ฉันชอบทิ้งของไว้ให้คู่นอนดูต่างหน้า เซ็กก็แค่เกมส์ๆ หนึ่ง แต่คุณคือคนที่ฉันอยากจะรัก...
ชาย-ชาย,ซาดิส & มาโซฯ,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,นิยายวาย,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ชุดชั้นในลายลูกไม้
ฉันชอบทิ้งของไว้ให้คู่นอนดูต่างหน้า เซ็กก็แค่เกมส์ๆ หนึ่ง แต่คุณคือคนที่ฉันอยากจะรัก...
“ อ่าาาส์...กันต์ ทำให้หน่อยครับ”
บทที่32
เบบี๋มี๊กันต์
เด็กหญิง กวินธิดา ศักดิ์ดาสมุทร
ชื่อเล่น: ซันไชน์
เกิดวันที่: 14/05/2567
น้ำหนักแรกเกิด: 2,896กรัม
มารดา: นางสาว คาร่า
บิดา: นายนาวี
บิดาบุญธรรม: นายชนกันต์
“แอ๊ะ…แอ๊…แว๊!!!” เจ้าก้อนกลมตัวน้อยอายุ7วัน ส่งเสียงร้องงอแงเมื่อรู้สึกหิว เด็กเล็กๆ อายุแค่นี้วันๆ เอาแต่ร้องกับนอนขดตัวเป็นก้อนกลมๆ น่ารักน่าเอ็นดูเป็นที่สุด
“ซันไชน์ เด็กดี หิวนมเหรอครับ หม่ำๆ นมน๊าา” ชนกันต์คุณแม่จำเป็นรับเลี้ยงเจ้าก้อนกลม ตั้งแต่เกิดได้ 1 วัน คาร่าผู้เป็นแม่ไม่สามารถเลี้ยงลูกได้ เนื่องจากสภาวะหลังคลอด คาร่ามีอาการซึมเศร้า ไม่ยอมกินไม่ยอมนอน ร่างกายซูบผอม ไม่ยอมให้ลูกกินนมตัวเอง คาร่าเอาแต่นั่งร้องให้ มองดูเจ้าก้อนร้องเสียงดังลั่นห้อว ชนกันต์เห็นภาพเด็กน้อยที่ตัวเล็กมากๆ มีผ้าห่อไว้ทั้งตัว ร้องให้เสียงดังจ้าจนตัวแดงไปหมด ในตอนนั้นชนกันต์ ทนดูไม่ได้เค้าจึงขอรับเลี้ยงเจ้าก้อนซันไชน์ ไว้เอง
“เจ้าก้อนน้อยเป็นอะไรไปคุณกันต์”
“ไม่เป็นอะไรครับ ร้องเพราะหิว”
“ลูกร้องบ่อยมาก พาไปหาหมอมั้ยครับ หรือลูกจะป่วย”
“วี เด็กเพิ่งเกิด หิวบ่อย อึบ่อย ฉีบ่อย ไม่สบายตัวก็ร้อง หิวก็ร้อง เพราะเค้าบอกเราไม่ได้ การร้องคือการบอกเราว่าต้องการอะไร เค้าไม่ได้โยเย แสดงว่าเค้าไม่ได้ป่วย”
“ทำไมคุณกันต์ถึงรู้เรื่องพวกนี้ล่ะครับ”
“อินเตอร์เน็ตมีนะครับ อยากรู้อะไรเดี๋ยวนี้ มีกลุ่มแม่มือใหม่ให้ศึกษาเต็มไปหมด”
“เข้าใจแล้วครับคุณแม่มือใหม่”
“วี!!!”
“แอ๊~~ แง้~~~”
“ชู๊วว… อย่าเสียงดังสิครับลูกตกใจ”
“โอ๋ๆ ซันไชน์ เด็กดี มัมมี๊ไม่ได้ว่าหนูนะคะหม่ำๆ น๊าา”
“หอมผมบ้างสิ”
“ทำไมครับ หึงแม้แต่ลูกตัวเองไม่ได้นะวี”
“ผมไม่สนหรอกถ้าคุณกันต์รักเจ้าก้อนนี้มากกว่าผม ผมจะเอาไปปล่อยวัด”
“เดี๋ยวลูกคนนะ ไม่ใช่ลูกหมาลูกแมว”
“ก็คุณวีรักลูกมากกว่าผม”
“ลูกของวี ลูกของเรา ก็ต้องรักให้มากๆ สิครับ”
“รู้แล้วครับ รักผมให้มากๆ ด้วยนะครับ”
“ฟ๊อดด…พอใจหรือยังปะป๊าน้องซันไชน์” ชนกันต์หอมแก้มสากคนตัวโตไปฟอดใหญ่ ทำเอาพ่อยักษ์ยิ้มหน้าบานในทันที
“ผมไปทำงานก่อนนะครับ” ตอนนี้ชนกันต์ต้องเลี้ยงลูกอยู่บ้าน 24 ชม. นาวีต้องรับหน้าที่ไปทำงานแทนชนกันต์ งานที่บริษัทมีมากมาย แต่นาวีก็บริหารจัดการได้เป็นอย่างดี
“ขับรถดีๆ นะครับ”
“ครับ”
“กรี๊งงงง…..กริ๊งงงง” ชนกันต์โทรหาคาร่าที่ตอนนี้ อยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อรักษาอาการซึมเศร้า
“ค่ะ พี่กันต์”
“คาร่าเป็นไงบ้าง”
“........”
“คิดถึงลูกมั้ย พี่จะพาไปหา”
“........”
“คาร่า ถ้าไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร ถ้าอยากเจอลูกก็บอกพี่ได้นะ”
“ค่ะ”
“ไม่ต้องห่วงนะ ลูกสาวเราเลี้ยงง่าย น่ารักมาก พี่จะเลี้ยงให้อ้วนๆ ขาวๆ เลย”
“ขอบคุณนะคะ พี่กันต์”
“พี่สิต้องขอบคุณ ที่ให้พี่เลี้ยงยัยหนูซันไชน์ พี่สัญญาจะรักเค้าให้มากๆ ให้เหมือนกับลูกตัวเอง”
“ขอบคุณนะคะ”
“ร่างกายเป็นไงบ้าง”
“ดีค่ะ”
“ใจล่ะ”
“ดีขึ้นมากแล้วค่ะ”
“ดีแล้ว”
“พี่กันต์คะ”
“ครับ”
“คาร่าจะนัดหย่ากับพี่วีค่ะ”
“คุยกับวีหรือยัง”
“ยังค่ะ”
“แน่ใจแล้วนะ”
“ค่ะ”
“เรื่องนี้พี่ไม่สามารถออกความคิดเห็นได้ แต่ถ้าคาร่าคิดดีแล้ว พี่ก็ยอมรับการตัดสินใจของคาร่า”
“ส่วนเรื่องลูก คาร่าจะยกให้เป็นลูกพี่กันต์ค่ะ คาร่าไม่สามารถแบกรับถาระอันใหญ่หลวง ในสภาวะจิตรใจแบบนี้ได้จริงๆ ค่ะ มันคงจะดีกว่าถ้าลูกไปอยู่กับคนที่รักเค้าและพร้อมที่จะดูแลเค้าจริงๆ อีกอย่างพี่วีกับพี่กันต์ ก็รักเจ้าตัวเล็กมาก พี่วีคงเป็นพ่อที่ดีได้แน่นอนค่ะ คาร่าจะไปรักษาตัวที่อเมริกาค่ะ อีกอย่างอยากจะไปตามหาเจนด้วย”
“พี่เข้าใจ พี่จะดูแลลูกเป็นอย่างดี ไม่ต้องห่วง”
“ค่ะ”
“แล้วเจน ไม่ติดต่อมาเลยเหรอ”
“ห้าเดือนแล้วค่ะ ไม่มีการติดต่ออะไรเลย เจนคงเกลียดคาร่าไปแล้ว”
“ไม่หรอก เจนเองก็อาจจะมีเหตุผลบางอย่าง แต่เจนไม่มีวันที่จะเกลียดคาร่าแน่นอนพี่มั่นใจ”
“ค่ะ”
‘ก๊อกๆ….ได้เวลาทานยาแล้วค่ะ’
“พี่กันต์ คาร่าวางสายก่อนนะคะ ไว้ออกจากโรงพยาบาล แล้วคาร่าจะนัดพี่วีอีกที”
“ครับ”
ชนกันต์นั่งทอดถอนใจ คาร่าไม่ยอมพบหน้าลูกเลย ตั้งแต่เกิด เด็กน้อยไม่เคยได้รับอ้อมกอดจากแม่ ไม่เคยได้ดืมนมจากอกแม่เลย เป็นเด็กที่น่าสงสารจริงๆ แต่ชนกันต์ก็เข้าใจคาร่าดี แม่ที่อยู่ในสภาพจิตใจหดหู่ เศร้าหมอง จะมีแรงที่ไหนมาดูแลเด็กเล็กๆ ที่เอะอะก็ร้องโยเยทั้งวัน สภาพจิตใจคงจะย่ำแย่ทั้งแม่ทั้งลูก
“ไม่เป็นไรเนาะ ลูกสาวมัมมี๊กันต์จะดูแลหนูเองนะคะ”
“แอ้…”
“น่ารักจริงๆ”
เลี้ยงเด็กไม่เหนื่อยเท่าเลี้ยงพ่อเด็ก นาวีเดี๋ยวนี้ขยันงอนมาก ต้องแต่พาหนูซันไชน์มาอยู่บ้าน ก็รู้สึกว่าจะขี้น้อยใจมากขึ้น ต้องคอยตามง้อแทบทุกวัน
“แกร๊ก”
“วี”
“ฟอด… คิดถึงจังเลย” นาวีสวมกอดคนตัวเล็กจากทางด้านหลัง จมูกโด่งสูดดมแก้มหอมไปฟอดใหญ่
“ไปทำงานแค่ไม่กี่ ชม. คิดถึงอะไรกันครับ” ชนกันต์หันหน้ามาหาคนที่กอดอยู่ด้านหลัง บีบจมูกโดงที่แอบห้อมแก้มอย่างหยอกล้อ
“แค่หนึ่งนาทีก็คิดถึง” นาวีผู้ชายตัวเท้ายักษ์ แต่เวลาอ้อนเสียงสอง สาม สี่ ก็มาหมด ปากพูดไปก็เอาจมูกโดง คลอเคลียไปตามลำคอของชนกันต์ไม่หยุด
“จุ๊บ…อื้ม…” เสียงดูดดึงตามลำคอขาว ริมฝีปากร้อนไล่ขบกัดไปตามลำคอจนถึงแผ่นอกบาง
“วี…อ่าาาส์” ตุมไตสีชมพูเม็ดสวยสองข้าง ตอนนี้กำลังโดน นาวีดูดดึงขบกัด จนบวมแดง
“คุณกันต์ผมอยากทำ” ริมฝีปากพูดพร่ำคลอเคลียอยู่ตรงหน้าอก ลิ้นร้อนเลียเม็กทับทิมสองข้างจนมันชื้นแฉะ
“อื้ออ….อ๊ะ…อ่าาาส์” ชนกันต์ส่งเสียครางกระเส่า ด้วยความเสียวซ่าน เป็นเวลาร่วมอาทิตย์ที่ไม่ได้รับสัมผัสวาบหวามแบบนี้ ตอนนี้ชนกันต์เริ่มมีอารมณ์เร่าร้อนเช่นกัน
“อื้มม…”
“แอ๊ะ….แอ้….แง้!!!”
“วี!...หยุด!”
“ปล่อยร้องไปก่อน”
“วี!...พอเลยลูกร้อง”
“แง้….แง้… แง้!!!~~”
“เจ้าก้อนนี้ผมจะเอาไปปล่อยวัดละนะ”
“วี ลูกคนไม่ใช่ลูกหมา”
“ตั้งแต่เอาเข้าบ้านไม่เคยได้อยู่กับเมียเลย เมียก็ไม่สนใจ ชักจะน้อยใจแล้วนะครับ”
“วีลูกของเรานะ โอ๋ๆ ไว้ลูกหลับคืนนี้ค่อยว่ากันนะครับ”
“คืนนี้แน่นะครับ”
“อืม”
“งั้นก็ได้ ผมจะอดใจไว้ก่อน”