ฉันชอบทิ้งของไว้ให้คู่นอนดูต่างหน้า เซ็กก็แค่เกมส์ๆ หนึ่ง แต่คุณคือคนที่ฉันอยากจะรัก...
ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,นิยายวาย,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ชุดชั้นในลายลูกไม้
ฉันชอบทิ้งของไว้ให้คู่นอนดูต่างหน้า เซ็กก็แค่เกมส์ๆ หนึ่ง แต่คุณคือคนที่ฉันอยากจะรัก...
“ อ่าาาส์...กันต์ ทำให้หน่อยครับ”
บทที่30
โหยหา
"ประตูลิฟต์ปิด"
"วี...อ๊ะ!" ทันทีที่ ประตูลิฟต์ปิดลง ตัวลิฟท์ยังไม่ทันได้เลื่อนขึ้น นาวีก็รวบตัวคนตัวเล็กเข้ามาไว้ในอ้อมแขน ริมฝีปากหนาบดเบียดลงบนปากอิ่มในทันที เค้าสอดลิ้นร้อนรุกล้ำเข้ามาในปากอิ่ม บดบี้ลงอย่างหนักหน่วงชกชิมความหวานจากคนในอ้อมกอด ชนกันต์เริ่มหายใจไม่ออก ใช้กำบั้นเล็กทุบตีลงบนอกแกร่ง เป็นการประท้วง
"คุณกันต์... ผมคิดถึงคุณ" นาวีพูดแค่เพียงไม่กี่คำเท่านั้น ทำให้คนที่อยู่ในอ้อมกอดใจอ่อนยวบทันที ชนกันต์หยุดขัดขืน แถมยังเผยอริมฝีปากอิ่มตอบรับ รสจูบอันแสนเร่าร้อนที่นาวีมอบให้
ชนกันต์ยกแขนเรียวขาวขึ้นโอบกอดรอบลำคอแกร่งปล่อยให้พ่อยักษ์เอาแต่ใจตักตวงความหวาน ให้เต็มที่ เพราะชนกันต์เองก็โหยหาสัมผัสนี้มานานมากแล้วเช่นกัน ชนกันต์หลับตาลงปล่อยตัวปล่อยใจไปกับรสจูบอันแสนจะมัวเมานี้
"ติ๊ง! ประตูลิฟต์เปิดชั้น6"
"เจ้าวี!!!" เป็นคุณลุงวิทย์ ยืนอยู่หน้าประตูลิฟต์พร้อมกับคาร่า เวรกรรมของชนกันต์ ต้องมาเจอคุณลุงตอนที่กำลังนัวเนียกับวี อยู่ในลิฟท์ จะปฏิเสธยังไงล่ะ หลักฐานคาตาขนาดนี้
"พ่อ!" นาวีผละออกจากชนกันต์ หันไปมองคนเป็นพ่อที่ยืนจังกาอยู่หน้าลิฟท์ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าลุงวิทย์โกรธขนาดไหน คิ้วขมวดกันขนาดนั้น
"คุณลุงวิทย์"
"แกนะแก! ลูกเมียไม่ดูแล มาสมสู่กันอยู่นี้เอง"
"คุณลุงคะ ใจเย็นๆ นะคะ" คาร่าที่กำลังขอร้องให้พ่อสามีจำเป็น ที่โกรธจนหน้าดำหน้าแดง อารมณ์เย็นลง ซึ่งก็คงไม่เป็นผลเท่าไหร่
"พ่อมาได้ไง" นาวีถามผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสียงราบเรียบ มือหนาเสยผม ที่ปรกหน้า ขึ้นอย่างไม่แยแส กับความโกรธของคนเป็นพ่อซักนิด ร่างกายกำยำ ยืนเต็มความสูง ดึงชนกันต์ที่กำลังตกใจ มาไว้ด้านหลัง ใช้ร่างกายที่สูงใหญ่บังคนรักเอาไว้ ไม่ให้ปะทะกับผู้เป็นพ่อ
"ฉันสิควรถาม ว่าแกสองคนอยู่ด้วยกันได้ยังไง เมียกำลังท้องกำลังใส้ ลูกกำลังจะเกิด แกทำตัวแบบนี้ได้ยังไง"
"ผมรักคุณกันต์ เรารักกัน แล้วเรื่องแต่งงานผมก็ไม่เห็นจะจำอะไรได้ คนเราถ้าไม่รักกัน จะอยู่ด้วยกันได้ยังไงครับ"
"อ๋อ!.. พวกแกสองคนรักกันแล้วหนูคาร่าล่ะ แล้วลูกของแกล่ะ แกไม่รักลูกของแกเลยสินะ"
"ถ้าเป็นลูกผม ผมก็จะส่งเสีนเลี้ยงดู แต่คาร่า ผมบอกพ่อไว้ตรงนี้เลย ผมไม่รับเป็นเมีย ผมไม่มีความรู้สึกอะไรกับเธอเลย แล้วคาร่าเองก็ไม่ได้รักผม"
" คุณลุงคะ เราสองคนไม่ได้รักกัน เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไม่ได้ เด็กในท้องของหนู ยังไงเค้าก็เป็นลูกพี่วี พี่วีเค้าไม่ทิ้งขว้างหรอกค่ะ แต่หนูไม่สามารถที่จะใช้ชีวิตคู่อยู่กับพี่วีได้จริงๆ "
" เธอพูดอะไรคาร่า เธอเป็นแม่ เธอเป็นเมีย ทำไมจะอยู่ไม่ได้"
" คนเราอยู่ด้วยกัน แต่ไม่รักกัน มันจะไปกันรอดหรือคะคุณลุง"
" แกกับคาร่า กลับไปอยู่บ้านกับฉัน "
" ผมไม่กลับ "
" คาร่าก็ไม่ไปค่ะ"
" พวกแกสองคนนี้มัน... "
" พ่อปล่อยพวกเราไปเถอะครับ"
" ผม คาร่า คุณกันต์ จะดูแลลูกของเราอย่างดี พ่อไม่ต้องเป็นห่วง"
" นั้นหลานฉันนะ ฉันเลี้ยงเองได้ ถ้าพวกแกไม่เลี้ยงฉันเลี้ยงเองได้"
" คาร่ากลับไปอยู่บ้านกับลุง"
" ไม่ค่ะ... คาร่าไม่ไป อย่าบังคับหนูนะคะ ถ้าถึงที่สุด หนูจะเอาเด็กออก แล้วก็จะหย่ากับพี่วีทันที"
" คาร่า...นี้เธอ...บ้าไปแล้วเหรอ"
" คุณลุงอย่าบังคับ ให้คาร่าต้องทำแบบนี้นะคะ ถ้ายังอยากได้หลานคนนี้อยู่"
" เธอ!... เอาเถอะ... ฉันจะไม่ยุ่งอะไรกับพวกแกอีกแล้ว จะทำอะไรก็ตามใจเลย ฉันจะไม่สนใจพวกแกอีกต่อไป! "
" ติ๊ง! ประตูลิฟต์ปิด"
" เห้อ!... กลับซะที" คาร่าถอนหายออกมาอย่างโล่งอก
" คาร่า เป็นไงบ้าง เข้าไปพักในห้องก่อน"
" คุณลุงคงโกรธมากแน่ๆ "
" ไม่เป็นไรหรอกคาร่า เดี๋ยวพอลูกคลอด เอาหลานไปอ้อนหน่อย ก็คงดีขึ้น" นาวีพูดพรางประคองคาร่าที่ตั้งท้อง ตอนนี้อายุครรภ์เข้าเดือนที่5 คำว่าทำแท้งคงทำไม่ได้หรอก แค่ขู่ไม่ให้พ่อของเค้า มายุ่งวุ่นวายก็เท่านั้น
" พี่วี พี่กันต์ คาร่าติดต่อเจนไม่ได้เลยค่ะ ตั้งแต่เจนกลับไป ก็บอกงานยุงแทบจะไม่ได้คุยกัน หลังๆ ไลน์แทบไม่ตอบ โทรหาก็ไม่รับ คาร่าเครียดมากเลยค่ะ"
" เจนเค้าคงงานหนักมากจริงๆ คาร่าอย่าคิดมากนะ ช่วงนี้งานที่บริษัทของพ่อเจนคงยุ่งมากจริงๆ "
" ค่ะ เห็นบอกขยายสาขาอีก3 ที่เลยต้องไปเซ็ตระบบ"
" อย่าคิดมาก เดี๋ยวเจนก็ติดต่อกลับมา"
" ค่ะ"
" คาร่าพักผ่อนนะ พวกพี่กลับก่อน มีอะไรโทรหาพี่นะ"
" ค่ะ พี่กันต์"
" อย่าเครียดนะครับ เดี๋ยวเจ้าตัวเล็กออกมาหน้างอ"
" ค่ะ พี่กันต์"
.
.
" แกร๊ก."
" ปั๊ง! "
" อ๊ะ... วี" นาวีสวมกอดจากทางด้านหลังของชนกันต์ รวบคนตัวเล็กเข้าไปกอด จนตัวเล็กๆ ของชนกันต์แทบจะจมหายเข้าไปในอกแกร่ง
" คุณกันต์ ผมต้องการคุณ ไม่รู้ทำไมขนาดอยู่ใก้ลๆ ผมยังคิดถึงคุณมากขนาดนี้ " ริมฝีปากพร่ำพรรณนาคำพูดหวานหู จมูกโด่งดอมดมลงตรงลำคอขาว ราวหิมะแรกของชนกันต์
" โอ้ย! ...วี!...อย่ากัด" นาวีแสนจะหมั่นเขี้ยวลำคอขาวช่างล่อตาล่อใจ อดใจไม่ได้ที่จะขบกัด ทำร่องรอย แสดงความเป็นเจ้าของเอาไว้ไม่ได้ เค้าเลยลืมตัวกัดแรงไปนิด จนคนตัวเล็กร้องลั่น
" ผมอยากกินคุณกันต์ทั้งตัว ดมตรงไหนก็หอมน่ากินไปหมด "
" อ๊ะ...วีเดี๋ยวตก" นาวีอุ้มคนตัวเล็กขึ้นจนตัวลอย แขนเรียวเล็กยกขึ้นเกาะเกี่ยวลำคอแกร่งไว้ ด้วยความตกใจ
“ คุณกันต์ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมอยากินคุณเดี๋ยวนี้” นาวีอุ้มชนกันต์เดินกาวยาวๆ ไปยังห้องนอนทันที
นี้ขนาดผ่านเหตุการณ์ ระทึกมาไม่ถึง 10 นาที ทำไมพ่อยักษ์ถึงได้เปลี่ยนอารมณ์เร็วขนาดนี้นะ ความหื่นกลับมาแล้วใช่มั้ย หรือว่าปกติ นาวีเป็นคนแบบนี้มาตลอด ทั้งดื้อหัวชนฝาไม่ฟังใคร ทั้งหื่นกระหายที่จะจับชนกันต์กินได้ตลอดเวลาทุกที่ ชนกันต์ปรับตัวตามอารมณ์ของนาวี เวอรชั่นใหม่แทบไม่ทันเลยจริงๆ หรือว่านาวีจะไม่ได้ความจำเสื่อม ทำไมชนกันต์รู้สึกว่า ความหื่นที่ระดับนี้ เหมือนกับนาวีคนก่อนเลยล่ะ
--------*___*--------