ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
ผู้ใหญ่,ผจญภัย,ชาย-หญิง,รัก,เข้าค่าย,nc,nfsw,18+,pwp,Erotic,exhibitionism,voyeur,หลายP,3P,DirtyTalk,pornwithplot,นางเอกร่าน,รุม,สวิง,Wild,BDSM,ลึกลับ,เร้าใจ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
ผู้แต่ง
พิชเกศ
เรื่องย่อ
ค่ายสัมพันธ์สวาท
(PWP=Porn with plot, Group Sex, Voyeur, Wild, Exhibitionism)
"ค่ายกิจกามเพื่อความสุขสุดเร้าใจในแบบที่คุณหาจากที่ไหนไม่ได้"
ค่ายสัมพันธ์สวาท กิจกรรมเข้าค่ายสำหรับผู้ใหญ่ที่มีกล่องถุงยางอนามัยและแผงยาคุมแนบมากับจดหมายเชิญ
ผู้เข้าร่วมค่าย 20 คน กับช่วงเวลา 3วัน 2คืน
ในค่ายซึ่งตำแหน่งที่ตั้งถูกเก็บเป็นความลับ
พร้อมกิจกามและการตะลุยฐานที่ตื่นเต้น ร้อนแรงจนลืมไม่ลง
https://youtube.com/shorts/eMaBwdQiVNY?si=1VAqkORRd2uzU8mU
_______________________________________________________
⚠️ เนื้อหาส่วนใหญ่จะพูดถึงเรื่องเพศและการร่วมเพศแบบดิบเถื่อนเหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ20ปีขึ้นไป⚠️
เรื่องนี้มีเนื้อหาที่ค่อนข้างwild แสดงถึงสัญชาตญาณกำหนัดในใจของมนุษย์โดยเสริมจินตนาการเข้าไป จึงจะมีการกระทำรวมถึงคำพูดที่ไม่เหมาะสมและไม่สมเหตุสมผล
ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
TW: Group sex / Exhibitionism / Wild / Dirty talk / voyeur / public / การถ่ายรูป,วิดีโอขณะมีเพศสัมพันธ์ / คำหยาบคาย / ไม่สวมถุงยางอนามัย / cum drinking / นางเอกมีความสัมพันธ์กับชายหลายคน / ลักหลับ / Creampie / Masturbation / sextoy / Anal / การตี,ฟาด / triple penetration / blowjob / role play / rough sex / BDSM Play
***นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่หรือเหตุการณ์ใดในชีวิตจริงทั้งสิ้น***
ตอนที่ 22
ออกจากถ้ำเสือ
วารีรู้สึกถึงน้ำรักอุ่นๆ ที่พวยพุ่งเข้ามาในตัว แล้วในวินาทีนั้นเธอนึกออก ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่และตอนนี้เธอก็ได้กลายเป็นผู้ชนะในช่วงเวลาที่เฉียดใกล้ความพ่ายแพ้มากที่สุด
เธอควบคุมความกำหนัด แล้วถอยตัวออกจากการจับกุมของโชนที่นิ่งอึ้งไปเพราะในตอนแรกเขามั่นใจมากว่าวารีจะต้องถึงฝั่งก่อน ด้านโนอาเองก็อึ้งจนพูดไม่ออก ในตอนนี้คงมีแค่ไต้ฝุ่นและวารีที่รู้สึกสุขกายกับสุขใจ
วารีลองยื่นมือข้างที่เคยสาวรูดท่อนลำของโนอาไปสัมผัสที่ปากทางรักของตัวเองก็พบว่ามีน้ำอุ่นๆ ไหลย้อยออกมาจากช่องรัก เป็นเครื่องหมายว่าเธอได้แย่งน้ำจากผู้บุกรุกมาได้สำเร็จแล้ว
“ไอ้ไต้ฝะ…” “พรึ่บ!” โชนกำลังจะอ้าปากก่นด่าไต้ฝุ่นก็ต้องชะงักไป เมื่ออยู่ๆ ภายในถ้ำที่มืดสลัวพลันสว่างขึ้นด้วยแสงจากบนเพดานถ้ำ
ทั้งวารี โชน โนอา และไต้ฝุ่นต่างก็หรี่ตาจนแทบมองไม่เห็นเนื่องจากดวงตาที่ใช้มองในความมืดนานๆ นั้นสู้แสงสว่างโดยฉับพลันไม่ไหว
แต่วารีเป็นคนเดียวที่พยายามเอาชนะธรรมชาติของร่างกายด้วยการยกมือขึ้นมาปิดที่ดวง9kทั้งสองข้างโดยไม่สนว่ามือเธอจะเปรอะเปื้อนอะไรอยู่ เมื่อปิดตาทั้งสองข้างไว้จนไม่มีแสงลอดเข้ามากระทบดวงตา วารีจึงค่อยแยกนิ้วออกจากกันทีละน้อย และด้วยวิธีนี้ทำให้เธอสามารถลืมตาสู้แสงและมองเห็นการเคลื่อนไหวที่เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
“ช่องทางแยกที่แปด เสือเป็นฝ่ายชนะ” วารีได้ยินเสียงพึมพำของทีมชายคนที่พาเธอเดินเข้ามา จากการพูดและระดับน้ำเสียงเธอเดาว่าเขาคงจะพูดกับทีมงานคนอื่นผ่านเครื่องมือสื่อสารอะไรสักอย่าง
“นั่นใครวะ?” เสียงของโชนถามขึ้น เหมือนเขาเองก็เริ่มปรับสายตาจนมองเห็นผู้มาเยือนใหม่เช่นเดียวกับวารีที่ตอนนี้ลดมือลงมาไว้ที่ข้างลำตัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ผมเป็นทีมงานประจำช่องทางแยกนี้ครับ ทันทีที่เสือเป็นฝ่ายชนะเกมจะจบทันที ผมจึงมาเพื่อพาพวกคุณออกไปรอด้านนอกถ้ำครับ” ทีมงานชายอธิบายอย่างใจเย็น พร้อมผายมือไปทางช่องทางเดินยาวเหยียดที่สว่างตลอดเส้นทาง แต่ก็ยังมองไม่เห็นปลายทางออกอยู่ดี
“นี่แสดงว่าดูอยู่ตลอดเลยเหรอ?” โนอาถามขึ้น สีหน้าของเขาแสดงออกถึงความงงงวยถึงที่สุด
“เชิญครับ อีกห้านาทีก็จะหมดเวลาแล้ว” ทีมงานชายไม่ยอมให้คำตอบ เขาบ่ายเบี่ยงไปพูดเรื่องอื่นโดยไม่มีท่าทางสะทกสะท้านกับคำถามของโนอาเลยแม้แต่น้อย
วารีและหนุ่มๆ อีกสามคนหันมองหน้ากัน ก่อนที่โชนจะออกเดินนำไปในทางที่ทีมงานชายบอก ก่อนโนอาและไต้ฝุ่นจะบอกให้วารีเดินไปก่อนส่วนพวกเขาทั้งสองคนจะเดินปิดท้ายแถวให้
วารีเดินตามโชนไปอย่างว่าง่าย ความรู้สึกตื่นเต้นและความต้องการที่เคยมีก่อนหน้าสลายหายไปพร้อมแสงไฟสว่างวาบ วารีรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาโดยไม่รู้สาเหตุ
ผู้เข้าร่วมสี่คนรวมทีมงานอีกหนึ่งเดินไปตามทางเดินในถ้ำที่ทอดยาว ด้วยแสงสว่างที่ส่องเห็นทุกส่วนในถ้ำวารีจึงลอบมองสำรวจตามซอกมุมที่ดูน่าสงสัยในขณะก้าวเดิน
เธอพบว่าลักษณะของทางเดินในถ้ำจะเป็นทรงโค้งและสูงโปร่ง ด้านบนดูเรียบเนียนและมีหลอดไฟดวงยาวติดอยู่เหนือศีรษะ ในบางช่วงที่เดินผ่านจะมีหินย้อยลงมาเป็นกลุ่มสามสี่ก้อน โดยทุกกลุ่มจะมีลักษณะคล้ายกันแต่ผิดกันที่ขนาด และมีความห่างระหว่างกลุ่มที่เท่ากันพอดิบพอดี
ทั้งหมดเดินต่อไปภายในความเงียบ มีเสียงลมและเสียงพูดดังแว่วมาเป็นระยะแต่ไม่สามารถจับใจความใดๆ ได้ แล้วทันใดนั้นก็มีเสียงหวีดแหลมสูงจากนกหวีดดังขึ้นหนึ่งครั้ง เป็นสัญญาณบอกว่าเหลือเพียงสามนาทีก่อนหมดเวลา
“ทำไมมันไกลจังครับ?” ทันทีที่เสียงของนกหวีดเงียบลง เสียงของไต้ฝุ่นก็ถามดังขึ้น ทีมงานชายที่เดินตีคู่อยู่ข้างโชนก็หันหน้ามาตอบ
“ระยะทางเท่ากับขาเข้านะครับ จุดที่เสืออยู่จะเป็นช่วงกลางพอดีครับ” คำตอบของทีมงานทำวารีขมวดคิ้วแต่เธอก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไร เช่นเดียวกับคนอื่นๆ บทสนทนาจึงจบลงแค่ตรงนั้น ก่อนที่ทั้งหมดจะเดินถึงทางออกถ้ำด้วยความเงียบ
“ฝ่ายที่ชนะมารับตราปั๊มจากผมครับ ส่วนฝ่ายที่แพ้รับที่ทีมงานที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ด้านโน้นครับ” ทั้งทีที่ทั้งหมดเดินพ้นจากปากถ้ำ ทีมงานชายก็เอ่ยขึ้นพร้อมผายมือไปทางทีมงานสาวตัวเล็กที่ยืนรออยู่ใต้ต้นไม้
วารีหันมองรอบตัวก็พบว่ามีผู้เข้าร่วมที่ออกมาจากถ้ำก่อนเวลาเกินกว่าครึ่ง เธอพยายามมองหาว่าข้าวสวยออกมาหรือยัง แต่ก็ไร้วี่แววจึงคิดไปว่า เพื่อนสาวคงกำลังสนุกอยู่ในถ้ำเป็นแน่
“ขอสมุดเก็บแต้มด้วยครับ” ทีมงานชายคนเดิมเอ่ยขึ้น พร้อมยื่นมือไปรอรับ วารีเห็นดังนั้นก็รีบล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากระโปรง แล้วควักเอาสมุดเล่มสีทองขนาดพอดีมือขึ้นมาเปิดหาหน้าที่เขียนว่าฐานที่สอง
ทีมงานชายรับสมุดเก็บแต้มมาจากวารีพร้อมรอยยิ้ม เขาดึงเทปสีแดงที่ปิดชื่อฐานเข้าถ้ำเสือขโมยน้ำเสือออก จากนั้นก็ใช้ตราปั๊มสีแดงประทับลงไปในช่องเข้าร่วม และใช้ตราปั๊มสีทองประทับลงไปในช่องเก็บคะแนน
“เรียบร้อยครับ ในระหว่างรอจบฐานเชิญไปหาที่นั่งพักผ่อนตามอัธยาศัยได้เลยนะครับ” พูดจบเขาก็ส่งสมุดกลับคืนให้วารีแล้วเดินจากไป ทิ้งให้วารียืนเคว้งคว้างอยู่ลำพังเป็นครั้งที่สอง
วารีมองไปรอบตัวอีกครั้งเพื่อหาที่นั่งพักแม้เธอจะรู้ว่าอีกไม่นานเสียงสัญญาณหมดเวลาจะดังขึ้น แต่ถ้าได้นั่งพักร่างกายสักหน่อยก็คงจะดีไม่ใช่น้อย
เมื่อพูดถึงเรื่องร่างกายก็ทำให้วารีนึกขึ้นได้ว่าที่หว่างขาของเธอยังคงมีคราบน้ำกามของไต้ฝุ่นติดอยู่ การหาอะไรมาทำความสะอาดจึงเป็นเป้าหมายใหม่ของเธอในตอนนี้
“กระดาษทิชชูครับ”
( โปรดติดตามตอนต่อไป )