ฉันชอบทิ้งของไว้ให้คู่นอนดูต่างหน้า เซ็กก็แค่เกมส์ๆ หนึ่ง แต่คุณคือคนที่ฉันอยากจะรัก...
ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,นิยายวาย,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ชุดชั้นในลายลูกไม้
ฉันชอบทิ้งของไว้ให้คู่นอนดูต่างหน้า เซ็กก็แค่เกมส์ๆ หนึ่ง แต่คุณคือคนที่ฉันอยากจะรัก...
“ อ่าาาส์...กันต์ ทำให้หน่อยครับ”
บทที่11
พ่อพยาบาล
"คุณกันต์ ไปโรงพยาบาลกันครับ"
วีตกใจกับภาพตรงหน้า เลือดสดๆ ไหลออกมาจากช่องทางคนตัวเล็ก ทำให้ได้สติ
"ไม่!... รู้ถึงไหนอายถึงนั้นเอากันจนเลือดสาด" คุณกันทำหน้างอ บ่นอู้อี้
"คุณกันต์ ว่าอะไรนะครับ"
"ไม่ไป โรงพยาบาล"
"ทำไมหล่ะครับ ผมอุ้มไปส่งก็ได้ ไม่ต้องกลัวนะครับ"
" มันไม่ใช่แบบนั้นวี"
"แล้วยังไงหล่ะครับ แล้วถ้าคุณป่วยจะทำยังไง"
"จะบ้าเหรอ จะบอกหมอยังไง 'อ๋อพอดีเล่นเสียวกันของแฟนผมมันใหญ่ไปตูดเลยฉีก' งี้เหรอ อายหมอมั้ยวี"
" ไม่อายครับ"
" แต่ฉันอาย"
" ถ้าปวด หรือป่วยจะทำไงครับ"
" กินยาคงไหว"
" คุณกันต์อย่าดื้อไป โรงพยาบาล"
" ไม่!!!"
" คุณกันต์คนดีไม่ดื้อนะครับ"
" ถ้ายังขืนพูดมาก กันต์จะให้ไปนอนนอกห้อง"
" คุณกันต์... "
" ไปทำน้ำอาบให้หน่อย อยากอาบน้ำ น้ำข้างในก็ยังออกมาไม่หมดเลย"
" ครับๆ"
วีเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปิดน้ำลงอ่างปรับน้ำให้อุ่นพอดี แล้วเดินออกมาหาคนตัวเล็ก
" น้ำได้แล้วครับ ไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวผมเปลี่ยนผ้าปูให้"
" อืม"
" อ๊ะ... " แค่ลุกยืนข้างเตียง น้ำสีขาวปนเลือดก็ไหลลงมาตามขาอ่อน
" คุณกันต์..."
"ไม่เป็นไรไม่เจ็บ"
"แน่นะครับผมว่า...."
"ไม่ไป...อุ้มหน่อย เดินไม่ไหว"
"ครับ"
วีอุ้มคนตัวเล่กไปในห้องน้ำ วางตัวลงในอ่างอย่างแผ่วเบา แล้วรีบออกมาจัดการกับผ้าปูที่นอน
"คุณกันต์...พอได้แล้วครับอย่าแช่นาน"
"อืม"
"คุณกันต์... เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนครับนอนทั้งชุดคลุมไม่ได้ เดี๋ยวเป็นหวัด" คนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จคลุมตัวเพียงผ้าคลุมผืนเดียวปีนขึ้นที่นอน มุดตัวเข้าในผ้าห่ม
" ไม่ผมจะนอนชุดนี้" ว่าแล้วฟังซะที่ไหน เด็กดื้อก็คือเด็กดื้อ
" ผมใส่ชุดนอนให้" วีเดินไปหยิบชุดนอน ในห้องแต่งตัวมาเปลี่ยนให้คนตัวเล็ก เลือดหยุดไหลไปแล้ว คิดว่ามันจะไหลเยอะกว่านี้ซะอีก วีคิดในใจ
" ง่วงแล้ว...มานอนกัน" คุณกันต์เรียกวีที่ยังยืนมอง ไม่ยอมขึ้นมานอนบนที่นอน
"นอนครับคนดี" วีสอดตัวเข้าผ้าห่มผืนหนา คว้าตัวคนตัวเล็กเข้ามากอด กันต์เองก็มุดหน้าหน้าเข้ากับอกแกร่งของวี คืนนี้เป็นคืนแรกที่เรานอนด้วยกันแบบลึกซึ้ง และเป็นวันครบรอบ7 ปีที่เรารู้จักกันมา
TODAY
04:29AM
วีรู้สึกถึงไอร้อนข้างตัว มันร้อนซะจนเค้าต้องตื่นขึ้นมา
" คุณกันต์... "
"คุณกันต์..."
"คุณกันต์ครับ..." วีเรียกกันหลายครั้งมากกว่าจะรู้สึกตัว
"อื่อ... วี กันต์หนาว" กันต์ดึงผ้าห่มมาห่อตัวที่หนาวสั่น
"นั้นไงป่วยแล้วจริงๆ... ไปโรงพยาบาลกันครับ"
"อื่อ....ไม่ไป" คนป่วยยังคงดื้อดึง
"คุณกันต์..."
"ฮรึกก.... ไม่ไป.... ไม่ไป"
"โอเคๆ....ไม่ไปๆ งั้นกินยานะครับผมไปหยิบให้"
"อื่ม"
วีเดินออกไปหยิบยาที่กล่องพยาบาลกลางห้องรับแขก พร้อมกับน้ำอีกหนึ่งแก้ว
"คุณกันต์กินยาครับ"
" ไม่กิน"
" อย่าดื้อนะครับ"
"ไม่กิน...! "
" คุณมีไข้จะต้องกินยานะครับ ไม่งั้นจะหายได้ยังไง"
" ฮรึกกก... "
" คนดี...ไม่ร้องนะครับ กินยาจะได้หายไข้"
" จะให้พยาบาลป้อน"
" ห๊ะ!"
วีงุนงงพยาบาลที่ไหน ที่นี้ไม่ใช้โรงพยาบาลซักหน่อยพยาบาลจะมาจากไหน
"ถ้าเป็นพยาบาลจะกิน"
" คุณกันหมายถึง? "
" เปิดลิ้นชักตรงนั้นสิ"
" ครับ"
" นี้มันชุดอะไรครับ"
" ใส่ชุดซ่ะ... แล้วผมจะกินยา" สิ่งที่วีหยิบออกมา คือชุดพยาบาล ที่มีแค่ปกเสื้อสีขาวเอาใส่ตรงคอไม่มีตัวเสื้อ กางเกงในสีขาวที่มีลายกากบาทสีแดงตรงเป้า และหมวกหมวกพยาบาล
" คุณกันต์... "
" ไม่ใส่ก็ไม่กิน ให้ไข้ขึ้นตายไปเลย"
" ครับๆ... ใส่ๆ"
วีสวมปกเสื้อลงที่คอติดกระดุม ถอดบ็อกเซอร์ออก ใส่กางเกงในตัวจิ๋วเข้าไป หยิบหมวกพยาบาลมาใส่
แล้วเดินไปหา กันต์
"คนไข้ครับ... ได้เวลาทานยาแล้วครับ"
------->\<-------
อ้างอิงชุดจากเว็บสีส้ม