เรื่องราวที่เกิดขึ้นมานานแล้วในดินแดนที่ชื่อว่ากริฟฟาลอส ได้เกิดสงครามขึ้นจากจักรวรรดิที่มีชื่อว่าดราเคียร์ที่ต้องการบุกยึดดินแดน ทำให้องค์ชายต้องผจญภัยเพื่อหาทางกู้อาณาจักร!
แอคชั่น,ผจญภัย,แฟนตาซี,สงคราม,แฟนตาซี,แอคชั่น,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,พล็อตสร้าง,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรื่องราวที่เกิดขึ้นมานานแล้วในดินแดนที่ชื่อว่ากริฟฟาลอส ได้เกิดสงครามขึ้นจากจักรวรรดิที่มีชื่อว่าดราเคียร์ที่ต้องการบุกยึดดินแดน ทำให้องค์ชายต้องผจญภัยเพื่อหาทางกู้อาณาจักร!
ผู้แต่ง
TheNarratorB
เรื่องย่อ
เนื้อเรื่อง : TheNarratorB
ภาพปก : Milky Pippi
สงครามระหว่างเหล่าทัพปะทุขึ้นอีกครั้งในดินแดนอันสงบสุขแห่งนี้
ทวีป "กริฟฟาลอส" ผ่านสงครามมาหลายครั้งหลายครา
แต่ครั้งนี้มันกลับรุนแรงที่สุด
เมื่อจักรวรรดิเหล็กกล้าอันเรืองอำนาจนามว่า "ดราเคียร์" นำเครื่องยนต์และเครื่องจักรสงครามเข้าสู่สมรภูมิ
ความหวังสุดท้ายจึงมาอยู่ที่อาณาจักร "วินดาเรีย"
และองค์ชายคนสุดท้องของตระกูล...
"วิลเลี่ยม วินด์"
จึงต้องออกเดินทางเพื่อช่วยอาณาจักรและต่อสู้กับเหล่าจักรกลพร้อมๆกับเพื่อนๆและสหายของเขา
จึงเกิดเป็นตำนานบทใหม่ในดินแดนแห่งนี้...
THE WIND'S CHRONICLE
ตำนานแห่งสายลม
อัพตอนใหม่ทุกๆวันอังคาร! 9 โมงเช้านะครับ!
ติดตามข่าวสารอัพเดตและพูดคุยกับนักเขียนได้ที่ @thenarratorb.bsky.social!
บทที่ 2
เพลิงแห่งดราเคียร์
ตอนที่ 1
ผืนทรายแห่งกริฟฟาลอส
หลายสัปดาห์ได้ผ่านไปหลังจากการเดินทางมาสู่เส้นทางที่ไปถึง "แครกมอว์ ริดจ์" ความร้อนของเขตพื้นที่ใกล้ๆทะเลทรายแบบนี้มันทำคลีโอรู้สึกเหนื่อยง่ายกว่าปกติถึงขั้นต้องให้วิลเลี่ยมให้เปลลากไปด้วยรวมกับสัมภาระ รวมถึงเบลล่าที่ไม่ชินกับอากาศแบบนี้ด้วยก็พยายามหยิบสมุดในกระเป๋าออกมาพัดให้เย็นขึ้น ในขณะที่วิลเลี่ยมกับเฮนรี่ใช้ผ้าสีขาวคลุมหัวไว้ระหว่างเดินทางผ่านเขตป่าแห้งแบบนี้
"เนี๊ยว... นี่เราต้องเดินทางกันอีกเท่าไหร่อ่ะ?" คลีโอร้องโอดคราญออกมาก่อนจะเอาผ้าที่อยู่ข้างๆมากันแดดไว้
"ตามแผนที่ ถ้าเราเดินทางอีกซักหน่อยเราน่าจะถึงเมือง "ดัสท์ครา" แล้วล่ะ" วิลเลี่ยมมองแผนที่พร้อมกับมองไปรอบๆ
พื้นที่ทะเลทรายในเขตทางตะวันตกของ "กัสต์สเตรท" เป็นเขตย่อยที่มีชื่อว่า "เดอะดัสท์เพลน" เป็นเขตที่เกิดจากสงครามเมื่อหลายร้อยปีก่อน มีสภาพเป็นทะเลทรายและความร้อนสูง คลีโอเกิดสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเกิดเขตทะเลทรายใกล้ๆกับทะเลขนาดนี้
"ทำไมจู่ๆเราเดินมาจากบาร็อคแล้วมาโผล่ทะเลทรายได้ล่ะเนี่ย?" คลีโอเริ่มถามก่อนจะมองไปยังด้านหน้าที่เป็นทะเลทรายสุดลูกหูลูกตา
วิลเลี่ยมนึกถึงเรื่องราวที่ท่านพ่อเคยเล่าให้เขาฟังได้ก่อนจะเริ่มเล่าให้คลีโอฟังขณะที่ลากเปลขนของไปด้วย
"ก่อนที่กริฟฟาลอสจะรวมทวีปเป็นหนึ่ง ตำนานเล่ามาว่า "สุบุไต ข่าน จอมพลแห่งดัสท์ครา" ได้สร้างกองทัพเพื่อเข้าต่อสู้กับราชาองค์แรกแห่งวินดาเรีย ทัพของสุบุไตแข็งแกร่งมากแต่ก็ไม่สามารถต้านทานกองทัพของวินดาเรียที่มีพรแห่ง "วาลาร์ เทพมังกรเวหา" ได้ สุบุไตได้มอบวิญญาณของเขาในการแลกเปลี่ยนเพื่อชนะสงครามให้แด่ "เธนิออส มังกรแห่งพสุธา" เขาจึงได้ดลบันดาลให้เกิดพายุทราย และความแห้งแล้งครั้งใหญ่เพื่อชนะสงคราม แต่แลกมากับความสูญเสียครั้งใหญ่... ชาวเมืองของดัสท์คราไม่พอใจ แต่พวกเขากลับกล่าวหาชาววินดาเรียว่าเป็นการกระทำของ "พวกนอกรีด" พวกเขาเชิดชูสุบุไตและลูกหลานของเขาว่าเป็นผู้กอบกู้ แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่มังกรเธนิออสต้องการ เขาต้องให้เกิดสงครามอีกครั้ง ตลอดไป"
"แบบนี้ เราจะไม่เป็นไรหรอ? พวกท่านเป็นชาววินดาเรียนิ..." คลีโอกล่าวถามขึ้น
"ไม่เป็นไรหรอก ตราบใดที่เราซ่อนใบหน้าเราดีๆ และชื่อปลอม พวกเราน่าจะโอเคแล้วล่ะ" วิลเลี่ยมยิ้มให้ก่อนจะเอาผ้าคลุมใบหน้าตัวเองเพื่อปกปิดใบหน้าของเขา
"อีกอย่าง เราต้องผ่านเมืองนี้อย่างไม่มีทางเลือก เราต้องเติมอาหารและน้ำกับการเดินทางไปที่แครกมอว์" เฮนรี่ใช้ผ้าพันคอสีแดงของเขาปิดบังใบหน้าก่อนจะนำอีกผืนมาโพกหัวไว้
"พี่เฮนรี่พูดถูกนะ ฉันว่าเราน่าจะต้องตุนอาหารไว้เยอะๆเลยล่ะ..." เบลล่ามองไปข้างหน้าพร้อมกับหยิบผ้ามาพันมือของเธอไว้เพื่อปกปิดไม่ให้ชาวบ้านรู้ว่าเธอเป็นนักเวทย์
หลังจากที่พวกเขาเดินผ่านประตูเมือง ทหารเฝ้าประตูเมืองได้ตรวจดูสัมภาระของพวกเขาอย่างดีก่อนจะเอ่ยถามชื่อ
"ชื่อครับ?" หนึ่งในทหารที่อยู่ในซุ้มประตูเมืองได้เอ่ยถามก่อนจะตรวจดูรายชื่อเอกสาร
"เวย์แลมครับ ส่วนนี่ พี่ชายข้า ฮาร์กเกอร์ พวกเรา พี่น้องต้องการจะเข้ามาเติมของก่อนเดินทาง" วิลเลี่ยมใช้ชื่อปลอมที่เขาพึ่งคิดได้เมื่อกี้และรีบบอกไปเพื่อลดความสงสัย
"อ่าห่ะ แล้วคนที่อยู่ด้านหลัง? ผู้ติดตาม? สัตว์เลี้ยง?" ทหารคนนั้นมองไปยังเบลล่าและคลีโอที่เบลล่ากำลังอุ้มไว้
"อ่อ ข้าชื่อเบ็ตตี้น่ะ! แล้วนี่ก็ผู้ติดตามของพวกเรา! คลี!" เบลล่ายกตัวของคลีโอให้กับทางการทหารดู พวกเขามองซักพักก่อนจะยักไหล่และเซ็นใบรับรองการเข้าเมืองให้
"เอาเถอะ จะเฟไลน์หรืออะไรก็ตาม อย่าสร้างปัญหาก็พอ ตั้งแต่วินดาเรียแตก พวกเราก็ได้รับคำสั่งให้คุมเมืองไว้ตลอด เผื่อพวกผู้อพยพจากพวกนอกรีดพวกนั้นจะเข้ามาทำให้เมืองปั่นป่วน เฮอะ ระวังตัวให้ดีๆล่ะ" ทหารคนนั้นมีท่าทีเยาะเย้ยแต่ก็ยังยื่นใบเข้าเมืองให้
วิลเลี่ยมพยายามเก็บอารมณ์ไว้ เฮนรี่ที่เห็นว่าวิลเลี่ยมเริ่มมีอาการหงุดหงิดเล็กน้อยก็ได้รีบรับใบอนุญาติในการเข้าเมืองมา และพาวิลเลี่ยมเดินเข้าไปในเมือง
ในเมืองของดัสครานั้นเต็มไปด้วยเสียงร้องเรียกของเหล่าพ่อค้าแม่ค้าที่นำของจากต่างแดนมาขาย ทั้งเครื่องเทศ ผ้าทอหลากสี และรวมไปถึงอาวุธหน้าตาประหลาดอื่นๆ ดาบโค้งมนเอย ธนูยักษ์ ยังมีแม้กระทั่งขวานที่ใหญ่เกือบเท่าตัวคน
ท่ามกลางตลาดสด เป็นศูนย์กลางของเมืองที่เรียกว่า "สุบุไต สแควร์" มีรูปปั้นของสุบุไตอยู่ ตั้งตระหง่านอยู่กลางจุดศูนย์กลางของเมือง รูปปั้นแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นชายร่างใหญ่ที่แต่งตัวด้วยชุดเกราะหนังสัตว์ และขนสัตว์ หนวดเครายาวที่แสดงถึงความแข็งแกร่ง และความน่าเกรงขามของเขา
"ว้าว~ ข้าไม่เคยมาเมืองแบบนี้มาก่อนเลยเนี๊ยว~" คลีโอกับเบลล่ามองไปรอบๆเมืองด้วยความตื่นเต้น แต่ผิดกับทั้งสองพี่น้องที่มองไปยังหลังคาและอาาคารบ้านเมืองอย่างไม่ไว้ใจ
"ข้ารู้สึกแปลกๆนะวิลเลี่ยม..." เฮนรี่มองไปยังอาคารด้านบน เขาเห็นชายในชุดดำ ท่าทางเหมือนมีใครกำลังจ้องมองพวกเขาอยู่ตั้งแต่เขามาในเมืองแล้ว
"ข้ารู้สึกแบบนั้นเหมือนกันพี่... พวกฮัสซาซินของสุลต่านหรอ?" วิลเลี่ยมเริ่มระแวงพร้อมกับจับไปที่ดาบ เพื่อเตรียมตัวรับศึกที่จะเข้ามา
"น่าจะใช่... ถ้าเป็นพวกข่าน พวกเขาไม่ส่งฮัสซาซินมาแน่ๆ... และถ้าเป็นสุลต่าน... พวกเขาไม่ได้มาดีแน่" วิลเลี่ยมมองไปรอบๆอย่างระแวง พร้อมกับฟังเสียงไปด้วย เสียงเท้าเหยียบย่ำทรายกับกระเบื้องหลังคาดังไปทั่วปะปนกับเสียงของผู้คนในตลาดคุยกันอย่างไม่หยุดหย่อน
ซักพัก ทุกอย่างก็หยุดลง เงียบลงแบบผิดสังเกตุ
"แบบนี้ไม่ดีแน่... ต้องรีบหาที่หลบ" วิลเลี่ยมพากลุ่มของเขาไปยังสถานที่ ที่น่าจะปลอดภัยที่สุดในเมืองนี้ จากเรื่องเล่าที่เขาเคยได้ยินมาวัยเด็ก โรงน้ำชาของดัสท์คราคือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของชาวดัสท์ครา ไม่มีใครกล้าทำอะไรที่โรงน้ำชานี้เด็ดขาด พวกเลยเข้ามาหลบภัยในที่แห่งนี้ไปก่อน แต่... โรงน้ำชา มันกลับว่างเปล่า เหมือนกับว่ามันมีใครบางคน... ต้องการให้พวกเขามาที่นี่
เสียงเรียกของชายคนหนึ่งได้ดังขึ้นหลังจากที่ทุกอย่างเงียบลงซักพัก เสียงของชายชราที่ดูเหมือน... หุ่นยนต์
"ยินดีต้อนรับ องค์ชาย"
โปรดติดตามตอนต่อไป...
=================================================================