ยามพลบค่ำสายลมพัดโบกโบยของเหมันต์ฤดูได้เริ่มขึ้นดั่งที่ได้ยินพยากรณ์อากาศในคลื่นวิทยุ ใบไม้บนต้นเปลี่ยนทิศไปตามแรงลมจะพาไป

ไร่ส้มบ่มรัก - ตอนที่ ๑๐ โดย พวงพะยอม @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ผู้ใหญ่,รัก,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

ไร่ส้มบ่มรัก

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ผู้ใหญ่,รัก

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ยามพลบค่ำสายลมพัดโบกโบยของเหมันต์ฤดูได้เริ่มขึ้นดั่งที่ได้ยินพยากรณ์อากาศในคลื่นวิทยุ ใบไม้บนต้นเปลี่ยนทิศไปตามแรงลมจะพาไป

ผู้แต่ง

พวงพะยอม

เรื่องย่อ

สารบัญ

ไร่ส้มบ่มรัก-ตอนที่ ๑,ไร่ส้มบ่มรัก-ตอนที่ ๒,ไร่ส้มบ่มรัก-ตอนที่ ๓,ไร่ส้มบ่มรัก-ตอนที่ ๔,ไร่ส้มบ่มรัก-ตอนที่ ๕,ไร่ส้มบ่มรัก-ตอนที่ ๖,ไร่ส้มบ่มรัก-ตอนที่ ๗,ไร่ส้มบ่มรัก-ตอนที่ ๘,ไร่ส้มบ่มรัก-ตอนที่ ๙,ไร่ส้มบ่มรัก-ตอนที่ ๑๐,ไร่ส้มบ่มรัก-ตอนที่ ๑๑

เนื้อหา

ตอนที่ ๑๐

                                                      





ไปไม่บอกกันสักคำ

'แต่จะบอกทำไม เราไม่ใช่นายจ้างเขานี่'

เธอตบตีกับความคิดตัวเองอยู่ใต้ไม้ใหญ่

โกรธ

โมโห

เสียใจ

หลังจากออกจากโรงพยาบาล เหนือรักไม่ได้ทำงาน เขานอนพัก ๑ วันเต็มๆ

แล้วหลังจากนั้นก็ลากลับบ้านกะทันหันอย่างไม่มีกำหนดว่าจะกลับมาที่ไร่ตอนไหน

ไปแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

ทอประกายทราบเรื่องนี้จากปากผู้เป็นพ่อ 

.

.

.

เธอเลยตัดสินใจจะไปจีนในวันรุ่งขึ้น

จะว่าประชดก็ใช่....แต่มันไม่ใช่ทั้งหมด

ซึ่งประชดใครก็ไม่รู้อีก ทำไปเขาก็ไม่เห็น แต่อยากทำอะไรสักอย่าง

และการกลับไปจีนในครั้งนี้ก็ไม่ได้ไร้เหตุผล เดิมเธอมีแพลนจะไปอยู่แล้ว เพียงแค่ไปเร็วกว่ากำหนดก็เท่านั้น

พ่อกับแม่ก็ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "อีก ๕ เดือนไม่ใช่หรอ ที่เคยบอกไว้" ก็ตามนั้น ตามที่ท่านๆ เข้าใจ แต่แค่อยากไปเร็วกว่าเดิม

เธอบอกผู้ให้กำเนิดว่า "จะได้อยู่เที่ยวนานๆ" คู่สามีภรรยาก็ไม่ได้ถามให้มากความ เพราะย้อนไปตอนสมัยที่เธอยังเรียนอยู่ที่จีนก็มีบางช่วงที่บินว่อนราวกับนก และรอบนี้เธอก็ตั้งใจจะไปแสดงความยินดีกับน้องสาวอีกด้วย



'องุ่น ทอตะวัน' 

น้องสาวคนเดียวของทอประกาย 

พ่อกับแม่ตั้งชื่อให้ว่า 'องุ่น' เพราะคลอดเธอมาตอนที่ปลูกองุ่นในไร่ องุ่นมีความฝันชัดเจนว่าอยากที่จะเป็นหมอมาตั้งแต่เด็กและเธอก็ได้เรียนดั่งใจหมาย

เผลอแป๊บเดียวองุ่นก็ใกล้จะรับเสื้อกาวน์ซะแล้ว เวลาช่างผันผ่านไปเร็วจริงๆ แต่คนที่เรียนอาจไม่รู้สึกว่ามันเร็วก็ได้



ด้วยความที่ทอประกายตัดสินใจกะทันหันมาก วันนี้ทั้งวันเธอจึงวุ่นอยู่กับการเตรียมเสื้อผ้า จัดกระเป๋า



พ่อกับแม่ไปทำงาน

บ้านสวนหลังใหญ่ที่ไม่ได้ไร้ผู้คน มีหญิงสาวหน้าขาวกำลังขมีขมันอยู่กับการเตรียมของอยู่กับผ้ากองโตในห้องแต่งตัว

สักพักเริ่มเหนื่อย เหยียดขา เอนกายพิงไปยังตู้เสื้อผ้า 

ความว่าง ความเงียบเริ่มครอบงำ ความเพ้อก็เริ่มเข้าแทรกทันควัน



หวนคิดถึงคืนวันนั้น...

วันที่ฝนตกแล้วต้องไปหลบที่คอนโดของเขา

ทุกคำพูด ทุกอวัจนภาษา ยังคงตราตรึงอยู่ในใจ