ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
ผู้ใหญ่,ผจญภัย,ชาย-หญิง,รัก,เข้าค่าย,nc,nfsw,18+,pwp,Erotic,exhibitionism,voyeur,หลายP,3P,DirtyTalk,pornwithplot,นางเอกร่าน,รุม,สวิง,Wild,BDSM,ลึกลับ,เร้าใจ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ค่ายสัมพันธ์สวาทค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
"ค่ายกิจกามเพื่อความสุขสุดเร้าใจในแบบที่คุณหาจากที่ไหนไม่ได้"
ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
https://youtube.com/shorts/eMaBwdQiVNY?si=1VAqkORRd2uzU8mU
_______________________________________________________
⚠️ เนื้อหาส่วนใหญ่จะพูดถึงเรื่องเพศและการร่วมเพศแบบดิบเถื่อนเหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ20ปีขึ้นไป⚠️
เรื่องนี้มีเนื้อหาที่ค่อนข้างwild แสดงถึงสัญชาตญาณกำหนัดในใจของมนุษย์โดยเสริมจินตนาการเข้าไป จึงจะมีการกระทำรวมถึงคำพูดที่ไม่เหมาะสมและไม่สมเหตุสมผล
ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
TW: Group sex / Exhibitionism / Wild / Dirty talk / voyeur / public / การถ่ายรูป,วิดีโอขณะมีเพศสัมพันธ์ / คำหยาบคาย / ไม่สวมถุงยางอนามัย / cum drinking / นางเอกมีความสัมพันธ์กับชายหลายคน / ลักหลับ / Creampie / Masturbation / sextoy / Anal / การตี,ฟาด / triple penetration / blowjob / role play / rough sex / BDSM Play
***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่หรือเหตุการณ์ใดในชีวิตจริงทั้งสิ้น***
ตอนที่ 14
ออกเดินไปฐานที่สอง
“ทุกท่านยืนประจำที่นะคะ ทีมงานกำลังจะเข้าไปรับคำตอบค่ะ” ได้ยินทีมงานสาวเอ่ยดังนั้น วารีก็ขยับตัวออกจากกำแพงมายืนประจำที่ด้วยจิตใจที่รุ่มร้อน เธอก้มมองที่หว่างขาของตัวเองอีกครั้งพบว่ามีน้ำใสๆ ไหลย้อยลงมาตามต้นขาด้านในจนเปียกแฉะไปหมด
แล้วในตอนนั้นวารีก็รู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองมา เธอจึงเงยหน้าขึ้นมอง ก็พบกับออสตินที่ยืนลำท่อนแข็งชี้อยู่ เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาที่มีความหมาย วารีเองก็จ้องมองกลับไปด้วยสายตาแบบเดียวกัน
ไม่มีคำพูดใด แต่ทั้งสองรู้ได้ทันทีว่า เมื่อถึงเวลาพักช่วงต่อไปพวกเขามีอะไรต้องทำร่วมกันอย่างแน่นอน
เวลาผ่านเลยไปสักพัก เสียงของทีมงานสาวคนเดิมก็ดังขึ้นกึกก้องป่าอีกครั้ง
“ตอนนี้ทีมงานแจกตราปั๊มให้ครบทุกท่านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ต่อไปขอให้ทุกท่านถอยห่างจากกำแพงอย่างน้อยสามก้าวค่ะ”
แม้จะไม่เข้าใจเหตุผล แต่ผู้เข้าร่วมทั้งหมดก็ทำตามที่เธอบอกอย่างว่าง่ายเช่นเคย ทั้งหมดเดินถอยห่างจากกำแพงแผ่นกระดานแล้วยืนนิ่งงันด้วยความสงสัย
พรึบ!
เกิดเสียงดังจนทำให้ผู้เข้าร่วมหลายคนสะดุ้งโหยง ซึ่งต้นกำเนิดเสียงมาจาก กำแพงที่อยู่ด้านหน้าของทุกคน เพราะอยู่ๆ กำแพงที่ว่านั้นก็หายวับลงไปในพื้นดิน
ความเงียบงันเข้าปกคลุมในบรรยากาศ ผู้เข้าร่วมต่างก็งุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน วารีลองจ้องมองไปที่พื้นดินซึ่งกำแพงเคยตั้งอยู่ก่อนหน้า ก็ได้เห็นร่องรอยของช่องยาวที่ยาวจากขอบทางเดินฝั่งหนึ่งไปยังอีกฝั่ง ก่อนรอยนั้นจะเรียบเนียนไปกับพื้นดินอย่างน่าอัศจรรย์
วารีกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ รู้สึกกังวลใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เธอหันไปมองที่รอบตัวก็พบว่าผู้เข้าร่วมเกือบทั้งหมดหายตกใจกลับมามีสีหน้าเป็นปกติเว้นแต่เธอและฟาฟาที่บนใบหน้ามีแต่ความกังวลระคนสงสัย
“เชิญทุกท่านเดินไปรวมตัวกันหน้าทางเดินไปฐานที่สองค่ะ” ทีมงานสาวเอ่ยพลางผายมือไปด้านที่ผู้เข้าร่วมอีกกลุ่มยืนอยู่ ที่ด้านหลังของพวกเขามีทางเดินที่แคบลงพร้อมกลุ่มหมอกที่บดบังทัศนียภาพเบื้องหน้า
วารีก้าวเดินไปรวมกลุ่มพร้อมกับคนอื่นในฝั่งเดินกัน เมื่อทั้งหมดรวมกันครบ ทีมงานทั้งหกคนก็เดินหาหยุดยืนอยู่ที่ปากทางเดินตรงหน้า
“จากนี้เราจะเดินต่อไปที่ฐานที่สองนะคะ ระหว่างทางเดินช่วงนี้จะมีหมอกลงหนาขอให้ทุกท่านเดินเกาะกลุ่มกันเพื่อป้องกันการพลัดหลงค่ะ” ได้ฟังดังนั้นก็ไม่มีใครตอบอะไร ผู้เข้าร่วมแต่ละคนต่างก็พยักหน้ารับกันคนละทีสองทีรวมถึงตัววารีเองด้วย
“ตามดิฉันมาค่ะ พยายามเกาะกลุ่มกันไว้นะคะ” ทีมงานสาวเห็นว่าทุกคนเข้าใจตรงกันแล้วจึงออกเดินนำผู้เข้าร่วมทั้งยี่สิบชีวิตไปยังฐานที่สองของค่ายสัมพันธ์สวาทแห่งนี้
ทั้งหมดเดินไปตามทางเดินที่ทั้งแคบและหนาวเย็น วารีเดินไปพร้อมกับคนอื่นๆ โดยมีข้าวสวยที่ตอนแรกเดินอยู่ด้านหน้าชะลอฝีเท้าลงเพื่อรอวารี
“วารี” ข้าวสวยกระซิบเรียก
“ฮะ? ข้าวสวยเหรอ?” วารีถามกลับ เพราะไอหมอกที่ลงหนาบวกกับบริเวณที่กำลังเดินผ่านมีต้นไม้สูงใหญ่อยู่หนาตา ทำให้แสงแดดส่งลงมาเบื้องล่างได้เพียงเล็กน้อย
“ก็ใช่น่ะสิ จำเสียงเราไม่ได้หรือไง?” ข้าวสวยถามเสียงขุ่น พร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ จนวารีสามารถมองเห็นได้ชัดเจนขึ้น
“จำได้ดิ แฮะๆ” วารีตอบพร้อมเสียงหัวเราะกลบเกลื่อน
“เหรอ… แล้วเมื่อกี้เธอทายถูกหรือเปล่า?”
“ถูกสิ ได้ตราปั๊มสีทองมาเรียบร้อย” วารีตอบเสียงร่าเริง ใจนึกอยากจะหยิบเอาสมุดเก็บแต้มขึ้นมาโชว์ถ้าไม่ติดว่ารอบข้างนั้นมันสลัวเกินกว่าจะเห็นมองได้ชัด
“ดีอะ เราทายผิดล่ะ ตอนถึงตาเราจับช่องดันเปิดที่น่องขา ใครมันจะไปจำได้กัน” ข้าวสวยเอ่ยอย่างหงุดหงิด
“จริงเหรอ ของเราเปิดตรงหน้าอก” วารีพูดขึ้นบ้าง
“จับแค่หน้าอก? เธอจำได้ด้วยเหรอว่าเป็นใคร?”
“ก็คงเป็นโชคดีของเรา ที่จับก่อนเริ่มฐานถูกคน ก็เลยจำได้น่ะ”
“โห... เก่งอะ ไม่แน่นะรางวัลใหญ่อาจเป็นของเธอจริงๆ ก็ได้” ข้าวสวยพูดเสียงล้อ ก่อนจะคล้องแขนวารีมากอดรัดไว้แน่น แล้วพูดต่อ
“ถ้าเป็นของที่แบ่งกันได้ ก็อย่าลืมแบ่งเราบ้างนะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว” วารีตอบกลับทันที แล้วเธอก็คิดอย่างที่พูดจริงๆ หากของรางวัลใหญ่เป็นสิ่งที่แบ่งปันได้ เธอจะต้องแบ่งให้ข้าวสวยเพื่อนคนแรกของเธอในค่ายแห่งนี้เป็นแน่
ทั้งสองเดินพูดคุยเล่นกันไปเรื่อยๆ พร้อมกับผู้เข้าร่วมคนอื่น ก่อนที่วารีจะเริ่มรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่สัมผัสโดนบั้นท้ายของเธอ
วารีหันไปมองที่บั้นท้ายก็พบมือปริศนากำลังลูบไล้ก้นงอนของเธอ วารีมองตามแขนขึ้นไปก็พบว่า มีชายคนหนึ่งกำลังเดินเคียงคู่เธออยู่ เธอจึงตัดสินใจขยับตัวออกจากข้าวสวย แล้วเข้าใกล้คนที่อยู่อีกข้างมากขึ้นเพื่อที่จะมองหน้า ก่อนจะพบว่าเขาคนนั้นก็คือ ออสติน
ออสตินบีบคลึงก้นกลมของวารีอย่างมันมือ ภาพตอนอยู่หน้ากำแพงใหญ่แล่นกลับมาในหัวของวารี ความรู้สึกรุ่นร้อนที่เคยมอดลงเริ่มกลับมาเผาไหม้ขึ้นอีกครั้ง
“วารี ทำไมอยู่ดีๆ ก็เงียบไป เป็นอะไรหรือเปล่า?” เสียงของข้าวสวยถามขึ้น วารีสะดุ้งโหยงหันไปมองเพื่อนสาวที่อยู่ข้างๆ แล้วตอบ
“อ๋อ… เปล่าๆ ไม่ได้เป็นอะไร เราคะ..อ๊ะ” วารีรีบยกมือขึ้นปิดปากทันทีเมื่อเผลอตัวปล่อยเสียงครางเสียวออกมา เพราะออสตินล้วงมือลงไปนวดคลึงที่ช่องทางหลังของเธอ
“เราสะดุดเดินก้อนหินน่ะ แฮะๆ” เธอรีบเอ่ยคำแก้ตัว และพยายามเดินให้ตรงอย่างเป็นธรรมชาติที่สุด
“หืม? นี่ไม่ได้โดนใครแหย่ร่องแหย่รูอยู่แน่นะวารี” ข้าวสวยเอ่ยอย่างจับผิดก่อนจะชะเง้อมองไปที่ด้านหลังของวารีแล้วพูดต่อ
“นั่นไง โดนแหย่รูก้นอยู่ชัดๆ”
“เอ่อ ยะ..ยัง ... ยังไม่ได้อ๊ะ! แหย่” วารีตอบกลับตามความเป็นจริง ในขณะที่มือของออสตินยังคงเคล้าคลึงอยู่ที่เดิม
(โปรดติดตามตอนต่อไป)