เพราะโดนตาแก่วางยาปลุกเซ็กส์และกะลากฉันมาข่มขืนในผับของมาเฟียใหญ่ประจำถิ่น ฉันเลยได้เจอกับเขา ธันวา มาเฟียเจ้าของผับแห่งนี้ เพราะยาบ้านี่จึงทำให้ฉัน อริษา ตกเป็นของเขาตั้งแต่เจอกันครั้งแรก หลังจากนั้น ฉันก็กลายเป็นเด็กของเขา ที่เขาเลี้ยงเอาไว้เพื่อเป็นคู่นอน ตอนแรกฉันไม่อยากจะยอม แต่เซ็กส์ของเขามันร้อนแรงเกินจะห้ามใจ จะให้ทนไหวได้ยังไง...ฉันอยากเป็นมากกว่าเด็กของเขา แต่เขาก็ยังยืนยันว่าให้สถานะไม่ได้
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ไทย,NC25++,มาเฟียเลี้ยงเด็ก,เย็ดดุ,Eromantic🔞,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
[ My Baby ] เด็กเลี้ยง มาเฟีย - Thunwa x Arisa / อ่านฟรีถึง 29/09/67
เพราะโดนตาแก่วางยาปลุกเซ็กส์และกะลากฉันมาข่มขืนในผับของมาเฟียใหญ่ประจำถิ่น ฉันเลยได้เจอกับเขา ธันวา มาเฟียเจ้าของผับแห่งนี้ เพราะยาบ้านี่จึงทำให้ฉัน อริษา ตกเป็นของเขาตั้งแต่เจอกันครั้งแรก หลังจากนั้น ฉันก็กลายเป็นเด็กของเขา ที่เขาเลี้ยงเอาไว้เพื่อเป็นคู่นอน ตอนแรกฉันไม่อยากจะยอม แต่เซ็กส์ของเขามันร้อนแรงเกินจะห้ามใจ จะให้ทนไหวได้ยังไง...ฉันอยากเป็นมากกว่าเด็กของเขา แต่เขาก็ยังยืนยันว่าให้สถานะไม่ได้
@ร้านอาหาร
หลังจากเสร็จกิจกรรมรักกับริษาในรถ เขาก็รีบกลับไปยังห้องอาหารทันที ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป เขาก็จัดการอารมณ์กับตัวเองก่อน มาเฟียอย่างเขา จะมาแสดงท่าทางกระจอก ต่อหน้าคนอื่นไม่ได้ มันจะทำให้คนอื่นไม่ยำเกรงเขา และหมดความน่าเชื่อถือ ธันวาปรับอารมณ์สักครู่ก่อนเปิดประตูห้องอาหารส่วนตัวช้าๆ ด้านในห้อง ก็เห็นว่ามีชายวัย 30 มานั่งรอเขาอยู่ได้สักพักแล้ว เขาหันไปมองหน้าธันวาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส ก่อนเชิญให้ธันวานั่งเก้าอี้ตัวตรงข้ามเขา
“สวัสดีครับคุณธันวา เชิญนั่งก่อนครับ”
นิสัยของธันวาเขาชอบเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงตลอดเวลา เขาเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ตัวตรงข้าม ด้วยใบหน้าเรียบเฉย พร้อมส่งจิตสังหารออกมาตลอดเวลา เพื่อข่มฝั่งตรงข้าม ตอนเช้าทั้งสองคนได้เจอกันแล้ว แต่ผู้ชายคนนี้เปลี่ยนเรื่องไปมา ไม่ยอมคุยเรื่องขายที่สักที การเจรจาครั้งนี้มันเลยยืดเยื้อจนมาถึงตอนนี้ เพราะการกระทำของเขา มันทำให้ธันวาหัวเสียเป็นอย่างมาก เขาเลยแสดงท่าทีไม่เป็นมิตร
“เมื่อไหร่จะเข้าเรื่อง ผมมาเจรจาเรื่องซื้อขายที่ ไม่ได้มานั่งเป็นเพื่อนกินข้าวกับคุณ”
“ใจเย็นๆ ก่อนนะครับคุณธันวา ผมแค่อยากให้เราสองคน รู้จักกันให้มากกว่านี้ก่อน ที่ผืนนี้ ทำเลดีมาก ใครๆ ก็ต้องการ คุณก็น่าจะทราบดีอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้น มาเฟียใหญ่ ระดับคุณ คงไม่ลดตัวมาคุยกับชาวบ้านธรรมดาแบบผมหรอกครับ”
“ผมให้ราคามากกว่าคนอื่น จำได้ว่าบอกคุณไปแล้วตอนเช้า แล้วคุณยังจะลีลาอะไรอีก..”
ธันวานั่งไขว่ห้างเอนหลัง ก่อนจุดบุหรี่ดูด
“ผมต้องการตามหา คนที่เอาที่ผืนนี้ไปใช้งานได้อย่างมีประโยชน์ที่สุด และจะดูแลมันอย่างดีครับ”
“อือ แล้วยังไง..”
“คุณธันวาครับ ที่ผืนนี้จริงๆ แล้ว มันเป็นมรดกชิ้นเดียว ที่ย่าทิ้งเอาไว้ผมครับ หลายปีมานี้ มีคนติดต่อมาขอซื้อหลายคน แต่ผมก็ปฏิเสธไปหมด เพราะผมยังไม่พร้อมจะขาย ของดูต่างหน้าของย่าไป แต่ตอนนี้ ผมไม่สามารถเก็บที่ผืนนี้เอาไว้ได้อีกแล้ว เพราะผมป่วยเป็นโรคร้ายแรง ไม่มีทางรักษาหาย และผมจะตาย อีก 2 เดือนข้างหน้า เงินผมไม่ต้องการมากมายหรอกครับ ต่อให้มีเงินเยอะแค่ไหน ก็ยื้อชีวิตผมเอาไว้ไม่ได้ พอผมรู้ตัวว่าป่วย ผมก็เลยต้องหาเจ้าของใหม่ เพื่อดูแลมันแทนผม และผมขอเลือกคุณธันวาครับ”
ธันวาถอนหายใจออกยาวๆ ก่อนดับบุหรี่กับที่ดับบุหรี่
“อือ ผมก็ไม่ใช่พวกชอบให้กำลังใจคนนะ แต่ถ้าคุณยินดีจะขายที่ให้ผม ผมก็จะดูแลมันอย่างดี ไม่ต้องห่วง คุณวางใจและจากไปอย่างสงบเถอะ”
เขาอมยิ้มทั้งน้ำตา
“ขอบคุณนะครับ คุณธันวา ราคาผมขอขายให้แค่ 1 ล้านบาท ผมอยากเที่ยวรอบโลก ให้ได้เยอะที่สุดก่อนตายน่ะครับ”
“เที่ยวรอบโลก 1 ล้านมันจะไปพออะไรวะ ผมให้คุณ 20 ล้าน ราคาที่ มัน 10 ล้าน ผมให้คุณเพิ่มอีกเท่าตัว เอาไปใช้ให้คุ้มก็แล้วกัน”
“ครับ ขอบคุณ คุณธันวา จริงๆ คุณก็ไม่ได้แย่อย่างที่คนอื่นเขาลือกันเลย”
“ผมมันแย่แบบที่คนอื่นเขาลือกันนั่นแหละ แต่ผมถือคติเอาไว้ ว่าจะไม่ทำเหี้ยๆ กับคนใกล้ตาย ก็แค่นั้น พรุ่งนี้นัดโอนที่ดิน อย่าสายนะ ผมขอตัวกลับก่อน..”
“เดี๋ยวก่อนสิครับคุณธันวา ไหนๆ เราสองคนก็ไม่มีโอกาสได้เจอกันแล้ว ไปเที่ยวเป็นเพื่อนผมหน่อยนะครับ”