เรื่องราวที่เกิดขึ้นมานานแล้วในดินแดนที่ชื่อว่ากริฟฟาลอส ได้เกิดสงครามขึ้นจากจักรวรรดิที่มีชื่อว่าดราเคียร์ที่ต้องการบุกยึดดินแดน ทำให้องค์ชายต้องผจญภัยเพื่อหาทางกู้อาณาจักร!
แอคชั่น,ผจญภัย,แฟนตาซี,สงคราม,แฟนตาซี,แอคชั่น,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,พล็อตสร้าง,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรื่องราวที่เกิดขึ้นมานานแล้วในดินแดนที่ชื่อว่ากริฟฟาลอส ได้เกิดสงครามขึ้นจากจักรวรรดิที่มีชื่อว่าดราเคียร์ที่ต้องการบุกยึดดินแดน ทำให้องค์ชายต้องผจญภัยเพื่อหาทางกู้อาณาจักร!
ผู้แต่ง
TheNarratorB
เรื่องย่อ
เนื้อเรื่อง : TheNarratorB
ภาพปก : Milky Pippi
สงครามระหว่างเหล่าทัพปะทุขึ้นอีกครั้งในดินแดนอันสงบสุขแห่งนี้
ทวีป "กริฟฟาลอส" ผ่านสงครามมาหลายครั้งหลายครา
แต่ครั้งนี้มันกลับรุนแรงที่สุด
เมื่อจักรวรรดิเหล็กกล้าอันเรืองอำนาจนามว่า "ดราเคียร์" นำเครื่องยนต์และเครื่องจักรสงครามเข้าสู่สมรภูมิ
ความหวังสุดท้ายจึงมาอยู่ที่อาณาจักร "วินดาเรีย"
และองค์ชายคนสุดท้องของตระกูล...
"วิลเลี่ยม วินด์"
จึงต้องออกเดินทางเพื่อช่วยอาณาจักรและต่อสู้กับเหล่าจักรกลพร้อมๆกับเพื่อนๆและสหายของเขา
จึงเกิดเป็นตำนานบทใหม่ในดินแดนแห่งนี้...
THE WIND'S CHRONICLE
ตำนานแห่งสายลม
อัพตอนใหม่ทุกๆวันอังคาร เวลา 9.00 น.!
ติดตามข่าวสารอัพเดตและพูดคุยกับนักเขียนได้ที่ @thenarratorb.bsky.social!
เช้าวันรุ่งขึ้น วิลเลี่ยมช่วยทุกคนในแคมป์เก็บของก่อนจะพากันออกเดินทางไปต่อผ่านทางป่ากัสต์วูด ระหว่างทางพวกเขาไม่เคยละสายตาจากข้างทางเลยเนื่องจากสิ่งที่เจอมา และหวังว่าพวกเขาจะไม่เจอคนพวกนั้นอีก แต่วิลเลี่ยมระหว่างนั้นเองก็เหม่อคิดถึงชื่อขงวาร์ลอสไปเรื่อยจนกระทั่งเฮนรี่สังเกตุเห็นถึงอาการของน้องชาย เขาจึงหันมาถามตัวของวิลเลี่ยมเรื่องนี้
"วิล เจ้าคิดอะไรอยู่?"
"... ข้า... วาร์ลอส... ท่านจำเขาได้ใช่ไหม?"
เบลล่ามองวิลเลี่ยมที่ตอนนี้สีหน้าดูไม่สบายใจเท่าไหร่ สีหน้าของเธอตอนนี้เปลี่ยนเป็นความกังวลว่าวิลเลี่ยมทำไมถึงเป็นแบบนั้น เธอค่อนๆเดินเข้ามาพร้อมกับส่งสายตาให้กับวิลเลี่ยม เหมือนกับเป็นการบอกให้เขาพูดเถอะ วิลเลี่ยมก็พยักหน้าตอบกลับไปก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องระหว่างเดินทางไปด้วย
"แดเรี่ยน วาร์ลอส เขาเคยเป็นผู้กองของทัพดรากูนแห่งวินดาเรีย วีรบุรุษสงครามวาร์ลอส ฉันเองก็พึ่งนึกได้จากเมื่อคืนที่นั่งคุยกับเฮนรี่... วาร์ลอสเคยเป็นผู้กองที่นำกองร้อยดรากูนที่ 17 เฮนรี่เองก็อยู่ในหน่วยนั้น" วิลเลี่ยมกล่าวไปเรื่อยๆ แต่ระหว่างทางก็มีขอนไม้มาขวางไว้ วิลเลี่ยมเลยช่วยเลื่อนออกพร้อมกับส่งสัญญาณเพื่อส่งไม้ต่อให้เฮนรี่พูด เฮนรี่เองก็เข้าใจเลยพูดต่อจากที่วิลเลี่ยมทิ้งท้ายไว้
"ผู้กองวาร์ลอส เป็นคนที่ข้านับถือคนนึงเลย... แต่มันก็มีเหตุการ์ณที่ทำให้ทุกอย่างต้องเปลี่ยนไป"
หลังจากที่วิลเลี่ยมเลื่อนขอนไม้ออกจาก เขาเลยเสริมเข้ามาอีกทันที
"ช่วงระหว่างที่ข้ากำลังฝึกอยู่ ช่วงสงครามกำลังเริ่ม ตอนนั้นข้าจำได้ว่าข้าอายุประมาณ 14 ข้ากับเฮนรี่ถูกส่งให้ไปประจำการที่กองรักษายามที่ "แครกมอว์ ริดจ์" ป้อมปราการทางตอนเหนือที่อยู่ในเขตเหมืองหิน จุดยุทธศาตร์สำคัญของพวกเรา เพราะว่าถ้าเราเสียแครกมอว์ ริดจ์ให้กับพวกดราเคียร์ เราจะไม่มีหินใช้ในการสร้างแนวป้องกัน"
เบลล่าทำสีหน้าครุ่นคิดพร้อมกับหยิบสมุดออกมาเพื่อตรวจดูข้อมูลที่เธอมี จนกระทั่งเธอเปิดไปเจอหน้าที่มีบันทึกของแครกมอว์ ริดจ์
"แครกมอว์ ริดจ์... นอกจากจะเป็นป้อมปราการแล้วยังเป็นเหมืองหินด้วยสินะ เห็นว่าในบันทึกของคนที่ชื่อ "เบียทริซ" บอกว่าที่นั่นเป็นสุสานของหนึ่งในมังกรหินที่ชื่อว่า "แครกมอว์" ก็เลยตั้งชื่อที่นั้นตามตัวของมังกรสินะ!" เบลล่าชี้ให้ดูถึงรูปภาพที่แนบมากับสมุดเดินทางของเธอ มันคือรูปภาพของป้อมปราการที่ตั้งอยู่บนเนินที่มีลักษณะคล้ายกระดูกมังกร เฮนรี่กับวิลเลี่ยมก็พยักหน้าพร้อมกันก่อนจะที่เฮนรี่จะพูดต่อ
"ใช่ นั่นคืออีกเหตุผลว่าทำไมเราห้ามเสียป้อมปราการนั้น เพราะใต้ป้อมปราการนั่น คือกระดูกมังกร และมันมีคุณค่าทางเวทย์มนต์สูงมาก หากตกอยู่ในมือของพวกสวะจักรกลพวกนั้น เราจบไม่สวยแน่" เฮนรี่ยื่นมือมาขอกระติกน้ำจากวิลเลี่ยม เขาหยิบกระติกน้ำที่สลักรูนน้ำแข็งไว้เพื่อกักเก็บความเย็นให้กับเฮนรี่
"ทำไมพวกนายต้องสลับกันพูดด้วยเนี่ย?" เบลล่าถามขึ้นด้วยความสงสัยก่อนและท่าทีหงุดหงิดเล็กน้อย
"ทำไงได้ พี่กับข้าอยู่นั่นพร้อมกัน เราก็ช่วยกันเล่าสิ" วิลเลี่ยมรับกระติกน้ำที่โยนมาจากเฮนรี่ก่อนจะเก็บกลับเข้ากระเป๋าไป
"วันที่เราทราบข่าวว่าแครกมอว์ ริดจ์ถูกโจมตี วาร์ลอสกับกองร้อยดรากูนที่ข้าประจำการอยู่ ได้เข้ามาปกป้องป้อมปราการนั้นจาก ธอร์ หนึ่งในผู้บังคับการสูงสุดของพวกดราเคียร์..." เฮนรี่กล่าวขึ้นพร้อมกับสีหน้าที่เริ่มจริงจังขึ้น
"ธอร์..." เบลล่าพึมพัมขึ้นมาก่อนจะเอานิ้วเท้าคางไว้
"หลังจากนั้นพวกเราก็พยายามยื้อแครกมอว์ ริดจ์อยู่นาน แต่ธอร์กลับดูไม่ลดละหรืออ่อนแอลงเลย กลายเป็นว่าเขาเสพติดในหายนะ และการทำลายล้าง วาร์ลอสเลยตัดสินใจสั่งพวกเราถอยทัพเพื่อจะต้านพวกมันไว้คนเดียว พวกเราหลายสิบชีวิตรอดมาได้เพราะเขาสละตัวเองในวันนั้น จนกระทั่งข้าได้ยินข่าวว่าเขากลับมา... ในฐานะโจรป่า..." เฮนรี่กำหอกแน่น เสียงกัดฟันดังขึ้นอย่างชัดเจนจนทั้งสองสังเกตุถึงอาการที่ผิดปกติของเจ้าตัว
"พี่?" วิลเลี่ยมเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"ข้าไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองด้วยซ้ำ... แต่ท้ายสุดแล้ว... ศพทหารที่ตายระหว่างทาง และค่าหัวคือตัวยืนยัน" เฮนรี่มองไปยังเบื้องหน้าก่อนจะยกมือขึ้นกั้นทางไว้
ลักษณะทางมันแปลกไปจากปกติ มีรอยเท้าหลายรอย และหญ้าที่แบนราบติดพื้นจากการเหยียบซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระทั่งมีโจรสองคนพุ่งออกมาจากพุ่มไม้ และเข้าโจมตีเฮนรี่ทันทีตอนที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว เสียงดีดกระสุนออกจากหน้าไม้ดังขึ้น ตาข่ายขนาดใหญ่พุ่งเข้ามามัดตัวของเฮนรี่ไว้ วิลเลี่ยมพยายามจะหยิบดาบขึ้นมาเพื่อตัดช่วยพี่ชายของเขาแต่กลับถูกกำปั้นจากด้านข้างซัดเข้าที่ใบหน้า ตามมาด้วยหมัดเสยเข้าท้องอย่างจัง จนล้มลงไป เบลล่าถูกโจรอีกคนที่ซุ่มอยู่เอาเชือกมัดปากเข้าไว้อย่างรวดเร็ว จนเธอไม่สามารถเตรียมร่ายเวทย์อะไรได้เลย และถูกมัดมือไว้ไม่ให้ร่ายเวทย์ได้
เสียงลากขวานตามพื้นค่อยๆเข้ามาใกล้ๆ พร้อมกับเสียงผิวปากที่เฮนรี่ถึงกับหันไปมองทางที่เสียงนั้นมา เหล่าโจรแสยะยิ้มก่อนจะถอยออกไป ชายร่างใหญ่ในชุดเกราะผุพังและหัวของทวนที่ตอนนี้มันหักและได้กลายเป็นขวานแทนให้กับเขา ผ้าสีเขียวโผกหัวที่อยู่บนใบหน้าที่แก่ชรา ผมหงอกสีขาว รอยบากบนใบหน้า หนวดเคราะเหล่านั้น เป็นสิ่งที่เฮนรี่ไม่มีวันลืม "แดเรี่ยน วาร์ลอส" อดีตหัวหน้าหน่วยของเขา
"วาร์ลอส!" เสียงเฮนรี่ตะคอกขึ้นมาพร้อมกับพยายามฉีกตาข่ายออก
"โอ้! ไหงมาเจอกันแบบนี้ล่ะ เฮนรี่?" วาร์ลอสแสยะยิ้มขึ้นมาพร้อมกับนั่งลงข้างๆเฮนรี่
"ว-วาร์ลอส..." เสียงแผ่วเบาของวิลเลี่ยมที่กำลังจะหมดสติพูดออกมาพร้อมกับมองไปยังวาร์ลอส
"เจ้าชายสินะ... แหม... ไร้น้ำยาซะจริงๆเลยนะเนี่ย..." วาร์ลอสกล่าวขึ้นก่อนจะกระทืบเท้าลงไปบนใบหน้าของวิลเลี่ยมอย่างจังพร้อมกับบดขยี้ใบหน้าขององค์ชายคนนั้นด้วยความสะใจ เฮนรี่ที่โกรธแบบไม่เคยเห็นมาก่อนก็ได้พยายามแหวกตาข่ายออกมาแต่ก็ไร้ผล เบลล่าเองก็ได้แต่มองวิลเลี่ยมโดนซ้อมต่อหน้าโดยไม่สามารถทำอะไรได้
วิลเลี่ยมพยายามลุกขึ้นก่อน จะหยิบดาบในฝักออกมา เขาง้างดาบพร้อมกับพุ่งด้วยแรงอันน้อยนิดที่มีใส้วาร์ลอส แต่กลับโดนสวนกลับด้วยเข่าส่งให้เขาลอยตกลงพื้นไปอีกรอบ เบลล่าร้องไห้ออกมาทุกครั้งที่เห็นวิลเลี่ยมโดนทำร้ายแบบนี้ โลหิตที่ไหลออกมาจากแผลเปิดตามร่างกายของเขาเริ่มจะทำให้เขาอ่อนแรงลงทุกครั้งที่พยายามลุกขึ้นมา
"เอ้า? ได้แค่นี้หรอ? ไม่เห็นเก่งเหมือนตอนทำลูกน้องข้าเลยนิ!" วาร์ลอสเยาเย้ย ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของพวกกองโจรป่า เบลล่าพยายามตะโกนอย่างสุดเสียงแต่เสียงเหล่านั้นก็ไม่ออกมาจากผ้าที่ปิดปากนางไว้เลย
แต่แม้จะถูกซ้อมมากแค่ไหน วิลเลี่ยมก็ยังจะลุกขึ้นมาเพราะเพื่อนของเขากำลังตกอยู่ในอันตราย "...แม้จะตาย ก็อย่าทิ้งสหาย..." วิลเลี่ยมนึกถึงคำพูดของคลอสที่ดังขึ้นในหัว คำพูดที่ให้เขาปกป้องตัวเขาและเพื่อนที่อยู่รอบกายเขา ก่อนจะหรี่ตาลงและมองไปยังใบดาบของราชากริฟฟ่อน เขาสังเกตุเห็นถึงอักขระที่ถูกสลักอยู่บนใบดาบ อักขระแห่งลม "วิลเลี่ยม เมื่อถึงวันที่เจ้าพร้อมจะรับความเจ็บปวด อักขระรูนบนใบดาบจะมอบพลังให้เจ้า แต่ต้องแลกมากับความเจ็บปวดเยี่ยงความตาย" เขาไม่ลงเลที่จะกรีดเลือดตัวเองลงบนอักขรณะนั้นทันที
"อะไร? ยอมแพ้แล้วงั้นหรอ?" เสียงเยาะเย้ยของวาร์ลอสยังคงดังลั่นก่อนจะมีแสงวาบขึ้นจากอักขระรูนบนดาบของวิลเลี่ยม สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันทีจากกำลังได้ใจกลายเป็นตกใจโดนทันที
"สายลม! จงฟังข้า!" วิลเลี่ยมเหวี่ยงดาบออกไปด้วยแรงทั้งหมดที่มี ส่งคลื่นดาบแห่งสายลมออกไปกระทบกับพวกโจรป่าจนพวกมันกระเด็นออกไป ดาบค่อยๆลดแสงลงแต่ตัวเขากลับต้องล้มลงจากความเจ็บปวดที่มันสร้างให้เขา ร่างกายของเขาอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด เหมือนการใช้พลังนั้นจะดูดกลืนพลังชีวิจของเขา สายลมนั้นพัดตาข่ายของเฮนรี่หลุดออกไป เฮนรี่ที่หลุดออกมาได้รีบหยิบหอกที่ตกอยู่ข้างทางและเพ่งพลังเวทย์ใส่ไปยังหอกนั้นเพื่อเปลี่ยนปลายหอกให้เป็นคริสตัลสีเข้ม
"กำแพงพสุธา! เอริ์ท วอล!" เฮนรี่ฟาดหอกลงบนพื้นสร้างกำแพงหินขนาดใหญ่ขึ้นที่บังเส้นทางของพวกโจรไว้ไม่ให้เข้ามา เฮนรี่ไม่ได้ประสานหลังงานมานาในตัวของเขาให้เข้ากับธาตุดิน การใช้ธาตุดินในการสร้างกำแพงครั้งนี้เลยกินพลังงานในตัวเขามากเกินจำเป็น มานาในร่างกายของเขาแทบจะหมดไปหลังจากการร่ายกำแพงหินเพียงครั้งเดียว แต่แม้เขาจะเหนื่อยมากแค่ไหน เขาก็เป็นห่วงน้องชายของเขาและเบลล่ามากกว่าสิ่งใด
"ปัดโธ่เว้ย! วิล!" เฮนรี่แบกร่างกายอันอ่อนแอของวิลเลี่ยมและเบลล่าไปด้วยในเวลาเดียวกัน ก่อนที่จะเขาจะหายลับไปในป่าโดยใช้กำแพงหินเป็นตัวล่อความสนใจ
"พี่..." วิลเลี่ยมพยามยามพูดขึ้นมาก่อนที่จะสลบไปอีกรอบ เฮนรี่พยายามแบกพวกเขาขึ้นมาก่อนจะพาไปทางเมืองท่า "นิว บาร็อค" หวังว่าจะได้เจอหมอที่รักษาตัวของวิลเลี่ยมได้ แม้ทั้งคู่จะหนักแค่ไหน แต่เฮนรี่ก็ยังคงกัดฟันพยายามจะแบกทั้งสองคนไปให้ได้ ให้รอดจากที่นี่ให้ได้ เขาโทษตัวเองทุกครั้งที่เกิดอะไรขึ้นกับวิลเลี่ยมและเบลล่า
"ในฐานะอัศวินดรากูน... ทำไมข้าถึงปล่อยให้เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นได้?! ทำไมกัน?!!" นี่คือเสียงที่ดังอยู่ในหัวของเขาทุกๆก้าวที่เขาวิ่งไประหว่างทาง เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นอยู่รอบตัวเขาตลอดเวลา แต่เขาไม่เคยอยากให้เรื่องพวกนี้มันได้ก้าวก่ายมาสู่คนสนิทของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว ศพเดียวที่เขาไม่อยากแบกที่สุดตอนนี้ คือศพของวิลเลี่ยม
หลังจากกำแพงหินได้พังทะลายลง วาร์ลอสกลับมีท่าที่เป็นเปลี่ยนไป จากที่เขาคิดว่าวิลเลี่ยมเป็นแค่องค์ชายไร้น้ำยาที่ได้พลังของราชาไปโดยเพียงแค่ว่าเขาเป็นองค์ชาย แต่หลังจากที่เห็นเขาพยายามแล้วพยายามเล่า แม้จะล้มกี่รอบก็ลุกขึ้นมา ตอนนี้เขากลับอยากทดสอบชายคนนี้มากขึ้นอีก เขาสั่งให้โจรทั้งหมดถอยทัพไปก่อน แล้วจะออกล่าตัวของวิลเลี่ยมเร็วๆนี้ เพราะมีสถานที่เดียวที่พวกเขาต้องไป "นิว บาร็อค"
"ฮึ... น่าสนใจดีเว้ย..." วาร์ลอสกล่าวลอยๆขึ้นมาก่อนจะเดินกลับไปในป่าพร้อมกับลูกน้องของพวกเขา
"สงสัยจะไม่ใช่แค่องค์ชายไร้น้ำยาสินะ... ตระกูลวินด์นี่มันน่าสนใจจริงๆ.... แต่ท้ายสุดแล้ว...
พวกมันทุกตัวต้องชดใช้กับสิ่งที่ทำกับข้า!"
โปรดติดตามตอนต่อไป...
================================================================