.30 AM.
ห้องนอนที่มืดสนิท เพราะมีผ้าม่านผืนหนาที่ทำหน้าที่ปกป้องกันแสงสว่างด้านนอกได้เป็นอย่างดี บ่งบอกได้ว่าคนที่นอนในห้องนี้ไม่ชอบแสงที่จะรบกวนเข้าในยามเช้า
นาวีรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เค้าเห็นใบหน้าของชนกันต์ตอนหลับน่าเอ็นดูจริงๆ นาวีอดที่จะแตะนิ้วเบาๆ บนแก้มขาวไม่ได้ ผิวหน้าขาวผ่องลื่นมือ ชนกันต์ยังคงนอนหลับไหลอย่างสบายใจ นาวีอยากแกล้งทำให้ตื่น แต่ก็คงโดนบ่นทำหน้างอใส่เป็นแน่
การนอนไม่พอทำให้ริ้วรอยมาก่อนวัย คุณกันต์บ่นแบบนั้นอยู่บ่อยๆ ตอนที่นาวีมาปลุกทุกเช้า แขนบางโอบกอดเอวหนาของนาวีเอาไว้ นาวีค่อยๆ จับมือบางของชนกันต์ออกวางลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา ขยับตัวลงจากเตียงอย่างเงียบๆ ตรงไปยังห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว
"ครืดดด... ครืดดด"
เสียงโทรศัพท์ของนาวีสั่นครืดคราด อยู่บนโต๊ะตัวเตี้ยตรงข้างเตียงนอน
"ครับพ่อ...."
"วันนี้มาบ้านหน่อยนะวี”
"มีอะไรมั้ยครับ? "
"ฉันจะคุยธุระกับแก มาแล้วค่อยคุยกันนะ"
"ครับ"
.
.
“ อื้ออ…”
"คุณกันต์...ผมทำคุณตื่นหรือครับ"
"ไม่เป็นไร ได้เวลาต้องตื่นแล้ว"
"วันนี้คุณกันต์จะเข้า บริษัทมั้ยครับ? "
"อื่ม... ว่าจะเข้าตอนบ่าย"
"ครับ"
"วี..."
"ครับ"
"วันนี้ไปบริษัทกับผมนะ"
"วันนี้คงไม่ได้ครับ"
"ทำไม? "
"คุณพ่อตามให้กลับบ้านครับ เห็นว่ามีธุระจะคุย เดี๋ยวผมไปส่งคุณกันต์ที่ บริษัทก่อน แล้วผมค่อยกลับบ้าน ผมจะเข้าไปรับคุณกันต์ที่บริษัทค่ำๆ นะครับ"
"ก็ได้ครับ... บอกคุณลุงวิทย์ด้วยว่าไว้ว่างๆ ผมจะเข้าไปเยี่ยมนะครับ"
" ครับ"
บ้านน่านน้ำไทย
"พี่วี... กลับมาแล้วหรือคะ"
" คาร่า…!"
"ค่ะ...คาร่าเอง"
" มาได้ยังไงครับ"
" คุณลุงวิทย์ชวนคุณพ่อมาทานข้าวค่ะ"
" อ่อ... คุณลุงเอนกก็มาด้วยหรือครับ"
" ค่ะ... คุณแม่ก็มาค่ะ ทำกับข้าวกับคุณป้าในครัว"
" อ่อ... ครับ"
" อ่าว... เจ้าวีมาแล้ว มาๆ นั่งก่อน แม่แกกับคุณคาเรนกำลังทำอาหาร ฝรั่งเศสรอทานได้เลย ฮ่าๆ "
" คุณพ่อมีธุระอะไรจะคุยกับผมหรือครับ"
" เอาไว้ก่อนน่า…กินข้าวกินปลาแล้วค่อยคุยกัน"
" ครับ... งั้นผมไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ"
" อืมๆ … ไปเถอะ"
.
ชนกันต์:Part
ณ บริษัทชนกันต์
" พี่มด ช่วยเอารายงานการประชุมมาให้ผมในห้องด้วยนะครับ"
" ได้ค่ะ คุณกันต์"
" ไปสิครับ... มองอะไร? "
" คิ๊กๆ ... ดูสิ....สงสัยเมื่อคืนคงเร้าร้อนมากแน่ๆ "
" ขำอะไรของพี่... "
" คุนกันต์จะเอาอะไรปิดรอยหน่อยมั้ยคะ"
" ทำไมครับ"
" รอยมันเยอะมากๆ เลยนะคะ"
"ใครจะสน... คนอย่างผมไม่ต้องปิดหรอก"
" ปกติก็ไม่เคยเห็นให้ใครทำรอยนะคะ"
" คนที่นอนด้วยคนนี้ไม่ ปกติไง"
" เป็นคนซาดิสต์เหรือคะ คุณกันต์"
" ก็ประมาณนั้น"
"ถึงว่ารอยเขี้ยวก็มี คุณกันต์ขา... อย่ามาแบบนี้อีกนะคะ นังเล็กๆ หน้าห้องซุบซิบกันไม่หยุดปาก"
" ใครพูดจะพูดอะไรก็ปล่อยไป วันนี้อารมณ์ดี "
" แล้วนี้คุณวี ไม่บ่นแย่หรือค่ะ เป็นรอยทั้งตัวแบบนี้ ขนาดยุงกัดคุณกันต์ขึ้นตุ่มแดงๆ นิดนึง ยังบ่นแม่บ้านได้ทั้งวัน"
" จะกล้าบ่นเหรอออ"
" ทำไมคะ? "
" อิอิ..... "
" หรือว่า.... คุณวี...พ่อเทพบุตรของพี่มดเป็นคนทำ"
" พี่มดเทพบุตรของกันต์ครับ ไม่ใช่ของพี่มด"
" ร้ายมากกก...ร้ายกาจ ไม่น่าเชื่อเลยพ่อเทพบุตรจะเป็นคนซาดิสต์"
" พี่มด... รายงานการประชุม จะมากี่โมง จะมาหรือยัง หรือต้องให้หักเงินเดือนก่อน"
"ไปเอามาเดี๋ยวเลยค่ะ"
" ปั่ง! "
บ้านน่านน้ำ
ณ ห้องทานอาหาร
" อาหารน่าทานมากๆ เลยคุณคาเรน"
" ชอบก็ทานเยอะๆ นะคะ"
" วี... ตักอาหารให้น้องเยอะๆ หน่อย หนูคาร่าทานเยอะๆ นะลูก"
" ขอบคุณค่ะ คุณลุง"
"เอนกแกกลับมาอยูไทยถาวรเลยหรือเปล่า? "
" อืม... ฉันย้ายกลับมาสถานทูตที่ไทยแล้ว"
" ดีๆ ... จะได้มาเจอกันบ่อยๆ "
"วี... ตักอาหารให้น้องอีกสิ"
"พอแล้วค่ะคุณลุง หนูอิ่มแล้ว"
" กินน้อยมากเลยหนูคาร่า"
" กินเยอะมากแล้วค่ะ คุณป้า"
" เจ้าวีถ้าอิ่มแล้วพาน้องไปนั่งเล่นในสวนสิ"
" ครับ"
พล.อ.นนทวิทย์:Part
ในห้องรับแขกกลางเอนกและนนทวิทย์นั่งมองดู ชนกันต์กับคาร่าที่นั่งคุยกันอยู่ในสวน
" เอนก"
" ว่าไงวิทย์"
" แกว่าเด็กสองคนนี้เหมาะสมกันมั้ย? "
" แล้วแกว่าไงล่ะเพื่อน"
" ลูกสาวแกน่าตาน่ารักดี"
" แล้วแกว่าเจ้าวีมันจะชอบลูกสาวฉันมั้ย? "
" หนูคาร่าน่าตาน่าเอ็นดู เจ้าวีก็ดูชอบน้องอยู่นะคะ"
มารดานาวีที่นั่งอยู่ข้างๆ สามีเอ่ยขึ้น เธอชอบคาร่ามากน่าตาน่ารักแถมยังนิสัยดีมากๆ
" ลูกชายฉันซะอีก ทำงานก็ไม่ได้มีหน้ามีตาลูกสาวแกจะชอบมั้ย"
"ลูกชาย พล.อ นนทวิทย์ ใครจะกล้าปฏิเสธ ฮ่า...ฮ่า..."
" หนูคาร่า ก็ลูกสาวท่านทูตเอนกเลยนะโว้ยย...ฉันว่าให้เจ้าวี หมั้นน้องไว้ก่อน เดี๋ยวจะมีหนุ่มๆ มารุมตอมซะก่อน"
" ได้!.... ฮ่า.... ฮ่า...."
“ดี!...ฮ่าๆ”
นาวี:Part
" นั่งลงก่อนเจ้าวี"
" ครับ"
" ฉันอยากจะให้แกหมั้นกับหนูคาร่า"
" พ่อ!!! "
" ทำไม? "
" พ่อผมไม่หมั้น"
" แกจะตามตูด เจ้ากันต์นั้นต้อยๆ ไปจนแก่ไม่ได้นะ ปีนี้แก 35 แล้วนะ แกต้องมีลูกมีเมีย ฉันมีแกคนเดียวนะ จะมีเมียเป็นผู้ชายแล้วใครจะมาสืบสกุล"
" พ่อก็รู้ว่าผม ชอบคุณกันต์ พ่อยังจะให้ผมแต่งงานกับคาร่า "
" เออฉันรู้ ฉันรู้มานานแล้ว และฉันก็ปล่อยแกเล่นสนุกมานานมากแล้วเจ้าวี"
" ผมไม่อยากแต่งงานกับคาร่า"
" แกก็รู้ ว่าเจ้ากันต์มันร่าน!!! มันไม่มีทางมีแกคนเดียวหรอก มันเห็นแกเป็นแค่ของเล่นชิ้นนึงเท่านั้น แล้วแกยังจะไปรักคนอย่างมันอีก!!!"
" แต่ผมรักกันต์ และคนที่ผมจะใช้ชีวิตด้วยมีเพียงกันต์"
" ได้งั้นแกกับฉัน ก็ตัดพ่อตัดลูกกับไปเลย ตายก็ไม่ต้องมาเผาผี!!! "
" พ่อ!!! "
" หมั้นกับ คาร่าซะแต่งงานมีลูก นั้นคือสิ่งที่ฉันขอแก ก่อนที่ฉันจะตาย"
" พ่อ...ผมกับคาร่าเราไม่ได้รักกัน"
" ฉันมีลูกชายคือแกคนเดียววี แม้ฉันจะเอ็นดูเจ้ากันต์ แต่ฉันก็จะไม่ยอมเรื่องนี้เด็ดขาด แต่งกันไปก็รักกันเอง"
" อีก 3 เดือนเตรียมตัวหมั้นกับคาร่า อย่าให้ฉันผิดหวังเจ้าวี"
" พ่อ..."
ไม่มีเหตุผลซักนิด คิดแต่จะเอาตามความคิดตัวเอง ตั้งแต่เรื่องเรียน ดีที่ผมค้านหัวชนฝา ไม่งั้นคงได้ตามไปรับราชการกับพ่อ ยังจะมาบังคับคลุมถุงชนกันอีก นี้มันสมัยไหนกันแล้ว คนไม่รักกันจะอยู่ด้วยกันได้นานแค่ไหน