ฉันชอบทิ้งของไว้ให้คู่นอนดูต่างหน้า เซ็กก็แค่เกมส์ๆ หนึ่ง แต่คุณคือคนที่ฉันอยากจะรัก...
ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,นิยายวาย,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ชุดชั้นในลายลูกไม้
ฉันชอบทิ้งของไว้ให้คู่นอนดูต่างหน้า เซ็กก็แค่เกมส์ๆ หนึ่ง แต่คุณคือคนที่ฉันอยากจะรัก...
“ อ่าาาส์...กันต์ ทำให้หน่อยครับ”
บทที่14
คู่หมั้น
10:25AM
ห้องพัก
ชนกันต์ค่อยๆ ลืมตาขึ้น ร่างกายของเค้าหนักอึ้ง ไม่ใช่เพราะเค้าป่วยหรืออะไรหรอก เป็นเพราะท่อนแขนใหญ่ของ พ่อยักษ์ที่ทับอยู่บนลำตัวนี้แหละ
วันนี้ชนกันต์ตื่นสายมากแล้ว ตอนบ่ายเค้ามีเข้าประชุมกับพนักงานที่สาขาภูเก็ต ตอนนี้สิบโมงกว่าไปแล้ว เค้าต้องรีบตื่นอาบน้ำแต่งตัว
"วี... ปล่อยผมก่อน วันนี้ต้องเข้าสาขา"
"ขอกอดอีกสิบนาที"
"กอดมาทั้งคืนแล้วนะวี หรือวีนอนต่อก็ได้ แต่ผมต้องไปดูงานที่สาขา"
"ได้ที่ไหน ผมเป็นคนขับรถนะ"
"คนขับรถอะไรมานอนกับเจ้าของบริษัท"
"คนขับรถวีไอพี ไงครับ"
"อื้อออ... พอแล้วเดี๋ยวสาย"
"งั้นผมอาบน้ำให้"
วีอุ้มคนตัวเล็กเดินเข้าไปในห้องน้ำ ช่วยอาบน้ำขัดตัว จริงๆ แล้วหาเรื่องเครมตอนเช้าแหละครับ
" อ๊ะ... วี...อ่าาาส์"
"อื้มมมมม...ซี๊ดดดด"
สุดท้ายพ่อยักษ์ก็จับคนตัวเล็กกินเสร็จไปหนึ่งยกตอนอาบน้ำ สุดท้ายก็ต้องอาบน้ำกันเป็นรอบที่สอง
"วี!!! มัวแต่เล่น ผมสายแล้ว"
" ใครกันที่ร้องขอให้ผมใส่เข้าไป ใครที่ร้องครวญครางไม่ยอมให้ผมหยุด ตอนนี้มาโทษผมคนเดียว"
" พอเลย... สายแล้วเนี่ย"
" ทำอีกรอบก็ยังทัน... สาขาห่างจากที่นี้แค่ 20 นาที ยังไงผมก็พาคุณกันต์ไปทันประชุม"
"พอเลย... ถ้าทำอีกรอบผมจะเอาแรงที่ไหนไปประชุม...พอเถอะสายแล้วไปๆ "
" ครับ... เจ้านาย"
" วี! เร็ว!"
ณ บริษัทชนกันต์ สาขาภูเก็ต
" วี... รอผมที่ร้านไหนซักร้านนะ เดี๋ยวประชุมเสร็จแล้วจะตามไป"
" ครับ"
" ยังไงได้ร้านแล้วไลน์มาบอกนะ ผมเข้าประชุมก่อน"
" ครับ"
นาวี:Part
ผมเดินเล่นไปตามทางในห้างสรรพสินค้า ที่นี้มีร้านอาหารเยอะจริงๆ คุณกันต์ชอบทานสเต็กเนื้อ สลัดบาร์ ผมเดินเข้าร้านสเต็กชื่อดังร้านหนึ่ง
"รับกี่ที่ดีคะ" พนักงานสาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาถามผม
" 2 ครับ" ผมเลือกโต๊ะด้านในสุด สั่งน้ำมาดื่มรอ คุณกันต์
ชนกันต์/นาวี
นาวี: ผมรออยู่ร้านสเต็กชั้นบนนะครับ
กันต์:OK
นาวี: คุณกันต์อยากทานอะไรครับ
กันต์: สเต็กเนื้อ
นาวี: ได้ครับ ผมสั่งสลัดบาร์ ไว้ให้ด้วยแล้ว
กันต์: น่ารักที่สุด
นาวี: ส่ง (สติกเกอร์หัวใจ)
กันต์: ส่ง (สติกเกอร์จูบ)
Read.
นาวีส่งข้อความบอกร้านให้คุณกันต์ แล้วนั่งจิบน้ำเล่นโทรศัพท์รอไปเรื่อยๆ
"พี่วี... พี่วีจริงๆ ด้วย มาภูเก็ตได้ไงคะ"
"คาร่า มาทำอะไรที่นี้"
คาร่าเดินมายืนอยู่หน้าโต๊ะ อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น ภูเก็ดก็ไม่ใช่เมืองเล็กๆ โลกมันช่างกลมเสียจริง
"คาร่ามาเที่ยวกับเพื่อนค่ะ พี่วีมาคนเดียวหรือคะ"
" เปล่ามากับเจ้านาย"
"อ่อ... มาทำงานหรือคะ"
"อืม"
"แล้ว….พี่วี... เรื่องงานหมั้นของเรา พี่วีว่าไงคะ"
"พี่ก็แล้วแต่ผู้ใหญ่"
"งั้นวันนี้ว่างมั้ยคะ"
" ทำไม"
" ไปเลือกแหวนกันค่ะ คุณแม่อยากให้เราสองคน เลือกด้วยกัน"
" วันนี้พี่ไม่ว่าง... "
พูดยังไม่ทันจบคำ คุณกันต์ก็เดินมาถึงโต๊ะแล้ว คงได้ยินหมดแล้วสินะ สีหน้าดูโกรธมาก
" ว่าง! ... ไปสิเดี๋ยวผมให้เพื่อนมารับ นายไปเลือกแหวนกับคู่หมั้นนายเถอะ" ดูสายตานั้นสิ เหมือนอยากจะฆ่าผม ซะเดี๋ยวนี้
" คุณกันต์! "
ผมแทบพูดอะไรไม่ออก ทีแรกตั้งใจไว้แล้วจะบอกคุณกันต์เรื่องที่พ่อให้หมั้นหมายกับคาร่าหลังจากกลับจากภูเก็ต ไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้
"พี่วีนี้ใครคะ"
" อ่อ... ผมชนกันต์ เจ้านายวี"
" สวัสดีค่ะ... ฉันคาร่าคู่หมั้นพี่วีค่ะ"
" อืม" คุณกันต์ตอบรับไปส่งๆ
" Hi. เอริก ฉันอยู่ภูเก็ต ใช่ๆ นายมารับหน่อยสิ OK."
คุณกันต์หยิบมือถือขึ้นมาต่อสายโทรศัพท์หาใครซักคนให้มารับ
"ผมไปนะ เพื่อนมารับแล้ว"
" คุณกันต์! "
"อย่ามาจับ! วี! ปล่อย!"
คุณกันต์ สบัดมือผมออกอย่างแรง โกรธจนแทบไม่มองหน้าผม หันหลังแล้วเดินออกจากร้านไป
" คุณกันต์! "
ผมเรียกตามคนตัวเล็ก ที่หันหลังเดินออกไปโดยไม่สนใจ เสียงผมที่เรียกอยู่เลย ผมคงโดนเกลียดแล้วแน่ๆ
" พี่วีว่างแล้วใช่มั้ย? ไปเลือกแหวนกันนะคะ ร้านอยู่ข้างล่างมีเยอะมาก"
" พี่ไม่ว่าง... ขอตัวนะ" ผมรีบวิ่งตามคุณกันไปจนถึงหน้าห้าง
" คุณกันต์ฟังผมก่อน"
พยายามดึงแขนคนตัวเล็กไว้ แต่ตอนนี้คุณกันต์แทบจะไม่ยอมฟังอะไรผมเลย
" ปล่อย! "
" คุณกันต์"
" ไปกันเถอะครับ เอริก"
" คุณกันต์"
คุณกันต์ไม่สนใจสิ่งที่ผมจะพูดเลย เค้าสบัดมือออกแล้วขึ้นรถไปกับ ผู้ชายผิวขาวกล้ามโตคนนั้น ชื่ออะไรนะ ผมแทบจำไม่ได้ ตอนนี้รู้สึกมึนงงไปหมด ผมต้องทำยังไงต่อ พอถึงเวลาคับขันทำไมมึงโง่นักนะวี
01:30 น.
ห้องพักศรีพันวา
" แกร๊ก... " ชนกันต์เปิดประตูเข้ามาในห้องพัก
" คุณกันต์" คนตัวโตที่นั่งรออยู่ทั้งคืนก็เดินเข้ามาหาทันที
" หึ"
" ทำไมเมาขนาดนี้" นาวีพยายามจะประคองตัวคนเมา ที่เดินโซเซไปมา
" วีไม่ต้องมายุ่งงงง" ชนกันต์พยายามผลักนาวีออกจากตัว
" ถอดรองเท้าก่อน" พ่อยักษ์ไม่ยอมแพ้รวบตัวคนตัวเล็กมานั่งบนตัก มือนึงกอดเอวบางไว้ อีดมือช่วยถอดรองเท้า
" บอกไม่ต้องมายุ่งไง!" มือเล็กตีแรงๆ ลงบนมือหนา ที่กำลังช่วยถอดรองเท้า
"คุณกันต์นิ่งๆ อย่าดื้อ" นาวีรวบเอวบางให้กระชับขึ้น แล้วรีบถอดรองเท้าอย่างรวดเร็ว
"ก็บอกว่าไม่ต้องมายุ่งไง ไปเลยไปอยู่กับคู่หมั้นคุณโน้นน" มือบางทุบอกของวีรัวๆ ทั้งทุบทั้งผลัก จนวีต้องรวบมือสองข้างเอาไว้
"ไม่ไปครับ" แขนแกร่งพ่อยักษ์รวบเอวบาง ของคนตัวเล็กที่ดินดุ๊กดิ๊กอยู่บนตักไว้แน่น
"ทำไมไม่ไป ไปสิ ไปๆๆๆๆ " ชนกันต์ทุบกำปั้นเล็ก ปล่อยหมัดรัวใส่นาวี
"คุณกันต์ครับผมเจ็บแล้ว"
"ฮรึกกก... ไปสิไปเลย ปล่อยผมนะ ฮรึกกก.... ฮื่ออออ"
"ไม่ร้องนะไม่ร้อง ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น ผมจะอยู่กับคุณคนเดียว"
"ไม่จริง... วีกำลังจะมีเมีย"
"เมียอะไร... ผมมีคุณคนเดียว"
"ไม่จริง... นายกำลังจะแต่งงาน คุณกำลังจะมีเมีย"
" เมียผมก็คุณไง"
" ไม่จริง... แล้วคู่หมั้นคุณหล่ะ"
" ผมรักคุณ คุณกันต์"
" รักเหรอออ"
" ครับ"
" ไม่! วีไม่ได้รักผม"
" ผมรักคุณ รักมานานมากแล้ว และรักมาตลอด"
"ฮรึกก...แล้วทำไมจะไปแต่งานกับคนอื่น...ฮื่ออออ....."
"คนดีไม่ร้องนะครับ คุณพ่อเค้าจัดการเรืองนี้เอง จริงๆ ผมคิดว่าถ้าเรากลับจากภูเก็ต ผมก็จะไปคุยกับพ่อเรื่องยกเลิกงานหมั้น"
" จริงหรือไม่หมั้นแล้วใช่มั้ย"
" ไม่หมั้นแล้วครับ "
" วีพูดจริงๆ นะ"
" ครับ ไม่ร้องนะครับ"
"จริงนะ"
" จริงครับ"
" อืม"
" แล้วคุณกันต์หล่ะครับ รักผมบ้างมั้ย"
" อื่อ"
" อื่อคืออะไร รักหรือไม่รัก"
" รัก"
นาวีโอบกอดคนตัวเล็กอย่างรักใคร่ จุมพิตแผ่วเบารบนริมฝีปากอวบอิ่ม คืนดีกันแล้วคืนนี้นาวีจะบอกรักคุณกันต์จนถึงรุ่งสาง