ยามพลบค่ำสายลมพัดโบกโบยของเหมันต์ฤดูได้เริ่มขึ้นดั่งที่ได้ยินพยากรณ์อากาศในคลื่นวิทยุ ใบไม้บนต้นเปลี่ยนทิศไปตามแรงลมจะพาไป
ผู้ใหญ่,รัก,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่ ๒
ยามพลบค่ำสายลมพัดโบกโบยของเหมันต์ฤดูได้เริ่มขึ้น ดั่งพยากรณ์อากาศในคลื่นวิทยุ ใบไม้ตามต้นเปลี่ยนทิศไปตามแรงลมจะพาไป อากาศต่างจากเมื่อกลางวันราวกับคนละทวีป
ไอ้แดงแผลงฤทธิ์ขั้นสุด กว่าจะถึงบ้านก็พลบค่ำ
แต่อารณ์ดีหน่อยเพราะถึงบ้านก็เห็นเตากับกระทะหมูย่างเต็มบ้านไปหมด
มีพี่ๆ คนงานมากันเต็มบ้านเลย เป็นบรรยากาศอันคุ้นเคยเพราะพ่อกับแม่ของเธอมักจะชวนคนงานที่สวนมาทำอาหารทานกันแบบนี้บ่อยๆ
ถึงจะงอนพ่อนิดหน่อยเรื่องไอ้แก่ แต่เมื่อมาถึงบ้านก็โผเข้ากอดทั้งพ่อและแม่ด้วยความคะนึงหา
บ้านหลังใหญ่มหึมาตั้งอยู่ท้ายไร่ส้มบนพื้นที่ขนาดหลายร้อยไร่ กลับเต็มไปด้วยมวลความรู้สึกที่อบอุ่น
“ขอบใจนะเหนือ ที่ช่วยเป็นธุระให้” คนเป็นนายจ้างเอ่ยขึ้นขณะที่เดินไปช่วยเหนือและส้มขนสัมภาระลงจากไอ้แดงที่ตอนนี้กลายเป็นสีอะไรแล้วก็ไม่รู้
“สบายมากครับ” เหนือรักตอบอย่างเต็มใจช่วย แม้จะเป็นธุระส่วนตัวของนายจ้างก็ตาม
เมื่อมื้อเย็นสุดครึกครื้นจบลง หลังจากนั้นก็เหลือเพียง พ่อ แม่ ลูก และแม่บ้าน
อาบน้ำเสร็จทอประกายก็เข้าไปทิ้งตัวลงนอนที่เตียงนุ่มในห้องของเธอ
ทอประกายลืมปิดหน้าต่าง เลยสาวเท้าลงจากเตียงตั้งใจจะไปปิดเพราะเริ่มหนาว
ดวงตากลมโตสำรวจไปทั่วผืนฟ้าที่กอปรด้วยหมู่ดาวดวงเล็กใหญ่สลับกันไป อีกแสงของหิ่งห้อยตามพุ่มไม้ก็ช่างสะดุดตา จนต้องวิ่งไปเรียกให้พ่อกับแม่มาดู ทุกอย่างที่ประจักษ์ตรงหน้างดงามราวกับภาพวาดราคาสูง
“หนูตื่นเช้าไหวไหม ถ้าไหวก็ตื่นมาดูดอกไม้เค้าบานแข่งกันสวยมาก เช้านี้น่าจะมีหมอกลงแล้วแหละ คงสวยกว่าปกติหลายเท่า”
‘ปานนภา’ ผู้เป็นแม่แนะนำด้วยแววตาที่เป็นประกาย เพราะดอกไม้เยอะและสวยมากจริงๆ ตั้งใจจ้างคนมาจัดสวนรอต้อนรับลูกสาวอย่างดีเลยแหละ
“ไม่ไหวก็ต้องไหว หนูจะตั้งนาฬิกาปลุก” เธอพูดไปยิ้มไป
“ให้แม่มาปลุกก็ได้ แม่ต้องตื่นเช้าอยู่แล้ว” ผู้เป็นพ่อออกความเห็นบ้าง
“งั้นแม่มาปลุกหนูด้วยนะ” ส้มตกลงกับคุณแม่ของเธอ คนเป็นแม่พยักหน้ารับเพราะต้องตื่นเช้าทุกวันอยู่แล้ว
“พ่อกับแม่ไปนอนก่อนนะลูก พรุ่งนี้ต้องทำงาน เดี๋ยวตอนเช้าแม่มาปลุก”
“ได้เลยค่ะ ฝันดีนะคะ”
หลังจากที่พ่อกับแม่ออกไป ทอประกายยังคงยืนมองบรรยากาศที่สวยงามผ่านหน้าต่างจากมุมห้อง และอดไม่ได้ที่จะหยิบกล้องมาถ่ายภาพเก็บไว้อวดในโซเชียล
มองไกลออกไปหน่อยเธอก็สะดุดตากับไฟจากบ้านของคนงานที่อยู่บนเนินเขา ก็เกิดคำถามมากมายว่าที่อยู่อาศัยของพวกเขานั้นหนาแน่นพอที่จะปะทะกับแรงลมและความหนาวเย็นของอากาศในฤดูหนาวได้หรือเปล่า เธอจะเก็บเรื่องนี้ไปคุยกับคุณพ่อของเธอ
และนี่อาจจะเป็นผลงานชิ้นแรกของทอประกายหลังจากเรียนจบมาแล้ว ตั้งใจจะมาช่วยงานสวน ช่วยธุรกิจของที่บ้าน
