เกิดมาแสนรันทด ครอบครัวแตกแยกต้องออกจากโรงเรียนก่อนจบมอหกมาต่อ กศน. หาเลี้ยงตัวเองเพียงลำพัง  แต่ใครจะคิดว่าวันหนึ่งเขาเจอสาวสวยที่มีฐานะทางบ้านร่ำรวยมหาศาลเกิดชอบพอ แต่แล้วก็เกิดเรื่องไม่คาดคิด เขาดันกลายเป็นพ่อเลี้ยงเธอสะงั้น!!! 

ลูก...เลี้ยง - บทที่ 2 สาวสวยถูกใจ โดย ByMinne_Story @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-หญิง,สะท้อนปัญหาสังคม,ครอบครัว,ไทย,รัก,ดราม่า,พ่อเลี้ยง,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

ลูก...เลี้ยง

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ชาย-หญิง,สะท้อนปัญหาสังคม,ครอบครัว,ไทย,รัก

แท็คที่เกี่ยวข้อง

ดราม่า,พ่อเลี้ยง

รายละเอียด

เกิดมาแสนรันทด ครอบครัวแตกแยกต้องออกจากโรงเรียนก่อนจบมอหกมาต่อ กศน. หาเลี้ยงตัวเองเพียงลำพัง  แต่ใครจะคิดว่าวันหนึ่งเขาเจอสาวสวยที่มีฐานะทางบ้านร่ำรวยมหาศาลเกิดชอบพอ แต่แล้วก็เกิดเรื่องไม่คาดคิด เขาดันกลายเป็นพ่อเลี้ยงเธอสะงั้น!!! 

ผู้แต่ง

ByMinne_Story

เรื่องย่อ

สารบัญ

ลูก...เลี้ยง-บทที่ 1 อาภัพ,ลูก...เลี้ยง-บทที่ 2 สาวสวยถูกใจ,ลูก...เลี้ยง-บทที่ 3 กลายเป็นพ่อเลี้ยง Nc20+,ลูก...เลี้ยง-บทที่ 4 แอบแซ่บ,ลูก...เลี้ยง-บทที่ 5 หนูตกถังข้าวสาร/ท้อง,ลูก...เลี้ยง-บทที่ 6 ในที่สุดก็จากไป

เนื้อหา

บทที่ 2 สาวสวยถูกใจ

Episode 2 สาวสวยถูกใจ


8 ปีต่อมา


  เขามีงานที่มั่นคง เป็นงานบริษัทแห่งหนึ่ง เป็นแค่ รปภ. แต่ชีวิตเขาดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนมา กว่าจะมาจะมาถึงวันนี้ก็แสนสาหัสมาเหมือนกัน


   หลังจากที่พ่อแม่ทิ้งเขาไป เขาก็ได้ออกจากโรงเรียน ไปของานทำจากเถ้าแก่โรงน้ำ ได้ขับรถสามล้อไปส่งน้ำตามร้านค้า แล้วพาตัวเองไปเรียน กศน. จนจบ มัธยมหกในระยะสองปี


  พออายุสิบเก้าปีเขาก็หางานอื่นเสริมเพิ่มเติมคืองานล้างจานตามร้านเหล้าสลับกันหลายๆร้านตอนกลางคืนตอนกลางวันทำงานโรงน้ำ 


   บอกเลยช่วงแรกทำงานหนักมากเพราะเขาได้ดาวน์รถมอเตอร์ไซค์มาขับต้องผ่อนเขาด้วย แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดีจนครบสี่ปีรถผ่อนหมด เขาเอาที่ผ่อนน้อยสุดมันเลยใช้เวลาผ่อนหลายปี


  พอย่างเข้ายี่สิบสี่ปี เขาได้ลาออกจากร้านเหล้าและโรงน้ำ เพื่อไปทำในเมืองกรุงเห็นเพื่อนบ้านได้ดีเลยอยากไปแสวงหาบ้าง เถ้าแก่โรงน้ำใจดีมาก ฝากเขาให้เป็น รปภ.ที่บริษัทเพื่อนด้วย 


   หลังจากวันที่พ่อกับแม่จากไปทั้งคู่ก็ไม่เคยมาหาเขาเลย และเขาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่กลับไปอยู่ที่แบบนั้นแล้ว ทุกวันนี้เขาเลยขยันทำงานหนักมีเงินเก็บแล้วบ้าง


 “ พี่คะ ช่วยหน่อยคะ ” เสียงหวานของหญิงสาวคนหนึ่งทำให้เจาตื่นจากภวังค์หันไปมองแต่ต้องชะงัก ตะลึงกับคนตรงหน้า เธอสวยมากๆราวกับนางฟ้าเลย


“ คะ...ครับ ” เขาตอบแต่ก็ยังไม่ละสายตาจากใบหน้าของเธอที่แต่งมาแบบจัดเต็มมาด้วยเสื้อคอเว้าที่เห็นร่องอวบตึงขาวนวล เขาลอบกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ


“ พอดีรถฉันไม่ติด ช่วยไปดูให้หน่อยนะคะ พอดีฉันลืมมือถือไว้ที่บ้านค่ะ เรียกช่างมาก็ไม่ได้  ” เขาไม่รอช่างรีบลุกขึ้นไปดูให้ ไปๆมาๆเขาไม่เก่งเรื่องแต่งรถเลยเรียกช่างมาซ่อมให้


“ ขอบคุณพี่ยามมากๆเลยนะคะ ที่เป็นธุระให้ ” หญิงสาวพนมมือไหว้เขาพร้อมส่งยิ้มหวานๆ


“ คะ..ครับ ไม่เป็นไรหรอกครับ เอ่อ...คุณ … ” 


“ ฉันชื่อพิงค์กี้ค่ะ คุณล่ะคะ ” เธอดูเป็นกันเองมาก จริงๆอาชีพเขาคนร่ำรวยจะรังเกียจมาก ไม่มีใครอยากรู้จักชื่อเขาหรอก


“ เอ่อ...ผมชื่อทองครับ ” 


“ อ๋อค่ะ ขอมือถือคุณหน่อยได้ไหมคะ ” เขารีบยื่นให้เธอในทันที


  หญิงสาวเอาไปโทรหาใครไม่รู้ แล้วหันมาเขาแว๊บนึง พอกดวางสาย เธอก็กดอะไรไม่รู้หยึกหยัก แล้วยื่นคืนให้เขาพร้อมกับส่งยิ้ม


“ ฉันต้องไปก่อนนะคะ บ๊ายๆ เดี๋ยวฉันจะโทรนัดไปทานข้าวเป็นการตอบแทนนะคะ ” เธอพูดจบก็เดินออกไปโดยที่ไม่ยอมให้เขาได้พูดอะไรต่อบ้าง


   หลังจากหญิงสาวกลับไปในหัวของเขาก็มีใบหน้าและรอยยิ้มของเธอเต็มไปหมด ทำให้เขาได้แต่ฝันหวาน นั่งยิ้มเหมือนเขาเล่นยา ถึงในความจริงจะเป็นแฟนกันไม่ได้ แต่ในโลกความฝันเขาของเป็นแฟนละกัน เขาถูกใจเธอสุดๆ  ไม่คิดว่าหญิงสาวจะไม่นึกรังเกียจเขาเลย แถมยังชวนเขาไปกินข้าวอีก แค่รอวันที่เธอนัดมา คิดแล้วใจก็เต็นไม่เป็นจังหวะ


วันต่อมา


    เขานั่งทำหน้าที่ มีรถเก๋งคันหรูแล่นเข้ามาพร้อมยื่นบัตรของบริษัทให้เขาดู มองหน้าเขายิ้มๆแล้วขับรถเข้าไปจอด 


    เขาก็มานั่งเหมือนเดิมแต่จู่ๆก็สาวมีอายุคนหนึ่งที่ยังดูสวยสะพรั่งอยู่ คนเมื่อกี้เลยที่ขับรถเข้ามา ยืนอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมยื่นซองสีน้ำตาลให้


“ หล่อตามที่ลูกสาวฉันพูดเลยอะ พ่อหนุ่ม ”  


“ เอ่อ...มีอะไรให้ช่วยไหมครับ ” 


“ ฉันเป็นแม่ของยัยพิ้งค์กี้ ชื่อพริ้งพราว เรียกพราวเฉยๆก็ได้ วันนี้เอาเงินมาให้เป็นการตอบแทนที่ช่วยเหลือลูกสาวฉัน ” 


“ สวัสดีครับ คุณพริ้งพราว เอ่อ...เรื่องเงินผมไม่ต้องการหรอกครับ ผมช่วยด้วยใจครับ ” 


“ นายต้องรับไว้สิ เป็นสินน้ำใจเล็กๆน้อยๆเอง คนดีอย่างนายต้องได้รับการตอบแทนแบบนี้แหละ ” 


“ เอ่อ… ” เขาอึกอักเพราะไม่อยากรับ


“ รับไปเถอะพ่อหนุ่ม และในนี้ก็มีเงื่อนไขบางอย่างให้นายด้วย เผื่อนายอยากเปลี่ยนงาน ฉันชอบคนดีๆแบบนาย ” คุณพริ้งพราวก็เดินจากไป


   เขาเปิดซองสีน้ำตาลออกถึงกับตะลึงกับเงินจำนานมากเป็นแบงค์พันทั้งหมดมาเป็นปึกเลย


    เขาแค่ช่วยเรียกช่างเอง ถึงกับตอบแทนน้ำใจกันมากขนาดนี้เลยเหรอ? แต่ดูจากการแต่งตัวน่าจะเป็นคนที่มีฐานะดีในระดับหนึ่งเลยแหละ เมื่อกี้เห็นเดินเข้าไปในบริษัทด้วย น่าจะเป็นหุ้นส่วนกันหรือเปล่า!! 


❤️________❤️

นามปากกาByMinne