ฉันชอบทิ้งของไว้ให้คู่นอนดูต่างหน้า
เซ็กก็แค่เกมส์ๆ หนึ่ง แต่คุณคือคนที่ฉันอยากจะรัก...
ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,นิยายวาย,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่19
ความเจ็บปวด
ณ บริษัท ชนกันต์ จำกัด
"พี่มดผมขอกาแฟหน่อยครับ"
"ช่วงนี้ทำไมดูเหนื่อยๆ คะ คุณกันต์"
"อืม... มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยครับ"
"ไม่ได้นอนเลยใช่มั้ยคะเนี่ย"
"ครับ"
"เบาๆ เรื่องอย่างว่าบ้างเถอะค่ะ"
"พี่ไปบอกเทพบุตรของพี่สิ"
"ว๊าย!...คุณวีทำเหรอคะ? "
"อืม...ทำจนผมไม่ได้นอนมาหลายคืนแล้วเนี่ย"
"เดี๋ยวเจอตัว ต้องว่าบ้างแล้วค่ะ อะไรจะหิวกระหายอะไรขนาดนั้น"
" ก๊อกๆ .. "
" เข้ามา"
" คุณกันต์คะ มีคนมาขอพบค่ะ"
" ใคร? "
" คุณพ่อคุณวีค่ะ"
" เชิญท่านไปห้องรับรอง หาน้ำให้ท่านด้วยนะ เดี๋ยวผมตามไป"
" คุณกันต์คะ... คุณนนทวิทย์มาทำไมกัน ร้อยวันพันปีไม่เคยมา"
"คงมีธุระแหละครับ ผมไปคุยกับคุณลุงก่อนนะ"
เคาน์เตอร์หน้าห้อง
" พี่มดๆ มานี้ๆ "
" มีอะไรกันพวกเธอ... "
"พี่รู้มั้ยคุณวีกำลังจะแต่งงาน"
" ห๊ะ!"
" พี่ไม่รู้เหรอ... นี้ๆ การ์ดเชิญงานแต่ง คุณพ่อคุณวีมาแจกเองเลยนะ แจกพนักงานทุกคนในบริษัทเลย"
" ไหน...ตายจริง! แต่งเดือนหน้า"
" ใช่พวกเราเห็นก็ยังตกใจ ไม่มีวี่แววซักนิด คิดว่าจะ……….... "
“ฉันก็ไม่รู้เรื่องเลย”
“สงสารคุณกันนะคะ พี่มด”
" พอๆ ไปทำงานเรื่องเจ้านายรู้ให้น้อยๆ พูดให้น้อยๆ ระวังจะไม่มีงานทำ"
" ค่ะๆ "
" สวัสดีครับคุณลุงวิทย์"
" อืม... ฉันมาวันนี้เอาการ์ดแต่งงานมาแจกคนที่บริษัท แล้วก็จะมาบอกหนูกันต์ด้วยว่าเจ้าวีมันจะแต่งงานเดือนหน้า"
"........ "
" หนูกันต์ เจ้าวีมันก็ทำงานให้หนูกันต์มานานมากแล้ว ฉันว่าจะให้มันมาทำงานรับราชการหลังจากที่มันแต่งงาน หนูกันต์จะว่ามั้ยถ้าลุงจะให้วีลาออก"
" ก็แล้วแต่วีเลยครับ"
" หนูกันต์คงไม่คิดจะให้เจ้าวีมันเป็นคนขับรถไปจนตายหรอกใช่มั้ย? "
" ผมก็แล้วแต่วีเลยครับคุณลุง ถ้าเค้าอยากจะลาออก ผมก็ไม่ขัด"
" ต่อไปเจ้าวีมันก็ต้องมีครอบครัว มันต้องเป็นเสาหลักให้ครอบครัว จะมามัวขับรถงกๆ มันก็คงจะไม่ดี ว่าที่ภรรยาของเจ้าวี เป็นถึงลูกท่านทูตเชียวนะ เค้ามีหน้ามีตาจะให้ลูกเค้ามาแต่งกับคนขับรถ มันก็คงจะไม่ดี หนูกันต์เข้าใจลุงใช่มั้ยลูก"
" ครับผมเข้าใจ"
" อืม... ดีๆ งั้นนี้ฝากการ์ด ให้พ่อหนูกันด้วยนะ อ่อแล้วหนูกันต์ก็ต้องไปให้ได้นะ"
" ครับ"
" สายมากแล้วต้องไปแจกการ์ดอีกหลายบ้านเลย ลุงไปก่อนนะหนูกันต์"
" ครับ"
คุณลุงวิทย์เดินออกจากห้องไปแล้ว ได้ยินเสียงประตูห้องปิดลง น้ำตาที่ข่มเอาไว้ไม่ให้ไหล มันก็เริ่มไหลรินออกมาจนตาพร่ามัว ตั้งแต่ได้ยินคุณลุงพูดถึงงานแต่งของวี
แม้จะทำใจไว้บ้างแล้วว่าซักวัน วันที่วีแต่งงานมันก็จะต้องมาถึง แต่ก็ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้ และก็ไม่คิดว่าพอได้ยินคำนี้ มันจะเจ็บปวดหัวใจถึงเพียงนี้ เจ็บ... เจ็บเจียนตายเหมือนมีเข็มเป็นร้อยเป็นพันเล่มทิ่มแทงอยู่ในนั้น
"ฮรึก...ฮืออ...ฮืออ..." น้ำตาหยดแล้วหยดเล่า ไหลลงอาบสองแก้มขาว จนเปียกปอน
"คุณกันต์..."
"พี่มด... ฮรึกก... ผมเจ็บ"
"ไม่เป็นไรนะคะ... ไม่เป็นไร"
นาวี:Part
"พี่มด... คุณกันต์ล่ะ!" นาวีรีบมาที่บริษัทในทันทีที่รู้ว่า บิดาของตนมาหาคุณกันต์ เค้าสังหรณ์ใจว่าพ่อคงมาบอกเรื่องงานแต่งแน่ๆ บิดาอาจจะตั้งใจพูดอะไรทำร้ายจิตใจคุณกันต์ไปบ้างหรือเปล่า
" คุณวี!... มาได้สักที คุณกันต์ร้องจนหลับไปแล้วค่ะ นอนอยู่ในห้องทำงานเข้าไปดูเถอะค่ะ "
" ครับ"
นาวีเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของชนกันต์ด้วยใจที่หนักอึ้ง เค้าไม่รู้จะปลอบใจคนที่ร้องให้จนตาบวมแดงอย่างไรดี ความผิดนี้เค้าเองก็เป็นคนก่อซะด้วยซิ เค้ายิ่งพูดปลอบจะยิ่งแย่ลงหรือเปล่านะ
ในห้องทำงาน ชนกันต์นอนอยู่บนโซฟาตัวใหญ่กลางห้อง นาวีนั่งมองใบหน้าเล็กที่ตาบวมแดงลามไปถึงจมูก คงร้องให้หนักมากจริงๆ จมูกตา บวมแดงไปหมด
" คุณกันต์...ผมขอโทษ" นาวีลูบแก้มขาวของชนกันต์อย่างแผ่วเบา
"อื่ม... วี... " ชนกันต์ลืมตาขึ้นเล็กน้อยเปลือกตาที่บวมอยู่หนักอึ้ง เค้าแทบจะลืมตาไม่ขึ้น
"กลับบ้านกันครับ"
"อืม"
"เดินไหวมั้ย"
"ไหว"
"ผมอุ้มดีกว่า"
"ไม่"
"คุณกันต์..."
"ผมเดินได้... ไม่ต้องอุ้ม"
"แต่ผมอยากอุ้มเมียผม"
"ใครเมียนาย...ผมไม่ใช่ลูกท่านทูตนั้น"
" คุณกันต์... ผมกับคาร่าไม่ได้เป็นอะไรกัน"
"นายกำลังจะแต่งงานวี คุณลุงวิทย์มาบอกฉันถึงที่นี้ มาแจกการ์ดให้พนักงานทุกคน มาย้ำว่านายกำลังจะมีครอบครัว มาบอกฉันว่าฉันควรปล่อยนายไปได้แล้ว นายไปทำเรื่องลาออกได้เลย ฉันจะให้โบนัสเป็นของขวัญงานแต่ง แล้วต่อไปนี้นายไม่ใช่พนักงานในบริษัทอีกต่อไป ไปได้แล้ว ผมกลับเองได้"
" คุณกันต์... เราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าเราจะอยู่ด้วยกันถึงแม้ว่าผมจะแต่งงาน ผมก็จะอยู่แค่กับคุณ คาร่าเค้าก็ไม่ได้มาวุ่นวายกับเรา"
" ใช่เราคุยกันแล้ว แต่มันก่อนที่คุณลุงวิทย์จะมา ผมเองก็คิดว่าผมรับได้ถึงคุณจะแต่งงาน แต่ผมก็คิดผิดผมเพิ่งรู้ว่าตัวเองรับไม่ได้ ที่จะเห็นคนที่ผมรักไปแต่งงานกับใคร ถึงแม้มันจะแค่เรื่องหลอกลวงก็ตาม ผมเจ็บ วีผมเจ็บตรงนี้" ชนกันต์ทุบอกข้างซ้ายของตัวเอง หนักๆ
" คุณกันต์... ผมรักคุณคนเดียว ผมขอร้องอย่าไล่ผมไปไหน ถ้าคุณไม่สบายใจผมก็จะไม่แต่ง"
" วี... นายพูดบ้าอะไร"
" ผมจะไปบอกคุณพ่อเดี๋ยวนี้ ว่าผมไม่แต่ง ผมยอมให้คนทั้งโลกเกลียดผม แต่ผมจะไม่ยอมเสียคุณกันต์ไป"
" วี... หยุดนะ"
"ผมจะไม่แต่ง ถ้ามันทำให้คุณกันต์คิดมากเสียใจ "
" วี... นายทำแบบนั้นไม่ได้ ผู้หญิงเค้าเสียหาย"
" แต่ถ้ามันทำให้คุณกันต์เสียใจ ผมก็จะไม่ทำ"
" วี..."
" ถึงผมจะแต่งงาน มันก็แค่เรื่องหลอกลวง แต่ผมรักคุณกันต์มันคือเรื่องจริง"
" วีคุณลุงวิทย์คงไม่ยอมหรอก เค้าไม่เคยยอมรับผม แม้ว่าเค้าจะเอ็นดูผมแต่ผมไม่สามารถให้อะไรได้นอกจากความรัก วีนายเป็นลูกชายคนเดียวยังต้องสานต่อเรื่องสืบสกุล ผมไม่สามารถมีลูกให้คุณได้หรอกนะ"
" สมัยนี้อุ้มบุญมีเยอะแยะไป อยากได้ซักกี่โหลล่ะ แค่มีลูกมันไม่ลำบากขนาดนั้นหรอกครับ ตอนนี้วิทยาการทางการแพทย์ล้ำหน้าไปมาก คุณอย่ามาหาเหตุผลอะไรให้ผมไปเลย ไม่มีประโยชน์หรอกครับ"
" แล้วถ้าผมเบื่อวีแล้วหล่ะ ผมอยากไปแจกกางเกงในหนุ่มๆ หน้าใหม่ๆ "
" ก็ไปสิครับ"
" นายแน่ใจนะ"
" ครับไปเลย"
" ดี... งั้นคืนนี้ผมไม่กลับนะ ผมจะไปผับ ไปหาผู้ชายหนุ่มๆ กิน"
" ได้ครับผมไปส่ง"
" ได้.... หึ"
